Στη μνήμη του η εταιρεία «ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ & ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ» αντί στεφάνου κατέθεσε χρήματα στον Κοινωφελή Πολιτιστικό Οργανισμό «ΔΙΕΞΟΔΟΣ» για την ενίσχυση των δραστηριοτήτων των δύο Μουσείων του και της Αρχειακής του Βιβλιοθήκης.
Στους εξαιρετικά ευαισθητοποιημένους με την Ιστορία, τις Τέχνες και τον Πολιτισμό εκπροσώπους της εταιρείας – δωρητές από τον ιδρυτή και τους συνεργάτες της “Διεξόδου” εκφράζονται και δημόσια θερμότατες ευχαριστίες.
Ένας άξιος εκπρόσωπος της νέας γενιάς των Ελλήνων Πλοιάρχων Ε.Ν με καταγωγή από το Χρυσοβέργι Αιτωλοακαρνανίας είναι ο Πλοίαρχος της ακτοπλοΐας καπετάν Θανάσης Ζωγράφος.
Απόφοιτος της σχολής Πλοιάρχων Εμπορικού Ναυτικού Πρέβεζας (Α.Ε.Ν ΗΠΕΙΡΟΥ) ακολούθησε επί σειρά ετών από Δόκιμος Πλοίαρχος έως και Υποπλοίαρχος καριέρα στην ποντοπόρο ναυτιλία, στα δεξαμενόπλοια και στα φορτηγά της θρυλικής ναυτιλιακής εταιρείας Olympic Shipping του Ιδρύματος Ωνάση.
Πλοήγησε στους ωκεανούς συναντώντας τυφώνες, πειρατείες και άλλες επικίνδυνες καταστάσεις. Στα λιμάνια συνάντησε ανθρώπους με τους οποίους κρατά ως σήμερα επαφή και γνώρισε ήθη λαών που εκτίμησε.
Μετά την απόκτηση οικογένειας, συνέχισε την καριέρα του στην Attica Group(Βlue star και Superfast ferries) και παρά το γεγονός ότι ήρθε Υποπλοίαρχος από τα ποντοπόρα, σε διάστημα λιγότερο των τριών ετών κατάφερε να φτάσει στο αξίωμα του Πλοιάρχου Α’ και στα 35 του είχε ήδη αναλάβει την πρώτη του Πλοιαρχία ξεκινώντας από τα αμφίπλωρα επιβατηγά οχηματαγωγά και στη συνέχεια εργάστηκε ως Πλοίαρχος στο Ε/Γ-Ο/Γ ‘’Fior di levante’’ καθώς και στην ναυαρχίδα της Levante Ferries το Ε/Γ-Ο/Γ ‘’Smyrna di levante’’ μήκους 160 μέτρων.
Συνέχισε με απαράμιλλη τόλμη να ξεχωρίζει και μάλιστα με μονοτιμονο πλοίο στα δύσκολα λιμάνια και τις κακοκαιρίες του Αιγαίου με απόλυτη επιτυχία καθώς εργάστηκε ως Πλοίαρχος στο Φ/Γ-Ο/Γ ‘’ΤΑΛΩΣ’’ ενώ μέχρι και σήμερα στα 37 του παραμένει ένας από τους νεαρότερους Πλοιάρχους της ακτοπλοΐας και παράλληλα από τους πιο πλήρεις καθώς είναι από τους ελάχιστους που έχει καλύψει όλο το φάσμα από άγονη γραμμή μέχρι ωκεανόπλοια και μπορεί να χειριστεί τύπους πλοίων από ελικοπηδάλια μέχρι pitch propeller γεγονός που αποτελεί την απόλυτη δικαίωση για τον καπετάν Θανάση που τα κατάφερε με το σπαθί του.
Στην μεγάλη του προσπάθεια και σε όλη την επαγγελματική του σταδιοδρομία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο η αγάπη του για τη θάλασσα, η πίστη στις ικανότητές του, καθώς και το ακέραιο του χαρακτήρα του όλα αυτά τα χρόνια.
