Συνάντηση του Δημάρχου Ιερής Πόλης Μεσολογγίου, Σπύρου Διαμαντόπουλου, με τον Γενικό Γραμματέα Δημογραφικής και Στεγαστικής Πολιτικής, Κωνσταντίνο Γλούμη-Ατσαλάκη, πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο σήμερα Πέμπτη, 28 Αυγούστου 2025.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, διερευνήθηκα οι δυνατότητες συνεργασίας του Δήμου με το Υπουργείο Οικογένειας και Κοινωνικής Συνοχής, ενώ συζητήθηκαν θέματα που αφορούν στις πολιτικές που έχουν να κάνουν με το δημογραφικό πρόβλημα καθώς και ζητήματα παιδικής προστασίας.
Ο Δήμαρχος κ. Διαμαντόπουλος ευχαρίστησε τον κ. Γλούμη-Ατσαλάκη για την επίσκεψη, επισημαίνοντας ότι αυτή θα αποτελέσει ένα σημαντικό πρώτο βήμα συνεργασίας για την αντιμετώπιση προβλημάτων που είναι εμφανή και στην περιοχή μας.
Ας είμαστε ξεκάθαροι, ειλικρινείς και ευθείς: η Γλυκερία διάλεξε πλευρά. Όπως έχει δικαίωμα να κάνει κάθε άνθρωπος, οποιαδήποτε στιγμή, ειδικά όταν το φέρνουν οι καταστάσεις.
Απλά η Γλυκερία διάλεξε τη λάθος πλευρά. Αν το μετρήσουμε με το μέτρο της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης, της ευαισθησίας. Αν το μετρήσουμε στεγνά (και στυγνά) επαγγελματικά, ίσως πήγε με τη «σωστή» πλευρά, εφόσον οι αμοιβές που κέρδισε από τις εμφανίσεις στο Ισραήλ προ διμήνου, ήταν αρκετά υψηλές – αυτή ξέρει, με βάση και τα δικά της μέτρα.
Η Γλυκερία, όπως και κάθε αναγνωρίσιμος καλλιτέχνης, που απευθύνεται στο μεγάλο, πολυπληθές κοινό, γνωρίζει ότι οι πράξεις της έχουν σημασία, επιδρούν και κρίνονται. Ότι δεν είναι μόνο «τραγούδι και χορός», αλλά συνήθως κάτι πολύ περισσότερο. Όταν τραγουδούν την αγάπη, τα όνειρα, τους καημούς, τις χαρές των ανθρώπων, αγγίζουν κάτι περισσότερο από τα αυτιά οι καλλιτέχνες. Εκφράζουν πολλά περισσότερα από μία απλή διασκέδαση.
Γι’ αυτό και συνδέονται στενά και με ιδιαίτερο τρόπο με το κοινό τους, γίνονται ακόμα και σύμβολα.
Η Γλυκερία επέλεξε να πάει στο Ισραήλ για «συναυλίες», την ώρα που η κυβέρνηση Νετανιάχου με τον πιο ανήθικο στρατό του κόσμου, τον περιβόητο IDF, ο οποίος διαπράττει εγκλήματα πολέμου, δολοφονούσαν αμάχους στη Γάζα, εκτόπιζαν χιλιάδες ανθρώπους από τις εστίες τους και επέβαλαν σκληρά βασανιστήρια ακόμα και σε παιδιά, δια του λιμού, εκτελώντας την αποστολή της γενοκτονίας.
Η Γλυκερία δεν προσέφερε απλά «διασκέδαση» και «αναψυχή» σε πολίτες του Ισραήλ, πιθανόν και στρατιώτες του IDF. Προσέφερε, είτε το ήθελε, είτε όχι – μάλλον το πρώτο, όπως φροντίζει να αποδεικνύει με κάθε τρόπο – «αποδοχή», «κατανόηση», «αναγνώριση», «επιδοκιμασία» σε όσα κάνει το εγκληματικό καθεστώς του Τελ Αβίβ, με την σκληρή ακροδεξιά επιρροή.
Αδιαφόρησε για τη διεθνή κατακραυγή, τις καταδίκες από οργανισμούς, τα εντάλματα σε βάρος του Νετανιάχου.
Και αυτή η στάση της αξιολογήθηκε από το κοινό. Αξιολογήθηκε αρνητικά, διότι είναι δικαίωμα και του κοινού να κάνει τις επιλογές του. Δεν είναι πια το ίδιο «δημοφιλής», το ίδιο «αγαπητή» και «συμπαθής» όσο ήταν.
Και οι «συναυλίες» της στην Ελλάδα δεν έχουν πια την ίδια ανταπόκριση. Δεν χρειάζεται να κάνει κάποιος αναλύσεις επ’ αυτού. Το αντιλαμβάνεται βλέποντας τις διαθέσεις του ελληνικού λαού έναντι των εγκλημάτων του Νετανιάχου στη Γάζα – δεν πουλάνε όλοι σπίτι στους ισραηλινούς, ξέρετε, ούτε κάνουν δουλειές μαζί τους.
Στην απελπισία της για τη μείωση της όποιας δημοφιλίας απολάμβανε παλαιότερα, κατήγγειλε δήθεν απειλές από το κίνημα BDS (Boycott, Divestment, Sanctions – Μποϊκοτάζ, Απόσυρση Επενδύσεων, Κυρώσεις). Το οποίο BDS και τη διέψευσε και την εξέθεσε – έτσι κι αλλιώς δεν χρησιμοποιεί βία, παρά μόνο κάνει εκκλήσεις το κίνημα. Ο δε Μπάμπης Τσέρτος, που έτρεξε να υπερασπιστεί την Γλυκερία, μάλλον εκτέθηκε διπλά – εκτός κι αν έχει σκοπό να πάει κι αυτός για «συναυλίες» στο Ισραήλ.
Ευτυχώς που για κάθε Γλυκερία και Τσέρτο, υπάρχουν καλλιτέχνες όπως ο Στέλιος Ρόκκος, η Νατάσσα Μποφίλιου και άλλοι, που είναι πραγματικά στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Και της κοινωνίας και της ανθρωπιάς.
Καλλιτέχνες που δεν γοητεύονται από τις… «επαγγελματικές προοπτικές» – δεν λέω «χρήμα» και παρεξηγηθούμε – που δίνουν οι επιλογές τύπου «συναυλίες» στο Ισραήλ εν μέσω σφαγής αμάχων.
Ο Ρόκκος τα είπε όλα με την ανάρτησή του για το σύνθημα «Free Palestine» που έγραψαν κάποια παιδιά στον τοίχο του παλιού του σχολείου και προκάλεσε την αντίδραση μίας κατοίκου, που θεώρησε «βανδαλισμό» αυτή την πράξη, λέγοντας μάλιστα ότι είναι εξαγριωμένη.
