«Η ευρωπαϊκή έννομη τάξη δεν μπορεί να ανέχεται «μαύρες τρύπες» που «καταπίνουν» βασικές αρχές του δικαίου και καθιερώνουν δύο κατηγορίες πολιτών: των προνομιούχων και των μη προνομιούχων απλών πολιτών», δήλωσε ο ευρωβουλευτής και συντονιστής της επιτροπής Συνταγματικών υποθέσεων Νικόλας Φαραντούρης, ανοίγοντας την εκδήλωση για το «Ευρωπαϊκό δίκαιο και Σύνταγμα σε υποθέσεις διαφθοράς» που διοργανώθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες την Τρίτη 9 Δεκεμβρίου.
Στην εκδήλωση μίλησαν
▪︎ Μαρία Καρυστιανού Πρόεδρος του Συλλόγου Πληγέντων Τεμπών
▪︎ Χρήστος Ράμμος, π. Πρόεδρος ΑΔΑΕ και επίτιμος Αντιπρόεδρο ΣτΕ, ο Juan Fernando López Aguilar, ευρωβουλευτής, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και π. Υπουργός Δικαιοσύνης της Ισπανίας
▪︎ Ιωάννης Δρόσος, Ομότιμος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Νομικής Αθηνών
Κοινός παρονομαστής των τοποθετήσεων ήταν ότι διατάξεις, όπως αυτή του άρθρου 86 του Συντάγματος, δεν μπορούν να εμποδίζουν την έρευνα των Ευρωπαϊκών Αρχών και της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας σε υποθέσεις διαφθοράς.
«Δεν ήρθα να παρακαλέσω, ήρθα να απαιτήσω Δικαιοσύνη. Να προκαλέσω τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τα άλλα όργανα της ΕΕ να κάνουν τη δουλειά τους» ανέφερε χαρακτηριστικά η Μαρία Καρυστιανού, καλώντας τις Ευρωπαϊκές Αρχές και την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία «να προχωρήσουν κανονικά την έρευνα και τις διώξεις παραβλέποντας ως έχουν υποχρέωση, το άρθρο 86».
Ο Χρήστος Ράμμος αναφέρθηκε σε μία σειρά πρόσφατων περιπτώσεων που συνιστούν παραβίαση του κράτους δικαίου στην Ελλάδα, απ’ τις υποκλοπές έως τα Τέμπη και τον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Ο ευρωβουλευτής και πρώην πρόεδρος της επιτροπής Ελευθεριών Juan Fernando Lόpez Aguilar σημείωσε ότι η αρχή της υπεροχής του ευρωπαϊκού δικαίου σημαίνει ότι δεν μπορούν εθνικές διατάξεις να καταστρατηγούν βασικές αρχές την ευρωπαϊκής έννομης τάξης, ενώ ο καθηγητής Ιωάννης Δρόσος αναφέρθηκε στην πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ για το άρθρο 16 και τόνισε ότι δεν μπορούν να ισχύουν δυο μέτρα και δύο σταθμά, άλλα για το άρθρο 16 και άλλα για το άρθρο 86 σε σχέση με την εφαρμογή του ευρωπαϊκού δικαίου.
Τέλος, η καθηγήτρια εγκληματολογίας Daniela Mainenti κατέδειξε με ποιον τρόπο η διαφθορά και οι διάφορες «ασυλίες» στη διερεύνηση εγκλημάτων κοστίζουν στην κοινωνία, την οικονομία αλλά και την τη δημοκρατία.
Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε έκθεση-γνωμοδότηση απ’ το γραφείο του ευρωβουλευτή Νικόλα Φαραντούρη σχετικά με το Άρθρο 86 και την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Δικαίου σε υποθέσεις διαφθοράς, η οποία μαζί με τα συμπεράσματα της εκδήλωση θα κατατεθεί στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαία συνήγορο του Πολίτη.
Η Επιτροπή Μεσολογγίου του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών καλεί όλους τους πολίτες να συμμετάσχουν στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2025 και ώρα 18:30 στην κεντρική πλατεία Μεσολογγίου.