Χαρακτηριστικό δείγμα της μετριοφροσύνης του είναι πως ο ίδιος δηλώνει ότι οφείλει πολλά στα πληρώματα που συνεργάστηκε και σε όλους όσους τον στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια στις γέφυρες και στους καταπέλτες.
Στις δύσκολες συνθήκες του χρέους και της ευθύνης απέδειξε πως η δύναμη της θέλησης παίζει τον καθοριστικό ρόλο προς την επιτυχία.
Μια όμορφη ανθρώπινη ιστορία που δείχνει πως αν κάποιος πιστεύει πολύ σε κάτι, τότε όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχει (κατά την γνωστή φράση του Κοέλιο).
Είναι μία δικαίωση, μία αναγνώριση και αποτελεί το παράδειγμα για όλους τους νέους που αγωνίζονται για να πετύχουν τους στόχους τους. Οι άξιοι και οι ικανοί προχωρούν. Όποιος παλεύει και αγωνίζεται δικαιώνεται.
Χίλια Μπράβο και καλές θάλασσες στον άξιο καπετάνιο!!!
Στη μνήμη της η οικογένεια ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Θ. ΚΑΤΣΑΡΟΓΙΑΝΝΗ αντί στεφάνου κατέθεσε χρήματα στον κοινωφελή πολιτιστικό οργανισμό «ΔΙΕΞΟΔΟΣ» για την ενίσχυση των πολυποίκιλων δραστηριοτήτων του.
Στους εξαιρετικά ευαισθητοποιημένους με την Ιστορία, τις Τέχνες και τον Πολιτισμό δωρητές – μέλη της οικογένειας Κων. Κατσαρογιάννη, από τον ιδρυτή και τους συνεργάτες της “Διεξόδου” εκφράζονται θερμότατες ευχαριστίες.
“να ’ναι Απρίλης, να ’ναι Μάης, Σαββατόβραδο, κι εσύ να ’χεις φύγει για ταξίδι, σ’ έναν κόσμο θαλασσί”
Γράφει ο εκπαιδευτικός Γιώργος Ρόμπολας
Αυτό το Σαββατόβραδο ήταν για τον Ηλία Λουκά η Παρασκευή 6/6/2025. Από τότε, οι αναμνήσεις συμμαθητών, συγχωριανών, δικών του ανθρώπων, όλες συγκλίνουν σε ένα σημείο: δυνατός δεν γεννιέσαι, γίνεσαι!
Η ζωή του Ηλία είναι μια ιστορία συνεχούς ανατροπής του αναμενόμενου. Τι θα περίμενε κανείς για ένα φτωχοπαίδι μιας πολυμελούς οικογένειας; Ποιες προοπτικές ανοίγονται σε ένα παιδί με μεγάλα και επιδεινούμενα προβλήματα υγείας; Ένα παιδί, ένας νέος άνθρωπος, που όταν τον συναντήσεις στο δρόμο κοιτάζεις διακριτικά προς την άλλη μεριά, δεν θέλεις να μείνει μέσα σου το βάρος της κατάστασής του. Αυτή η στάση είναι η απάντηση που όλοι μας δίνουμε στα παραπάνω ερωτήματα: δεν υπάρχει μέλλον, ούτε καν παρόν, για ένα τέτοιο παιδί, κρίμα…
Και ο Ηλίας απέδειξε πως κάνουμε λάθος! Ανέτρεψε το αναμενόμενο και κατάφερε να ανοίξει διάπλατα το παράθυρο της ζωής του προς τα έξω.
Παρακολουθώντας τα βήματά του, από μικρό παιδί ακόμη, από μαθητής στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Κατοχής, ο Ηλίας έδωσε δείγματα μεγάλης φιλομάθειας. Μια φιλομάθεια που άνθισε ήσυχα σε δύσκολες συνθήκες, όπου η καθημερινή διαβίωση δεν ήταν αυτονόητα εξασφαλισμένη. Ίσως το μυστικό να κρύβεται στην παρουσία της κυρά-Σοφίας. Ενός αγγέλου; μιας αγωνιζόμενης μάνας; μιας φωτισμένης κατάκοπης αλλά ποτέ παραιτημένης αγάπης; Όποιο όνομα κι αν διαλέξουμε για την κυρα-Σοφία, ας βάλουμε στο τέλος του ένα θαυμαστικό γεμάτο σεβασμό κι ας της φιλήσουμε το χέρι.