«Εγώ προσωπικά εξαγριωμένος είμαι κάθε φορά που τη βλέπω μπροστά μου! Εξαγριωμένος είμαι με αυτό που γίνεται στην Παλαιστίνη με αυτή την γενοκτονία, αυτό είναι βανδαλισμός το άλλο είναι αντίσταση αλλά πού να καταλάβει ένα φασιστάκι τι σημαίνει αντίσταση! Ήρεμα το λέω!» έγραψε ο Στέλιος Ρόκκος και τα είπε ΟΛΑ.
Απλά, κανείς δεν μπορεί να περιμένει κάτι περισσότερο, ούτε από την κυρία που εξαγριώθηκε με ένα σύνθημα σε τοίχο, ούτε από την Γλυκερία, ούτε από τον Τσέρτο.
Με πολύ όμορφες εκδηλώσεις συνεχίστηκε το «ταξίδι» του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» στην Αιτωλοακαρνανία, με δύο «στάσεις» την Παρασκευή και το Σάββατο, σε Αστακό και Ναύπακτο αντίστοιχα.
Το σύνθημα του Φεστιβάλ «Ανατρέπουμε το παλιό, ανοίγουμε τον δρόμο στο νέο. Σοσιαλισμός για να νικήσει το δίκιο!», έστειλε αισιόδοξο μήνυμα μπροστά στην κορύφωση των εκδηλώσεων για το νομό στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου στο Αγρίνιο.
Στον Αστακό, πραγματοποιήθηκε ομιλία από τον Βασίλη Θεοδωρόπουλο, μέλος της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ, ενώ το χειροκρότημα των παρευρισκόμενων κέρδισε και το αντιπολεμικό δρώμενο, με επίκαιρα μηνύματα για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, σε επιμέλεια του Λάμπρου Πιτσούλια.
Η βραδιά ολοκληρώθηκε με συναυλία από το συγκρότημα «Συνεπιβάτες».
Το Σάββατο έγιναν οι εκδηλώσεις στη Ναύπακτο. Πραγματοποιήθηκε ομιλία από τον Ανδρέα Ζάγκα μέλος του ΓΠ του ΣΠ Δυτικής Ελλάδας της ΚΝΕ και γραμματέας του ΤΣ Αιτωλοακαρνανίας.
Ακολούθησε λαϊκό – ρεμπέτικο γλέντι μέχρι αργά, με τους Σωτήρη Γκεβεντζέ, Νεκτάριο Αποστολιώτη, Σάμι Αλ Σάλεμ, Χριστίνα Κορκοντζέλου.
Από τη μικρότητα του τόπου ο οποίος παλεύει
με μεγάλες ενάντιες δύναμες
θέλει έβγουν οι μεγάλες ουσίες.
Διονύσιος Σολωμός
Ως απόγονος Βενετών πειρατών κι έπειτα εξεγερμένων Μεσολογγιτών, σπόρος μιας γενιάς που έθρεψε με το πικρό της αίμα τους πολιορκημένους αλμυρόβαλτους το ’22, το ’25, το ’26, ανθιστάμενη –κι επιτιθέμενη αυτοκτονικά– στον κυρίαρχο (και όχι απλώς –το τονίζω– κατακτητή), νιώθω ένα επιπλέον χρέος να στέκομαι ενεργά στο πλευρό των Παλαιστινίων, καθώς και την ευθύνη να τοποθετηθώ δημόσια ως (αυτόκλητος, έστω) εκπρόσωπος των απογόνων –ιδιαίτερα σε μια τέτοια συγκυρία εθνικιστικού κορδώματος και πατριδεμπορίας εν όψει της επετείου της Εξόδου– πάνω στην πρόταση αδελφοποίησης του Μεσολογγίου με κάποια πόλη της Παλαιστίνης και κήρυξης μποϊκοτάζ στο κράτος του Ισραήλ (https://secure.avaaz.org/community_petitions/el/demotiko_sumboulio_i_p_mesologgiou_adelphopoiese_tou_demou_i_p_mesologgiou_me_demo_tes_palaistines/).
Πρόκειται, φυσικά, για κινήσειςσυμβολικές. Κι αν ακόμα δεν ευοδωθεί, η πρόταση αποτελεί από μόνη της μια αξιόλογη συμβολική απόπειρα. «Μα ποια η χρησιμότητα;» θα σπεύσουν ν’ αντιτείνουν πολλοί «ορθολογιστές», («)καλοπροαίρετοι(») πλην «πρακτικοί» («)φίλοι(») μας, οι οποίοι («)αναγνωρίζουν(») μεν την απανθρωπιά και την αδικία αλλά σηκώνουν τα χέρια ψηλά μπρος στο μεγάλο γεγονός. «Και τι θα γίνει;»
Οι πάμπολλες και πολυπληθείς διαμαρτυρίες, οι δράσεις, τα κείμενα, γενικώς οι κινήσεις υπέρ της Παλαιστίνης σε ολόκληρο τον κόσμο (με πρόσφατα κι εντυπωσιακά παραδείγματα στη χώρα μας τις κινητοποιήσεις ενάντια στους τουρίστες σιωνιστές και στρατιωτικούς του γενοκτόνου IDF), παρά την κραταιά δυτική προπαγάνδα αντιστροφής της πραγματικότητας προς χάριν του Ισραήλ, φανερώνουν –τουλάχιστον– τρία τινά:
Η αλήθεια καταφέρνει να επιβιώνει ακόμα και μέσα στ’ αποπνικτικά πλοκάμια ενός παντοκράτορα μηχανισμού ελέγχου κι επιβολής, ο οποίος γιγαντώνεται εξαπλωνόμενος προς κάθε σπιθαμή του βίου και της πραγματικότητας. Για να συλλάβετε το μέγεθος της τερατωδίας: «Από τον Οκτώβριο του 2023 <έως τις 11/8/25> το Ισραήλ έχει δολοφονήσει 237 δημοσιογράφους, περισσότερους από όσους είχαν δολοφονηθεί αθροιστικά στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους και τις επεμβάσεις των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία» (πηγή: Rosa). Τι λόγο έχει άραγε η «δημοκρατία του Ισραήλ» να σκοτώνει δημοσιογράφους αν όχι να συσκοτίζει την πραγματικότητα; «Τα νέα φτάναν γρηγορότερα την εποχή της Τροίας» λέει ένας στίχος του Έζρα Πάουντ, ηχώντας τόσο τραγικά επίκαιρος την εποχή αυτή της παραπληροφόρησης και υπερπληροφόρησης, όπου οι ειδήσεις –όσες φτάσουν– πρέπει να περάσουν από εφτά, οχτώ, εννιά κρησάρες προκειμένου να επαληθευτούν. Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, η εναντίωση στο Ισραήλ και τους συμμάχους του ισοδυναμεί με εναντίωση στην καθαυτό αίσχιστη και ολέθρια διαστρέβλωση της πραγματικότητας – ισοδυναμεί με υπεράσπιση της αλήθειας. Μένει λοιπόν η παρήγορη διαπίστωση ότι πολλές ψυχές ακόμα διατηρούν ένα ένστικτο αναγνώρισης της αλήθειας.