Η διαμαρτυρία αυτή αποτελεί συνέχεια του αγώνα μας για αλήθεια και δικαιοσύνη σχετικά με το έγκλημα των Τεμπών. Ενώνουμε τη φωνή μας ενάντια στην άρνηση της κυβέρνησης και της δικαιοσύνης να δώσουν εντολή εκταφής στα θύματα του δυστυχήματος, μια απόφαση που προσβάλλει βαθιά το κοινό περί δικαίου αίσθημα και διαιωνίζει την ατιμωρησία.
Με αξιοπρέπεια, με σεβασμό στη μνήμη των θυμάτων και με αποφασιστικότητα, στεκόμαστε στο πλευρό των οικογενειών που ζητούν δικαίωση.
Καλούμε τους πολίτες, τους φορείς, τα σωματεία, τις συλλογικότητες και κάθε άνθρωπο που δεν αποδέχεται τη σιωπή και τη συγκάλυψη, να είναι παρόντες.
Δεν ξεχνάμε – Δεν συγχωρούμε – Διεκδικούμε Δικαιοσύνη.
Στην απέλπιδα προσπάθειά της η κυβέρνηση να αποτινάξει από πάνω της την βάσιμη και ουσιαστικά αποδεδειγμένη κατηγορία για συγκάλυψη στο έγκλημα των Τεμπών, φαίνεται ικανή να διασύρει τους πάντες: Πρόσωπα, φορείς, θεσμούς, έως και την ίδια τη χώρα διεθνώς.
Θεωρεί ότι εάν «κάψει» αυτή την κατηγορία περί συγκάλυψης, το θέμα των Τεμπών δεν θα έχει άλλο… οξυγόνο. Θα φύγει δηλαδή από την επικαιρότητα. Και θα πάψει να κοστίζει πολιτικά στην κυβέρνηση, καθώς η κοινωνία θα έχει στο μεταξύ «κουραστεί» και «μπερδευτεί»! Αυτό είναι το σχέδιό της, το οποίο όμως δεν πάει και τόσο καλά.
Η εν εξελίξει ιστορία με τον δύσμοιρο ΕΟΔΑΣΑΑΜείναι το αποκορύφωμα αυτής της τραγελαφικής προσπάθειας. Που όμως φαίνεται να καταλήγει σε μία ακόμα επιβεβαίωση ότι η κυβέρνηση επιμένει στη συγκάλυψη των πραγματικών συνθηκών και των υπευθύνων.
Πώς έχει η κατάσταση:
Εδώ και μέρες η κυβέρνηση με τους προπαγανδιστικούς βραχίονές της επιχειρεί να αποδομήσει πρόσωπα που έχουν συμβάλει στην αποκάλυψη και την προβολή «ενοχλητικών» για την ίδια στοιχείων. Ο Βερβεσόςκαι ο Λακαφώσης έγιναν στόχοι αυτής της επιχείρησης.
Κεντρικό σημείο της οποίας ήταν να επανέλθει ως αιτία της έκρηξης και της πυρόσφαιρας, η εκδοχή των ελαίων σιλικόνης. Και να φύγουν από τα ενδεχόμενα αίτια τα σενάρια περί άλλων εύφλεκτων υλικών που μετέφερε – ίσως παράνομα ή ίσως και όχι; – η εμπορική αμαξοστοιχία.
Στο σημείο αυτό επιστρατεύτηκε μέχρι και ο δικηγόρος της οικογένειας Πλακιά, ο οποίος όμως είναι και δικηγόρος της οικογένειας του μηχανοδηγού της εμπορικής αμαξοστοιχίας και άρα είναι λογικό να έχει τη θέση ότι δεν μεταφερόταν παράνομο φορτίο – κάπως έτσι εξηγούνται πολλά για το πώς τοποθετούνται πρόσωπα και πράγματα.
