Ετικέτα: ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

Τις ιστορικές του πύλες, άνοιξε και πάλι, ο εμβληματικός Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου.

Το απόγευμα της Πέμπτης, 4^η  Δεκεμβρίου 2025 τελέσθηκαν με ξεχωριστή λαμπρότητα τα Θυρανοίξια του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού, μετά την εκ βάθρων ανακαίνισή του, η οποία  πραγματοποιήθηκε το περασμένο χρονικό διάστημα.

Ο Καθεδρικός Ιερός Ναός της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας αποκαταστάθηκε στην αρχική του αίγλη και είναι πλέον έτοιμος να φιλοξενήσει τις λαμπρές λατρευτικές εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν καθ’ όλο το επερχόμενο επετειακό έτος 2026, με κορυφαία την Υποδοχή της  Εφεστίου Ιεράς και Θαυματουργού Εικόνος της Υπεραγίας Θεοτόκου «Άξιον Εστί» από το Άγιον Όρος.

Την Ακολουθία του Αγιασμού των Θυρανοιξίων τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός. Συμπροσευχόμενοι συμμετείχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος και Πολυανής και Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος.

Παρέστησαν ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδος κ. Νεκτάριος Φαρμάκης, ο Βουλευτής κ. Αθανάσιος Παπαθανάσης, ο Αντιπεριφερειάρχης Αιτωλοακαρνανίας κ. Αθανάσιος Μαυρομμάτης, ο Δήμαρχος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου κ. Σπυρίδων Διαμαντόπουλος, ο Αντιπεριφερειάρχης Οικονομικής Πολιτικής και Δημοσιονομικού Ελέγχου κ. Νίκος Κατσακιώρης, ο Αντιπεριφερειάρχης Βιώσιμης Ανάπτυξης, Ενέργειας, Χωροταξίας και Περιβάλλοντος κ. Λινός Μπλέτσας, ο Ανώτερος Διοικητής Φρουράς Μεσολογγίου, Συνταγματάρχης (ΠΖ) κ. Παντελεήμων Μπερτσιάς, οι Διευθυντές των Αστυνομικών Διευθύνσεων Αιτωλίας κ. Παναγιώτης Κυρίτσης και Ακαρνανίας κ. Δημήτριος Γαλαζούλας, ο Διοικητής Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Αιτωλοακαρνανίας κ. Ευστράτιος Πετράκης, ο εκπρόσωπος του Λιμεναρχείου Μεσολογγίου, Υπολιμενάρχης κ. Γεώργιος Παπαγεωργίου, εκπρόσωποι των Περιφερειακών, Δημοτικών και λοιπών αρχών της περιοχής.

Μετά τον Αγιασμό, ο Προϊστάμενος του Ιερού Ναού, Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Δημητρίου απηύθυνε χαιρετισμό κατά τον οποίο αναφέρθηκε στην ιστορία και την ανοικοδόμηση του σημερινού Ναού, στην ίδια θέση που ήταν και ο προηγούμενος Ναός πολύ πριν την Επανάσταση του 1821.

Τόνισε, ότι ανέκαθεν ο Ναός του Αγίου Σπυρίδωνος λειτουργούσε ως ο Μητροπολιτικός Ναός της πόλεως, έχοντας συγκεντρώσει τη μεγαλύτερη θρησκευτική κίνηση και ζωή του Μεσολογγίου, στην επαναστατική περίοδο και αναφέρθηκε στις διάφορες κατά καιρούς προσπάθειες ανακαίνισης και συντήρησής του.

«Η φυσιολογική φθορά του χρόνου από ετών έδειξε και προέβαλε επιτακτική την ανάγκη, ο ιστορικός μας Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Σπυρίδωνος να ανακαινισθεί εκ βάθρων. Η εμφανής παλαιότητα του Ναού, οι στατικές του ανάγκες, οι σύγχρονες εκκλησιαστικές απαιτήσεις, η ιδιότητά του ως καθέδρας του εκάστοτε Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας, όλες οι εκδηλώσεις που αρμόζουν σε έναν Μητροπολιτικό Ναό, αλλά και ο επερχόμενος ιστορικός εορτασμός των διακοσίων χρόνων από της ηρωικής Εξόδου της Φρουράς των Ελεύθερων Πολιορκημένων το έτος 2026, οδήγησαν τον Σεπτό Ποιμενάρχη μας, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. κ. Δαμασκηνό, από την πρώτη στιγμή της ενθρονίσεώς του στον ιερό τόπο μας, να εμπνεύσει και να καταστήσει φανερή την ανάγκη ο Μητροπολιτικός μας Ναός να συνεχίσει δυναμικά και ανανεωμένος την ιστορική και λατρευτική ζωή και δράση του, για πολλές δεκαετίες ακόμη, έτσι όπως αρμόζει σε έναν τέτοιο εμβληματικό Ιερό Ναό, σεβόμενοι όλες τις παραμέτρους και τις ιδιαιτερότητες αυτού του Ναού», ανέφερε χαρακτηριστικά και περιέγραψε τις εργασίες που πραγματοποιήθηκαν και αφορούσαν: Αντικατάσταση – επισκευή στέγης, Μόνωση- Αδιαβροχοποίηση κεραμιδιών, Αποξήλωση φθαρμένου παλαιού δαπέδου, Κατασκευή νέου δαπέδου σε πιστή αντιγραφή του παλαιού, Καθαίρεση σαθρών επιχρισμάτων, Ενίσχυση – οπλισμός καμπαναριών, Εσωτερικοί -Εξωτερικοί χρωματισμοί και καθαρισμός των εσωτερικών τοιχωμάτων, Κατασκευή νέου δαπέδου για τη δημιουργία αποθηκευτικού χώρου στο καμπαναριό, Επίστρωση δαπέδου γυναικωνίτη με πλακάκια, Ενίσχυση – αποκατάσταση σκάλας, Εφαρμογή νέας ηλεκτρολογικής εγκατάστασης, Νέα εγκατάσταση ψύξης – θέρμανσης, Κατασκευή ορθομαρμάρωσης και Μερική αντικατάσταση υδραυλικής εγκατάστασης.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας αμέσως μετά, απένειμε την Ανώτατη Τιμητική Διάκριση της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, ήτοι τον Χρυσούν Σταυρόν μετά Μεταλλίου, στον Εντιμώτατο κ. Νεκτάριο Φαρμάκη, Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας για την μεγάλη και πολλαπλή συμβολή του στην ανακαίνιση του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού.

Ο κ. Περιφερειάρχης κατά την ομιλία του ευχαρίστησε θερμά τον Μητροπολίτη κ. Δαμασκηνό για την τιμή, λέγοντας μεταξύ άλλων τα εξής:

«Αναγνωρίζω τη σημερινή τιμή, όχι μόνο ως προσωπική. Αλλά και ως αντανάκλαση των προσπαθειών εμού και του συνόλου των συνεργατών μου, στην υπηρεσία της κοινωνίας της Αιτωλοακαρνανίας και γενικότερα, της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, η οποία δεν έχει μόνο μεγάλη ιστορία και ισχυρή πλουτοπαραγωγική δύναμη, αλλά είναι και ένας τόπος με μεγάλη πνευματική παράδοση, στον οποίο η Ελλάδα και η Ορθοδοξία, αποτελούν αδιάσπαστη ενότητα.

Η τοπική Εκκλησία δεν είναι μόνο ένας από τους πιο ισχυρούς πυλώνες ενότητας και πνευματικής καθοδήγησης. Είναι και ένας άσβεστος φάρος, που στους δύσκολους και ταραγμένους καιρούς μας αποτελεί λιμάνι και καταφύγιο για κάθε άνθρωπο, αλλά και δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Φάρο φωτεινό, αποτελείτε και εσείς Σεβασμιώτατε, που η Θεία Πρόνοια σας οδήγησε σε αυτόν εδώ τον τόπο, για να οδηγείτε και να εμψυχώνετε όλους μας.

