Ετικέτα: 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Με ένα θερμό ευχαριστήριο μήνυμα προς τον Δήμαρχο Ιερής Πόλεως Μεσολογγίου Σπύρο Διαμαντόπουλο και το Δημοτικό Συμβούλιο, η οικογένεια του αείμνηστου Γιάννη Ψαράκη — η σύζυγος Διονυσία Σαμαντά και οι κόρες Αγγελική και Ελεάννα Ψαράκη — εξέφρασε τη βαθιά της ευγνωμοσύνη για την απόφαση του Δήμου (151/2025) να τεθεί υπό την αιγίδα του Δήμου η θέσπιση του «Βραβείου Γιάννη Ψαράκη».

Το βραβείο αυτό θα απονέμεται κάθε χρόνο, ύστερα από πρόταση των Διευθυντών του 2ου Γυμνασίου και του 2ου Γενικού Λυκείου Μεσολογγίου, σε έναν ή μία άριστο/άριστη μαθητή ή μαθήτρια των δύο σχολικών μονάδων.

Θα περιλαμβάνει έπαινο και χρηματικό έπαθλο 1.000 ευρώ για τον καθένα, ποσό που θα προσφέρει η ίδια η οικογένεια, προς ενίσχυση των σπουδών των νέων.

Φέτος, για πρώτη φορά, την 28η Οκτωβρίου 2025, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Μεσολογγίου, σε σεμνή και συγκινητική τελετή, απονεμήθηκαν τα «Βραβεία Γιάννη Ψαράκη» στη μαθήτρια Αργυρούλα Αρχανιώτη και στον μαθητή Γεώργιο – Σταύρο Λυκούδη.

Η οικογένεια ευχήθηκε στους δύο μαθητές υγεία και καλή σταδιοδρομία, επισημαίνοντας ότι με το ετήσιο αυτό βραβείο αποδίδει τιμή στη μνήμη του αγαπημένου της συζύγου και πατέρα, Γιάννη Ψαράκη — υπέρμαχου της αριστείας, έντιμου ανθρώπου και αγωνιστή της ζωής, με υψηλό ήθος, ακεραιότητα, καλοσύνη, καθαρότητα, αξιοπρέπεια και μεγαλείο ψυχής.

---

Η ανακοίνωση της οικογένειας Ιωάννη Ψαράκη

Η οικογένεια Ιωάννη Ψαράκη — η σύζυγος Διονυσία Σαμαντά και οι κόρες Αγγελική και Ελεάννα Ψαράκη — ευχαριστούμε τον Δήμαρχο κ. Σπύρο Διαμαντόπουλο και το Δημοτικό Συμβούλιο της Ι.Π. Μεσολογγίου
«που με την 151/2025 απόφασή του ενέκρινε υπό την αιγίδα του Δήμου τη θέσπιση “Βραβείου Γιάννη Ψαράκη”.

Το βραβείο αυτό θα είναι ετήσιο και θα το λαμβάνουν, ύστερα από πρόταση των Διευθυντών του 2ου Γυμνασίου και του 2ου Λυκείου Μεσολογγίου, ένας/μία άριστος/άριστη μαθητής/μαθήτρια των αντίστοιχων σχολικών μονάδων.
Το βραβείο θα περιλαμβάνει απονομή επαίνου και χρηματικό ποσό 1.000 ευρώ για τον καθένα, προς ενίσχυση των σπουδών του, ποσό που θα αποδίδεται από την οικογένεια.»

Φέτος, για πρώτη φορά, την 28η Οκτωβρίου, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Ι.Π. Μεσολογγίου, σε μια σεμνή τελετή, απονεμήθηκαν τα βραβεία “Γιάννη Ψαράκη” στη μαθήτρια Αργυρούλα Αρχανιώτη και στον μαθητή Γεώργιο – Σταύρο Λυκούδη.
Ευχόμαστε στους μαθητές να έχουν υγεία και καλή σταδιοδρομία στη ζωή τους.

Η οικογένειά μας με το ετήσιο αυτό βραβείο αποδίδει τιμή στον αγαπημένο μας σύζυγο και πατέρα Γιάννη Ψαράκη, υπέρμαχο της αριστείας, έντιμο άνθρωπο, αγωνιστή της ζωής, με υψηλό ήθος, ακεραιότητα, καλοσύνη, καθαρότητα, αξιοπρέπεια και μεγαλείο ψυχής.