Υπήρχε όμως ένα βασικό εμπόδιο στην προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει ότι είναι τα έλαια σιλικόνης η αιτία της πυρόσφαιρας και όχι κάποιο άλλο καύσιμο: Το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ! Δηλαδή το πόρισμα του επίσημου οργανισμού για τη διερεύνηση του δυστυχήματος! Το οποίο, όσο και να θέλει να το υποτιμήσει ή να το προσπεράσει μία κυβέρνηση ή μία (η όποια) δικαστική αρχή, αποτελεί ακράδαντο στοιχείο. Άλλο εθνικός οργανισμός διερεύνησης και άλλο… ο κάθε Δέδες έτσι;
Και ακριβώς εκεί ξεκίνησε η προσπάθεια να αποδομηθεί το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για την πυρόσφαιρα. Να βγει δηλαδή το σημείο αυτό από το πόρισμα, να ελεγχθούν δικαστικά όποιοι το έβαλαν στο κείμενο και άλλα τέτοια ωραία και αγγελικά πλασμένα.
Τι κατάφεραν με τις γελοιότητες μα ταυτόχρονα και άκρως επικίνδυνες μεθοδεύσεις;
Να εκτεθεί ανεπανόρθωτα και προφανώς να εκδιωχθεί πλέον ο άνθρωπος που ως εκλεκτός και διορισμένος από την κυβέρνηση, ανέλαβε να βοηθήσει την κυβέρνηση, αλλά τα έκανε μαντάρα – ο Χρήστος Παπαδημητρίου.
Να εκτεθεί ένας οργανισμός, που η κυβέρνηση διαφήμιζε ως απόδειξη της διάθεσής της για διαφάνεια. Δεν έφτανε που η κυβέρνηση συγκρότησε τον οργανισμό αυτό με μεγάλη καθυστέρηση, – μετά το δυστύχημα των Τεμπών -, κατά παράβαση της ευρωπαϊκής οδηγίας – κανονικά έπρεπε να είναι ανεξάρτητη αρχή, αλλά είναι φορέας ελεγχόμενος από το υπουργείο –, έπρεπε τώρα να τον καταστήσει και εντελώς ανυπόληπτο. Κατέστησε μεν ανυπόληπτη τη διοίκησή του, αλλά όχι και το πόρισμά του, το οποίο είναι αποτέλεσμα έρευνας μίας μη αμφισβητούμενης επιτροπής εμπειρογνωμόνων.
Να εκθέσει τον Άρειο Πάγο, που ζήτησε να διερευνηθεί λέει πώς έγινε η επιστημονική εργασία, που οδήγησε στην εκτίμηση για την πυρόσφαιρα. Πάλι καλά που είμαστε στο 2025, διότι παλαιότερα θα ζητούσε πώς ο Γαλιλαίος κατέληξε στο «κι όμως κινείται». Ικανή είναι η σημερινή ηγεσία του Αρείου Πάγου να αποκηρύξει επισήμως τους επιστήμονες που δεν συμφωνούν με τις κυβερνητικές θεωρίες.
Να διασύρει τη χώρα στο εξωτερικό. Είναι τόσο απλό: Ο διορισμένος από την κυβέρνηση Παπαδημητρίου, επιτέθηκε και αμφισβήτησε το νούμερο 2 του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων. Και μάλιστα με αδιανόητες κατηγορίες και αιχμές, πέρα από την αμφισβήτηση της επιστημονικής επάρκειάς του. Προσέξετε: Ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ που μόλις τώρα ασχολείται με τον… «ελληνικό σιδηρόδρομο» αμφισβήτησε τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Σιδηροδρόμων! Λίγο να δει κανείς τα «μεγέθη», «ελληνικός σιδηρόδρομος» και «ευρωπαϊκός σιδηρόδρομος» θα καταλάβει ότι είναι σαν να αμφισβητεί ο… Τσιλούλης τον Μέσι.
Με αυτά που κάνει η κυβέρνηση ωστόσο και ειδικά με την επιμονή της στην «ψεκασμένη» θεωρία των ελαίων σιλικόνης δεν καταφέρνει ούτε να μπερδέψει, ούτε να κουράσει κανέναν. Επιβεβαιώνει απλά ότι είναι κι αυτή… ψεκ!