Από αυτό εδώ το βήμα λοιπόν, στον περίλαμπρο και ανακαινισθέντα Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, και από αυτή εδώ την Ιερή Πόλη που σε λίγο θα τιμήσει την 200η επέτειο της ηρωικής Εξόδου, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι θα αποτελώ πάντοτε έναν πιστό εργάτη και σύμμαχο στο πλευρό σας.

Τα μετερίζια μας είναι διαφορετικά, ο στόχος όμως είναι κοινός και ο αγώνας ενιαίος».

Ακολούθως απηύθυνε χαιρετισμό ο Δήμαρχος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου κ. Σπυρίδων Διαμαντόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε στην ιστορία του Ναού που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ηρωική Έξοδο του Μεσολογγίου, υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα:

«Ο Ναός του Αγίου Σπυρίδωνος αποτελεί κεντρικό σημείο μνήμης και πνευματικής συνοχής. Δεν είναι τυχαίο ότι επί σχεδόν δύο αιώνες η μεγάλη πομπή του Σαββάτου του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαΐων ξεκινά από εδώ και κατευθύνεται προς τον Κήπο των Ηρώων. Με αυτό τον τρόπο, η πόλη μας επαναλαμβάνει και επικυρώνει κάθε χρόνο το ίδιο βαθύ μήνυμα: η χάρις του Θεού και η Ιερότητα της Εξόδου συμπορεύονται και καθαγιάζουν το Μεσολόγγι εις το διηνεκές.

Αυτή η σύνδεση ενέπνευσε και τον μεγάλο ζωγράφο του Ελληνισμού, Θεόδωρο Βρυζάκη, να αποδώσει τη σκηνή της Εξόδου κάτω από τη σκέπη του Μεγαλοδύναμου, κάτω από την προστασία και την ευλογία Του. Διότι η Έξοδος δεν υπήρξε μόνο πράξη ηρωισμού· υπήρξε και πράξη πίστης. Μια πράξη όπου ο άνθρωπος, έχοντας εξαντλήσει τα όριά του, εμπιστεύθηκε την ψυχή του στο Θείο έλεος».

Μιλώντας για τις εργασίες ανακαίνισης ανέφερε: «Σε αυτή την πορεία αναγέννησης του Μητροπολιτικού μας Ναού, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε με σεβασμό την καθοριστική συμβολή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Δαμασκηνού. Με συνέπεια, προσωπικό μόχθο και αθόρυβη επιμονή, εργάστηκε για την ολοκλήρωση μιας ανακαίνισης που δεν περιορίστηκε σε τεχνικές παρεμβάσεις, αλλά απέδωσε στο Μεσολόγγι έναν ναό αντάξιο της ιστορίας του. Το αποτέλεσμα είναι λαμπρό και ουσιαστικό· ένας χώρος που αποπνέει αξιοπρέπεια, φροντίδα και βαθιά επίγνωση της πνευματικής κληρονομιάς που υπηρετεί».

Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Δαμασκηνός, κατά την ομιλία του ανέφερε τα εξής:

« Νύχτα γιομάτη θάματα, νύχτα σπαρμένη μάγια»! Ο εθνικός μας ποιητής, Διονύσιος Σολωμός στο αποκορύφωμα της ποιητικής του έμπνευσης, παρέδωσε στο Γένος και στην ένδοξη φυλή μας, αυτήν την μεγαλειώδη φράση, που την συνθέτουν λίγες μόνο λέξεις, ικανές όμως να αποδώσουν το μεγαλείο του σεβασμού και της τιμής, που οι Πανέλληνες οφείλουμε να αποδίδουμε στους ήρωες της Εξόδου των Ελευθέρων Πολιορκημένων.

«Νύχτα γιομάτη θάματα» και η σημερινή, «νύχτα σπαρμένη με ευλογίες». Ένα θαύμα αποτελεί και η σημερινή νύχτα. Εορτάζουμε και τιμούμε ένα γεγονός που υπερβαίνει την ανθρώπινη λογική και εισέρχεται μέσα στον χώρο της πίστης, εκεί, όπου γεννιούνται τα μεγάλα οράματα. Εκεί, όπου κυοφορούνται οι κορυφαίες αποφάσεις. Εκεί, όπου η δύναμη του Θεού συναντά την θέληση του ανθρώπου και ο σχεδιασμός γίνεται υλοποίηση και η πραγμάτωσή του, αιτία χαράς και αγαλλιάσεως.

Ως θαύμα οι οφθαλμοί του σώματός μας ατενίζουν τον περίλαμπρο τούτο Ιερό Μητροπολιτικό και Καθεδρικό Ναό της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, αλλά και απάσης της τοπικής μας Εκκλησίας, να ανοίγει πλέον τις θύρες του, να υποδέχεται όλους εσάς και να αποδίδεται στη δημόσια λατρεία.

«Νύχτα σπαρμένη ευλογίες» η σημερινή, γιατί ως ευλογία βιώνουμε την υλοποίηση αυτού του οραματισμού μας, του τέταρτου κατά σειρά, που μας αξιώνει ο Θεός να εγκαινιάζουμε, στο μικρό χρονικό διάστημα των τριών ετών της ταπεινής μας Ποιμαντορίας.

Για όλα αυτά θα πρέπει να δοξάσουμε το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και να ευχαριστήσουμε τον εν Τριάδι προσκυνούμενο Θεό υπέρ των φανερών και αφανών ευεργεσιών Του.

Ως ευλογία του Θεού βιώσαμε την απόφασή μας να οδηγηθούμε στον ανακαινισμό εκ βάθρων, αυτού του ιστορικού και σεβασμίου Ιερού Ναού του Αγίου Σπυρίδωνος για να φιλοξενήσει, κάτω από τους θόλους του, τα μεγάλα και θαυμαστά, ένδοξα τε και εξαίσια που θα τελεσιουργηθούν το επετειακό έτος 2026, κατά το οποίο όλοι μαζί θα συνεορτάσουμε και θα τιμήσουμε επί τω αυτώ την διακοσιοστή επέτειο της ηρωικής Εξόδου της Φρουράς των Ελευθέρων Πολιορκημένων».

Στη συνέχεια της ομιλίας του ανέφερε: «Όταν είσαι Επίσκοπος στο Μεσολόγγι, γνωρίζεις ότι το θαύμα μπορεί να τελεσιουργηθεί, γιατί αυτός ο τόπος είναι «γιομάτος θάματα». Και όταν αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε αυτό το ανακαινιστικό έργο, είχαμε απόλυτη τη βεβαιότητα, ότι θα μας συμπαρασταθούν άνθρωποι από τη γη, αλλά και ψυχές προσευχόμενες από τον ουρανό. Στηριχθήκαμε στους ανθρώπους, αλλά καταφύγαμε, δια της προσευχής, στην εν ουρανοίς θριαμβεύουσα Εκκλησία.

Στο πλάι μας στάθηκαν κυρίως και προπάντων, δύο πρόσωπα, τα οποία από την πρώτη στιγμή της ενάρξεως της αρχιερατικής μας διακονίας στέκονται ειλικρινείς συνοδοιπόροι και συνοδίτες στο ταπεινό μας έργο.

Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στον απόντα σωματικά, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, αλλά νοερώς ευρισκόμενο ανάμεσά μας, Μεγάλο Ευεργέτη ολοκλήρου της Ορθοδοξίας, τον κ. Αθανάσιο Μαρτίνο. Έναν πιστό άνθρωπο του Θεού, ο οποίος καθημερινά προσφέρει μεγάλα έργα λατρευτικής, φιλανθρωπικής, εκπαιδευτικής και κοινωνικής δράσεως στην πατρίδα μας. Έναν άνθρωπο που αγαπά και στηρίζει τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία, που σέβεται και αγαπά το Αγιώνυμο Όρος και ολόκληρη την Ορθοδοξία.