Διονυσία Σαμαντά
Αγγελική και Ελεάννα Ψαράκη

Σε κλίμα συγκίνησης και υπερηφάνειας τιμήθηκαν οι αριστούχοι των Πανελλαδικών – Παρών ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Δαμασκηνός

Χθες, αμέσως μετά το πέρας της μαθητικής παρέλασης για την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Δαμασκηνός και οι αρχές του τόπου συμμετείχαν στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο Δήμος Ιερής Πόλεως Μεσολογγίου στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, κατά την οποία βραβεύτηκαν οι πρωτεύσαντες μαθητές των Πανελλαδικών Εξετάσεων.

Στην εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε σε σεμνό και συγκινητικό κλίμα, ο Δήμαρχος Ι.Π. Μεσολογγίου Σπύρος Διαμαντόπουλος συνεχάρη θερμά τους 19 αριστούχους μαθητές από όλα τα Λύκεια του Δήμου, τονίζοντας ότι η επιτυχία τους αποτελεί πηγή υπερηφάνειας και ελπίδας για ολόκληρη την τοπική κοινωνία.
Παράλληλα, ευχαρίστησε τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, τους οποίους χαρακτήρισε «συνοδοιπόρους και αφανείς ήρωες» της προσπάθειας των παιδιών.

Στον χαιρετισμό του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης επεσήμανε:

«Με ιδιαίτερη χαρά σήμερα, αυτή την πανεπίσημη ημέρα για την Πατρίδα μας και για τον τόπο μας, συμμετέχουμε σε αυτήν την όμορφη, σεμνή και με βαθύτατους συμβολισμούς εκδήλωση που διοργανώνει ο Δήμος Ιερής Πόλεως Μεσολογγίου για να βραβεύσει τους μαθητές, οι οποίοι πρώτευσαν και αρίστευσαν στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Με αυτόν τον τρόπο επιβραβεύουμε την προσπάθεια των μαθητών να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός δύσκολου σχολικού έτους και να εισέλθουν στην πανεπιστημιακή σχολή της αρεσκείας τους.
Είμαστε εδώ για να επιβραβεύσουμε την απόκτηση της γνώσης αλλά και την κατάκτηση της αρετής, γιατί η γνώση οφείλει να συμβαδίζει με την αρετή. Τότε μόνο σμιλεύει ολοκληρωμένους χαρακτήρες και προσωπικότητες.
Θερμά συγχαρητήρια σε όσους είχαν την έμπνευση για την εκδήλωση αυτή και σε όσους βραβεύτηκαν. Μακάρι η ζωή τους να είναι ένας συνεχής αγώνας με πλούσια καρποφορία και προσφορά. Χρόνια πολλά και ευλογημένα».

Τα βραβεία απένειμαν στους μαθητές ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Δαμασκηνός, ο Υφυπουργός Εργασίας Κώστας Καραγκούνης (εκπρόσωπος της Κυβέρνησης), ο Αντιπεριφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας Στυλιανός Μπλέτσας, ο Αντιπεριφερειάρχης Αιτωλοακαρνανίας Θανάσης Μαυρομμάτης, ο εκπρόσωπος της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Φώτης Σκληρός, ο ίδιος ο Δήμαρχος Σπύρος Διαμαντόπουλος και η Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας Χριστίνα Σταρακά.

Ιδιαίτερη στιγμή αποτέλεσε η πρώτη απονομή του “Βραβείου μνήμης Γιάννη Ψαράκη”, το οποίο θα απονέμεται ετησίως σε άριστους μαθητές και μαθήτριες, κατόπιν πρότασης των Διευθυντών του 2ου Γυμνασίου και του 2ου ΓΕΛ Μεσολογγίου.
Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία της η σύζυγος του αείμνηστου, κα Διονυσία Σαμαντά, Πρόεδρος του Εργαστηρίου «Παναγία Ελεούσα».

Η τελετή ολοκληρώθηκε σε κλίμα χαράς και συγκίνησης, με τις ευχές όλων για λαμπρή ακαδημαϊκή και επαγγελματική πορεία στους νέους φοιτητές που κάνουν περήφανη την Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου.