Κι όσο δεν περνούν οι ψεκασμένες θεωρίες της, γίνεται όλο και περισσότερο περίγελος, αλλά και επικίνδυνη…
Την παραίτησή του υπέβαλε ο αναπληρωτής Πρόεδρος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, Χρήστος Παπαδημητρίου μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του όσον αφορά στο πόρισμα του οργανισμού για την τραγωδία στα Τέμπη.
Οι αντικρουόμενες τοποθετήσεις του Προέδρου του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, της κρατικής αρχής που ανέλαβε να ερευνήσει τα αίτια της πυρόσφαιρας στην τραγωδία στα Τέμπη, Χρήστου Παπαδημητρίου, έχουν προκαλέσει έντονη ενόχληση και στην κυβέρνηση.
Η Επιτροπή Συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο Π.Α.ΜΕ καλεί όλους τους πολίτες του Μεσολογγίου να συμμετάσχουν μαζικά στο συλλαλητήριο που θα πραγματοποιηθεί στην Κεντρική Πλατεία, την Παρασκευή 7 Μαρτίου, στις 7 μ.μ.
Η κινητοποίηση αυτή εντάσσεται στον συνεχιζόμενο αγώνα για την απόδοση ευθυνών για το τραγικό έγκλημα στα Τέμπη, με στόχο να μην συγκαλυφθεί και να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα θύματα.
Αναλυτικά το κάλεσμα
ΌΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΣΤΙΣ 7 ΜΜ.
ΌΛΩΝ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΦΩΝΗ, ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕ ΘΑ ΣΥΓΚΑΛΥΦΘΕΙ!!
Τηρούμε την υπόσχεση που δώσαμε πριν από δύο χρόνια να μην αφήσουμε να συγκαλυφθεί το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη. Δίνουμε συνέχεια στον αγώνα ενάντια στην πολιτική που γεννά και γεμίζει Τέμπη τις ζωές μας. Η απόφασή μας είναι αυτός ο μεγαλειώδης αγώνας να φτάσει μέχρι το τέρμα και να πληρώσουν όσοι έχουν ποινικές και πολιτικές ευθύνες όσο ψηλά και αν βρίσκονται. Σε αυτό τον αγώνα θα καταθέσουμε όλες μας τις δυνάμεις. Όσο και αν χρειαστεί, ό,τι κόποι και θυσίες απαιτούνται για να μην ξαναζήσουμε άλλα Τέμπη.
Είναι καθήκον όλων μας να παλέψουμε για τα παιδιά μας, για το μέλλον τους, για τα όνειρα τους! Να παλέψουμε για τη ζωή μας που συνθλίβεται για να θησαυρίζουν μια χούφτα παράσιτα της κοινωνίας. Έχουμε εμπιστοσύνη στην δύναμη του δίκιου και της οργάνωσης του λαού, που αγωνίζεται βάζοντας στο επίκεντρο τις ανάγκες του και δεν τρομοκρατείται από τα παπαγαλάκια του συστήματος και την καταστολή.
Καλούμε όλα τα σωματεία, τους εργαζόμενους, τη νεολαία, όλο τον κόσμο που παρευρέθηκε στο Μεσολόγγι στην πρωτοφανή, μεγαλειώδη απεργιακή συγκέντρωση την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου να βουλιάξουν για μια ακόμα φορά την πόλη μας!
ΠΟΤΑΜΙΑ ΟΡΓΗΣ, ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΟΞΥΓΟΝΟ, ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ!
Συνεχίζουμε δυναμικά και βροντοφωνάζουμε
Ή ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ Ή ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ!!
ΌΛΟΙ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 7ΜΜ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΠΟΥ ΣΥΣΠΕΙΡΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΜΕ
Χιλιάδες πολίτες κάθε ηλικίας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα πρωτόγνωρης συσπείρωσης.
Μετά τη συγκέντρωση, ακολούθησε πορεία προς το δικαστικό μέγαρο, με το πλήθος να γεμίζει τους δρόμους της πόλης, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα ενότητας και αποφασιστικότητας.