Ο άνθρωπος δεν έχει χάσει το αίσθημα της ντροπής, το οποίο μες στη σύγχρονη κερδοσκοπική και καταναλωτική αλλοτρίωση συνιστά ίσως το ύστατο ανάχωμα ανθρωποσύνης. Ενόσω ο φιλήσυχος κόσμος πλένει τα χέρια του απέχοντας, μία –μικρότερη, σαφώς, αλλά υπολογίσιμη– μερίδα προσπαθεί δονκιχωτικά να ξεπλύνει τη ντροπή ολόκληρης της ανθρωπότητας. Και η προσπάθεια τούτη συντελείται μ’ όποιο μέσο, όσο απελπισμένο, όσο συμβολικό, όσο «ανούσιο» – συχνά και ακρότατα επικίνδυνο. Υπόκεινται, επίσης, αναντίρρητα, και κίνητρα εγωιστικά: συμπαραστεκόμαστε στους Παλαιστίνιους επιθυμώντας να καθησυχάσουμε τη συνείδησή μας απ’ τις ενοχές για τη δική μας άνετη και ασφαλή (τουλάχιστον σε σχέση προς τη δική τους) ζωή. Μα δεν είναι κακό απαραίτητα – είναι φυσικό και υγιές. Να ντρεπόμαστε και λίγο. Πρέπει να ντρεπόμαστε. Όπως ποιητικά το αποτύπωσε κάποτε ο Παλαμάς (τον οποίον οι συντοπίτες μας μνημονεύουν κατά βάσιν για τους λάθος λόγους):
Στην αργατιά, στη χωρατιά: το χιόνι, η γρίπη, η πείνα, οι λύκοι,
ποτάμια, πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμός και φρίκη.
Χειμώνας άγριος – κι η φωτιά: καλοκαιριά στην κάμαρά μου. Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου.
Αν υποθέσουμε πως δεν υπήρχαν αυτές οι –ισχνές, και γελοίες, κι ασήμαντες, κι ό,τι άλλο θέλετε– αντιδράσεις, τι λέτε να είχε γίνει; Απλούστατα, το Ισραήλ θα είχε αφανίσει την Παλαιστίνη. Υπό την πίεση των εκδηλώσεων αλληλεγγύης, η Δύση προσπαθεί να συγκρατεί –προσχηματικά, έστω– τη σαδιστική μανία των πωρωμένων φονιάδων του IDF και να τείνει –υποκριτικά, έστω– χείρα βοηθείας προς τους Παλαιστίνιους. Το σύγχρονο πρωτεϊκό κατεστημένο, αναλόγως τις συνθήκες, επελαύνει άλλοτε βάναυσο κι άλλοτε πράο: συχνά θωπεύει στοργικά τα θύματά του πριν τα κατασπαράξει. Κι ενδεχομένως αυτή η «βραδύτητα» της γενοκτονίας ν’ αποτελεί κομμάτι του όλου σχεδίου. Μα ακόμα κι έτσι, το αντέχουμε να μένουμε θεατές; Αμέτοχοι; Αδιάφοροι; Απάνθρωποι εντέλει;… Όταν κάποτε η πόλη μας βρέθηκε σε αντίστοιχη θέση, όταν ο θάνατος είχε πλέον καταστεί το ένα και μοναδικό ορατό ενδεχόμενο για τους πολιορκημένους, τότε στη Ζάκυνθο, καθώς μαρτυρεί ο Σολωμός, «και οι πλέον πάμπφτωχοι εβγάνανε το οβολάκι τους και το δίνανε <στις Μεσολογγίτισες> και εκάνανε το σταυρό τους κοιτάζοντας κατά το Μισολόγγι και κλαίοντας»… Όπως και τότε, έτσι και τώρα, ό,τι έχουμε είναι ο ένας τον άλλον. Μπρος σε τούτη την ισοπεδωτική εφόρμηση του Καιρού, η αλληλεγγύη θ’ απομείνει το ύστατο ανάχωμα αξιοπρεπούς επιβίωσης.
Αδελφοποίηση, λοιπόν. Δε θα ’πρεπε να διστάζουμε καν. Και μποϊκοτάζ στο κράτος δολοφόνο. Να τιμήσουμε την ιστορία μας όπως πράγματι της αρμόζει και προπάντων να κουβαλήσουμε –όλοι μαζί κι ο καθένας ξεχωριστά– την εκφυλισμένη αξιοπρέπεια του ανθρώπινου είδους.
Το Μεσολόγγι, εξάλλου, να θυμίσω, έχει και μια δεύτερη –όχι ευκαταφρόνητη– ντροπή να ξεπλύνει: την πρόσφατη εκλογή ενός προερχόμενου απ’ τον ευρύτερο Δήμο μας βουλευτή νεοναζιστικού κόμματος. Ευκαιρία να δείξουμε πως δεν έχουμε παραδοθεί γονυκλινείς στον εκφασισμό της κοινωνίας.
Όσο για τα κοινά σημεία Μεσολογγίου και Παλαιστίνης που τυχόν θ’ αναζητήσει κανείς για να δικαιολογήσει την αδελφοποίηση, δε χρειάζεται να ψάξει και πολύ. Υπάρχει ένα – και αρκεί: ο δίκαιος αγώνας γι’ απελευθέρωση.
ΥΓ: Για το τέλος, ας ελαφρύνουμε την ατμόσφαιρα ρίχνοντας μια ματιά στην ευτράπελη πλευρά της τοπικής μας κοινωνίας: Σε μια προσπάθεια απαξίωσης της πρότασης (κι ίσως επίσης προλειαίνοντας το έδαφος για την απόρριψή της), ένας δημοσιολόγος στο Facebook και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής για τους εορτασμούς των 200 χρόνων της Εξόδου, αναρτώντας ένα κείμενο καταφανέστατα γραμμένο από πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης ως «καθαρά προσωπική» του «άποψη» (τρομάρα του), «ανασκευάζει» την όποια συσχέτιση Μεσολογγίου-Παλαιστίνης…
Αν, τώρα, τον αποκαλέσω –επιεικώς– κουτό, άραγε θα ξεπεράσω τα όρια της κοινωνικής ευπρέπειας;… Ε, ας τον αποκαλέσω απλώς –επιεικέστατα– φαιδρό. Και θ’ αρκεστώ σ’ αυτό.
