Την ικανοποίησή του για την επιτυχία του εγχειρήματος της εκπαιδευτικής τηλεόρασης εξέφρασε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την τηλεδιάσκεψη που πραγματοποιήθηκε με τους εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν στα μαθήματα.
Ο πρωθυπουργός εξέφρασε τις ευχαριστίες του στους εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν στα μαθήματα για την συνεισφορά τους στη μαθησιακή διαδικασία, τους συνεχάρη λέγοντας ότι αποτελούν «παράδειγμα εκπαιδευτικών που εθελοντικά προσέφεραν μία σημαντική υπηρεσία για τη δημόσια εκπαίδευση», και χαρακτήρισε την εκπαιδευτική τηλεόραση ως ένα πρωτοπόρο εγχείρημα σε μια ιστορική στιγμή που μπήκε στην οθόνη κάθε σπιτιού κατά τη διάρκεια της πανδημίας, και ένα «κεκτημένο για το μέλλον».
Ο κ.Μητσοτάκης παραδέχθηκε ότι αρχικά υπήρξαν κάποιες επιφυλάξεις στις συζητήσεις που έγιναν με την ηγεσία της κρατικής τηλεόρασης και τον αρμόδιο υπουργό αναφορικά με την αποδοχή του εγχειρήματος από τον κόσμο, αλλά όπως είπε «ήταν μία πάρα πολύ ευχάριστη έκπληξη. Φάνηκε το πόσο το αγκάλιασε η ελληνική κοινωνία. Τα νούμερα της ΕΡΤ2 στην τηλεθέαση στην κυριολεξία εκτοξεύτηκαν σε ποσοστά που δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ στο παρελθόν. Ήταν ένα πρωτοπόρο εγχείρημα σε μία πάρα πολύ δύσκολη συγκυρία, και νομίζω ότι όλοι σας προσφέρατε με πάρα πολύ μεράκι μία σημαντικότατη υπηρεσία στα παιδιά μας, τα οποία βρέθηκαν στο σπίτι και έπρεπε με κάποιον τρόπο να κρατήσουν μία επαφή με τους δασκάλους, με το σχολείο, με την όλη η μαθησιακή διαδικασία.».
«Μέλημά μας οι ίσες ευκαιρίες σε όλους»
Ο πρωθυπουργός επισήμανε επίσης ότι κύριο μέλημα της Πολιτείας είναι να δίνονται ίσες ευκαιρίες και δυνατότητες για όλους, προσθέτοντας πως στο παράδειγμα της εκπαιδευτικής τηλεόρασης ήρθε η συλλογική επιτυχία μέσα από την ατομική προσφορά, αφού η αντιμετώπιση ενός πρωτόγνωρου προβλήματος έδωσε μια καινοτόμα λύση.
Αναφερόμενος στα δημοτικά σχολεία, ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε πως οι όποιες αποφάσεις θα ληφθούν τις επόμενες ημέρες θα είναι υπό την καθοδήγηση και τις συστάσεις των ειδικών.
Παράλληλα άκουσε τις εμπειρίες των εκπαιδευτικών ενώ υπήρξε κοινή διαπίστωση πως «αυτό το σημαντικό κεκτημένο θα πρέπει να αξιοποιηθεί περαιτέρω καλύπτοντας όλες τις ανάγκες των μαθητών που απορρέουν από την εκπαιδευτική δραστηριότητά τους».
Να σημειωθεί ότι καθημερινά παρακολούθησαν τα μαθήματα της εκπαιδευτικής τηλεόρασης 150.000 τηλεθεατές ενώ το μέσο ποσοστό τηλεθέασης στις ηλικίες 4-14 ετών ξεπέρασε το 35%. Στο εγχείρημα που ο κ.Μητσοτάκης χαρακτήρισε «απολύτως πετυχημένο» συμμετείχαν 67 εκπαιδευτικοί, 12 διερμηνείς της ελληνικής νοηματικής γλώσσας, 2 κωφοί νοηματιστές και 27 τεχνικοί.
Μάλιστα η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως κατά την τηλεδιάσκεψη τόνισε ότι καταλυτικό ρόλο για την επιτυχή έκβαση της πρωτοβουλίας αποτέλεσε το “μεράκι” των εκπαιδευτικών που συμμετείχαν σ’ αυτή καθώς όπως ανέφερε παρουσιάστηκαν 5.500 λεπτά εκπομπών, μετά από 226 γυρίσματα, με την συμμετοχή 67 εκπαιδευτικών, 12 διερμηνέων νοηματικής, 2 κωφών νοηματιστών, 27 τεχνικών.
Στην τηλεδιάσκεψη συμμετείχαν, επίσης, η υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Νίκη Κεραμέως, ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, αρμόδιος για τον συντονισμό του Κυβερνητικού Έργου, Άκης Σκέρτσος, ο πρόεδρος της ΕΡΤ, Κωνσταντίνος Ζούλας, ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ Γιώργος Γαμπρίτσος, ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Ιωάννης Αντωνίου, και ο διευθυντής του 1ου Δημοτικού Σχολείου Χαλανδρίου όπου πραγματοποιήθηκαν τα γυρίσματα, Νικόλαος Μαρίνης.
Η Μεσολογγίτισσα Πένυ Σακέτου ανάμεσα στις δασκάλες της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης
Ανάμεσα στις δασκάλες που παρουσιάζουν μαθήματα στην Εκπαιδευτική Τηλεόραση είναι και η “δικιά” μας Πένυ Σακέτου και μάλιστα ήταν από τις τέσσερις πρώτες εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν στο δύσκολο “εγχείρημα” αναφορικά με τις συνθήκες υλοποίησής του κατά τη διάρκεια της κορύφωσης της υγειονομικής κρίσης στις αρχές του Απριλίου.
Ας δούμε την παρουσίαση που της είχε γίνει στην εφημερίδα “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ” στο πλαίσιο εκτενούς αφιερώματος στη δράση του υπουργείου Παιδείας:
Η Πένυ Σακέτου είναι αναπληρώτρια δασκάλα στο 8ο Δημοτικό Πετρούπολης. Δουλεύοντας 5 χρόνια στην εκπαίδευση, λέει ότι ήθελε να στηρίξει την προσπάθεια του υπουργείου καθώς έχει μεταπτυχιακό στην Ηλεκτρονική Μάθηση από το Πανεπιστήμιο Πειραιά.
«Κάθε αρχή και δύσκολη», παραδέχεται η εκπαιδευτικός με καταγωγή από το Μεσολόγγι. «Δεν είναι εύκολη η κάμερα. Πρέπει να την κοιτάς συνεχώς και περιορίζει τις κινήσεις. Είμαι όμως ικανοποιημένη και περήφανη από το αποτέλεσμα γιατί λαμβάνω θετικά σχόλια από παιδιά και γονείς από όλη την Ελλάδα. Η όλη παραγωγή και τα συνεργεία είναι πολύ οργανωμένα» λέει η κυρία Σακέτου, και τονίζει: «Είναι δύσκολο όμως να είσαι στον αέρα μόνη χωρίς κανέναν άλλο στο πλατό και να μιλάς ενώ έχεις συνηθίσει να βλέπεις τα μάτια 25 παιδιών επάνω σου. Σε κάθε περίπτωση, η τηλεόραση πιο δύσκολη από την τάξη».
Εκτεταμένες συντηρήσεις σε σχολεία όλων των βαθμίδων υλοποιεί ο Δήμος Αγρινίου με το έργο «Επισκευή και Συντήρηση σχολικών κτιρίων και αύλειων χώρων» προϋπολογισμού 1.100.000,00€.
Η μελέτη αφορά στην επίστρωση των αθλητικών γηπέδων των σχολείων με ειδικό ελαστοπλαστικό δάπεδο αλλά και συνοδευτικές εργασίες αποκατάστασης αύλειων χώρων. Προβλέπονται παρεμβάσεις με πλακοστρώσεις για την αποκατάσταση επικινδύνων τμημάτων στις πλακοστρωμένες επιφάνειες αφού προηγηθούν οι κατάλληλες προεργασίες (καθαιρέσεις σκυροδεμάτων, επιχώσεις, σκυροδετήσεις δαπέδων κλπ). Σε κάποιες περιπτώσεις θα κατασκευαστούν αγωγοί όμβριων για την απομάκρυνση των νερών ανάλογα με τις ανάγκες των σχολείων.