Η μαζικότητα της κινητοποίησης ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, καταγράφοντας μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των τελευταίων ετών.
Άλλωστε οι εικόνες αποτυπώνουν με σαφήνεια τη μαζική συμμετοχή στη συγκέντρωση και την πορεία στο Μεσολόγγι.
Χιλιάδες πολίτες πλημμύρισαν τον Κήπο των Ηρώων και τους κεντρικούς δρόμους της πόλης, δημιουργώντας μια πρωτόγνωρη δυναμική.
Το μέγεθος και η ένταση της κινητοποίησης επιβεβαιώνουν τη σημασία του θέματος που κινητοποίησε τους πολίτες, με το μήνυμα να φτάνει ηχηρά σε όλη την κοινωνία.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, πολίτες σε όλη τη χώρα συγκεντρώνονται για να τιμήσουν τη μνήμη των θυμάτων και να απαιτήσουν δικαιοσύνη.
Στο Μεσολόγγι, η συγκέντρωση πραγματοποιείται μπροστά στον Κήπο των Ηρώων, έναν χώρο με βαρύ ιστορικό συμβολισμό.
Εκεί, όπου η θυσία για την ελευθερία έχει ριζώσει στη συλλογική μνήμη, οι παρευρισκόμενοι στέλνουν μήνυμα ότι καμία τραγωδία δεν πρέπει να ξεχαστεί και ότι η αλήθεια και η απόδοση ευθυνών είναι αδιαπραγμάτευτες.
Δύο χρόνια έχουν παρέλθει από την τραγωδία στα «Τέμπη». Ένα γεγονός που δεν ήταν ούτε φυσικό φαινόμενο ούτε μοιραίο ατύχημα αλλά η κορύφωση μιας μακράς πορείας πολιτικής ανευθυνότητας και θεσμικής αποσάθρωσης. Ένα γεγονός – καθρέπτης ενός συστήματος που σφυρηλατήθηκε στην αδιαφορία, θεμελιώθηκε στις παραλείψεις και οχύρωσε την εξουσία του πίσω από την ατιμωρησία.
Η τραγωδία των Τεμπών δεν πρέπει να εκληφθεί ως απλή διαχείριση ενός τεχνικού ζητήματος. Η αποτίμηση της τραγωδίας αυτής δεν μπορεί να εξαντληθεί σε έναν διάλογο συγκάλυψης. Αντιθέτως, απαιτεί την ανάδυση κριτικής σκέψης που θα εξετάσει βαθύτερα το πώς φτάσαμε ως εδώ.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά, η μνήμη αυτής της τραγωδίας βαραίνει ακόμα πάνω από τη συλλογική συνείδησή μας. Η σιωπή που επιβλήθηκε δεν ήταν μια ουδέτερη σιωπή. Ήταν μια σιωπή που φώναζε, μια σιωπή που έλεγε περισσότερα από τις δικαιολογίες, τις υπεκφυγές και τις ανεύθυνες δηλώσεις που ακολούθησαν. Μια σιωπή που ζητά να μετατραπεί σε φωνή.
Στην ιστορία μιας χώρας υπάρχουν κάποια γεγονότα που δεν αποτελούν απλώς σημεία καμπής, αλλά ρωγμές βαθιές, μέσα από τις οποίες μπορεί κανείς να αντικρίσει την αλήθεια μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Υπάρχουν στιγμές που σκίζουν την πραγματικότητα, που δεν είναι απλώς τραγωδίες αλλά ρήγματα μέσα στον χρόνο. Στιγμές όπου η κοινωνία αναγκάζεται να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη και να δει το αληθινό της πρόσωπο, γυμνό και απροστάτευτο.
Η τραγωδία των «Τεμπών», τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023, δεν είναι ένα τέτοιο γεγονός μόνο λόγω της ανείπωτης απώλειας 57 ανθρώπινων ζωών αλλά επειδή κατέστη σύμβολο της πολιτικής ανευθυνότητας, της θεσμικής αποσάθρωσης και της ηθικής χρεοκοπίας ενός ολόκληρου συστήματος.