Υπερέχει ο κ. Μαρτίνος ακόμα και των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Λόγοι που ξεπερνούν τη θέλησή του δεν του επέτρεψαν να είναι κοντά μας σήμερα, για να αποδώσουμε και σε εκείνον, την μεγίστη τιμή, τον Χρυσούν Σταυρόν της τοπικής μας Εκκλησίας. Κατά το χρονικό διάστημα όμως της παρουσίας της Ιεράς Εικόνος της Υπεραγίας Θεοτόκου του «Άξιον Εστί» θα έλθει στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου και θα του επιδοθεί η Ανωτάτη αυτή Τιμητική Διάκριση. Προσέφερε στον Ιερό Ναό μας τρία σημαντικά έργα, την αντικατάσταση και τοποθέτηση του καινούργιου δαπέδου, την ορθομαρμάρωση και την καινούργια εγκατάσταση ψύξεως και θερμάνσεως.

Παρακαλούμε τους δύο εκλεκτούς του συνεργάτες, που σήμερα επάξια τον εκπροσωπούν, να μεταφέρουν στον κ. Μαρτίνο την ευγνώμονα ευχαριστία μας και την υπόσχεσή μας, ότι πάντοτε το όνομά του θα μνημονεύεται στους ιερούς καταλόγους των μεγάλων ευεργετών της τοπικής μας Εκκλησίας και του Ιερού μας Μητροπολιτικού Ναού.

Όμως, υπάρχει και ένα δεύτερο πρόσωπο που στέκεται δίπλα μας, αφουγκράζεται την επισκοπική μας αγωνία και με την πίστη που διαθέτει, την οργανωτικότητα που τον διακρίνει και την πιστότητα στην διακονία που του έχει αναθέσει ο λαός του Θεού, επιχορήγησε με ένα πολύ μεγάλο ποσό που ξεπερνά τις 800.000 € το κύριο μέρος των ανακαινιστικών έργων του Ιερού μας Μητροπολιτικού Ναού. Είναι ο κ. Νεκτάριος Φαρμάκης. Και δεν είναι μόνο αυτό το έργο, αδελφοί μου. Ήδη υλοποιείται, όπως γνωρίζετε, η ανακαίνιση του ιστορικού μας Επισκοπείου, αλλά και της Βυζαντινής Ιεράς Μονής της Παναγίας της Μυρτιάς.

Και, όπως ο ίδιος ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες, άλλο ένα σημαντικό έργο φιλανθρωπίας και κοινωνικής προσφοράς, με τη δική του υπογραφή, θα ξεκινήσει εδώ, στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου. Ένα Ίδρυμα που με σύγχρονες εγκαταστάσεις θα φιλοξενεί παιδιά με βαριάς μορφής αυτισμό για να απαλύνουμε τον πόνο και την σταυρική πορεία των γονέων τους.

Για όλα αυτά κύριε Φαρμάκη σας ευχαριστούμε θερμά και εμείς προσωπικά, αλλά και σύμπας ο Ιερός Κλήρος και το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ενορίας αυτής της Ιεράς Πόλεως και απάσης της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας.

Ο Σταυρός, που από σήμερα θα φέρετε επί του στήθους σας θα είναι για εσάς ο επιστηριγμός και η βακτηρία σας και κάθε φορά που οι δικές σας δυνάμεις θα εξαντλούνται, θα λαμβάνετε δύναμη από τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου μας για να συνεχίζετε την πολυεύθυνη διακονία σας».

Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε επίσης σε όλους όσοι εργάστηκαν για την ανακαίνιση του Ναού και τους ευχαρίστησε ονομαστικά για την αποτελεσματική και άψογη εργασία τους. Ξεχωριστά ευχαρίστησε τον Προϊστάμενο του Ιερού Ναού, Πρωτοπρ. Κωνσταντίνο Δημητρίου, τα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και όλους τους συνεργάτες της Ενορίας για τον κόπο και την υπομονή που επέδειξαν ολόκληρο αυτό το χρονικό διάστημα.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ανέφερε: «Αγαπητοί μου αδελφοί, σε λίγες ημέρες θα εισέλθουμε στο επετειακό έτος 2026 και το Ιερό Μεσολόγγι θα σαλπίσει με τον πιο εκκωφαντικό και ένδοξο τρόπο ένα καινούργιο εμβατήριο, το οποίο θα συναρπάσει ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά και τους Φιλέλληνες του εξωτερικού. Ένα προσκλητήριο συμμετοχής όλων στις μεγάλες και λαμπρές εκδηλώσεις που ετοιμάζει η τοπική μας Εκκλησία, ο Δήμος της Ιεράς Πόλεως, η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος και πλείστοι άλλοι Φορείς για να τιμήσουμε όλοι μαζί την ηρωική Έξοδο της Φρουράς των Ελευθέρων Πολιορκημένων του Μεσολογγίου.

Αυτό το γεγονός θα μας ενώσει όλους σε έναν κοινό στόχο, να καταστήσουμε την Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου, τον ένδοξο, ηρωικό και αγιασμένο από τα αίματα των μαρτύρων και των ηρώων τόπο μας, το επίκεντρο πολιτιστικών, εκκλησιαστικών, λατρευτικών και εκπαιδευτικών δράσεων για όλη την Ελλάδα. Κυρίως, όμως το Μεσολόγγι να μεταφέρει το φως του ηρωισμού και της αυτοθυσίας σε ολόκληρη την οικουμένη και να σηματοδοτήσει την απαρχή μιας νέας Εξόδου που οφείλουμε όλοι να κάνουμε. Μια έξοδο προς την ανάπτυξη, την πρόοδο, την συνεργασία, την συνοδοιπορία για να παραδώσουμε αυτή την Ιερά Πόλη στις επόμενες γενιές».

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την απονομή από τον Σεβασμιώτατο, του αναμνηστικού που εξέδωσε η Ιερά Μητρόπολη για το επετειακό έτος 2026 στον Δήμαρχο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου και στους εκπροσώπους τους κ. Αθανασίου Μαρτίνου.

Την επιμέλεια και την παρουσίαση της τελετής είχε ο Αρχιερατικός Επίτροπος Μεσολογγίου, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμ. Αναστάσιος Καντάνης.

 

“Κάθε γυναίκα που εγκολπώνεται τον Χριστό μπορεί να μεγαλουργήσει και να διακριθεί σε αρετή και σε αγιότητα” τονίζει στο μήνυμά του για την εορτή της Αγίας Αικατερίνης ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Δαμασκηνός

«Αικατερίνα, και σοφή και παρθένος^.

Εκ δε ξίφους, και Μάρτυς. Ω καλά τρία!»

 

Η Αγία μεγαλομάρτυς Αικατερίνα, καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν κόρη ενός αριστοκράτη από βασιλικό γένος, ονόματι Κώνστα. Η Αγία ήταν πάρα πολύ ωραία στην όψη, ασύγκριτη ως προς το κάλλος και την ομορφιά. Διακρινόταν επίσης,  για την ξεχωριστή ευφυΐα της και την μεγάλη φιλομάθειά της. Έτσι, σε ηλικία μόλις δεκαοχτώ ετών, είχε άρτια μόρφωση και ήταν κάτοχος όλης της ελληνικής και λατινικής φιλολογίας και φιλοσοφίας. Είχε μελετήσει τα έργα των ποιητών Ομήρου και Βιργιλίου, των ιατρών Ασκληπιού, Ιπποκράτους και Γαληνού, των μεγάλων φιλοσόφων Πλάτωνος και Αριστοτέλους. Ακόμη, είχε μελετήσει όλα τα έργα Ελλήνων και Ρωμαίων ρητόρων, όπως του Δημοσθένους, του Ισοκράτους, του Κικέρωνα και γνώριζε αρκετές ξένες γλώσσες.