Η φιλομάθεια, η αγάπη για τη μουσική, τα πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα, η προσωπική εργασία, η επίμονη αναζήτηση ορίζοντα, σχημάτισαν με τα χρόνια μια προσωπικότητα που σε τραβούσε, σε έκανε να θέλεις τον Ηλία για φίλο σου. Κι όλα αυτά συντροφιά με πολύ προσωπικό, αόρατο πόνο.
Ο Ηλίας έπαιζε ταυτόχρονα σε δύο γήπεδα. Στο γήπεδο της κοινωνικής προσφοράς και στο γήπεδο της προσωπικής του ζωής. Στο πρώτο ήταν ακούραστος παίκτης. Ακόμα και μετά τις αιμοκαθάρσεις, μια ανάσα και νάτος πάλι να γράφει στο δημοσιογραφικό site “Katochi News”. Στο δεύτερο όμως κέρδισε όλα του τα χρυσά μετάλλια.
Η ιδέα του Ηλία για ένα ενημερωτικό site, γύρω από τον τόπο μας, τους ανθρώπους του και τις ανάγκες τους, έφερε τους Κατοχιανούς πιο κοντά. Μια πράξη εθελοντικής κοινωνικής προσφοράς από έναν νέο άνθρωπο που φαινόταν να κουβαλάει τη σοφία των μεγάλων: ουκ εν τω πολλώ το ευ, το καλό είναι ήδη πολύ και δεν χρειάζεται υπερβολές ή ψεύτικες μεγαλοσύνες. Η δημοσιογραφική δουλειά του Ηλία υπηρέτησε με συνέπεια την αλήθεια, ήταν αντικειμενικός, ενωτικός χωρίς εντάσεις.
Είχα την τιμή να είμαι δάσκαλός του. Είχα την τιμή να παρακολουθήσω από κοντά τον αγώνα του, τον αγώνα της μητέρας του, τον αγώνα της συντρόφου της ζωής του. Μεγάλες ψυχές! Από αυτές που δεν ζουν περιμένοντας την ίαση ή ένα θαύμα, αλλά που τελικά οι ίδιες είναι το θαύμα.
Κατά κάποιο τρόπο, θέλω να πιστεύω τον Ηλία αεικίνητο, όχι στον παρόντα αλλά στον επόμενο κόσμο, σύμφωνοι. Έτσι όπως μας συνήθισε στις ανατροπές των προβλέψιμων και αναμενόμενων πληκτικών συμπερασμάτων, όλα είναι πιθανά για αυτό το μοναδικό παιδί με το χαμόγελο και τα μεγάλα όνειρα!
“να ’ναι Απρίλης, να ’ναι Μάης, Σαββατόβραδο, κι εσύ να γυρνάς με τ’ όνειρό σου, σ’ έναν κόσμο θαλασσί”
Ηλία, καλή αντάμωση!
Η είδηση του θανάτου του Ηλία Λουκά την περασμένη Παρασκευή βύθισε στο πένθος την κοινωνία της Κατοχής αλλά και όλων των Οινιάδων.
Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε με γενναιότητα ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας όμως πριν μερικές ημέρες και ενώ επέστρεφε από την τακτική θεραπεία στο νοσοκομείο Αγρινίου το ασθενοφόρο που έκανε τη διακομιδή του συγκρούστηκε με άλλο όχημα με αποτέλεσμα τον βαρύ τραυματισμό του, για να υποκύψει λίγες ημέρες αργότερα στη ΜΕΘ.
Ως Messolonghineww εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στους οικείους του.
Ο Πρόεδρος, το Διοικητικό Συμβούλιο και οι εργαζόμενοι της Εταιρίας Ψυχικής Υγείας Παιδιού και Εφήβου Αιτωλοακαρνανίας -ΕΨΥΠΕΑ εκφράζουν τη βαθιά τους ευγνωμοσύνη προς το σύνολο της τοπικής κοινωνίας, τους φορείς, τους συνεργάτες και τους πολίτες που στάθηκαν με σεβασμό, συγκίνηση και αγάπη δίπλα μας στο πένθος για την απώλεια του ιδρυτή και εμπνευστή μας, Σωτήρη Ι. Κωτσόπουλου.