Για αυτό η τραγωδία των «Τεμπών» δεν ήταν απλώς μια φρικτή καταστροφή.
Ήταν η αποκάλυψη ενός κόσμου σάπιου, ενός συστήματος που χτίστηκε πάνω στην αδιαφορία, ενός κράτους που δεν έχει θεμέλιο τον άνθρωπο αλλά την εξουσία. Ήταν ακριβώς αυτό: μια αντανάκλαση του κόσμου που έχουμε δημιουργήσει και, ταυτόχρονα, του κόσμου που ανεχόμαστε.
Και τώρα, δύο χρόνια μετά, η ερώτηση αιωρείται ακόμα: Θα συνεχίσουμε να ζούμε μέσα σε αυτό το σύστημα, σαν να μην έγινε τίποτα;
Μας μίλησαν για λάθη, για ατυχήματα, για ανθρώπινες παραλείψεις.
Αλλά η αλήθεια είναι αδυσώπητη. Δεν ήταν τυχαίο.Δεν ήταν η κακιά στιγμή.
Ήταν η προβλέψιμη συνέπεια μιας χώρας όπου η ασφάλεια θεωρείται κόστος και η ευθύνη διαχέεται μέχρι να μην έχει κανείς πραγματικά την ενοχή.
Ήταν το αποτέλεσμα δεκαετιών, όπου η ανικανότητα βαφτίζεται ρουσφέτι, η αναξιοκρατία γίνεται κανονικότητα και η ατιμωρησία θεσμός.
Τα «Τέμπη», λοιπόν, δεν ήταν εξαίρεση. Ήταν ο κανόνας.
Η Ελλάδα όμως δεν είναι μια χώρα χωρίς νόμους. Tο κράτος δεν απουσιάζει. Απλά είναι επιλεκτικά παρόν.
Είναι μια χώρα όπου οι νόμοι υπάρχουν μόνο για τους αδύναμους. Για εκείνους που δεν έχουν τα μέσα να ξεφύγουν. Για τους πολλούς, που πρέπει να υπακούουν.
Αλλά για τους λίγους, για αυτούς που κρατούν τα ηνία της εξουσίας, ο νόμος είναι εύκαμπτος. Η δικαιοσύνη είναι αργή. Οι ευθύνες πνίγονται σε επιτροπές, σε διαδικασίες, σε ατέρμονες έρευνες που δεν καταλήγουν πουθενά. Δηλαδή, μια μεταφυσική της ατιμωρησίας.
Το γνωρίζουμε. Το βλέπουμε. Και το ανεχόμαστε.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, όμως, η ατιμωρησία δεν είναι απλώς νομικό πρόβλημα. Είναι πολιτισμικό. Είναι υπαρξιακό.
Είναι η συλλογική μας παραίτηση από την έννοια της δικαιοσύνης.
Και αν δεχτούμε ότι το αίμα αυτών των παιδιών θα ξεχαστεί, τότε αποδεχόμαστε πως οι ζωές μας δεν αξίζουν τίποτα. Και όταν οι ζωές μας δεν αξίζουν τίποτα, το επόμενο «έγκλημα» απλώς ακολουθεί.
Κάθε εποχή έχει ένα δίλημμα. Κάθε γενιά καλείται να απαντήσει σε ένα ερώτημα που καθορίζει αν θα είναι ελεύθερη ή αν θα σκύψει το κεφάλι.
Το δικό μας ερώτημα είναι εδώ, μπροστά μας: Θα αποδεχτούμε πως είμαστε απλώς αριθμοί, στατιστικά στοιχεία σε ένα σύστημα που δε νοιάζεται για εμάς; Ή θα διεκδικήσουμε τη ζωή μας;
Γιατί η ελευθερία δεν είναι μόνο πολιτική έννοια. Είναι η άρνηση να δεχτείς ότι η ζωή σου είναι φτηνή. Ότι η ύπαρξή σου δεν έχει αξία. Ότι μπορείς να πεθάνεις και η κοινωνία να συνεχίσει σαν να μη συνέβη τίποτα.