Στο μήνυμά του για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, Νεκτάριος Φαρμάκης, αναφέρει τα εξής:

«Η 28η Οκτωβρίου 1940 δεν είναι μόνο μία ιστορική αναφορά, αλλά ένας πυλώνας της εθνικής μας αυτογνωσίας.  Ήταν η στιγμή που όλοι οι Έλληνες όρθωσαν το ανάστημά τους στον ολοκληρωτισμό και ξεπερνώντας την λογική της ισχύος, μετέτρεψαν ένα «ΟΧΙ» σε αιώνια δήλωση ανθρώπινης αξιοπρέπειας και θέλησης για ελευθερία.

Η δική μας γενιά σήμερα, δεν πολεμάει σε παγωμένα βουνά και σε χαρακώματα, δεν χρειάζεται να χύσει ποτάμια αίματος. Βρίσκεται όμως απέναντι σε εσωτερικές και εξωτερικές προκλήσεις που ενέχουν τους ίδιους ακριβώς κινδύνους για την ελευθερία και τη δημοκρατία, ακόμα και για την εθνική μας υπόσταση. 

Τα διδάγματα της γενιάς του ’40 είναι μπροστά μας και μας καλούν να θυμηθούμε ότι η ενότητά μας, αποτελεί την καλύτερη άμυνα για την απόκρουση κάθε κινδύνου και κάθε ορατού και αόρατου «εισβολέα». Μας καλούν να θυμηθούμε ότι η κοινωνική ευθύνη και η αλληλεγγύη, αποτελούν το κράμα που κάνουν έναν λαό να μην λυγίζει, ακόμα και τις πιο δύσκολες ώρες. 

Η Δυτική Ελλάδα είναι ένας τόπος ποτισμένος με αίμα και δάκρυ για τη λευτεριά των Ελλήνων και ένας τόπος ταυτισμένος με τα ιδεώδη της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, αλλά και του αγώνα για τα δίκαια της έθνους μας.

Ας δούμε τα μηνύματα της ιστορίας μας, ας αφουγκραστούμε τις ανάγκες, ας μετατρέψουμε την επέτειο σε φάρο πορείας, για το σήμερα και το αύριο.

Χρόνια Πολλά!»

Toν νεοεκλεγέντα Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Επιφάνιο, υποδέχτηκε η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας, την Δευτέρα 28^η Οκτωβρίου 2024, ανήμερα της Θεομητορικής Εορτής της Αγίας Σκέπης και της Εθνικής Εορτής για την Επέτειο του ΄΄ ΟΧΙ ΄΄.

Στον  Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος , στην Ιερά  Πόλη του Μεσολογγίου, τελέστηκε,  η ακολουθία του όρθρου και η δισαρχιερατική θεία λειτουργία.

Των ιερών ακολουθιών προεξήρχε ο νέος  Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Επιφάνιος, συμπαραστατομένου υπό του Σεβασμιωτάτου ποιμεναρχου μας, Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού.

Πριν από την απόλυση της Θείας Λειτουργίας, προσφωνώντας και καλωσορίζοντας τον νέο Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Επιφάνιο, ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας ανέφερε τα εξής:

 

«Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Επιφάνιε, σας υποδεχόμαστε σήμερα, όχι σε ένα ξένο αλλά σε ένα οικείο για εσάς τόπο.  Σας προσφέραμε όχι ένα άγνωστο θυσιαστήριο για  να ιερουργήσετε, αλλά ένα θυσιαστήριο  ιδιαίτερα οικείο σε εσάς.

Σας προσκαλέσαμε να ευλογήσετε όχι αγνώστους ανθρώπους, αλλά πρόσωπα οικεία με τα οποία συνδέεστε με ισχυρούς πνευματικούς δεσμούς.

Τούτο το πράξαμε, διότι θελήσαμε να σας προσφέρουμε αυτή την ευλογία πριν την έναρξη της αρχιερατικής σας  ποιμαντορίας στην Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας.

Θέλαμε  να πάρετε δύναμη σήμερα , να αντλήσετε κουράγιο από όλους εμάς, ιδιαίτερα από τον τόπο αυτό που αγαπήσατε και σας  αγάπησε. 