Ο δήμαρχος Αγρινίου, Γιώργος Παπαναστασίου τόνισε ότι με τα έργα αυτά, η δημοτική αρχή, δημιουργεί ακόμη ασφαλέστερες συνθήκες λειτουργίας στα σχολεία της πόλης: «Σε συνεργασία με την Σχολικές Επιτροπές και τους Διευθυντές συνεχίζουμε την προσπάθεια μας για την κάλυψη των αυξημένων αναγκών στην εκπαίδευση.
Μέσα στο καλοκαίρι θα εργαστούμε εντατικά ώστε να συντηρήσουμε και να επισκευάσουμε αθλητικά γήπεδα και να κάνουμε πιο ασφαλείς τους αύλειους χώρους.
Διαχρονικός στόχος μας παραμένει η αναβάθμιση και η φροντίδα των σχολικών υποδομών.
Είναι προτεραιότητα αλλά και υποχρέωση μας απέναντι στα παιδιά και την εκπαιδευτική κοινότητα».
Σε ανακοίνωση του συλλόγου καθηγητών του 1ου Γυμνασίου Μεσολογγίου που απευθύνεται στους γονείς των μαθητών τονίζεται αναφορικά με την επαναλειτουργία του σχολείου:
“Ο Διευθυντής και ο Σύλλογος Διδασκόντων του 1ου Γυμνασίου Μεσολογγίου ενημερώνει τους γονείς και κηδεμόνες των μαθητών –τριών ότι το Σχολείο μας έχει λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής, όπως έχουν οριστεί από το Υπουργείο Παιδείας και τον ΕΟΔΥ.
Συνεπώς η φοίτηση των μαθητών-τριών κρίνεται ασφαλής και για παιδαγωγικούς και μαθησιακούς λόγους απαραίτητη, τόσο για την κάλυψη της διδακτέας ύλης όσο και για την επανένταξή τους στο σχολικό περιβάλλον.”
Με ανακοίνωσή της η Α΄ΕΛΜΕ Αιτωλοακαρνανίας εκφράζει την αντίθεσή της στην “livestreaming παράδοση μόνο της ύλης ενός μαθήματος”, ενώ τάσσεται υπέρ “ασύγχρονης” ή “σύγχρονης” εξ αποστάσεως εκπαίδευσης.
Συγκεκριμένα στην ανακοίνωση τονίζεται:
“Το Υπουργείο Παιδείας, νομοθετώντας την παρουσία καμερών μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας και τη σε livestreaming παράδοση μόνο της ύλης ενός μαθήματος χωρίς να υπάρχει δυνατότητα ερωτήσεων, απαντήσεων και γενικά συμμετοχής των μαθητών, προσπαθεί να επιβάλλει μια διαδικασία που μας γυρίζει πολλές δεκαετίες πίσω, που έχει προκαλέσει ενστάσεις από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, τον νομικό κόσμο και φυσικά από τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές.
Η πέρα για πέρα απαράδεκτη αυτή παιδαγωγικά διαδικασία είναι όμως και πρακτικά ανέφικτο να υλοποιηθεί αφού δεν υπάρχει εξοπλισμός στα σχολεία, πράγμα που αναγνωρίζει και το ίδιο το Υπουργείο που καλεί τους εκπαιδευτικούς να δουλέψουν με δικά τους μέσα!!!
Απέναντι σε αυτή την απαράδεκτη θέση εμείς αρνούμαστε να παίξουμε το ρόλο του κομπάρσου, ειδικά σε διαδικασίες που πρακτικά δεν “δύνανται” να εφαρμοστούν και καλούμε τους συναδέλφους να πάρουν ξεκάθαρη θέση στους συλλόγους διδασκόντων.
Ήμαστε δίπλα στους μαθητές μας στα δύσκολα, θα συνεχίσουμε να είμαστε και στο τελείωμα της χρονιάς με ασφαλείς, πρακτικούς και προ παντός εφαρμόσιμουςτρόπους.
Η εκπαιδευτική κοινότητα έχει αντιπροτείνει να συνεχιστεί η ασύγχρονη και σε περιπτώσεις που δύνανται οι συνάδελφοι που έχουν αιτηθεί άδεια να συνεχιστεί και η σύγχρονη εκπαίδευση με ασφάλεια για όλους υλοποιώντας με αυτό τον τρόπο ένα πακέτο εξ αποστάσεως και εξ ανάγκης διδασκαλίας που πραγματικά θα στηρίξει τους μαθητές όχι για το φαίνεσθαι αλλά για την ουσία.
Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας να ασχοληθεί με τα πραγματικά προβλήματα που υπάρχουν και να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις! Να στηρίξει τους εκπαιδευτικούς και να δώσει τη δυνατότητα σε όλους τους μαθητές να ακολουθήσουν!
Ένας υπολογιστής σε κάθε εκπαιδευτικό και κάθε μαθητή!
Με συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη διεύθυνση πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Αιτωλοακαρνανίας συνέχισαν οι δάσκαλοι τις κινητοποιήσεις τους ενάντια στο υπό ψήφιση εκπαιδευτικό νομοσχέδιο και επέδωσαν ψήφισμα στον διευθυντή.
Τα αιτήματα της διαμαρτυρίας συνοψίζονται ως εξής:
“Λέμε ΟΧΙ στο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας.
Λέμε ΟΧΙ στο Live Streaming μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας.
Υπερασπιζόμαστε τη Δημοκρατία, το Δημόσιο σχολείο,τους εκπαιδευτικούς και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας!!!”
Ο Δήμος Αμφιλοχίας διέθεσε μάσκες σε όλους τους μαθητές, καθηγητές και προσωπικό των γυμνασίων και λυκείων του δήμου για την καλύτερη προστασία τους από τον κορονοϊό, ενώ στις σχολικές μονάδες παραδόθηκαν και αντισηπτικά gel από το Υπουργείο Παιδείας.
Με αφορμή την επαναλειτουργία των σχολείων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ο Δήμαρχος Αμφιλοχίας, Γιώργος Κατσούλας, συνοδευόμενος από τον Πρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, Σεραφείμ Μακρή, επισκέφθηκαν το Γυμνάσιο-Λύκειο Εμπεσού, τα Γυμνάσια Λουτρού, Μαλεσιάδας και Αμφιλοχίας, το Γενικό Λύκειο και το ΕΠΑΛ Αμφιλοχίας καθώς και το ΔΙΕΚ Αμφιλοχίας, όπου μοίρασαν σχεδόν 1.000 μάσκες προστασίας.Οι μάσκες που προμηθεύτηκε ο δήμος είναι υφασμάτινες και μπορούν να πλυθούν και να επαναχρησιμοποιηθούν. Παράλληλα, διατέθηκαν και δοχεία αντισηπτικού gel για κάθε τάξη, τα οποία χορηγήθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας.
Επιπλέον, η Σχολική Επιτροπή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, διέθεσε ήδη από 30 Απριλίου 2020 ποσό ύψους 3.300 ευρώ σε όλες τις σχολικές μονάδες ευθύνης της αποκλειστικά για το σκοπό προμήθειας υγειονομικού υλικού για την καλύτερη κι εύρυθμη λειτουργία τους.
Από πλευράς τους, οι διευθυντές των σχολικών μονάδων τόνισαν ότι έχουν ληφθεί όλα τα αναγκαία μέτρα, σύμφωνα με τις υποδείξεις των αρμόδιων Υπουργείων Υγείας και Παιδείας και του ΕΟΔΥ, και ότι υπάρχει επάρκεια των απαραίτητων υλικών για την πλήρη ανταπόκριση σε αυτές.
Ο δήμαρχος Αμφιλοχίας και ο πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ευχήθηκαν καλή επάνοδο των μαθητών στις σχολικές τους υποχρεώσεις, δύναμη στους καθηγητές ώστε να ανταπεξέλθουν στο νέο σχολικό περιβάλλον, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί μετά την πανδημία και, πάνω απ’ όλα, υγεία και τήρηση των κανόνων υγιεινής και προστασίας.
Ο σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης περιφέρειας Μεσολογγίου “Κωστής Παλαμάς” στα πλαίσια των δράσεων του κλάδου κατά του νέου εκπαιδευτικού νομοσχεδίου θα διοργανώσει παράσταση διαμαρτυρίας την Τετάρτη 13 Mαΐου στις 9:00π.μ. στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αιτ/νιας στο Μεσολόγγι.