Η Αγία Αικατερίνα όμως, υπήρξε σοφή και με την έννοια, ότι πέραν της ανθρώπινης σοφίας, φωτίστηκε πρωτίστως από τον Θεό και έλαβε Εκείνου την σοφία. Ο φωτισμός αυτός μάλιστα, κατά τον υμνογράφο της Αγίας, τον Άγιο Θεοφάνη, δόθηκε με την μεσολάβηση του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Δια στόματος εκείνου έλαβε την όντως σοφία, την εξ ουρανού. «Την σοφίαν την όντως εξ Ουρανού, δια στόματος, μάρτυς, του Μιχαήλ, λαβούσα, πανεύφημε» (Κάθισμα του Όρθρου).

Η «πάνσοφος», λοιπόν, Αικατερίνα  είχε προκαλέσει την έκπληξη και τον θαυμασμό όχι μόνο σ’ εκείνους που την έβλεπαν και την γνώριζαν, αλλά και σ’ εκείνους που άκουγαν για την φήμη της, την σοφία και την παιδεία της.

Διακρινόταν, επίσης, για την πίστη της στον Χριστό, στον Οποίο είχε αφιερώσει εξ ολοκλήρου τον εαυτό της. Επειδή διακήρυττε με παρρησία, ότι ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός, συνελήφθη από τον αυτοκράτορα Μαξιμίνο, υποβλήθηκε σε πολλά και φρικτά μαρτύρια και δι’ αποκεφαλισμοῦ, παρέδωσε την Αγία της ψυχή στα χέρια του αγαπημένου της Νυμφίου Χριστου, ως γνήσια «πανεύφημος νύμφη».

Ο Απόστολος Παύλος μας λέει σήμερα, ότι «ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ. 3, 28), δηλαδή, δεν υπάρχει πλέον άνιση διάκριση μεταξύ ανδρών και γυναικών. Ο προχριστιανικός κόσμος θεωρούσε την γυναίκα κατώτερη από τον άνδρα. Δεν της επέτρεπαν να συμμετέχει στη δημόσια ζωή, και την αντιμετώπιζαν ως δούλη και  ιδιοκτησία του άνδρα, ο  οποίος της φερόταν ως απόλυτος κυρίαρχος. Αυτήν την περιφρόνηση της γυναικός που παρατηρούμε στα χρόνια προ Χριστού, την βλέπουμε δυστυχώς μέχρι σήμερα μεταξύ των ανθρώπων και των λαών που ζουν χωρίς Χριστό.

Αλλά και σε εμάς, τις χριστιανικές χώρες, όταν οι άνθρωποι ζουν μακριά από τον Θεό και χωρίς ηθικούς φραγμούς, η γυναίκα γίνεται αντικείμενο εκμεταλλεύσεως και ουσιαστικά χάνει την αξιοπρέπειά της. Απόδειξη είναι τα συχνά φαινόμενα βίας, που ταλανίζουν την εποχή μας.

Πόσο όμως, τιμητική είναι η θέση της γυναικός μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, φανερώνεται από το γεγονός, ότι στην κορυφή της αγιότητος βρίσκεται μία γυναίκα: Η Πάναγνη Παρθένος Μαρία, η Υπεραγία Θεοτόκος! Αλλά κάθε γυναίκα και κάθε άνθρωπος, που εγκολπώνεται τον Χριστό, μπορεί να μεγαλουργήσει και να διακριθεί σε αρετή, σε ανδρεία, σε αγάπη, σε αυτοθυσία, στην αγιότητα!

Αυτό φάνηκε καθαρά και στην ζωή της πανευφήμου Νύμφης του Χριστού, της Αγίας Αικατερίνης. Η Αγία Αικατερίνα ήταν μια νεαρή κόρη, που διέθετε ομορφιά, σοφία, πλούτη και δόξα. Κάπου αλλού όμως κρυβόταν το μεγαλείο της: στην ολόθερμη αγάπη της προς τον Χριστό, στον Οποίο αφιέρωσε όλα τα χαρίσματά της. Από την στιγμή που γνώρισε τον Κύριο και δέχθηκε στην ψυχή της το κάλεσμά Του, Τον ακολούθησε με πιστότητα και αφοσίωση.

Ήταν μεγαλείο αρετής και αγιότητος. Μακάρι και εμείς να ανακαλύψουμε αυτό το μεγαλείο, να το ποθήσουμε και να το κατακτήσουμε.

Μήνυμα του του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού για την Εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου

Εορτάζοντας τα Εισόδια της Θεοτόκου, εορτάζουμε το θείο νόημα του ανθρώπου και την λαμπρότητα της υψηλής του κλήσεως

«Ἐν ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται

καί τόν Χριστόν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται».

 

«Να κι άλλο πανηγύρι και χαρούμενη γιορτή της μητέρας του Κυρίου, να έξοδος της αμώμητης νύμφης, να το πρώτο ξεπροβόδισμα της βασίλισσας, να το τέλειο σημάδι της δόξας, που πρόκειται να την στεφανώσει, να το προοίμιο της θείας χάριτος που πρόκειται να την σκεπάσει, να το φωτεινό γνώρισμα της εξαιρετικής καθαρότητός της. Εκεί, όπου μία φορά τον χρόνο κι όχι πολλές φορές εισέρχεται ο αρχιερέας και τελεί την μυστική λατρεία, εκεί αυτή οδηγείται από τους γονείς της, για να παραμείνει συνεχώς στα άδυτα και ιερά της χάριτος του Θεού» (Άγιος Γερμανός Α  Κων/πόλεως).

Όταν η Παναγία έγινε τριών χρόνων, σύμφωνα με την παράδοση, οι γονείς της Ιωακείμ και Άννα, κρατώντας την υπόσχεσή τους, την οδήγησαν στο Ναό και την παρέδωσαν στον αρχιερέα Ζαχαρία. Δεν υπάρχει τίποτε το ιδιαίτερα αξιοσημείωτο στο γεγονός αυτό, επειδή την εποχή εκείνη, αυτό αποτελούσε μία γενικά αποδεκτή συνήθεια και πολλοί γονείς έφερναν τα παιδιά τους στο ναό, ως σημείο προσαγωγής τους στον Θεό, και ως ένδειξη πως δίνουν στην ζωή τους έναν ουσιαστικό σκοπό και νόημα.

Στην περίπτωση όμως της Παναγίας, όπως μας το υπενθυμίζει η Ακολουθία της ημέρας, οδήγησαν την Θεόπαιδα στα «Άγια των Αγίων», στον τόπο που κανείς άλλος, εκτός από τους αρχιερείς, δεν επιτρεπόταν να εισέλθει, στο εσώτατο ιερό μέρος του Ναού. Το όνομα του κοριτσιού αυτού, είναι Μαρία. Είναι η μελλοντική μητέρα του Ιησού Χριστού, μέσω της οποίας, ο ίδιος ο Θεός ήλθε στον κόσμο για να ενωθεί με το ανθρώπινο γένος, να μοιραστεί την ζωή του και ν’ αποκαλύψει το θείο της περιεχόμενο.

Στα ενδότερα του Ναού, η Παρθένος Μαρία έμεινε δώδεκα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα ο Αρχάγγελος Γαβριήλ έτρεφε την Παναγία με τροφή ουράνια και εξήλθε από τα Άγια των Αγίων, όταν έφθασε η ώρα του Ευαγγελισμού.

Ένας Πατέρας της Εκκλησίας μας, αναφέρει: «Αφού εφυτεύθης, Άχραντε, μέσα στον οίκο του Θεού και εκαλλιεργήθης από το Πνεύμα το Άγιον, ως άλλη ελαία κατάκαρπος έγινες κάθε αρετής κατοικητήριον. Το νου σου τον απεμάκρυνες από κάθε βιοτική επιθυμία και διετήρησες παρθένον την ψυχή μαζί με το σώμα, όπως ήρμοζε σε εκείνη όπού έμελλε να υποδεχθεί στα σπλάγχνα της τον Θεό. Διότι, αφού ο Θεός είναι Άγιος, εις Αγίους αναπαύεται».