Όντως πορεύεστε σε έναν τόπο εξίσου ιερό όπως η Αιτωλοακαρνανία ,σε έναν τόπο που ανέδειξε μεγάλους ήρωες, ανέδειξε μεγάλους αγίους όπως η  Αιτωλοακαρνανία, σε έναν τόπο που τον διεποίμαναν μεγάλες εκκλησιαστικές προσωπικότητες.

Έχετε όλες τις προϋποθέσεις να ανταποκριθείτε στην διακονία  που σας ανέθεσε  η Εκκλησία της Ελλάδος.

Διαθέτετε εμπειρία και γνώσεις, γνωρίζετε πολύ καλά την εκκλησιαστική διοίκηση και είμαστε απόλυτα σίγουροι ,ότι θα γράψετε κι εσείς, τις δικές σας σελίδες της λαμπράς  ποιμαντορίας σας, στο εκκλησιαστικό βιβλίο της ιστορίας, της Μητροπόλεως Μαντινείας και Κυνουρίας.

 Μία ευχή σας δίνω από τα βάθη της καρδιάς μου , να αγαπήσετε τον τόπο που θα πορευτείτε, να αγαπήσετε τους ανθρώπους, όπως ξέρετε να αγαπάτε.   

Αυτός πλέον θα είναι ο τόπος σας,  η ευλογημένη γη της Μαντινείας και της Κυνουρίας. Έχετε τις ευχές μας, την αγάπη μας και την προσευχή μας και θέλω να σας παρακαλέσω, όποτε αισθάνεστε την κόπωση που ιδιαίτερα στην αρχή θα είναι μεγάλη, να γνωρίζετε ότι εδώ θα υπάρχει πάντοτε χώρος και τόπος φιλοξενίας και ανάπαυσης για εσάς.

Εκ μέρους του ιερού κλήρου, του εκκλησιαστικού συμβουλίου, των ενοριτών και των κατοίκων  της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, θα μου επιτρέψετε να σας προσφέρω αυτό το αρχιερατικό εγκόλπιο το οποίο φέρει  την εικόνα του εν αγίοις πατρός ημών Σπυρίδωνος, επισκόπου Τριμυθούντος του  θαυματουργού ,το οποίο ανήκε στον προκάτοχό μου κυρό Κοσμά, για να το φέρετε και κάθε φορά που θα λειτουργείτε, σε κάποιο ναό του Αγίου Σπυρίδωνος στην Μητρόπολη Μαντινείας, αλλά και κάθε φορά που θα έρχεστε εδώ , στο ναό που υπηρετήσατε για να ενισχύετε και να διατηρείτε  τους πνευματικούς δεσμούς  με  την ενορία αυτή».   

Ο Σεβασμιώτατος  Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας ευχαρίστησε λέγοντας  τα εξής:

«Σεβασμιώτατε και αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ Άγιε Αιτωλίας και Ακαρνανίας είναι αλήθεια ότι βιώνω ανεπανάληπτες  στιγμές με   την εκλογή μου ως Μητροπολίτης της  Ιεράς Μητροπόλεως  Μαντινείας και Κυνουρίας, την οποία  και ο ίδιος επιστηρίξατε με την ψήφο σας  και σας ευχαριστώ πολύ για αυτό.

Αμέσως μετά την εκλογή μου, μου είπατε, ότι σας περιμένουμε στον Άγιο Σπυρίδωνα και στην  Μητρόπολη.

Αυτή την όμορφη στιγμή,   ζούμε εδώ σήμερα.

Βιώνουμε λοιπόν αυτή την ωραία ευκαιρία και  είμαι κοντά σε ανθρώπους αγαπητούς, ιερείς και διακόνους, αναγνώστες και ιεροψάλτες και πλήρωμα της εκκλησίας, όλους αυτούς, που   μας συνδέει μια πολύ έντονη σχέση .