Επίσης σχετικά με τον υπό ψήφιση νομοσχέδιο εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:
“Το Υπουργείο Παιδείας και η Κυβέρνηση της ΝΔ, εν μέσω πανδημίας και περιοριστικών μέτρων μετακίνησης, βρήκε τον τρόπο να φέρει ένα ακόμα αντιδραστικό αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο. Το νομοσχέδιο δεν αντιμετωπίζει κανένα από τα μεγάλα και επείγοντα προβλήματα της εκπαίδευσης, αλλά αντιθέτως, υψώνει νέους ταξικούς φραγμούς στην Παιδεία, χειροτερεύει τους όρους της εκπαιδευτικής διαδικασίας, ανοίγει το δρόμο για την παραπέρα απαξίωση του Δημόσιου Σχολείου. Διατηρεί και επεκτείνει τα μνημόνια διαρκείας στη δημόσια εκπαίδευση χτίζοντας επάνω στο νομοθετικό πλαίσιο όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων και προσαρμόζοντας το επί τα χείρω.
Πρόκειται για απαράδεκτη και εχθρική ενέργεια ενάντια στους χιλιάδες εκπαιδευτικούς, που έχουν κρατήσει όρθιο το δημόσιο σχολείο κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες τα τελευταία χρόνια και που δίνουν εδώ και μέρες τη μάχη για τη στήριξη των μαθητών, μέσα στις πρωτόγνωρες συνθήκες αναστολής λειτουργίας των σχολείων, χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη από την πλευρά της κυβέρνησης. Πρόκειται για μια άκρως επιθετική εκ μέρους της Κυβέρνησης προσπάθεια εκμετάλλευσης της κρίσης και της πανδημίας ως ευκαιρίας, ώστε να περάσει ριζικές συντηρητικές αναδιαρθρώσεις που επιφέρουν συντριπτικά πλήγματα σε βάρος της Δημόσιας Εκπαίδευσης, των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών και των εργασιακών κατακτήσεων των εκπαιδευτικών.
Παραθέτουμε τις αντιδραστικές αλλαγές που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο:
Προβλέπει την αύξηση των μαθητών ανά τμήμα στο Δημοτικό και στο Νηπιαγωγείο από 22 στους 26! Επιπλέον, από 7/θ σχολείο και άνω ο ελάχιστος αριθμός των μαθητών δεν μπορεί να είναι μικρότερος από είκοσι (20) ανά τμήμα. Οι παραπάνω ρυθμίσεις θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια σε συγχωνεύσεις και καταργήσεις τάξεων, σε υποχρεωτικές μετακινήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών. Κατά συνέπεια υποβαθμίζεται η ποιότητα του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου και ταυτόχρονα χτυπά την εργασία των εκπαιδευτικών με τον δραστικό περιορισμό των προσλήψεων αναπληρωτών εκπαιδευτικών και της συρρίκνωσης των θέσεων εργασίας.
Υψώνει νέους ταξικούς φραγμούς, θέτει νέα εμπόδια στην προσπάθεια των μαθητών να μορφωθούν, να περάσουν στα Πανεπιστήμια. Διατηρεί το Λύκειο – εξεταστικό κέντρο του Γαβρόγλου, το ενισχύει και προχωράει σε ακόμα πιο βαθιές και αντιδραστικές αλλαγές. Εισάγει την Τράπεζα Θεμάτων από την Α΄ Λυκείου για τα ΓΕΛ και τα ΕΠΑΛ. Αυξάνει τα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα στο Λύκειο. Στην πράξη θα έχουμε μίνι πανελλαδικές για κάθε τάξη (με την Τράπεζα Θεμάτων) συν τις πανελλαδικές για την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Το Λύκειο μετατρέπεται σε «εξεταστική αρένα», ο ανταγωνισμός θα γιγαντωθεί, τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας αλλά και οι γονείς θα πρέπει να ματώσουν οικονομικά και ψυχολογικά για να αντέξουν, αν αντέξουν.
Οι διατάξεις για την αντιδραστική αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση αποτελούν και τους δείκτες ελέγχου, αλλά και μέσο προώθησης και επιβολής όλων των παραπάνω αντιεκπαιδευτικών κατευθύνσεων. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. αξιοποιεί και επεκτείνει το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο καθορίζει της διαδικασίες “εσωτερικής” και “εξωτερικής” αξιολόγησης. Δίνει την απόλυτη εξουσία στην Υπουργό Παιδείας, μέσω Υπουργικών Αποφάσεων, να καθορίζει το περιεχόμενο και τις διαδικασίες της αξιολόγησης ανοίγοντας το δρόμο για την επαναφορά νομοθετικών εκτρωμάτων τύπου Π.Δ. 152 που απορρίφθηκαν από το σύνολο του κλάδου. Η πρακτική των σκληρών ποσοτικών αξιολογήσεων με την κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών έχει αποτύχει με βάση και τη διεθνή εμπειρία όσων εκπαιδευτικών συστημάτων υιοθέτησαν τα λεγόμενα αγγλοσαξονικά μοντέλα. Το Υπ. Παιδείας υιοθετεί άρρηκτα το περιεχόμενο αυτών των αξιολογήσεων, επενδύοντας στα ιδιωτικά και οικονομικά κριτήρια και στη γενικότερη φιλοσοφία του σχολείου της αγοράς. Η αξιολόγηση δεν έχει καμία σχέση με την επίλυση των προβλημάτων των σχολείων αλλά και του ίδιου του έργου του εκπαιδευτικού. Επί της ουσίας γίνεται ακόμα πιο βαθιά η κατηγοριοποίηση σχολείων και μαθητών με διάφορα ποσοτικά κριτήρια και ειδικά με τα «εκπαιδευτικά αποτελέσματα». Ενοχοποιούνται οι εκπαιδευτικοί και τα σχολεία, οι ίδιοι οι μαθητές και οι οικογένειές τους, για ό,τι δεν πάει καλά στην εκπαιδευτική διαδικασία και από την άλλη στόχος είναι να αθωώνονται οι αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων.
Η «σχολειοποίηση» του Νηπιαγωγείου και ο κατακερματισμός της γνώσης με την κατάτμηση σε διακριτά διδακτικά αντικείμενα με την εισαγωγή των Αγγλικών σε πρώτη φάση και αργότερα της Φυσικής Αγωγής και της Πληροφορικής σε δεύτερο χρόνο δεν λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες των νηπίων. Το Υπ. Παιδείας ανοίγει το δρόμο για την αλλαγής της φυσιογνωμίας του Νηπιαγωγείου, που είναι η γνώση διαμέσου του παιχνιδιού με μεικτές ηλικίες παιδιών και οργάνωσης της διδασκαλίας σε κέντρα ενδιαφέροντος υπό την μορφή σχεδίων εργασίας, δραστηριοτήτων. Μάλιστα, η Σύνοδος των Προέδρων και Κοσμητόρων των Παιδαγωγικών Τμημάτων και Σχολών και το Δ.Σ. της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας σε συνάντηση που είχαν εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση που επεσήμαναν πως η πρόθεση εισαγωγής αυστηρών δομημένων προγραμμάτων στα νήπια στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης παραβλέποντας βασικές παιδαγωγικές αρχές.
Στην ίδια αντι-παιδαγωγική κατεύθυνση κινείται και η εισαγωγή των λεγόμενων «εργαστηρίων δεξιοτήτων». Την ίδια στιγμή που δεν παίρνεται κανένα μέτρο για την ενίσχυση των σχολικών υποδομών σε εργαστήρια, τεχνολογικά μέσα, εποπτικό υλικό, ώστε να αναβαθμιστεί η δουλειά τους εκπαιδευτικού της τάξης, το Υπουργείο Παιδείας προχωρά στη υποβάθμιση του έργου του εκπαιδευτικού, στην απαξίωση της γενικής μόρφωσης και την αντικατάστασή της με τη διδασκαλία “δεξιοτήτων”. Και μάλιστα ‘δεξιότητες’’ με συγκεκριμένα ιδεολογικο-πολιτικά φορτία προσαρμοσμένα στις ανάγκες της αγοράς όπως η επιχειρηματικότητα και ο εθελοντισμός, που δε σχετίζονται με τις πραγματικές κοινωνικές και μορφωτικές ανάγκες. Προσανατολίζεται να ανοίξει τις πύλες στους κάθε λογής ιδιώτες, σε φορείς άσχετους με την εκπαιδευτική κοινότητα για να «διδάσκουν» στους μαθητές.