Κανένας επί της ουσίας διάλογος. Δεν πρόκειται, φυσικά, να καταδεχτώ για συνομιλητή μου έναν άνθρωπο τόσο πνευματικά ανάπηρο ο οποίος ζητά από ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης (ομολογώντας, πρακτικά, τη δική του ανεπάρκεια γνώσεων και νοημοσύνης) να του υπαγορεύσει «άποψη»!
Και μάλιστα με τι σκοπό; Να παραστήσει τον διανοούμενο στις μάζες του Facebook!… Κλείνοντας, λοιπόν, έχω να προτείνω κάτι ριζοσπαστικό: να τοποθετούμαστε όσοι έχουμε δικές μας απόψεις και μπορούμε να γράφουμε μόνοι μας τα κείμενά μας. Εσύ τι λες, Χρήστο; Για ρώτα το ChatGPT.
*Το έργο που συνοδεύει το άρθρο είναι ένα πρωτότυπο χειροποίητο κολάζ του εικαστικού καλλιτέχνη Δημήτρη Μαρίνη, το οποίο αγόρασα πριν από λίγο καιρό και το βρίσκω απόλυτα ταιριαστό στο πνεύμα του κειμένου μου.
Παρατίθεται ολόκληρη η προαναφερθείσα ανάρτηση, εναποκείμενη στην κρίση των αναγνωστών:
Θα εκφράσω καθαρά προσωπική άποψη γιατί διαβάζω στο διαδίκτυο προτάσεις για την αδελφοποίηση της Γάζας με την ΙΠ του Μεσολογγιου (!!!!!)
Η Έξοδος του Μεσολογγίου το 1826 αποτελεί ένα από τα πιο ηρωικά και τραγικά κεφάλαια στην ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης. Είναι το σύμβολο της αντίστασης, της αυτοθυσίας και της διεκδίκησης της ελευθερίας ενάντια στην οθωμανική κυριαρχία, που καθόρισε την πορεία της ελληνικής ανεξαρτησίας. Η ιστορία αυτή είναι βαθιά ριζωμένη στον ελληνικό πολιτισμό και έχει μια συγκεκριμένη γεωπολιτική και κοινωνική αναφορά που συνδέεται με τα δεινά και τις αγωνίες ενός λαού υπό ξένη κατοχή.
Αντίθετα, η περιοχή της Παλαιστίνης, και ειδικότερα η Γάζα, έχει μια εντελώς διαφορετική ιστορική εξέλιξη. Η έννοια της Παλαιστίνης ως εθνικού κράτους είναι σχετικά σύγχρονη, διαμορφώθηκε κυρίως τον 20ό αιώνα μέσα από μια σειρά γεωπολιτικών εξελίξεων, συγκρούσεων και μεταναστεύσεων. Πριν από την ίδρυση του σύγχρονου Ισραήλ, η περιοχή κατοικούνταν από διάφορους λαούς, συμπεριλαμβανομένων εβραϊκών κοινοτήτων όπως οι θηλαίοι και άλλες ομάδες. Η πολυπολιτισμική και θρησκευτική σύνθεση της περιοχής σε συνδυασμό με το διαρκές ενδιαφέρον ισχυρών διεθνών δυνάμεων έχει δημιουργήσει ένα περίπλοκο και φορτισμένο γεωπολιτικό τοπίο.
Η σύγχρονη κρίση στη Γάζα, με την επιβολή του αποκλεισμού (blockade) από το Ισραήλ, έχει οδηγήσει σε μια βαθιά ανθρωπιστική καταστροφή. Λιμοκτονία, έλλειψη βασικών αγαθών, μαζικές απώλειες αμάχων και διαρκείς συγκρούσεις έχουν καταστήσει τη Γάζα μια από τις πιο τραγικές ζώνες του πλανήτη. Παρόλο που διαφωνούμε πλήρως με τις μεθόδους και τα μέτρα που εφαρμόζονται εκεί από το Ισραήλ και καταδικάζουμε τη βία και την καταπίεση, δεν μπορεί κανείς να συνδέσει ιστορικά ή πολιτισμικά αυτή την κατάσταση με την Έξοδο του Μεσολογγίου.
Ως Έλληνες, υποστηρίζουμε πάντα το διεθνές δίκαιο και είμαστε κάθετα αντίθετοι σε κάθε κίνηση που προκαλεί απώλειες αμάχων, βασανιστήρια και λιμοκτονία. Τα ανθρώπινα δικαιώματα και η προστασία των αμάχων αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους της εξωτερικής μας πολιτικής. Παράλληλα, πρέπει να επισημανθεί ότι η Παλαιστινιακή πλευρά συχνά ακολουθεί πολιτικές που βρίσκονται σε αντίθεση με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Ιδιαίτερα, οι στενές της σχέσεις με την Τουρκία και τον πρόεδρο Ερντογάν, σε ζητήματα όπως η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και η κυπριακή υπόθεση, εκδηλώνουν μια στάση που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως εχθρική προς την Ελλάδα και την Κύπρο.
Η σύνδεση του Μεσολογγίου με τη Γάζα δεν βασίζεται σε ιστορικά ή γεωπολιτικά δεδομένα, αλλά φαίνεται να προκύπτει από επιθυμίες πολιτικής ή ιδεολογικής φύσης που θέλουν να βρουν κοινά σύμβολα αντίστασης ή καταπίεσης. Ωστόσο, η ιστορική μοναδικότητα κάθε περιοχής πρέπει να γίνεται σεβαστή και να διατηρείται, ώστε να μην παραποιούνται οι αλήθειες και να μην δημιουργείται σύγχυση.
Σε έναν κόσμο όπου οι συγκρούσεις και οι πόνοι είναι συχνά σύνθετοι και πολύπλευροι, η αλήθεια και ο σεβασμός προς την ιστορία κάθε λαού είναι το πρώτο βήμα για μια ουσιαστική προσπάθεια ειρήνης και δικαιοσύνης.
Τις πληγείσες από τις πρόσφατες πυρκαγιές περιοχές του Ευηνοχωρίου, της Σταμνάς και της Βόνιτσας επισκέφθηκε το Σάββατο 16 Αυγούστου 2025 ο Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Κώστας Καραγκούνης, προκειμένου να διαπιστώσει από κοντά την έκταση των ζημιών και να ενημερωθεί για τις ανάγκες των κατοίκων και των τοπικών αρχών.