Το νόημα όλων αυτών των γεγονότων, των λέξεων και των σκέψεων, είναι ότι από τώρα και στο εξής ο ίδιος ο άνθρωπος γίνεται «ναός». Ούτε υλικός ναός, ούτε θυσιαστήριο, αλλά ο άνθρωπος – η ψυχή του, το σώμα του και η ζωή του – γίνεται η ιερή και θεία καρδιά του κόσμου, τα “άγια των αγίων”.

Και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς θα συμπληρώσει: «Όταν η Θεοτόκος εισήλθε στα Άγια των Αγίων, ο χρόνος της προετοιμασίας και της δοκιμασίας της Παλαιάς Διαθήκης πήρε τέλος και σήμερα, δηλαδή κατά την εορτή των Εισοδίων, εορτάζουμε τους αρραβώνες του Θεού με την ανθρώπινη φύση. Γι’ αυτό και η Εκκλησία αγάλλεται και προτρέπει όλους τους φίλους του Θεού, να αποσυρθούν και αυτοί στο ναό της καρδιάς τους, για να προετοιμάσουν την έλευση του Κυρίου με την σιωπή και την  προσευχή, απομακρυνόμενοι από τις απολαύσεις και τις μέριμνες του κόσμου».

Από την στιγμή που η Παναγία εισήλθε στα Άγια των Αγίων, η ίδια η ανθρώπινη ζωή έγινε Ναός του Θεού, αν το επιθυμεί ο άνθρωπος. Και όταν εορτάζουμε τα Εισόδια της Θεοτόκου, εορτάζουμε το θείο νόημα του ανθρώπου και την λαμπρότητα της υψηλής του κλήσεως.

 

Στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής τελέστηκε η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και συγκίνηση εορτάστηκε την Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2025 η τρίτη επέτειος της Ενθρονίσεως του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού. Στον ιστορικό Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Μεσολογγίου ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στην Ακολουθία του Όρθρου και προεξήρχε της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας, συμπαραστατούμενος από Κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως.

Συλλειτούργησαν ο Πρωτοσύγκελλος Αρχιμ. Θεόκλητος Ράπτης, ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Αρχιμ. Ιωσήφ Ζωγράφος και πολλοί Ιερείς, ενώ τον θείο λόγο εκφώνησε ο π. Θεόκλητος, ο οποίος αναφέρθηκε στον βίο των Αγίων της ημέρας και στο έργο του Σεβασμιωτάτου, ευχόμενος «δημιουργική μακροημέρευση» στο ποιμαντικό του έργο.

Κατά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας, ο Μητροπολίτης κ. Δαμασκηνός ευχαρίστησε θερμά τον Θεό «που τον κατέστησε Επίσκοπο και Ποιμένα σε έναν τόπο ευλογημένο», καθώς και όλους όσοι διακονούν με πίστη και αγάπη την τοπική Εκκλησία: τον Ιερό Κλήρο, τους εργαζομένους της Μητροπόλεως, τις Μοναστικές Αδελφότητες, τους Ιεροψάλτες και τον πιστό λαό.

«Τα πάντα οφείλουμε να τα προσφέρουμε με ευγνωμοσύνη προς τον Ουράνιο Θεό και Πατέρα μας… Εκεί όπου εμφαίνεται η θέση του Επισκόπου και καθορίζεται η ευλογημένη συλλειτουργία του με τον Ιερό Κλήρο και τον λαό», ανέφερε μεταξύ άλλων, εκφράζοντας συγκινητικά την ευχή «να ολοκληρώσει εν μετανοία και εξομολογήσει την επισκοπική του διακονία».

Ο Σεβασμιώτατος μίλησε με λόγια αγάπης για την ιστορική πορεία και πνευματική παράδοση της Μητροπόλεως, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στους τοπικούς Αγίους και στις μορφές που «αγωνίστηκαν για να μορφώσουν τον Χριστό στις καρδιές των ανθρώπων». Κλείνοντας, κάλεσε τους πιστούς «να προσεύχονται και να εκφράζουν την αγάπη τους προς τον Επίσκοπό τους», τονίζοντας ότι «όλα καταυγάζονται από τη Χάρη του Θεού, πρόγευση της Βασιλείας Του».

Ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός με αφορμή την τραγική είδηση του θανάτου ακόμη ενός νέου σε τροχαίο σε άρθρο του τονίζει:

Νέα τραγωδία στην Αιτωλοακαρνανία!

Νεκρός 27χρονος σε τροχαίο!

Άλλη μια είδηση που μας πάγωσε!

Ένας ακόμη νέος προστέθηκε στη μακρά αλυσίδα των νεκρών σε τροχαία δυστυχήματα.

Αβάστακτος πόνος, πάλι, για τους γονείς, για τους συγγενείς, για τους φίλους, για όλους μας.

Η ψυχή τους πλημμυρισμένη από ένα μεγάλο, αναπάντητο «γιατί».

Το ίδιο «γιατί» βασανίζει όλους μας.

Γιατί, πάλι, στον τόπο μας ένα τροχαίο;

Γιατί, πάλι, στον τόπο μας το αίμα ενός νέου ανθρώπου να βάφει την άσφαλτο;

Γιατί, πάλι, στον τόπο μας ο χαμός ενός νέου ανθρώπου να μαυρίζει την καρδιά μας;

Τί φταίει;

Ποιός φταίει;

Τί πρέπει να γίνει;

Τί πρέπει να κάνουμε;

Ένα είναι βέβαιο: Δεν μπορούμε να μείνουμε αδιάφοροι!

Έχουμε αρχίσει να ανησυχούμε σοβαρά για τις μειωμένες γεννήσεις.

Πότε θα ανησυχήσουμε σοβαρά και για τους αυξημένους θανάτους;

Αν η καρδιά μας δεν συγκινείται από τον ξένο πόνο, ας πανικοβληθεί ο νους μας από τις συνέπειες:

Κάθε θάνατος ενός νέου ανθρώπου είναι: η οικογένεια που δεν έκανε, τα παιδιά που δε μεγάλωσε, η ανανέωση της κοινωνίας μας σε πόλεις και ύπαιθρο που έδωσε τη θέση της στον μαρασμό και στην εγκατάλειψη.

Οι επαναλαμβανόμενες τραγωδίες πρέπει να γίνουν αιτία αληθινού συναγερμού.

Ως Επίσκοπος και Πνευματικός σας Πατέρας, αυτή τη στιγμή, πονάω! Πονάω και προσεύχομαι. Όχι για θαύματα!

Προσεύχομαι για φωτισμό όσων ανατρέφουν παιδιά, να τους εμπνεύσουν την αγάπη για τη ζωής. Τον σεβασμό σε κάθε είδους κανόνες που προστατεύουν τη ζωή. Την γνωστοποίηση προς τα παιδιά για την αμείλικτη ενεργοποίηση των συνεπειών της κάθε μας πράξης. Για τη δύναμη της μιας στιγμής που μπορεί να σφραγίσει ολόκληρη τη ζωή πολλών άλλων, συχνά αμέτοχων και παντελώς αθώων, όπως του οδηγού του αυτοκινήτου στο απέναντι ρεύμα, αλλά και όσων δεν θα συνέλθουν ποτέ από αυτή την απώλεια.

Προσεύχομαι για φωτισμό όσων αποφασίζουν για όλους μας, να αντισταθούν απέναντι στην γενικευμένη αδιαφορία, την προχειρότητα, την μειωμένη αίσθηση καθήκοντος, την προτεραιότητα της ατομικής ιδιοτέλειας σε βάρος της κοινωνίας.

Προσεύχομαι για φωτισμό δικό μας, όλων μας προσωπικά, για ανάληψη προσωπικής και συλλογικής ευθύνης και λήψη μέτρων, αντί για διαρκές παράπονο και κατάκριση σε άλλους, τους όποιους άλλους, που μάθαμε να εντοπίζουμε αμέσως τα λάθη και τις παραλείψεις τους, εθελοτυφλώντας επίμονα στην απάθειά μας και την παντελή έλλειψη αυτοκριτικής.