Δεν λαμβάνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ενίσχυση των απαραίτητων υποστηρικτικών δομών του σχολείου για τη στελέχωσή τους με το αντίστοιχο προσωπικό. Δεν μπορεί η ευθύνη, όχι μόνο για παιδαγωγικά αλλά και για κοινωνικά, ψυχολογικά και αλλά ζητήματα, που αφορούν και άλλες ειδικότητες, που δεν υπάρχουν σήμερα στα σχολεία, όπως π.χ. κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι κλπ., να μεταφέρεται για μια ακόμα φορά στις πλάτες των εκπαιδευτικών μέσω του θεσμού των Εκπαιδευτικών Εμπιστοσύνης.
Το νέο πλαίσιο λειτουργίας των Πρότυπων και Πειραματικών Σχολείων οδηγεί στην ακόμα μεγαλύτερη διαφοροποίηση στην εκπαίδευση. Οδηγεί στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Οδηγεί σε σχολεία και μαθητές πολλών ταχυτήτων σε βάρος πάντα των μορφωτικών δυνατοτήτων των λαϊκών οικογενειών. «Αριστεία» για τους λίγους, υποβάθμιση για τους πολλούς.
Τιμωρούνται για μια ακόμα φόρα οι αναπληρωτές, που επί 20 και πλέον χρόνια έχουν πάρει στις πλάτες τους τη λειτουργία των δημόσιων σχολείων. Αντί να καταργηθεί ο νόμος Γαβρόγλου (προσοντολόγιο) που απαξιώνει την προϋπηρεσία, αντί να γίνουν όλοι οι απαραίτητοι μόνιμοι διορισμοί για την κάλυψη όλων των τεράστιων πραγματικών αναγκών σε μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό, αντί να παρθούν ουσιαστικά μέτρα στήριξης της διαβίωσής τους εκτός του τόπου μόνιμης κατοικίας τους, τιμωρούνται με διετή ή τριετή αποκλεισμό από τους πίνακες σε περίπτωση μη ανάληψης υπηρεσίας. Η διάταξη για την «κατά προτεραιότητα κάλυψη των πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων» ομολογεί με τον πιο επίσημο τρόπο πως το κράτος και το Υπουργείο Παιδείας θα αφήνει ακάλυπτα χιλιάδες κενά σε όλες τις υπόλοιπες τάξεις και τις ειδικότητες.
Η εισαγωγή των υποχρεωτικών εσωτερικών κανονισμών λειτουργίας των σχολείων με τη συμμετοχή του Συλλόγου Γονέων και την άμεση εμπλοκή της Τοπικής Διοίκησης έρχεται ως επιστέγασμα στη λειτουργία ενός σχολείου υποχρηματοδοτούμενου, που αναζητά «χορηγούς» και «χρηματοδότες». Ενός σχολείου κατηγοριοποιημένου και διαφοροποιημένου. Ο Σύλλογος Διδασκόντων σε συνεργασία με τους γονείς θα καλείται να διαχειριστεί τη φτώχεια από την ελλιπή κρατική υποχρηματοδότηση.
Με τη ρύθμιση για ανώτερο ηλικιακό όριο εγγραφής στα ΕΠΑΛ τα 17 έτη κλείνει ο δρόμος για χιλιάδες μαθητές να συνεχίσουν τη φοίτησή τους στην ειδικότητα της επιλογής τους. Είναι πασιφανές πως απορρυθμίζουν την παροχή δημόσιας εκπαίδευσης προς όφελος των ιδιωτικών ΙΕΚ.
Επανέρχεται η αναγραφή της «διαγωγής» στα απολυτήρια του Γυμνασίου και του Λυκείου και οι λεγόμενες πολυήμερες αποβολές στο όνομα της πειθαρχίας των μαθητών! Όμως η συνεργασία και δημιουργία, η συμμετοχή στην εκπαιδευτική διαδικασία, η αλληλεγγύη, η αγάπη για τη μάθηση είναι αξίες που καλλιεργούνται μέσα από το ίδιο το περιεχόμενο και τη συλλογική καθημερινή δυναμική του σχολείου, τους στόχους και τις αξίες που καλλιεργεί.
Ιδιαίτερα θα σταθούμε στην νέα τροπολογία που έφερε η Υπουργός Παιδείας εντελώς αιφνιδιαστικά στη δημοσιότητα (8/5/2020) σε σχέδιο νόμου του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου και αφορά στην απευθείας μετάδοση σε πραγματικό χρόνο μαθημάτων που πραγματοποιούνται στις σχολικές τάξεις, την οποία σε καμιά περίπτωση δεν δέχεται το σύνολο των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.”
Ακολουθεί ανοιχτή επιστολή της Α΄ΕΛΜΕ Αιτωλοακαρνανίας με αφορμή την επανέναρξη της λειτουργίας των σχολείων στην οποία εκφράζεται η αντίθεση του κλάδου στην “προωθούμενη” ζωντανή αναμετάδοση των μαθημάτων:
“Επανερχόμαστε σιγά – σιγά στην κανονική ζωή που είχαμε πριν την πανδημία, με βήματα που θα έπρεπε να είναι προσεκτικά και σταθερά. Να πατάμε καλά σε κάθε σκαλί της μεγάλης σκάλας που πρέπει να ανεβούμε για να βρεθούμε και πάλι όλοι μαζί υγιείς νικητές μετά από το μεγάλο πόλεμο των τελευταίων μηνών.
Όλο αυτό το διάστημα που τα σχολεία ήταν κλειστά, προσπαθήσαμε να κρατήσουμε επαφή με τους τρόπους που υποδείχτηκαν σε εσάς και εμάς.
Οι εκπαιδευτικοί, χωρίς καμία απολύτως σχετική επιμόρφωση, χωρίς να τους δοθεί ο απαραίτητος εξοπλισμός, χωρίς να τους δοθεί κανένα χρονικό περιθώριο, έπρεπε να προετοιμάσουν υλικό σε ψηφιακή μορφή και να το αναρτήσουν σε τάξεις που έπρεπε να δημιουργήσουν στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο. Αυτός ήταν ο περίφημος ασύγχρονος τρόπος διδασκαλίας. Η κατακόρυφη αύξηση στη δημιουργία τάξεων και μαθημάτων στο δίκτυο, με στοιχεία που έχουν δημοσιευθεί, φανερώνει ότι οι εκπαιδευτικοί έσπευσαν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Τα προβλήματα είχαν αρχίσει όμως να φαίνονται. Τάξεις και μαθήματα «εξαφανίζονταν», λογαριασμοί καταργούνταν, το δίκτυο έπεφτε, η εργασία επεκτάθηκε και μέχρι τις προχωρημένες πρωινές ώρες… Αυτά είναι που δεν είδατε. Αυτά είναι που βίωναν μόνο οι εκπαιδευτικοί στα σπίτια τους, την ώρα που λοιδορούνταν ότι είναι σε παρατεταμένες διακοπές. Δεν τα παράτησαν όμως. Συνέχισαν να προσπαθούν, γιατί ήξεραν πως περιμένατε από αυτούς στήριξη. Κάποια στιγμή ζητήθηκε και από εσάς τους γονείς να δημιουργήσετε λογαριασμούς για τα παιδιά σας, και τότε ήρθατε για πρώτη φορά αντιμέτωποι με όσα ζούσαμε την πρώτη εβδομάδα της υποχρεωτικής καραντίνας. Διαπιστώσατε τα μεγάλα προβλήματα. Οι λογαριασμοί των μαθητών άργησαν πάρα πολύ να ολοκληρωθούν, μερικοί ακόμη δεν έχουν, και αυτό στενοχώρησε κάποιους γιατί δεν μπορούσαν να κατηγορήσουν και πάλι τους εκπαιδευτικούς…
Την ίδια ώρα, από πολλούς εκπαιδευτικούς προτιμήθηκε η σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Βλέποντας τα προβλήματα, κάποιοι αποφάσισαν να κάνουν μάθημα σε πραγματικό χρόνο δείχνοντας τις σημειώσεις τους και ζητώντας απαντήσεις από τους μαθητές προφορικά ή και γραπτά με τον ίδιο τρόπο. Κι αυτό όμως προϋπέθετε ότι θα υπάρχει κατάλληλος εξοπλισμός και τεχνογνωσία από όλους. Οι εκπαιδευτικοί αναγκάστηκαν να δουλεύουν με δικά τους μέσα, κι όπως αναφέραμε στην αρχή χωρίς καμία επιμόρφωση. Κάποιες προσπάθειες να μάθουν όλοι τα στοιχειώδη γίνονταν κυρίως από τους εκπαιδευτικούς Πληροφορικής των σχολείων (που και αυτοί δεν είχαν ξαναδουλέψει τις πλατφόρμες που χρησιμοποιήθηκαν…) κι έτσι κάπως επιχειρήθηκε να σωθούν τα προσχήματα. Όμως ακόμη κι έτσι, οι ώρες εργασίας πολλαπλασιάστηκαν. Το υλικό έπρεπε να ψηφιοποιηθεί, εξοπλισμός δεν υπήρχε. Πολλοί εκπαιδευτικοί αγόρασαν υπολογιστές, σκάνερ και άλλα μέσα, κι αυτό είναι κάτι που επίσης δεν το μάθατε. Κάποιοι είπαν και το απίστευτο ότι οι εκπαιδευτικοί ήταν υποχρεωμένοι να έχουν εξοπλισμό, λες και οι εργαζόμενοι στο δημόσιο δουλεύουν γενικά με δικό τους εξοπλισμό… Είπαμε όμως, κάποιοι βρήκαν ευκαιρία να χτυπήσουν κάτω από τη μέση… Κι ενώ έστω και με μπαλώματα η δουλειά από τους εκπαιδευτικούς προχωρούσε, τα προβλήματα των μαθητών ήταν πολλά.