Κατά τη διάρκεια της περιοδείας του, ο κ. Καραγκούνης συνομίλησε με κατοίκους, αγρότες, κτηνοτρόφους, αιρετούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στελέχη της Πυροσβεστικής και εργαζόμενους στα συνεργεία αποκατάστασης, μεταφέροντας τη βούληση της κυβέρνησης για άμεση ενεργοποίηση όλων των διαθέσιμων μηχανισμών στήριξης και αποκατάστασης.
Παράλληλα, παρουσίασε τα πρώτα μέτρα που ήδη έχουν ανακοινωθεί από τον Πρωθυπουργό για τους πυρόπληκτους.
Ευηνοχώρι: Καταστροφή σε καλλιέργειες και μελίσσια
Πρώτος σταθμός της περιοδείας ήταν το Ευηνοχώρι, όπου ο Υφυπουργός συνοδεύτηκε από τον πρόεδρο της τοπικής κοινότητας, Χρήστο Νασόπουλο, και κατοίκους της περιοχής. Εκεί διαπίστωσε εκτεταμένες ζημιές σε καλλιέργειες, γεωργικές εγκαταστάσεις και μελισσοκομικές μονάδες.
Ο κ. Νασόπουλος παρουσίασε λεπτομερώς την κατάσταση και μετέφερε το κοινό αίτημα των παραγωγών για ταχεία αποζημίωση και αποκατάσταση των ζημιών.
Στη συνέχεια, ο κ. Καραγκούνης μετέβη στη Σταμνά συνοδευόμενος από τον Αντιπεριφερειάρχη Αιτωλοακαρνανίας, Αθανάσιο Μαυρομμάτη.
Εκεί τους υποδέχθηκαν ο Αντιδήμαρχος Μεσολογγίου, Γιάννης Κουτσοθόδωρος, και ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας, Χρήστος Γαντζούδης.
Επισκέφθηκαν τα σημεία που επλήγησαν και επέβλεψαν τις εργασίες αποκατάστασης που υλοποιούνται από συνεργεία της Περιφέρειας, τα οποία – όπως τονίστηκε – συνέβαλαν αποφασιστικά στην αποτροπή ευρύτερης καταστροφής κατά τη διάρκεια της φωτιάς.
Ο τελευταίος σταθμός της περιοδείας ήταν η Βόνιτσα, όπου ο Υφυπουργός πραγματοποίησε αυτοψία σε κατεστραμμένες κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις και αρμεκτήρια, συνοδευόμενος από τον Δήμαρχο Ακτίου-Βόνιτσας, Αθανάσιο Κασόλα.
Είχε εκτενή συζήτηση με παραγωγούς και κτηνοτρόφους, ακούγοντας τις ανησυχίες τους και δεσμεύτηκε για άμεση προώθηση των διαδικασιών αποζημίωσης.
Συντονισμός με ΕΛΓΑ και Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης
Παράλληλα, ο κ. Καραγκούνης επικοινώνησε με τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Κωνσταντίνο Τσιάρα, και τον Πρόεδρο του ΕΛΓΑ, Ανδρέα Λυκουρέντζο.
Όπως ενημέρωσε ο Υφυπουργός, τα κλιμάκια του ΕΛΓΑ ξεκινούν καταγραφές ζημιών, ενώ εκτιμάται ότι οι αποζημιώσεις για το ζωικό κεφάλαιο θα ξεκινήσουν περί τα τέλη Σεπτεμβρίου.
Επιπλέον, ο Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Χρήστος Κέλλας, επιβεβαίωσε πως από την ερχόμενη εβδομάδα θα ξεκινήσουν σταδιακά οι πληρωμές βιολογικών παλαιών και νέων οφειλών, ενώ το Υπουργείο προγραμματίζει συσκέψεις σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο για τον συνολικό σχεδιασμό πληρωμών.
Κώστας Καραγκούνης, Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης: Παρά τις αντίξοες συνθήκες υπήρξε αποτελεσματική αντιμετώπιση
«Τα τελευταία εικοσιτετράωρα βιώσαμε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Θέλω να δώσω συγχαρητήρια σε όλους τους πυροσβέστες και αξιωματικούς για την αυτοθυσία τους, καθώς και στην Ελληνική Αστυνομία, τις Ένοπλες Δυνάμεις και το Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας.
Ο κρατικός μηχανισμός λειτούργησε αποτελεσματικά, παρά τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες.
Προτεραιότητά μας είναι η στήριξη των πληγέντων, η άμεση αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος και η ταχύτατη καταβολή αποζημιώσεων.»
Αθανάσιος Μαυρομμάτης, Αντιπεριφερειάρχης Αιτωλοακαρνανίας: Οι δυνάμεις πυρόσβεσης ξεπέρασαν τον εαυτό τους
«Το κράτος ξεπέρασε τον εαυτό του παρέχοντας εναέρια και επίγεια μέσα πυρόσβεσης, παρά τις πολλαπλές φωτιές ανά τη χώρα.
Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, σε συνεργασία με τους δήμους, διέθεσε μηχανήματα και υδροφόρες.
Η κυβέρνηση πρέπει τώρα να σταθεί έμπρακτα δίπλα στη Στάμνα, τη Βόνιτσα και το Ευηνοχώρι.»
Αθανάσιος Κασόλας, Δήμαρχος Ακτίου-Βόνιτσας: Ζητούμενο οι άμεσες αποζημιώσεις
«Η πυρκαγιά επεκτάθηκε ταχύτατα λόγω των ισχυρών ανέμων, προκαλώντας σοβαρές ζημιές αλλά χωρίς ανθρώπινες απώλειες. Ευχαριστώ θερμά τον Υφυπουργό κ. Καραγκούνη και το Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας. Τώρα προέχει η άμεση καταβολή των αποζημιώσεων και η συνεργασία με τις επιτροπές καταγραφής.»
Χρήστος Γαντζούδης, Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Σταμνάς: Αποτράπηκαν τα χειρότερα
«Η πυρκαγιά κατέκαψε περίπου 3.000 ελαιόδεντρα. Η κινητοποίηση των αρχών ήταν άμεση, αποτρέποντας τα χειρότερα. Προτεραιότητά μας είναι η ταχεία αποζημίωση των πληγέντων και η επιστροφή στην κανονικότητα.»