Προσεύχομαι ο Θεός μας να αναπαύσει τις ψυχές όλων αυτών των παιδιών μας, των χαμένων τόσο πρόωρα και άδικα, των θυμάτων της αμέλειάς μας, και να χαρίσουν ο Χριστός μας και η Παναγία μας κουράγιο και δύναμη στους γονείς τους, να σηκώσουν αυτόν τον σταυρό, που βαρύτερο δεν γνωρίζει η καρδιά του ανθρώπου.

Η προσευχή όμως δεν αρκεί, χωρίς την ενεργοποίηση και των δικών μας δυνάμεων, και της δικής μας φωνής.

Με αυτή τη φωνή, με όση δύναμη μου έχει μείνει μέσα στην πονεμένη ψυχή μου, κραυγάζω:

Όχι άλλα τροχαία δυστυχήματα!

Όχι άλλα παιδιά μας, θύματα της ασφάλτου!

Όχι άλλοι γονείς μαυροφορεμένοι να πίνουν το πιο πικρό φαρμάκι του χαμού των σπλάχνων τους!

Παιδιά μου:

Δεν υπάρχει απόλυτη ασφάλεια χωρίς τη σύνεσή μας.

Είσαστε απροστάτευτα, από δρόμους επικίνδυνους, από σήμανση ελλιπή.

Παιδιά μου, σας παρακαλώ, πιστέψτε το:

Το αλκοόλ οδηγεί στον θάνατο.

Οι κόντρες της ασφάλτου έχουν μόνον νικημένους.

Η ταχύτητα δεν χαρίζει ποτέ δεύτερη ευκαιρία.

Το κράνος, η ζώνη, ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας είναι η αγάπη που χρωστάτε στον εαυτό σας.

Και πάνω απ’ όλα:

Μη δεχθεί η αγνή σας καρδιά να ποτίσει με τόσο πόνο αυτούς που σας λατρεύουν, τους γονείς σας. Είστε πολύτιμοι. Μοναδικοί. Η ζωή έχει ετοιμάσει για σας δυσκολίες, αλλά και νίκες∙ ανηφόρες αλλά και γλυκές βουνοκορφές∙ γνωριμίες με ανθρώπους που θα σας προσφέρουν πληρότητα ζωής.

Κλείστε τα αυτιά σας σε ανούσιες προκλήσεις και γίνετε φανατικοί οπαδοί της ζωής.

Όσο για μένα, τίθεμαι στη διάθεση κάθε καλοπροαίρετης πρωτοβουλίας που θα αποσοβήσει νέες τραγωδίες.

Το διαπιστώνω σε κάθε μου βήμα: Η σωστή εκπαίδευση των εφήβων σφραγίζει τη ζωή τους. Ίσως έφτασε η στιγμή να δημιουργήσουμε χώρο, πέρα από τα επίσημα προγράμματα, για κυκλοφοριακή αγωγή, όχι «πεταμένη» σε μια άκρη του σχολικού προγράμματος, αλλά στο κέντρο της σχολικής ζωής, με έξυπνες δράσεις, αφοσιωμένους εκπαιδευτές, εν ανάγκη καλυπτόμενους από πόρους της τοπικής κοινωνίας. Δράσεις συνοδευόμενες από δραστηριότητες ανάπτυξης προσωπικής ευθύνης και κοινωνικής συμπεριφοράς.

Δράσεις θα βρεθούν. Σημασία όμως έχει να θεωρηθεί η οδική ασφάλεια ως εθνικό ζητούμενο και να θεωρηθεί εθνική ευεργεσία εκ μέρους χορηγών η υποστήριξη τέτοιων πρωτοβουλιών.

Με όλη μου τη καρδιά, εγώ και όλη η τοπική μας Εκκλησία συστρατεύομαι σε ανάλογες δράσεις, υλοποιώντας την μεγαλύτερη πνευματική παρακαταθήκη της Χριστιανικής μας πίστης: την ιερότητα της ζωής και την αγάπη σε κάθε άνθρωπο, με τον Ευαγγελικό τρόπο που μας εμπνέει πάντοτε ο Θεός και οι ανάγκες της κοινωνίας μας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός, μετά την καταστροφική πυρκαγιά που έπληξε την περιοχή της Σταμνάς Αιτωλοακαρνανίας και απείλησε την τοπική κοινότητα, αποφάσισε να τροποποιήσει το πρόγραμμά των χοροστασιών του Δεκαπενταυγούστου και να τελέσει την τελευταία Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο, στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Σταμνάς, σήμερα το απόγευμα και ώρα 19:30’, προκειμένου να αναπέμψουμε όλοι μαζί ευχαριστήριες προσευχές προς την Παναγία μας για την διάσωση του χωριού και των κατοίκων του, την προστασία των μελών του Πυροσβεστικού Σώματος και των εθελοντών που συνέβαλλαν στον έλεγχο και τον περιορισμό της φωτιάς και στην σωτηρία του χωριού.

Χθες το βράδυ, μετά την Ακολουθία του Παρακλητικού Κανόνα προς την Υπεραγία Θεοτόκο που τέλεσε στις Ενορίες του Καλουδίου και του Παμφίου της Αρχιερατικής Περιφέρειας Θέρμου, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Δαμασκηνός μετέβη στην Σταμνά για να βρεθεί κοντά στους κατοίκους την ώρα της μεγάλης δοκιμασίας, να τους εμψυχώσει και να τους συμπαρασταθεί και να ενημερωθεί από τους υπευθύνους του Πυροσβεστικού Σώματος για το σχέδιο εκκένωσης του χωριού.

Αμέσως μετά μετέβη στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου, όπου στα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως συγκάλεσε ευρεία σύσκεψη με την συμμετοχή όλων των Ιερέων της Αρχιερατικής Περιφέρειας Μεσολογγίου και των λαϊκών υπαλλήλων, προκειμένου σε συνεργασία με τις αρμόδιες υπηρεσίες της πολιτικής προστασίας του Δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου και της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος να συνδράμουν στο έργο της εκκένωσης της Σταμνάς και της διαφυλάξεως των κατοίκων.

Επίσης, ο Σεβασμιώτατος με αισθήματα πατρικής αγάπης και ενδιαφέροντος απέστειλε εμφιαλωμένα νερά και σάντουιτς στα μέλη του Πυροσβεστικού Σώματος που επιχειρούν στην πρώτη γραμμή των πύρινων μετώπων, ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης και στήριξης στο δύσκολο έργο τους.

Ας συμμετάσχουμε όλοι στην αποψινή Ιερά Παράκληση στην Σταμνά για να ενώσουμε τις προσευχές μας προς την Υπεραγία Θεοτόκο για την αντιμετώπιση και κατάσβεση των καταστροφικών πυρκαγιών που πλήττουν την Πατρίδα μας, για την διαφύλαξη, την προστασία και την ενίσχυση των μελών του Πυροσβεστικού Σώματος και των εθελοντών που αγωνίζονται, καταβάλλοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες, για να διασώσουν τις ζωές, το βιός και τις περιουσίες των συνανθρώπων μας, αλλά και για την εξ ύψους δύναμη και ενίσχυση των ανθρώπων εκείνων που αναπάντεχα είδαν τις περιουσίες τους και τις καλλιέργειές τους να καταστρέφονται.

Το Σάββατο 9 Αυγούστου 2025 στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Αστακού θα τελεσθεί το Τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο του μακαριστού Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Τέγα, Συνταξιούχου Εφημερίου της Ιεράς Μητροπόλεως, πρώην Αρχιερατικού Επιτρόπου της Αρχιερατικής Περιφέρειας Αστακού και επί πολλά έτη διατελέσαντος Εφημερίου του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Αστακού.