Η παρουσία σας, οι λόγοι συμπαράστασης και οι πράξεις τιμής στη μνήμη του, υπήρξαν πηγή παρηγοριάς για όλους εμάς που συνεχίζουμε το έργο του. Ο Σωτήρης Ι. Κωτσόπουλος υπήρξε πρωτοπόρος, οραματιστής και βαθιά ανθρωπιστής. Η αγάπη του για τα παιδιά και τις οικογένειες, η αφοσίωσή του στην προαγωγή της ψυχικής υγείας και η ανιδιοτελής προσφορά του θα συνεχίσουν να μας εμπνέουν.
Δεσμευόμαστε να τιμούμε τη μνήμη του συνεχίζοντας με συνέπεια, ήθος και ευαισθησία την αποστολή που μας εμπιστεύτηκε.
Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης αποχαιρέτησαν σήμερα, Τετάρτη 14 Μαΐου, συγγενείς και φίλοι τον Παντελή Κουβαρά, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 68 ετών.
Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Μεσολογγίου, με την παρουσία ανθρώπων που τον αγάπησαν και τον τίμησαν για την καλοσύνη, το ήθος και την αγάπη του για το τραγούδι.
Κατά τη διάρκεια της τελετής, ο μαέστρος Χρήστος Βλαχογιάννης εκφώνησε έναν βαθιά ανθρώπινο και λυρικό επικήδειο, ανασύροντας μνήμες και στιγμές που σημάδεψαν την κοινή τους πορεία, αλλά και τη μουσική ζωή της πόλης.
Με την άδειά του, δημοσιεύουμε αυτούσιο το κείμενο του επικήδειου λόγου, ως ελάχιστο φόρο τιμής στον Παντελή Κουβαρά και στην καλλιτεχνική ψυχή του που σφράγισε το Μεσολόγγι.
Ακολουθεί ο επικήδειος λόγος
Ο Παντελής Κουβαράς σε στιγμές τραγουδιού
“Η ζωή σου όλη το τραγούδι. Μ’ αυτό ξέχναγες τα πάντα. Σπανίως το ’κανες για βιοπορισμό.
Εκεί εύρισκες την χαρά σου, με το τραγούδι έκανες φίλους, που σ’ αγαπούσανε, και περιμένανε το επόμενο σουξέ να το απογειώσεις με τον τρόπο σου.
Είχες να μιμηθείς τεράστιους τραγουδιστές: Τον Τόλη, τον Στράτο, τον Στέλιο, τον Σταμάτη.
Διαλέγαμε διαμάντια τους να πεις. Ανασύραμε από την λήθη τραγούδια που δεν ήτανε της μόδας και τα έκανες αμέσως επιτυχίες.
«Σε ικετεύω», «Ψύλλοι στ’ αυτιά μου», «Αφιλότιμη», «Αγάπη μου επικίνδυνη», «Νυχτερίδες κι αράχνες», «Γλυκειά Φελλάχα», αλλά «Η ιστορία του μπεκρή» ήταν το τραγούδι που σε χαρακτήρισε, η στάμπα σου, και που, όπου κι αν βρισκόσουν, σου ζητούσαν όλοι να το πεις.
Περάσαμε απίστευτες στιγμές, με γέλιο μέχρι δακρύων, με ιστορίες που μόνο στο Μεσολόγγι συναντάς, με αδερφικά αλληλοπειράγματα, με κέφι, με χορό, με μεθύσια (εγώ αποτελούσα πάντα εξαίρεση ως ξενέρωτος, αφού έπινα μόνο νερό), περιστατικά που θέλεις βιβλίο να τα καταγράψεις όλα και που σίγουρα κάποια θα ξεχάσεις.
Το ρολόι σου, λοιπόν, Παντέλο μου, σταμάτησε, σήμανε το τέλος.
Ο Τόλης ήταν η λατρεία σου και το σταματημένο ρολόι ένα από τα μεγάλα σουξέ σου. «Κι εσύ θα φύγεις και θα περάσεις…».