Η αφορμή για να γραφτούν αυτές οι σκέψεις ήταν μια φωτογραφία. Μια εικόνα που, ακόμη κι αν κάποιος δεν είναι ειδικός στις διεθνείς σχέσεις, αρκεί για να γεννήσει ερωτήματα, προβληματισμούς αλλά και ανησυχίες. Γιατί οι εικόνες έχουν τη δύναμη να ξεπερνούν την ψυχρή ανάλυση και να μιλούν κατευθείαν στη συνείδηση των πολιτών. Έχει ειπωθεί πως «μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις». Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, η εικόνα του Οβάλ Γραφείου συνοψίζεται σε τρεις μόνο λέξεις που θα έπρεπε να αντηχούν σε κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Η Ευρώπη απέτυχε. Απέτυχε να διαμορφώσει στρατηγική, απέτυχε να αναλάβει ρόλο πρωταγωνιστή στην αποκατάσταση της ειρήνης στον πόλεμο που μαίνεται στην αυλή της, απέτυχε να σταθεί ως ισότιμος συνομιλητής στο τραπέζι όπου κρίνεται το ίδιο της το μέλλον.
Υπάρχουν βέβαια στιγμές όπου η εικόνα μιλά πιο δυνατά από τις λέξεις. Η σκηνή στο Οβάλ Γραφείο, με τον Τραμπ καθισμένο πίσω από το εμβληματικό γραφείο και απέναντί του, «κορυφαίους» ηγέτες της Ευρώπης μαζί με τον Ζελένσκι ελάχιστο χρόνο μετά τη συνάντησή του με τον Πούτιν, δεν είναι απλώς διπλωματική διαδικασία. Είναι μια αλληγορία εξουσίας, μια υπενθύμιση του ποιος μιλά και ποιος ακούει.
Ο συμβολισμός είναι ανελέητος. Ο Τραμπ ενσαρκώνει τον «δάσκαλο» που διδάσκει. Η Ευρώπη κάθεται ως «τάξη» που παρακολουθεί. Και στο βάθος, ο χάρτης της Ουκρανίας, σαν σιωπηλή μαρτυρία ότι το μέλλον της συζητήθηκε αλλού, ανάμεσα σε Ουάσινγκτον και Μόσχα και παρουσιάζεται στους Ευρωπαίους εκ των υστέρων. Η πολιτική της Ευρώπης απέτυχε. Οι όροι της ειρήνης δεν θα διαμορφωθούν από εκείνη αλλά θα της ανακοινωθούν.
Η παρουσία του Ζελένσκι, ενισχύει τον συμβολισμό της εξάρτησης. Ο Ουκρανός πρόεδρος δεν στέκεται δίπλα στον Τραμπ αλλά απέναντι μαζί με τους Ευρωπαίους, σαν να περιμένει οδηγίες για το μέλλον της χώρας του. Το μήνυμα είναι σκληρό. Η Ουκρανία και η Ευρώπη βρίσκονται στην ίδια θέση, θεατές μιας ιστορίας που γράφουν άλλοι.
Η φωτογραφία όμως αυτή δεν είναι μόνο το πορτρέτο μιας στιγμής, είναι η απεικόνιση μιας ολόκληρης εποχής. Η Ευρώπη, που θέλησε να αυτοχαρακτηριστεί «γεωπολιτική δύναμη», εμφανίζεται αδύναμη να χαράξει αυτόνομη στρατηγική. Όταν οι όροι της ειρήνης για τον πιο αιματηρό πόλεμο των τελευταίων δεκαετιών καθορίζονται αλλού, τότε η αυταπάτη της «στρατηγικής αυτονομίας» καταρρέει με πάταγο.
Η εικόνα είναι και πολιτικό σχόλιο πάνω στη σχέση παλιού και νέου κόσμου. Η Αμερική παραμένει το κέντρο βάρους, η Ρωσία επιμένει να διεκδικεί ρόλο ισότιμου συνομιλητή και τα καταφέρνει επιτυχώς και η Ευρώπη μένει παγιδευμένη ανάμεσα στην ιστορική της εξάρτηση και στην αδυναμία της να ωριμάσει στρατηγικά. Είναι σαν ένας ώριμος οικονομικός γίγαντας που όμως πολιτικά και στρατιωτικά συμπεριφέρεται σαν έφηβος που χρειάζεται καθοδήγηση.
Για την Ελλάδα, η πρόκληση είναι ακόμη πιο μεγάλη. Σε μια τέτοια συγκυρία, δεν μπορεί να επαναπαύεται στην ιδέα ότι «ανήκουμε στη Δύση» και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν αυτόματα. Αντίθετα, χρειάζεται τόλμη για να επαναπροσδιορίσει την εξωτερική της πολιτική. Να παραμείνει σταθερά αγκυρωμένη στη Δύση αλλά ταυτόχρονα να αναπτύξει ένα δίκτυο συμμαχιών και να συνδυάσει τη συμμετοχή με την πρωτοβουλία, να μη μένει παθητικός θεατής.
Διότι αν η Ευρώπη σήμερα μοιάζει να κάθεται «στο θρανίο», η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί στο τελευταίο θρανίο, χωρίς φωνή, χωρίς ρόλο. Και αυτό θα ήταν ιστορικό λάθος. Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας μικρής σε μέγεθος κρίνεται από την ικανότητά της να υπερβαίνει την αδυναμία με στρατηγική σκέψη, με συμμαχίες, με διορατικότητα. Γιατί, ας μην ξεχνάμε, αυτό που είπε ο Λόρδος Palmerston, 1784-1865, πολιτικός και πρωθυπουργός της Αγγλίας. «Τα έθνη δεν έχουν σταθερούς φίλους ή εχθρούς. Έχουν μόνο σταθερά συμφέροντα».
Το Οβάλ Γραφείο έδωσε το μάθημα.
Το ερώτημα που απομένει είναι: θα μείνουμε για πάντα μαθητές ή θα τολμήσουμε να γίνουμε συνδιαμορφωτές της ιστορίας που γράφεται;
Γιατί αν κάτι μας διδάσκει αυτή η φωτογραφία, είναι ότι όποιος δεν μιλά, στο τέλος ακούει μόνο τις αποφάσεις των άλλων.
Τον Δήμαρχο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου Σπύρο Διαμαντόπουλο και τη Διεύθυνση Αστυνομίας Αιτωλίας επισκέφθηκε η πολιτεύτρια της Νέας Δημοκρατίας Χριστίνα Φούντζουλα.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησής της με τον Δήμαρχο, κυρίαρχο θέμα της συζήτησης αποτέλεσε η προετοιμασία για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Έξοδο του Μεσολογγίου, μια ιστορική επέτειος με βαρύνουσα εθνική σημασία και δυναμικό αναπτυξιακό και πολιτιστικό αποτύπωμα για την πόλη.