Της Θείας Λειτουργίας και του Ιερού Μνημοσύνου θα προεξάρχει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός.

Ως εκ τούτου, ο Σεβασμιώτατος είναι υποχρεωμένος να τροποποιήσει το αρχικό πρόγραμμά του, σύμφωνα με το οποίο θα επισκεπτόταν τον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αμβρακιάς Θέρμου για να συμμετάσχει στις λατρευτικές εκδηλώσεις για την ετήσια πανήγυρη της αναμνήσεως του θαύματος των Αρχαγγέλων.

Ζητεί την κατανόηση του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της Ενορίας της Αμβρακιάς, των δύο Πολιτιστικών Συλλόγων των Απανταχού Αμβρακιωτών και όλων των κατοίκων της κωμοπόλεως αυτής του Θέρμου για την αλλαγή του προγράμματος και υπόσχεται, ότι το επόμενο έτος, συν Θεώ, θα συμμετάσχει στην ετήσια αυτή πανήγυρη της Ενορίας, που αποτελεί κορυφαία εκδήλωση της τοπικής κοινότητας.

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε και η πέμπτη κατασκηνωτική περίοδος της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας που φιλοξένησε αγόρια γυμνασίου, από 14 έως 21 Ιουλίου 2025.

Την Δευτέρα 14 Ιουλίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός τέλεσε την Ακολουθία του Αγιασμού, υποδεχόμενος τους εκατό και πλέον κατασκηνωτές, προς τους οποίους μίλησε πατρικά και καρδιακά παρουσιάζοντας την γενική ονομασία της κατασκηνωτικής περιόδου που ήταν «Οδός Ειρήνης».

Μεταξύ άλλων τόνισε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος διψά για ειρήνη, αναζητά ανακούφιση από ταραχές, φόβους και αγωνίες. Όμως αναζητά μια άλλου είδους ειρήνη από αυτή που χαρίζει ο Χριστός. Γιατί η ειρήνη του Θεού δεν είναι απλώς μια εξωτερική ηρεμία ή η απουσία πολέμου, αλλά είναι η ίδια η παρουσία του Χριστού στην καρδιά του ανθρώπου.

Το καθημερινό κατασκηνωτικό πρόγραμμα περιλάμβανε πληθώρα δραστηριοτήτων κατάλληλα προσαρμοσμένες στις γνωστικές και αντιληπτικές ικανότητες της ηλικιακής κατηγορίας του γυμνασίου. Παιχνίδια και δημιουργικές δραστηριότητες, συζητήσεις και κατηχητικές εισηγήσεις, πρωταθλήματα ποδοσφαίρου, μπάσκετ και βόλεϊ, τραγούδια και προβολές, θαλάσσιο μπάνιο και βραδινές ψυχαγωγικές ευκαιρίες.

Η κάθε ημέρα άρχιζε και τελείωνε με την προσευχή και το αγιογραφικό ανάγνωσμα που αποτελεί τροφή για κάθε ψυχή που αναζητά την αλήθεια.

Ξεχωριστή εμπειρία αποτέλεσε η Ημέρα Πατρίδος, η οποία εορτάστηκε την Πέμπτη 17 Ιουλίου με κεντρικό θέμα: «Το ράσο στους αγώνες του Γένους». Περιλάμβανε σχετικό αγιογραφικό ανάγνωσμα και επίκαιρη ομιλία από τον Πρωτοπρ. Δημήτριο Πατσιαλό.

Το βράδυ στήθηκε παραδοσιακή βραδιά με πανηγυρική τράπεζα, τραγούδια και παραδοσιακούς χορούς από τις ομάδες των παιδιών σε κλίμα χαράς και ενθουσιασμού.

Η Ημέρα Πίστεως, την Παρασκευή 18 Ιουλίου, αποτέλεσε έναν ακόμη πνευματικό σταθμό με την τέλεση του Μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως και με εμπνευσμένη ομιλία από τον Αρχηγό της κατασκηνωτικής περιόδου Αρχιμ. Βασίλειο Αγγελάκη. Το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως διηκόνησαν με υποδειγματικό τρόπο ο Αρχιμ. Νεκτάριος Τριάντης, ο Πρωτοπρ. Δημήτριος Πατσιαλός, ο Πρωτοπρ. Νικόλαος Σταμάτης και ο Πρωτοπρ. Ευάγγελος Ασπρογιάννης.

Την Κυριακή 20 Ιουλίου τελέσθηκε με κατάνυξη η Θεία Λειτουργία και οι κατασκηνωτές κοινώνησαν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού.

Το μεσημέρι την εορταστική τράπεζα ευλόγησε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Δαμασκηνός και τα παιδιά του επεφύλαξαν θερμή υποδοχή με τραγούδια και παραδοσιακούς χορούς, εκφράζοντας και με αυτόν τον τρόπο την αγάπη τους και τον σεβασμό τους προς τον Επίσκοπο και πνευματικό τους Πατέρα.

Ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε θερμά και επήνεσε για το έργο τους και την εθελοντική και σπουδαία προσφορά τους τον Αρχηγό, Αρχιμ. Βασίλειο Αγγελάκη, τον Υπαρχηγό, κ. Ιωάννη Καπαγερίδη, τους Ομαδάρχες, τους βοηθούς Ομαδάρχες, τα στελέχη της Διαχείρισης, τις κυρίες της κουζίνας, τον ναυαγοσώστη, τον ιατρό και τον νοσηλευτή και όλους όσοι εργάστηκαν αθόρυβα, αλλά αποτελεσματικά για την επιτυχία της κατασκηνωτικής περιόδου και ευχήθηκε ο Θεός να ανταποδώσει εκατονταπλασίοντα τον κόπο και την αγάπη τους.

Το απόγευμα, μετά το απογευματινό θαλάσσιο λουτρό και την υποστολή της Σημαίας, ακολούθησαν οι βραβεύσεις και η απονομή των επάθλων των αγωνισμάτων και των διαγωνισμών. Τα παιδιά αναχώρησαν το πρωί της Δευτέρας συγκινημένα αλλά και χαρούμενα, γεμάτα από όμορφα συναισθήματα, πνευματικά εφόδια, αληθινές φιλίες και όμορφες αναμνήσεις.

Του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού

 

Γνωρίζουμε πως ο Απόστολος Παύλος, σύμφωνα με την δική του μαρτυρία, αξιώθηκε ουρανίων εμπειριών και έφτασε μέχρι τρίτου ουρανού (Β  Κορ. 12:2). Δεν υπήρξε όμως πότε αιθεροβάμων, δηλαδή κάποιος, ο οποίος, όπως θα λέγαμε σήμερα, «πετούσε στα σύννεφα». Η υψηλή του θεολογία και η πνευματική του εμπειρία συνδυάζονταν πάντοτε με το πρακτικό του πνεύμα. Γνώριζε την καθημερινότητα της Εκκλησίας, τους πειρασμούς και τους κινδύνους της, γι’ αυτό και οι συμβουλές στις Επιστολές του είναι απλές, ξεκάθαρες και πρακτικές. Εύκολα μπορούμε να το παρατηρήσουμε αυτό και στην σημερινή περικοπή, στην οποία επισημαίνει στον αγαπημένο του μαθητή και συνεχιστή του έργου του στην Κρήτη Τίτο, τρεις κινδύνους, τρεις πειρασμούς που καιροφυλακτούν μέσα στην Εκκλησία σε κάθε εποχή.

Κατ’ αρχάς, του λέει: «Αυτά τα λόγια της διδασκαλίας που σου παρέδωσα είναι αληθινά και θέλω να τα βεβαιώνεις με την προσωπική σου μαρτυρία, ώστε όσοι έχουν πιστέψει στον Θεό να φροντίζουν να πρωτοστατούν σε καλά έργα» (3:8).