Τι κι αν δημιουργήθηκαν οι λογαριασμοί, τι κι αν οι δυνατότητες στοιχειώδους επικοινωνίας υπήρχε μέσω πολλών συσκευών. Ελάχιστοι μαθητές είχαν τα εργαλεία για να δουλέψουν όπως έπρεπε, κι εσείς το γνωρίζετε καλά αυτό. Χρειάζονταν υπολογιστή, είχαν κινητό. Δεν έβλεπαν καλά ότι γράφονταν στους ψηφιακούς ή κανονικούς πίνακες. Τα τάμπλετ τα ίδια, ημίμετρα. Άλλωστε σε τι κειμενογράφο θα έγραφαν τις απαντήσεις που ζητούνταν; Φυσικά, δεν υπήρχε εξοπλισμός στα σχολεία για να δανειστεί ούτε σε αυτούς ούτε στους εκπαιδευτικούς… Μια φήμη που κυκλοφόρησε για μαζική προμήθεια εξοπλισμού σε κάθε σχολείο με αφορμή μια ατυχή εγκύκλιο, ήταν μόνο φήμη, δεν υπήρχε τέτοιο σχέδιο. Υπήρχαν όμως και χειρότερα. Πολλοί μαθητές είτε δεν είχαν σύνδεση στο διαδίκτυο είτε είχαν, αλλά δεν είχαν δεδομένα (μέχρι να γίνει δωρεάν η χρήση). Ανακαλύφθηκε τότε η λύση …διδασκαλία με τηλεφωνική κλήση! Πρωτότυπο, καινοτόμο, αλλά απίστευτο να το έχει σκεφτεί κανείς, μια λύση που κανένας επιστήμονας παιδαγωγός δεν μπορεί καν να συζητήσει, αφού το δια ζώσης μάθημα δεν αντικαθίσταται με τίποτε. Όλο αυτό το εγχείρημα ήταν έτσι κι αλλιώς λύση ανάγκης, μπάλωμα που δεν μπορούσε να αποφευχθεί κι αυτό το ήξεραν όλοι. Όχι όμως να φτάσουμε να συζητάμε και για μάθημα από το τηλέφωνο…
Δεν είναι αλήθεια πως οι εκπαιδευτικοί αντέδρασαν στην τηλεκπαίδευση. Η πλειοψηφία στήριξε την εξ αποστάσεως διδασκαλία διαπιστώνοντας την κατάσταση και τα μοναδικά χαρακτηριστικά της, εκφράζοντας παράλληλα όλους τους παραπάνω φόβους που ήταν πραγματικοί. Αυτό έλεγαν κάθε μέρα στα κανάλια, αυτό έβγαινε και από τα μετρήσιμα στοιχεία στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο. Όμως τα λόγια τους διαβάζονταν και χρησιμοποιούνταν κατά το δοκούν… Όλοι γνωρίζουν ότι το δια ζώσης μάθημα δεν μπορεί να υποκατασταθεί, όταν το έλεγαν οι εκπαιδευτικοί τους κολλούσε η ρετσινιά ότι δεν θέλουν να δουλέψουν…
Είναι γεγονός πως κάποιοι εκπαιδευτικοί δεν μπόρεσαν να συμμετέχουν είτε στη σύγχρονη είτε στην ασύγχρονη εξ αποστάσεως διδασκαλία. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που δεν συμμετείχαν σε καμία μορφή, οι περισσότεροι απόλυτα δικαιολογημένα. Γνωρίζετε το σχολείο σας και την ηλικιακή κατανομή των εκπαιδευτικών σας. Δυστυχώς δεν έχουν γίνει νέοι διορισμοί τα τελευταία δέκα χρόνια με αποτελέσματα που είναι ορατά. Επιπλέον, δεν υπάρχουν προγράμματα επιμόρφωσης που να διδάσκουν τα αντικείμενα που απαιτούνταν. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που θα μπορούσαν να ανταποκριθούν άμεσα στις νέες καταστάσεις. Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους ήθελαν και τα κατάφεραν με πολύ πείσμα, φιλότιμο και θέληση να ανταποκριθούν. Ελάχιστοι δεν μπόρεσαν απόλυτα δικαιολογημένα τελικά. Υπήρχαν και ακόμη πιο λίγοι που απλά δεν ήθελαν. Δεν είναι όμως αυτοί που διαμορφώνουν τον κανόνα. Αυτό επίσης δεν έγινε σαφές σε κανέναν. Από τη μια υπήρχαν τα κανάλια και οι εντεταλμένοι δημοσιογράφοι που διαστρέβλωσαν αυτή την απλή πραγματικότητα. Δυστυχώς πολλοί μαθητές που επέλεγαν να μην συμμετέχουν στα μαθήματα (έτσι κι αλλιώς ήταν προαιρετικά για όλους) διαμόρφωναν διαφορετική εικόνα από την πραγματική. Υπήρχαν και μαθητές που δεν γνώριζαν πως θα βρουν τα μαθήματα, δικαιολογημένα στην πρωτόγνωρη για όλους διαδικασία, και απλά νόμιζαν ότι δεν υπάρχουν και ότι ο εκπαιδευτικός τους δεν είχε φροντίσει… Από την άλλη υπήρχαν μαθητές που συμμετείχαν στα εξ αποστάσεως μαθήματα κανονικά και έβλεπαν αν γινόταν δουλειά ή όχι.
Τι γινόταν όμως στους υπόλοιπους εργασιακούς χώρους; Κάποιοι εργαζόμενοι στην αρχή απολύθηκαν. Κάποιοι χώροι εργασίας έκλεισαν άμεσα και παραμένουν κλειστοί με απόφαση της κυβέρνησης. Πολλοί εργαζόμενοι σταμάτησαν να δουλεύουν, κλείστηκαν στα σπίτια τους και ζούσαν μόνο με το ειδικό επίδομα από το κράτος. Άλλοι συνέχισαν κανονικά τη δουλειά τους τις μισές μέρες, μια μέρα στη δουλειά, μια μέρα στο σπίτι. Άλλοι ασχολούμενοι με οικονομικά και δουλειές που γίνονταν με χρήση υπολογιστή, δούλευαν αποκλειστικά εξ αποστάσεως όλο το διάστημα. Η τηλεργασία είχε μπει για τα καλά στη ζωή όλων…
Εμείς πάλι, δουλεύαμε καθημερινά και μάλιστα πολλές ώρες. Για να ετοιμαστεί άρτια ένα μάθημα για σύγχρονη εκπαίδευση απαιτούνταν πολλές ώρες προετοιμασίας. Από όλες αυτές φαινόταν τελικά μόνο η μία, αυτή της επικοινωνίας στο δωμάτιο του μαθήματος… Τα ίδια και χειρότερα στην ασύγχρονη τάξη. Πολλές ώρες για την ετοιμασία των εργασιών για τους μαθητές, ειδικά για όσους εκπαιδευτικούς δεν είχαν ψηφιοποιημένο υλικό. Νοιάστηκε κανείς για όλα αυτά; Όχι φυσικά! Όλοι δούλευαν εξ αποστάσεως (μάλιστα κάποιοι τις μισές μέρες…) οι εκπαιδευτικοί “τεμπέλιαζαν”, έστω κι αν δούλευαν πολλαπλάσιες ώρες καθημερινά…
Αυτή ήταν η αλήθεια όλο αυτό το διάστημα. Μια αλήθεια που δεν διαβάσατε πουθενά, δεν είδατε πουθενά, και όσοι δεν ασχοληθήκατε με τα εξ αποστάσεως μαθήματα, δεν αντιληφθήκατε καν…
Κι έρχεται η στιγμή που τα σχολεία ανοίγουν!
ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ σίγουρα για εμάς τους εκπαιδευτικούς. ΚΑΝΕΙΣ εκπαιδευτικός δεν προτιμούσε την κατάσταση όπως ήταν. Το ίδιο φανταζόμαστε και για εσάς, γονείς και μαθητές.
Κι όμως η Τετάρτη που άνοιξαν τα σχολεία ήταν ημέρα σκέψης για εμάς… Σκεφτόμασταν ότι τώρα που σταματά η εργασία στο σπίτι, σταματά η εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Από τη μια αυτό πρόσφερε σε όλους εμάς τη δυνατότητα …να δουλέψουμε πραγματικά γιατί μέχρι τώρα …καθόμασταν, αλλά από την άλλη στερούσε στους μαθητές που συμμετείχαν την δυνατότητα να μάθουν έστω και με αυτόν τον τρόπο –λύση ανάγκης κάποια πράγματα… Το ωραίο είναι ότι τώρα που κατά τους πολλούς θα δουλέψουμε “κανονικά”, εμείς νοιώθουμε ότι η δουλειά σταματά… Κι αυτό μπορούν να το καταλάβουν μόνο όσοι δούλεψαν μαζί μας όλο αυτό το διάστημα…
Το άνοιγμα των σχολείων για την Τρίτη Λυκείου ήταν υποχρεωτικό. Η ύλη που ανακοινώθηκε ως εξεταστέα για τις πανελλαδικές δεν έλαβε υπόψη τι πραγματικά είχε διδαχθεί, άσχετα με τις δηλώσεις των αρμόδιων. Πολλά σχολεία με ευθύνη του Υπουργείου, είδαν να έρχονται καθηγητές το Νοέμβριο. Ήταν απόλυτα βέβαιο ότι δεν θα μπορούσαν να έχουν τελειώσει ομαλά την ύλη αρχές Μαρτίου. Κι ενώ θα μπορούσε να επιλεγεί να γίνει μάθημα μόνο στην Τρίτη τάξη και η ύλη στις υπόλοιπες να καλυφθεί με άλλους πρόσφορους τρόπους που είχαν σαφέστατα κατατεθεί, το Υπουργείο αποφάσισε να ανοίξει τα Λύκεια σε δύο δόσεις, όπως γνωρίζετε, και στη δεύτερη να ανοίξει και τα Γυμνάσια. Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος, γιατί τόσο ρίσκο, όταν με τόσες θυσίες καταφέραμε και αντιμετωπίσαμε άψογα και με συγχαρητήρια από όλο τον κόσμο την κατάσταση. Δεν υπάρχει απάντηση. Ίσως γιατί κάποιοι γονείς θα απελευθερωθούν και θα πάνε στις δουλειές τους, ίσως κάτι άλλο.
Οι όροι της επιστροφής διαφέρουν πολύ στην εκπαίδευση σε σχέση με τους υπόλοιπους χώρους και η σύγκριση είναι δυσμενής και αποκαλυπτική. Οι επιστήμονες λένε ότι αυτό οφείλεται στο ότι στα σχολεία οι ομάδες είναι κλειστές και ελεγχόμενες, αυτό όμως σημαίνει ότι στο κακό σενάριο θα γνωρίζουμε τουλάχιστον από ποιον νοσήσαμε, όχι ότι θα αποφύγουμε τη νόσο…
Στα σχολεία θα πρέπει να οριστεί ένας εκπαιδευτικός υπεύθυνος διαχείρισης πιθανού κρούσματος. Ξεχάστε φυσικά ότι θα δείτε τους …ρόμποκοπ των νοσοκομείων. Άντε να δείτε κανέναν εκπαιδευτικό με μια απλή μάσκα και γάντια στα χέρια. Δεν υπάρχει άλλωστε εξοπλισμός. Καταλαβαίνετε…
Μάσκες και γάντια στο σχολείο είναι προαιρετικά. Άλλωστε δεν θα μπορούσαν να είναι υποχρεωτικά, δεν υπάρχει τόσο υλικό… Καταλαβαίνετε…
Τα πληκτρολόγια στους υπολογιστές πρέπει να καλύπτονται με μεμβράνη μιας χρήσης για πιθανή μόλυνση από μεταφορά του ιού. Τα ποντίκια και τα γραφεία όχι. Εκεί δεν υπάρχει πρόβλημα αλλά έτσι κι αλλιώς είναι τεχνικά ανέφικτο… Καταλαβαίνετε…
Η αναλογία πελατών – εργαζομένων στα καταστήματα τροφίμων είναι 1 άτομο ανά 15 τετραγωνικά μέτρα. Στα σχολεία που οι χώροι είναι και μικρότεροι, ισχύει η αναλογία 1 άτομο ανά 3-4 τετραγωνικά. Με την άλλη αναλογία …δεν έβγαιναν οι αριθμοί… Καταλαβαίνετε…
Μια ακόμη καινοτομία. Αναγνωρίζεται στους μαθητές ο κίνδυνος νόσησης συγγενικού προσώπου με υποκείμενα νοσήματα, τους δίνεται η δυνατότητα να μην προσέρχονται στο …ασφαλές κατά τα άλλα σχολείο και με μια απλή δήλωση να μην καταχωρούνται οι απουσίες τους. Το δικαίωμα αυτό δεν δίνεται στους εκπαιδευτικούς. Καταλαβαίνετε… Από την άλλη πρέπει να γίνει και μάθημα… Πως θα γίνει αν απέχουν οι περισσότεροι μαθητές χρησιμοποιώντας τις καινοτομίες που τους παρέχονται; Κι εδώ υπάρχει απάντηση.
Χωρίς να ερωτηθεί κανείς επιστήμονας της παιδαγωγικής, της ψυχολογίας, της ιατρικής και όλων των άλλων εμπλεκόμενων επιστημών, ανακοινώνεται και ψηφίζεται ότι τα μαθήματα θα μεταδίδονται σε απευθείας μετάδοση όπου επιθυμεί να τα παρακολουθήσει ο μαθητής. Μπορεί να ακούγεται απίστευτο, είναι όμως πλέον αληθινό. Κι εδώ υπάρχει η μέγιστη αντίδραση σε όσα έχουμε ακούσει κι έχουμε δει ως τώρα. Και μάλιστα είναι καθολική σχεδόν η αντίδραση αυτή. Όχι μόνο από το χώρο των εκπαιδευτικών, αλλά και από το χώρο των συλλόγων γονέων και τα ανώτατα όργανά τους. Ποιος μαθητής θα τολμήσει να κάνει μια ερώτηση που από κάποιους μπορεί να θεωρηθεί “χαζή”; Ποιος θα σηκωθεί στον πίνακα να λύσει μια άσκηση με τον ίδιο κίνδυνο; Ποιος εκπαιδευτικός θα κάνει σωστά τη δουλειά του χωρίς να νοιώθει ότι παρακολουθείται συνεχώς για πιθανό λάθος; Ποιος διανοήθηκε να διασπάσει την ιερότητα και το “άβατο” της τάξης που μόνο ο εκπαιδευτικός και οι συμμετέχοντες μαθητές έχουν δικαίωμα να ζουν και να μοιράζονται; Είναι να απορεί κανείς γιατί επιλέχθηκε η ευθεία σύγκρουση ενώ θα μπορούσε να επιλεγεί η μέθοδος της υποχρεωτικής ασύγχρονης εκπαίδευσης για όσους μαθητές δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν. Οι εκπαιδευτικοί δηλαδή να αναρτούν τις σημειώσεις και τις ασκήσεις της ημέρας και οι μαθητές υποχρεωτικά να βλέπουν, να λύνουν και να αναρτούν τις απαντήσεις. Δεν γνωρίζουμε πραγματικά για ποιο λόγο επιλέχθηκε ένας τρόπος που πιστεύουμε ότι έχει πολλά νομικά θέματα αναπάντητα, έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις ήδη και δεν φαίνεται να βρίσκει εφαρμογή ΠΟΥΘΕΝΑ, σε κανένα σχολείο της χώρας.