Η κα Φούντζουλα, σε σχετική δήλωσή της, ανέφερε:
«Είχα τη χαρά να επισκεφθώ το Δήμαρχο Μεσολογγίου. Πρώτο θέμα της συζήτησής μας ήταν η προετοιμασία για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Έξοδο του Μεσολογγίου — μια κορυφαία στιγμή της Ελληνικής Ιστορίας, που μπορεί να αποτελέσει μοναδική ευκαιρία προβολής και ανάδειξης της πόλης, της ιστορίας και του πολιτισμού της. Συζητήσαμε τρόπους με τους οποίους αυτή η προβολή μπορεί να μετατραπεί σε παρακαταθήκη για το μέλλον.
Παράλληλα, αναφερθήκαμε στις χρόνιες δυσκολίες που αντιμετωπίζει η πόλη, από υποδομές μέχρι αναπτυξιακές προκλήσεις, και ανταλλάξαμε σκέψεις για ρεαλιστικές και στοχευμένες παρεμβάσεις που θα δώσουν ουσιαστικές λύσεις.»
Ακολούθως, η κ. Φούντζουλα επισκέφθηκε τη Διεύθυνση Αστυνομίας Αιτωλίας, όπου είχε συνάντηση με τον Αστυνομικό Διευθυντή, τον Υποδιευθυντή και στελέχη της υπηρεσίας.
Η συζήτηση επικεντρώθηκε σε ζητήματα ασφάλειας στην περιοχή, στην ενίσχυση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων της υπηρεσίας, καθώς και στη μέριμνα για την προστασία των ευάλωτων ομάδων.
«Συζητήσαμε καίρια ζητήματα που αφορούν την ασφάλεια της περιοχής αλλά και την καλή λειτουργία της υπηρεσίας.
Ανταλλάξαμε απόψεις για τις δράσεις που εφαρμόζονται για την ενίσχυση της ασφάλειας, τα μέτρα που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας, αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η πολιτεία στην προστασία των θυμάτων.
Τέθηκε το ζήτημα της υποστελέχωσης και της ανάγκης ενίσχυσης με ανθρώπινο δυναμικό, καθώς και η ανάγκη βελτίωσης των κτιριακών και τεχνικών υποδομών, ώστε να εξασφαλίζεται η λειτουργικότητα και η προσβασιμότητα τόσο για το προσωπικό όσο και για τους πολίτες.
Ουσιαστικό μέλημα της Αστυνομικής Διεύθυνσης είναι η ενίσχυση της ασφάλειας των κατοίκων, η προστασία των πλέον ευάλωτων και η πολιτεία οφείλει να σταθεί αρωγός σε αυτή την προσπάθεια.»
Το οξύ πρόβλημα της λειψυδρίας και οι βασικοί άξονες για την αντιμετώπισή του τέθηκαν στο επίκεντρο σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Μέγαρο Μαξίμου υπό τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης τονίστηκε ότι η λειψυδρία αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις των επόμενων δεκαετιών και η ανάγκη για έναν εθνικό σχεδιασμό είναι πλέον επείγουσα.
Η αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτεί μια συνολική στρατηγική που θα ανταποκρίνεται τόσο στις πιεστικές ανάγκες του σήμερα όσο και στη μακροπρόθεσμη θωράκιση της χώρας απέναντι στις συνέπειες της κλιματικής κρίσης.
Όπως ανέφερε ο Πρωθυπουργός, το νερό είναι και θα παραμείνει δημόσιο αγαθό και μόνο ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Κατά την παρουσίαση των επιστημονικών δεδομένων στη σύσκεψη, επισημάνθηκε ότι η Ευρώπη είναι η ταχύτερα θερμαινόμενη ήπειρος στον πλανήτη, με τις χώρες της Μεσογείου –συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας– να αντιμετωπίζουν ήδη σοβαρές επιπτώσεις. Η Ελλάδα κατατάσσεται στην 19η θέση παγκοσμίως ως προς τον κίνδυνο λειψυδρίας, ενώ στη χώρα μας η στάθμη των φραγμάτων έχει πέσει σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Αττική, όπου τα αποθέματα νερού έχουν μειωθεί κατά 50% σε σύγκριση με το 2022.
Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, η κυβέρνηση αποφάσισε να υιοθετήσει έναν ολιστικό και κεντρικά συντονισμένο τρόπο διαχείρισης του υδάτινου αποθέματος, προχωρώντας σε ριζική αναμόρφωση του υφιστάμενου κατακερματισμένου μοντέλου. Ο νέος σχεδιασμός περιλαμβάνει μεγαλύτερη αποδοτικότητα, ενίσχυση των επενδύσεων και αξιοποίηση νέων τεχνολογιών, όπως η αφαλάτωση και η ανακύκλωση.
Οι πέντε βασικοί άξονες του εθνικού σχεδίου που τέθηκαν επί τάπητος είναι:
Διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα του νερού, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα και τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας
Βιωσιμότητα των φορέων ύδρευσης, άρδευσης και αποχέτευσης, με στόχο το αποδεκτό κόστος για πολίτες και παραγωγούς
Ολιστικός σχεδιασμός και κεντρική διαχείριση των έργων, μικρής και μεγάλης κλίμακας
Κατεπείγουσες δράσεις εντός του επόμενου εξαμήνου, συνοδευόμενες από εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών
Ανάπτυξη συμπληρωματικών τρόπων παραγωγής νερού, όπως αφαλάτωση, ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση
Οι παραπάνω άξονες αναμένεται να εξειδικευτούν το επόμενο διάστημα, με στόχο την πλήρη ενεργοποίηση ενός συνεκτικού, εθνικού σχεδίου δράσης.
Σημειώνεται ότι σήμερα βρίσκονται σε εξέλιξη περισσότερα από 1.200 έργα διαχείρισης και αξιοποίησης υδάτων, εκ των οποίων 1.090 αφορούν την ύδρευση και 237 την άρδευση, ενώ 278 έργα έχουν ήδη ολοκληρωθεί από το 2019 έως σήμερα.
Όπως επισημάνθηκε, η ανάγκη για επιπλέον επενδύσεις και καλύτερο συντονισμό είναι περισσότερο επιτακτική από ποτέ, καθώς το υδατικό ζήτημα αποτελεί μεγάλη κοινωνική και εθνική πρόκληση, στην οποία η χώρα καλείται να ανταποκριθεί με σοβαρότητα, σχέδιο και αποτελεσματικότητα.
«Η επίσκεψη του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών στο Μεσολόγγι στα 2 σχολεία που εντάχτηκαν στο πρόγραμμα «Μαριέττα Γιαννάκου» μόνο Οργή και Θυμηδία προκαλεί στους Δημότες της πόλης μας .