Κι έφυγες και πέρασες σε άλλους κόσμους. «Ένα ρολόι σταματημένο, ένα καράβι ναυαγισμένο, ένα σπουργίτι κυνηγημένο απ’ τον χιονιά…».
«Είχα ακούσει ενός μπεκρή την ιστορία … μου είχε πει γιατί οι άντρες κλαίνε, γιατί μεθάνε κάθε βράδυ μοναχοί, γιατί με θάνατο τα σωθικά τους καίνε, γιατί τα δάκρυα κυλάνε σαν βροχή…».
Σίγουρα για κάποιο μυστικό λόγο μίλησε αυτό το τραγούδι μέσα σου και το αγάπησες τόσο πολύ.
Εκεί που θα πας είναι μέρος όπου τραγουδάνε μέρα-νύχτα, μέρος για αισθηματίες, για μοναχικές ψυχές, και σίγουρα κάπου θα βρεις τον Τόλη, τον Στράτο, τον Στέλιο, τον Σταμάτη.
Ο Πυθαγόρας Παπασταματίου, που έγινε ευρύτερα γνωστός μόνο με το μικρό του όνομα «Πυθαγόρας», γεννήθηκε το 1930 στο Αγρίνιο και έφυγε από τη ζωή το 1979. Οι ρίζες της οικογένειάς του βρίσκονταν στη Σάμο, όμως οι γονείς του γνωρίστηκαν στη Σμύρνη — η μητέρα του ήταν δασκάλα και ο πατέρας του αξιωματικός.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δάσκαλο τον σπουδαίο Δημήτρη Ροντήρη. Ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός και συγγραφέας επιθεωρησιακών κειμένων, ωστόσο η ιστορία τον κατέγραψε ως έναν από τους σημαντικότερους στιχουργούς του ελληνικού τραγουδιού.
Συνεργάστηκε με κορυφαίους μουσικοσυνθέτες και ερμηνευτές, αφήνοντας πίσω του τραγούδια-σταθμούς στην ελληνική μουσική. Με τον Γιώργο Κατσαρό υπέγραψε τους στίχους του τραγουδιού «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου», που ερμήνευσε η Μαρινέλλα στον διαγωνισμό της Eurovision το 1974 — την πρώτη συμμετοχή της Ελλάδας στον θεσμό.
Το τραγούδι «Κάθε λιμάνι και καημός» βραβεύτηκε το 1965 στο Διεθνές Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού στο Σόποτ της Πολωνίας. Από τις σημαντικές συνεργασίες του ξεχωρίζουν και αυτές με τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Στέλιο Καζαντζίδη, στους διαχρονικούς τίτλους «Υπάρχω» και «Κάτω απ’ το πουκάμισό μου».
Άλλες μεγάλες επιτυχίες με στίχους του ήταν το «Νύχτα στάσου» με τη φωνή της Λίτσας Διαμάντη, το «Κυρά Γιώργαινα» και «Ο Σταμούλης ο λοχίας». Συνεργάστηκε επίσης με σημαντικά ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, όπως οι: Απόστολος Καλδάρας, Γιάννης Σπανός, Γιάννης Πάριος, Γιάννης Πουλόπουλος, Τόλης Βοσκόπουλος, Γιάννης Καλατζής και πολλοί άλλοι.
Ο Πυθαγόρας άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στον ελληνικό πολιτισμό και στα λόγια του συνεχίζουν να καθρεφτίζονται συναισθήματα, εποχές και άνθρωποι.
*Πτυχιούχος ανθρωπιστικών σπουδών ΕΑΠ τμήματος Ελληνικού πολιτισμού ανοικτού πανεπιστημίου Πατρών, μέλος της διεθνούς εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών-ΔΕΕΛ, Ευρωπαίος πρεσβευτής της Ελληνικής ποίησης στην Ιταλία και την Ρουμανία, ακαδημαϊκός ποιητής με έδρα στην παγκόσμια ακαδημία ποίησης και λογοτεχνίας amcl στην Βραζιλία, δημοσιογράφος