Από την άλλη πολλά ζητήματα χρειάζονται απαντήσεις:
• Για ποιο λόγο το υπουργείο δεν προχωρά σε προγράμματα προμήθειας εξοπλισμού για τα σχολεία; Γνωρίζετε ότι στο καλύτερα εξοπλισμένο εργαστήριο πληροφορικής η αναλογία είναι 2 μαθητές ανά υπολογιστή; Κι αυτό στην καλύτερη των περιπτώσεων φυσικά… Και οι μαθητές κάθονται σε επαφή αφού τα τμήματα είναι 20άρια. Παλιότερα ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα ήταν μικρότερος και η αναλογία 1-1. Τώρα;
• Για ποιο λόγο το υπουργείο δεν προχωρά στη προμήθεια υπολογιστών με τα οποία θα μπορούσε να βοηθήσει εκπαιδευτικούς και μαθητές να κάνουν δωρεάν και σοβαρά τη δουλειά τους; Έχει γίνει στο παρελθόν, θα μπορούσε να γίνει και τώρα. Γιατί επιλέγονται αμφιλεγόμενοι και απαράδεκτοι τρόποι διαχείρισης έστω και σε περιόδους κρίσης; Ποιος διαφωνεί με την πρόταση “ένας υπολογιστής σε κάθε μαθητή και σε κάθε εκπαιδευτικό”;
• Γιατί δεν γίνονται προγράμματα επιμόρφωσης που τόσο πολύ φαίνεται ότι επιζητούν οι εκπαιδευτικοί και σε σύγχρονες κατευθύνσεις αλλά επιλέγεται να γίνουν ελάχιστα επιμορφωτικά προγράμματα για λίγους και σε αντικείμενα που δεν είναι αιχμής για την αντιμετώπιση τέτοιων κρίσεων;
• Τόσα χρόνια δεν είχαμε ανάγκη τις κάμερες για να αναπληρώσει κανείς μαθητής την ύλη που έχανε στο σχολείο λόγω απουσίας. Το ρόλο των καμερών τον αναλάμβανε ένας φίλος, ένας γείτονας και κανένας δεν έχανε τίποτε και ήταν διαβασμένος την επόμενη αν ήθελε. Για ποιο λόγο αποφασίσαμε να εθίσουμε τα παιδιά στη διαδικασία του πλήρη ελέγχου των κινήσεών τους από τόσο μικρή ηλικία;
• Γνωρίζετε ότι οι περισσότερες οδηγίες από αυτές που έφτασαν στα σχολεία για το άνοιγμά τους δεν μπορούν να εφαρμοστούν και μάλλον γράφτηκαν από κάποιον άσχετο με την ελληνική πραγματικότητα;
Σε ποιο ελληνικό σχολείο κάθε τμήμα μπορεί να έχει δικό του προαύλιο και να τηρούνται και οι απαραίτητες αποστάσεις;
Σε λίγο θα πιάσουν μεγάλες ζέστες, ποιοι θα είναι οι τυχεροί που θα είναι στον ίσκιο;
Σε ποιο ελληνικό σχολείο θα μπορέσουν να εφαρμοστούν οι κανόνες για τον συνεχή καθαρισμό κάθε επιφάνειας όσες φορές χρησιμοποιείται;
Οι ειδικοί καλά τα γράφουν, ποιος μπορεί να τα εφαρμόσει στο σχολείο;
Πόσοι εκπαιδευτικοί απαιτούνται για να επιβάλλουν την τήρηση των απαραίτητων μέτρων ασφάλειας στους εκατοντάδες μαθητές (αν έρθουν φυσικά…);
Τι γίνεται σε περίπτωση άρνησης των μαθητών να συμμορφωθούν; Οι ερωτήσεις είναι δεκάδες, εκατοντάδες. Δεν μπορούν να γραφούν. Φαντάζεστε κι εσείς οι ίδιοι. Ας ελπίσουμε ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν ομαλά για όλους. Μετά θα τα βρούμε όλα τα υπόλοιπα, ή τουλάχιστον θα προσπαθήσουμε. Εμείς οι εκπαιδευτικοί αποδείξαμε ότι θέλουμε…“
Εν΄όψει της επανέναρξης των σχολείων και των αλλεπάλληλων εγκυκλίων που την συνοδεύουν θα ήθελα να πω τα εξής:
Η «μόρφωση» είναι θεμελιώδης έννοια ως «συνάντηση» που πραγματοποιείται ανάμεσα στα μορφωτικά αγαθά και στον αναπτυσσόμενο άνθρωπο και σημαίνει «το άνοιγμα του ανθρώπου στον κόσμο (στην πραγματικότητα) και το άνοιγμα του κόσμου στον άνθρωπο» (W.Klafk).
Και η μόρφωση για να «συναντηθεί» με τον άνθρωπο χρειάζεται καλούς εκπαιδευτικούς να τη μεταφέρουν. Μια κοινωνία, λοιπόν, που μέμφεται τους εκπαιδευτικούς που διαθέτει και τους απαξιώνει, έχει δυστυχώς συμβιβαστεί με την ιδέα ότι η εκπαιδευτική διαδικασία είναι μια μηντιακή επίκληση και όχι πρωτεύον κοινωνικό αγαθό υψίστης σημασίας.
Οι εκπαιδευτικοί είμαστε δημόσιοι λειτουργοί και ως εκ’ τούτου δρούμε όχι κατά βούληση αλλά στο πλαίσιο κανόνων, νόμων και διαδικασιών. Δεν είμαστε όμως μηχανικά υποκείμενα ρομποτικών εντολών. Το πρώτο κριτήριο αξιολόγησης ενός εκπαιδευτικού εκτός από τη γνώση του διδακτικού του αντικειμένου πρέπει να είναι η ευρύτητα της σκέψης του και η κριτική του ικανότητα. Κανένας σχεδιασμός δεν μπορεί να αποδώσει στηριζόμενος σε άβουλους εκπαιδευτικούς άθυρμα των εξελίξεων.
Ο εκπαιδευτικός για να είναι συνεπής απέναντι στο λειτούργημά του πρέπει να ενεργεί με συναίσθημα και αίσθημα ευθύνης. Μόνο τότε είναι χρήσιμος για το κοινωνικό σύνολο. Γι’ αυτό πρέπει να κρίνεται αυστηρά. Η πολιτεία ωστόσο οφείλει να του εξασφαλίζει τα μέσα και να του παρέχει τους αναγκαίους βαθμούς ελευθερίας προκειμένου να ανταποκρίνεται σ’ αυτό του το καθήκον.
Οι αλλεπάλληλοι εγκύκλιοι του υπουργείου που αλλάζουν ύφος ανάλογα με την περίπτωση για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους και λόγους απόδοσης ευθυνών, δεν βοηθούν στη διαμόρφωση του απαραίτητου κλίματος εμπιστοσύνης. Υπάρχουν περιπτώσεις που το ύφος είναι αυστηρότατο σχεδόν απειλητικό. Ωστόσο σε άλλες περιπτώσεις που χρειάζεται ουσιαστική καθοδήγηση, το ύφος παραπέμπει στην περίφημη «δημιουργική» ασάφεια. Έτσι οδηγούμαστε σε τραγελαφικές καταστάσεις. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής της «δημιουργικής» ασάφειας είναι και η τροπολογία που ψηφίστηκε τα μεσάνυχτα της 7/5 προς 8/5/2020 στη βουλή και αφορά την εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση. Κανείς δεν έχει αντίρρηση ότι η εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση αποτελεί εκπαιδευτική πρακτική παγκοσμίως. Το e-learning όμως απαιτεί μακροχρόνιο σχεδιασμό καλές υποδομές και υποστηρικτικά εργαλεία. Χρειάζεται για να αποδώσει πολύ καλή προετοιμασία από πλευράς του εκπαιδευτικού και πολύ χρόνο να οργανωθεί. Αυτό που πέτυχαν οι Έλληνες εκπαιδευτικοί ουσιαστικά απροετοίμαστοι χωρίς την απαιτούμενη υλικοτεχνική υποστήριξη μάλλον χαρακτηρίζεται ως κατόρθωμα παρά ως τεμπελιά.
Είναι, όμως, άλλο πράγμα η εξ’ αποστάσεως διδασκαλία που ο εκπαιδευτικός διδάσκει τους μαθητές του διαμέσου του υπολογιστή του και εντελώς άλλο η απ’ ευθείας αναμετάδοση του μαθήματος μέσα από την τάξη. Όποιος το σκέφτηκε αυτό έχει πλήρη άγνοια του όρου τάξη. Τάξη πρώτα απ’ όλα σημαίνει σχέση, σημαίνει δέσμευση, σημαίνει γραπτό και άγραφο συμβόλαιο λειτουργίας μεταξύ διδάσκοντα και διδασκομένων, σημαίνει πρώτα και πάνω απ’ όλα εμπιστοσύνη. Η ποιότητα της σχέσης μαθητή-δασκάλου κάνει τη διαφορά. Η αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας εξαρτάται από την ποιότητα αυτής της σχέσης και όχι από το αντικείμενο, τη διδακτέα ύλη, το θέμα ή τον τρόπο διδασκαλίας ή και το υποκείμενό της.