Σε έναν δήμο που η τοπική ειδησεογραφία το προηγούμενο διάστημα ήταν γεμάτη από σοβάδες που έπεφταν σε κεφάλια μαθητών , που σε κανένα σχολείο δεν έχει γίνει μελέτη στατικής επάρκειας , που οι ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις δεν έχουν ελεγχθεί ποτέ, ο Υπουργός ήρθε να διαφημίσει το πρόγραμμα που έχουν ενταχθεί μόνο 2 από τα 63 σχολεία του Δήμου μας!!! Και μάλιστα με συνολικό προϋπολογισμό 400.000€ . Όσο τα έξοδα της φρεγάτας στην ερυθρά θάλασσα για 1,5 ημέρα.
Ενός προγράμματος που το περιεχόμενο του εξαρχής απέκλεισε σοβαρότερες κατασκευαστικές παρεμβάσεις που σχετίζονται με θέματα ελέγχου στατικότητας και θωράκισης των κτιρίων. Αντιθέτως δίνει έμφαση “στην αναβάθμιση μπάνιων και γηπέδων και σε σοβατίσματα λοιπών εγκαταστάσεων”. Σε κάθε περίπτωση είναι πίσω από τις πραγματικές ανάγκες των σχολικών κτιρίων σε όλη τη χώρα.
Ο Υπουργός συνοδευόμενος από τον «Υφυπουργό του 13ωρου» κ. Καραγκούνη και λοιπούς κυβερνητικούς Βουλευτές, Δήμαρχο και παράγοντες αλληλοσυγχαρήθηκαν για την πορεία των εργασιών , ευχαρίστησαν για την “δωρεά” 100 εκατομμυρίων ευρώ από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες.
Είναι τουλάχιστον προκλητικό αυτοί που χρωστάνε τουλάχιστον 12,5 δις ευρώ στο Δημόσιο από τους αναβαλλόμενους φόρους (νόμος ΝΔ-ΠΑΣΟΚ το 2014 που επεκτάθηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), αυτοί που καθημερινά πλειστηριάζουν εκατοντάδες σπίτια και αφήνουν στον δρόμο λαϊκές οικογένειες να προβάλλονται ως μεγάλοι δωρητές.
Καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση , που ενώ γύρω μας «χορεύουν» δισεκατομμύρια από ατ σκάνδαλα και τις πολεμικές δαπάνες, να προσπαθεί με «πασαλείμματα» να μας πείσει για την ασφάλεια των παιδιών μας.
«Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» αποτυπώνεται και στην Εκπαίδευση.
Απαιτούμε τώρα:
-Να δοθεί άμεσα όλη η απαραίτητη κρατική χρηματοδότηση για να πραγματοποιηθούν τόσο οι έλεγχοι όσο και οι παρεμβάσεις που απαιτούνται στο σύνολο των σχολικών κτιρίων, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η ασφάλεια των μαθητών και των εκπαιδευτικών και να υλοποιείται η εκπαιδευτική διαδικασία με σύγχρονους και ασφαλείς όρους.
– Να διασφαλιστούν, με ευθύνη του κράτους, του αρμόδιου υπουργείου, όλες οι αναγκαίες προϋποθέσεις, ώστε το τρέχον πρόγραμμα να υλοποιηθεί έγκαιρα, με την έναρξη του σχολικού έτους, ανταποκρινόμενο στις πραγματικές ανάγκες των κτιρίων, εξασφαλίζοντας ότι αυτές οι παρεμβάσεις, πρωτίστως γίνονται με γνώμονα την ασφάλεια μαθητών και εκπαιδευτικών.»
Επιτόπια αυτοψία στο έργο κατασκευής και αναβάθμισης της οδικής σύνδεσης Βόνιτσας – Λευκάδας, μήκους 16 χιλιομέτρων, πραγματοποίησε χθες, ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Χρίστος Δήμας, συνοδευόμενος από τον Γενικό Γραμματέα Υποδομών Δημήτρη Αναγνώπουλο,
Παρόντες ήταν μεταξύ άλλων ο Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Κώστας Καραγκούνης, οι Βουλευτές Αιτωλοακαρνανίας Θανάσης Παπαθανάσης και Λευκάδας, Θανάσης Καββαδάς, ο Αντιπεριφερειάρχης Αιτωλοακαρνανίας, Θανάσης Μαυρομμάτης και εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης Λευκάδας και Αιτωλοακαρνανίας.
Ο Αντιπεριφερειάρχης Αιτωλοακαρνανίας Θανάσης Μαυρομμάτης, σε δημόσια ανάρτησή του, έδωσε τον τόνο της σημασίας του έργου για τον τόπο, σημειώνοντας χαρακτηριστικά:
«Άλλη μια οδική σύνδεση, αυτή της Βόνιτσας-Λευκάδας, υλοποιείται προς όφελος των πολιτών.
Το έργο αυτό θα συμβάλει στην εξωστρέφεια και την ανάπτυξη του Νομού Αιτωλοακαρνανίας, αλλά και στην ασφάλεια των πολιτών.
Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας κάθε μέρα γίνεται πιο ασφαλής, πιο ελκυστική και πιο σύγχρονη.
Βγάλαμε τον τόπο μας από λήθαργο δεκαπενταετίας.
Έργα, όχι λόγια.»
Από την πλευρά του, ο Υπουργός Χρίστος Δήμας δήλωσε:
«Διαπιστώθηκε η πρόοδος των εργασιών στο τμήμα Βόνιτσα – Λευκάδα, το οποίο υπολείπεται για την απευθείας σύνδεση της Λευκάδας με τον οδικό άξονα Άκτιο – Αμβρακία.
Το έργο αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός του 2025.
Με την ολοκλήρωσή του, διασφαλίζεται η ασφαλής, απρόσκοπτη και ταχεία σύνδεση της Λευκάδας με την Ιόνια Οδό και το ευρύτερο δίκτυο αυτοκινητοδρόμων της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Δημιουργείται ένας σύγχρονος δρόμος, που θα εξομαλύνει τον υψηλό κυκλοφοριακό φόρτο, ειδικά κατά τους θερινούς μήνες.»
Η χθεσινή αυτοψία εντάσσεται στο πλαίσιο παρακολούθησης μεγάλων παρεμβάσεων οδικής ασφάλειας και αναπτυξιακών υποδομών στη Δυτική Ελλάδα, με το συγκεκριμένο έργο να αποτελεί κρίσιμο κρίκο για τη σύνδεση των Ιονίων Νήσων με την ηπειρωτική χώρα και την Αιτωλοακαρνανία.
Να σημειωθεί τέλος ότι σε λίγες ημέρες θα παραδοθεί σε χρήση ακόμη ένα μεγάλο έργο στη Δυτική Ελλάδα και συγκεκριμένα ο αυτοκινητόδρομος Πατρών – Πύργου.