Αν δεν σταθούμε απέναντι σε αυτό το σύστημα, τότε το δεχόμαστε. Τότε τα επόμενα «Τέμπη» είναι μόνο θέμα χρόνου.
Όταν μια κοινωνία επιλέγει να ξεχάσει, δεν είναι μόνο ηθική αποτυχία. Είναι πολιτική επιλογή. Γιατί η μνήμη δεν είναι απλώς συναίσθημα. Είναι πράξη.
Το κράτος, η εξουσία, οι μηχανισμοί που μας θέλουν ανίσχυρους βασίζονται στη λήθη. Στην εξάντληση. Στη σταδιακή φθορά της οργής, μέχρι που να γίνει αποδοχή.
Αλλά η μνήμη είναι πράξη αντίστασης. Είναι η άρνηση να επιτρέψουμε να γίνουμε μια κοινωνία που ξεχνά τους νεκρούς της και προετοιμάζει τους επόμενους.
Για αυτό στις 28 Φεβρουαρίου δε ζητάμε απλώς δικαιοσύνη. Την απαιτούμε.
Στις 28 Φεβρουαρίου δε βγαίνουμε στον δρόμο απλώς για να θρηνήσουμε. Βγαίνουμε για να αρνηθούμε:
Την αδιαφορία.
Την πολιτική της λήθης.
Την ιδέα ότι τίποτα δεν αλλάζει.
Η 28η Φεβρουαρίου δεν είναι μια έκφραση διαμαρτυρίας.
Δεν είναι μια πολιτική ή κομματική κινητοποίηση, όσο και αν κάποιοι το επιθυμούν.
Δεν είναι εργαλειοποίηση της τραγωδίας από ποικιλώνυμα κομματικά συμφέροντα.
Είναι κάλεσμα κοινωνικής αφύπνισης. Διότι εάν αδιαφορήσουμε, το επόμενο κάλεσμα θα είναι πιο οδυνηρό.
Είναι η φωνή που θα σπάσει τη σιωπή του συστήματος.
Είναι η κραυγή αυτών που δεν έχουν φωνή.
Είναι η ρωγμή του κόσμου μας μέσα από την οποία θα περάσει το φως της αλήθειας.
Αν ο εφέτης ανακριτής έχει τη στοιχειώδη ευθιξία και αντίληψη των πραγμάτων οφείλει να απολύσει άμεσα τους δύο δικαστικούς πραγματογνώμονες, που του έδωσαν πόρισμα σύμφωνα με το οποίο η πυρόσφαιρα στη σύγκρουση των Τεμπών οφείλεται στα έλαια σιλικόνης των τρένων.
Αν ο Γιώργος Γεραπετρίτης, που ανέλαβε την ευθύνη του υπουργείου Μεταφορών αμέσως μετά την παραίτηση Καραμανλή και συγκρότησε μία επιτροπή ειδικών, η οποία απέδωσε επίσης την φωτιά στα έλαια σιλικόνης, οφείλει να παραιτηθεί άμεσα. Κι ας είναι στις ΗΠΑ για επίσημη επίσκεψη ως υπουργός Εξωτερικών. Δεν πειράζει, ο πλανήτης θα αλλάξει και μόνος του, χωρίς να συμβάλλει η ελληνική κυβέρνηση, όπως είναι το… παράπονο του Βορίδη.
Αν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εννοεί την αυτοκριτική που έχει κάνει, οφείλει να διατάξει άμεσα την απόλυση όλων των αρμόδιων που τον ενημέρωσαν και τον διαβεβαίωσαν τον Μάρτιο του 2023 ότι η φωτιά οφείλεται στα έλαια σιλικόνης των μηχανών του τρένου: Και γιατί δεν ξέρουν (ή κρύβουν) την αλήθεια, αλλά και γιατί παραπλάνησαν (από σκοπιμότητα ή επιπολαιότητα) τον πρωθυπουργό της χώρας.
Αποτέλεσμα αυτού ήταν να προκληθεί η φωτιά που είδαν όλοι, εκτός από όσους δεν ήθελαν να τη δυο επί δύο χρόνια. Ή φαντάζονταν βραχυκυκλώματα, έλαια ή και… ενέσεις σιλικόνης.