Η εκπαιδευτική διαδικασία είναι μυσταγωγία, με τα μυστικά της αν θέλετε που είναι όμως τόσο αναγκαία για την λειτουργία της. Όλα αυτά, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι σε δημόσια θέα. Τι θα πει καταγράφονται ή δεν καταγράφονται; Είναι σαν να λέμε δεν έχουμε πρόβλημα με τη ζωντανή αναμετάδοση οικογενειακών μας στιγμιότυπων αρκεί αυτά να μη βιντεοσκοπούνται.
Η θέση αυτή δεν σημαίνει ότι είμαι εναντίον της καταγραφής υποδειγματικών διδασκαλιών ακόμα και με την παρουσία μαθητών με την προϋπόθεση ότι αυτοί και οι κηδεμόνες τους συναινούν. Η διαδικασία αυτή και καινοτόμα είναι και πολύ χρήσιμη. Είναι όμως σεμιναριακού τύπου και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει καθημερινή πρακτική.
Επίσης σε συνδυασμό με το δικαίωμα αποχής από την εκπαιδευτική διαδικασία, που δίνει η πολιτεία με την προσκόμιση ΥΔ, εγείρονται και άλλα ζητήματα. Με τη ζωντανή κάλυψη του μαθήματος, τα παιδιά που οι γονείς τους προσκομίζουν ΥΔ και απέχουν από τα μαθήματα, βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση σε σχέση με τα παιδιά που βρίσκονται στο σχολείο και συμμετέχουν σε μια διαδικασία υψηλού ρίσκου. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα παιδιά αυτά θα μείνουν ακάλυπτα.
Ίσα ίσα με τις δυνατότητες της ασύγχρονης τηλεκπαίδευσης και με την επικοινωνία με τους διδάσκοντες καθηγητές μέσω mail μπορούν να παρακολουθούν αδιαλείπτως την πορεία του τμήματός τους.
Για τους λόγους που εξήγησα παραπάνω είμαι εναντίον στην απευθείας κάλυψη των μαθημάτων μέσα από την τάξη. Η θέση αυτή είναι θέση αρχής και δεν πηγάζει από κανένα φοβικό σύνδρομο. Η στάση της εκπαιδευτικής κοινότητας άλλωστε καθ’ όλη τη διάρκεια της καραντίνας συνηγορεί σ΄αυτό. Πιστεύω ότι οι εκπαιδευτικοί των σχολείων θα μεριμνήσουν ώστε να εφαρμοστούν τα μέτρα υγιεινής όπως ανακοινώθηκαν από τον ΕΟΔΥ παρόλο που αυτά σε αρκετές περιπτώσεις υπερβαίνουν το ρόλο τους και την ιδιότητά τους.
*Ο Ηλίας Γουβέλης είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής και διευθυντής στο 2ο Γυμνάσιο Μεσολογγίου
Άνδρες (δεν αναφέρω καν τα ασήμαντα ονόματά τους),των οποίων η “προσωπικότητα”, το επιστημονικό τους “κύρος” και η προσφορά τους στην κοινωνία εξαντλούνται στις μίζερες, ευκαιριακές και κραυγαλέως αγράμματες εκπομπούλες τους, που γίνονται προς τέρψη των “φανατικών” τηλεθεατών τους.
Μάταια προσπαθούν να βγουν λίγο στην επιφάνεια της δημοσιότητας ( 5΄ – 10 λεπτά ντόρου και βερμπαλισμού αρκούν). Ευτυχώς το ακροατήριο τους πήρε “χαμπάρι”!
Βλέπετε επιτελούν οι …κύριοι, κοινωνικό έργο και πρέπει να στηλιτεύσουν τα κακώς κείμενα της “συντεχνίας των τεμπέληδων εκπαιδευτικών”!
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό!! “…Κάνουν διακοπές διαρκείας και πληρώνονται!!” Το προσπερνάω αυτό, διότι απευθύνομαι σε νοήμονες!
Στέκομαι όμως στα εξής:
Αλήθεια οι συγκεκριμένοι και όσοι ενστερνίζονται τις απόψεις τους, τι γνωρίζουν από τις πραγματικές συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών;
Πότε ασχολήθηκαν στις μίζερες και θλιβερές τους εκπομπούλες, με τα προβλήματα της καθημερινότητας των εκπαιδευτικών;
Πότε έσκυψαν με πραγματικό ενδιαφέρον και ειλικρινή διάθεση προκειμένου να προβάλλουν και να επιλυθούν χρονίζοντα προβλήματα;
Το αντίθετο μάλλον, με μεγάλη ελαφρότητα, ευκολία και βαρύγδουπους τίτλους, ρίχνουν το ανάθεμα σε κάθε ευκαιρία.
Αναρωτήθηκαν ποτέ πόσους ρόλους, εκτός του λειτουργήματός του, καθημερινά ενδύεται ένας Δάσκαλος, ο οποίος έχει να διαχειριστεί τουλάχιστον 100 με 120 διαφορετικούς μαθητές;;
Μιλάμε για πρόσωπα κύριοι…και όχι για αριθμούς!!
Θα σας αναφέρω μερικούς (χωρίς σχολιασμό, αυτός δικός σας): Ρόλο Ψυχολόγου, ρόλο διαμεσολαβητή – ειρηνοποιού, ρόλο φύλακα εισόδου – εξόδου, ρόλο γραμματέως, ρόλο δικαστή, ρόλο διασκεδαστή, ρόλο χωροφύλακα (με την κλασική έννοια “φυλάσσω το χώρο”), ρόλο κοινωνικού λειτουργού, ρόλο πνευματικού, ρόλο γιατρού, ρόλο τραπεζοκόμου, ρόλο ελεγκτού τροφίμων, ρόλο συνοδού εκδρομών και ενίοτε ρόλο προσωρινού γονιού!!!
Και τώρα τελευταία, θέλουν να τον κάνουν κομπάρσο, συμμετέχοντα σε ….”ριάλιτι”….
Κύριοι δεν κρατιέται μια τάξη και ένα σχολείο, εάν δεν καταθέσεις το “είναι” σου και την ψυχή σου!!!
Δεν θεσπίστηκαν οι διακοπές για τους εκπαιδευτικούς, αλλά για τους μαθητές!
Μην πυροβολείτε λοιπόν κύριοι της επιφάνειας, της πρόσκαιρης προβολής και της ευκαιριακής αναγνωρισιμότητας τους εκπαιδευτικούς λειτουργούς, διότι σε αυτούς και εσείς και όλοι μας εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας και αυτοί οι “τεμπέληδες” συμπληρώνουν τα κενά της ανεπάρκειάς σας!!
Τα ίδια κενά της εκάστοτε εξουσίας που και τώρα με διάθεση προσφοράς προσπαθούν απεγνωσμένα να καλύψουν, προκειμένου να κρατήσουν ζωντανές τις παιδαγωγικές λειτουργίες εντός και εκτός σχολείου!
Τώρα νομιμοποιείται η κάμερα στην τάξη!! Άλλο κεφάλαιο, άλλη έκπτωση!
Όχι δεν φοβούνται οι δάσκαλοι την κάμερα, τους μαθητές τους θέλουν να προφυλάξουν και το δικαίωμά τους να μην προσποιούνται ρόλους για το “θεαθήναι”, αλλά να διδάσκουν ελεύθερα το μάθημά τους.
Τάξεις που γεμίζουν φόβο, απομόνωση, μοναξιά και ανασφάλεια τείνουν να μετατραπούν οι αίθουσες διδασκαλίας.
Σχολείο σημαίνει μόρφωση, κοινωνικοποίηση, χαρά, δημιουργία, δεξιότητες, παιχνίδι, ανεμελιά και επαφή!
Σημαίνει διπλανό, συμμαθητές, σημαίνει μοιράζομαι το θρανίο, το προαύλιο και την τάξη!
Αυτό θα πει ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΙΟ.
Και για να είμαι δίκαιη, οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν το γενικό κανόνα!
* Η Σοφία Χαντζάρα είναι εκπαιδευτικός, αντιδήμαρχος Παιδείας-Εθελοντισμού και Ανθρώπινου Δυναμικού δήμου Βριλησσίων και κατάγεται από το Μεσολόγγι.