Αυτός είναι ο πρώτος στίχος της σημερινής περικοπής. Πριν από αυτόν, έχει προηγηθεί μια συνοπτική αλλά υπέροχη διδασκαλία που μιλάει για την αγάπη του Χριστού στους ανθρώπους και για όλα εκείνα που έπραξε και έπαθε για να μας σώσει. Δεν τον καλεί λοιπόν να γίνει απλώς ένας ιεροκήρυκας της αγάπης του Θεού αλλά, με τον τρόπο της ζωής του και την αγάπη του, να προσφέρει στον κόσμο ζωντανή μαρτυρία της θείας αγάπης και ευσπλαχνίας που διαρκώς δεχόμαστε όλοι.

Η διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου, λοιπόν, είναι λιτή και σαφής: η πίστη μας ολοκληρώνεται με τα έργα της αγάπης. Ο Χριστιανισμός δεν αποτελεί ατομική υπόθεση, η οποία αφορά μόνο την κάθετη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Αφορά και την οριζόντια ζωή κοινωνίας με τους αδελφούς μας. Μια πίστη χωρίς έργα είναι στείρα και άκαρπη. Τα έργα της αγάπης αποδεικνύουν ότι είμαστε ταυτισμένοι με την αγάπη του Θεού προς τον κόσμο και επιθυμούμε να γίνουμε δικοί Του συνεργάτες στην παρηγοριά, την υποστήριξη και την σωτηρία των συνανθρώπων μας.

Ο δεύτερος κίνδυνος, ο δεύτερος πειρασμός που επισημαίνει ο Απόστολος Παύλος στον Τίτο είναι όλες αυτές οι μάταιες συζητήσεις και οι διαφωνίες στις οποίες δαπανόμαστε μέσα στην Εκκλησία για εντελώς δευτερεύοντα θέματα της εκκλησιαστικής μας ζωής. Τί του λέει; «Από το άλλο μέρος, να αποφεύγεις τις ανόητες αναζητήσεις σε γενεαλογικούς καταλόγους, τις φιλονικίες και τις διαμάχες γύρω από τις διατάξεις του ιουδαϊκού νόμου, γιατί όλα αυτά είναι ανώφελα και μάταια» (3:9).

Όπως βλέπετε αδελφοί μου, από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ιστορίας της Εκκλησίας μας, η ματαιολογία, όλες δηλαδή αυτές οι ανούσιες συζητήσεις που συχνά οδηγούν σε παρεξηγήσεις, σε ψύχρανση σχέσεων μεταξύ αδελφών, ακόμη και σε συγκρούσεις, δεν έλειψαν από την καθημερινότητα. Και αυτό συμβαίνει όταν η πίστη, αντί να αποτελεί υπόθεση της καρδιάς, αντί να καλλιεργείται μέσω της προσευχής και της λατρευτικής ζωής, αντί να συμπληρώνεται και να εκφράζεται με έργα αγάπης, περιορίζεται σε συζητήσεις για την ακριβή τήρηση τυπικών διατάξεων, για τη διατήρηση, δήθεν, παραδόσεων που πολλές φορές ελέγχονται ως προς την αυθεντικότητά τους, για την συμπεριφορά αδελφών μας, που, δήθεν, δεν είναι παραδοσιακοί και, δήθεν, νοθεύουν την ορθόδοξη παράδοσή μας. Αυτή είναι η αργολογία, από την οποία ζητάμε από τον Θεό να μας απαλλάξει, όταν προσευχόμαστε την Μεγάλη Σαρακοστή, ακολουθώντας τον άγιο Εφραίμ τον Σύρο: «Κύριε και δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας περιεργείας φιλαρχίας και αργολογίας μη μοι δως».

Υπάρχει όμως και ένας τρίτος κίνδυνος και μάλιστα διπλός. Αυτός έχει να κάνει με τις αιρέσεις που αποτελούν νόθευση και παραχάραξη της αληθινής πίστης αλλά και της ορθής πνευματικής ζωής. Οι αιρετικοί είναι εκείνοι που περιφρονούν τη συνοδική και αγιοπνευματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Αναγορεύουν τους εαυτούς τους σε αυθεντίες υπεράνω πάσης κριτικής και, ηθελημένα ή αθέλητα, εξυπηρετούν το έργο του πονηρού, ενσπείροντας τα ζιζάνια της φιλαρχίας και της διχόνοιας. Ποιά στάση πρέπει να κρατούμε απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους;

Απαντά ο απόστολος Παύλος: «Τον άνθρωπο που ακολουθεί πλανερές διδασκαλίες συμβούλεψέ τον μια δύο φορές, κι αν δεν ακούσει άφησέ τον, με την βεβαιότητα πως αυτός έχει πια διαστραφεί και αμαρτάνει, καταδικάζοντας έτσι ο ίδιος τον εαυτό του» (3: 10-11).

Δεν είναι λοιπόν μόνο ο κίνδυνος να νοθευτεί από τους αιρετικούς η ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Είναι και ο κίνδυνος να αποπροσανατολιστεί το πλήρωμα της Εκκλησίας σε ατέρμονες και ανώφελες θεολογικές συζητήσεις, οι οποίες δεν οδηγούν πουθενά. Και αυτό, διότι η ρίζα της αιρέσεως δεν βρίσκεται στον νου αλλά στην καρδιά του αιρετικού, η οποία έχει κυριευθεί από το πάθος του εγωισμού. Γι’ αυτό και ο Απόστολος Παύλος συμβουλεύει να διακόπτουμε σύντομα τέτοιες συζητήσεις και να στρεφόμαστε ξανά προς το κέντρο της πνευματικής ζωής που είναι η δίψα για τον Χριστό, η εναρμόνιση της ζωής με την διδασκαλία του Ευαγγελίου Του και η μυστηριακή ζωή, η οποία χαρίζει στον άνθρωπο τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος.

Πώς οραματίζεται ο απόστολος Παύλος την Εκκλησία, σύμφωνα και με αυτά που αναφέρει σήμερα στον απόστολο Τίτο; Την οραματίζεται ως μια αγαπημένη οικογένεια, προσηλωμένη στην πίστη και αφοσιωμένη στα έργα της αγάπης. Μια τέτοια Εκκλησία, λυχνάρι φωτός και αλήθειας για τον κόσμο, πρέπει να οραματιστούμε και εμείς. Αυτό άλλωστε μας ζητά και ο ίδιος ο Κύριος στη σημερινή ευαγγελική περικοπή: «Εσείς είστε το φως για τον κόσμο που πρέπει να λάμψει στους ανθρώπους, ώστε να δοξολογήσουν τον ουράνιο Πατέρα σας βλέποντας τα καλά σας έργα» (Μτθ. 5: 14,16).

Όσο διψάμε την παρουσία του Χριστού, όσο μιμούμαστε την αγάπη Του και όσο ενωνόμαστε μαζί Του μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας, η ζωή μας, ολοένα και περισσότερο, θα μεταβάλλεται σε φάρο και πυξίδα για όλο τον κόσμο. Αυτόν τον δρόμο ακολούθησαν οι Άγιοι. Αυτόν τον δρόμο ακολούθησαν και οι Πατέρες της Τέταρτης (Δ’) Οικουμενικής Συνόδου, στους οποίους είναι αφιερωμένη η σημερινή Κυριακή. Τα δόγματά τους δεν αποτελούν θεωρητικές διδασκαλίες άλλα καταγράφουν την εμπειρία τους και την αγιότητα τους. Η αφοσίωσή τους στον Χριστό, τους μετέβαλε σε φωτοδότες θείου και ακτίστου Φωτός. Ας ατενίσουμε αυτό το Φως, ας αγαπήσουμε αυτό το Φως, ας ενωθούμε με αυτό το Φως και ας γίνουμε για τον κόσμο, αυτό που οραματίστηκε ο Απόστολος Παύλος για την Εκκλησία: Ζωντανή μαρτυρία ελπίδας, αλήθειας και ζωής προς όλη την Οικουμένη.