Η φωτιά έκαψε πέντε με εφτά ανθρώπους σύμφωνα με το συγκεκριμένο πόρισμα. Κατ’ άλλες εκτιμήσεις ίσως και περισσότερους. Αλλά η διαπίστωση είναι δεδομένη: Εξαιτίας της φωτιάς κάηκαν άνθρωποι, που επέζησαν της σύγκρουσης.
Και προκύπτει το εξής: θα δοθεί επιτέλους μία απάντηση από κυβέρνηση, ΟΣΕ και Hellenic Train τι μεταφερόταν εκείνο το βράδυ και προκάλεσε αυτή τη φωτιά; Θα ερευνήσει διεξοδικά και εξονυχιστικά ο ανακριτής αυτό το θέμα, ή θα περιοριστεί στο μύθευμα περί ελαίων σιλικόνης και άλλα… «τέρατα»;
Επιπλέον: Ο Οργανισμός δηλώνει ότι από τις εργασίες στο πεδίο του δυστυχήματος (το μπάζωμα δηλαδή) χάθηκαν στοιχεία που θα ήταν κρίσιμα για την έρευνα. Καταστροφή ή απόκρυψη στοιχείων είναι ποινικά κολάσιμη πράξη. Το αν και τι δόλος υπήρξε – καθότι έχει απορίες ο Βορίδης επ’ αυτού – οφείλει να το βρει η δικαστική έρευνα. Αλλά η παρανομία έγινε. Και τις επιπτώσεις της (χάθηκαν στοιχεία) τις καταγράφει και ο Οργανισμός. Και τις ζει η κοινωνία η οποία ζητά απαντήσεις για δεν τις έχει, παρότι τις δικαιούται.
Επειδή είδα κάποιες ενστάσεις και υπαινιγμούς για την αξιοπιστία του ΕΟΔΑΣΑΑΜ και το πόρισμά του:
Ο Εθνικός Οργανισμός για τη Διερεύνηση Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και την Ασφάλεια των Μεταφορών είναι ο αρμόδιος φορέας της Πολιτείας για να διερευνήσει τις αιτίες και τις συνθήκες του δυστυχήματος.
Όσοι προσπαθούν να υποβαθμίσουν τον ρόλο και το πόρισμά του, – μάλλον επειδή η έρευνά του εκθέτει την κυβέρνηση και άλλες εμπλεκόμενες πλευρές – πρέπει να απαντήσουν γιατί τον αμφισβητούν. Και εκτίθενται που τον αμφισβητούν. Ενδεχομένως μερικοί εξ αυτών να είναι και κείνοι που δεν τον στελέχωσαν νωρίς, με αποτέλεσμα να μην ήταν στο πεδίο του δυστυχήματος από την πρώτη στιγμή.
ΥΓ: Οφείλει να απαντήσει ο εφέτης ανακριτής γιατί θεώρησε τους δύο δικαστικούς πραγματογνώμονες (έναν Μηχανολόγο Μηχανικό και έναν Ηλεκτρολόγο Μηχανικό) ικανούς και αρμόδιους να αξιολογήσουν τα χαμένα και προσφάτως ανακτηθέντα βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας, αλλά όχι τον εξόχως ορισμένο από την Πολιτεία ΕΟΔΑΣΑΑΜ να τα εξετάσει. Με αποτέλεσμα να αρνηθεί να τα δώσει στον Οργανισμό!
Με απόφαση της Συγκλήτου, στην υπ’ αριθμ. 243/27.2.2025 έκτακτη συνεδρίασή της, το Πανεπιστήμιο Πατρών θα αναστείλει την εκπαιδευτική και διοικητική του λειτουργία την Παρασκευή, 28 Φεβρουαρίου 2025.
Η απόφαση ελήφθη κατά πλειοψηφία, με σκοπό να διευκολυνθεί η συμμετοχή της Πανεπιστημιακής Κοινότητας στις εκδηλώσεις Μνήμης για τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών.