Μια σχέση, που όπως  προαναφέρατε είναι ισχυρή, παραμένει σταθερή όλα αυτά τα χρόνια και θέλω από της θέσεως αυτής να εκφράσω τις άπειρες ευχαριστίες μου, προς τον ευσεβή λαό της τοπικής εκκλησίας,  ο οποίος  πάντοτε είναι κοντά μου και την ημέρα της χειροτονίας μου με στήριξε  με το επιστηρικτικό και ευχητικό άξιος και τώρα με χαρά πολύ ,σας περιμένω  στην ενθρόνισή μου,  στην ηρωική  όπως είπατε Τριπολιτσά, με την οποία συνδέεται η Ιερά Πόλις Μεσολογγίου, με άροικτους δεσμούς.

Θα σας περιμένουμε και εκεί με μεγάλη χαρά. Εδώ καυχάσθε για τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, εμείς εκεί  καυχώμεθα για τους δυο νεομάρτυρες ,οι οποίοι ήταν δυο νέα παλικάρια που μαρτύρησαν, ο ένας  μάλιστα ,πριν την έναρξη της Επαναστάσεως.

Με χαρά μεγάλη θα σας περιμένουμε στην Παναγία την Μαλεβή και στις υπόλοιπες ιστορικές μονές ,που υπάρχουν στην Ιερά Μητρόπολή μας».

Στην συνέχεια οι δυο αρχιερείς, τέλεσαν την πανηγυρική δοξολογία, παρουσία  των στρατιωτικών, δημοτικών και περιφερειακών αρχών της Ιεράς Πόλεως.

Ακολούθως, ο Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Επιφανιος , τέλεσε την επιμνημόσυνη δέηση  στο μνημείο των πεσόντων της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου και στην συνέχεια,  από την εξέδρα των επισήμων, παρακολούθησε την μαθητική και στρατιωτική παρέλαση.

 

 

 

Ημέρα Εθνικής επετείου του “ΟΧΙ” αλλά αλήθεια, για ποιό “ΟΧΙ” μιλάμε;

 

Για το “ΟΧΙ” του δικτάτορα Μεταξά, που σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί συγχωροχάρτι για τον ακραία αντικομμουνιστικό, αντιλαϊκό, αντεργατικό και κατασταλτικό χαρακτήρα της κυβέρνησής του;

 

Για το “ΟΧΙ”των ελλήνων καπιταλιστών, των πολιτικών τους εκπροσώπων, που μαζί με τον βασιλιά και των Βρετανικό στρατό εγκατέλειψαν την Ελλάδα για το Κάιρο και το Λονδίνο, αφού βέβαια φρόντισαν να παραδώσουν τους κρατούμενους αγωνιστές και κομμουνιστές στον στρατό κατοχής, αφήνοντας τον ελληνικό λαό στην τύχη του;

 

Σήμερα τιμάμε το “ΟΧΙ” του Ελληνικού λαού. Τιμάμε την αφύπνιση και την μαζική ηρωική δράση των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που σε συνδυασμό με τον τιτάνιο αγώνα του λαού της ΕΣΣΔ και των άλλων παρτιζιάνικων κινημάτων σε ολόκληρη την Ευρώπη, οδήγησαν στην απελευθέρωση της Αθήνας και ολόκληρης της χώρας και στην μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών.

 

Αυτόν τον αγώνα τιμάμε!!!

 

Και αυτός ο αγώνας είναι σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ!!!

Σήμερα, που από τον εμπόλεμο Οκτώβρη του ‘40 μιλάμε για το εμπόλεμο 2024.

Πάνω από 56 εστίες συγκρούσεων μαίνονται στον πλανήτη. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος έχει ανάψει για τα καλά στην Ευρώπη και την Μέση Ανατολή, με επίδικο τις αγορές και τις σφαίρες επιρροής.

Η Ελλάδα, με ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ και την στήριξη ή ανοχή όλων των άλλων αστικών κομμάτων, εμπλέκεται όλο και πιο βαθιά, σε επικίνδυνο βαθμό στις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις, είτε αφορά τον πόλεμο ΝΑΤΟ-Ρωσία στην Ουκρανία, είτε υποστηρίζοντας το κράτος-μακελάρη του Ισραήλ, κλείνοντας ερμητικά τα μάτια στην γενοκτονία των Παλαιστινίων και στις επιθέσεις στους γειτονικούς λαούς, παρέχοντας πλείστες διευκολύνσεις.

 

Σε ποιό “εθνικό συμφέρον” κάνουν επίκληση για να δικαιολογήσουν την στάση τους; Ποιό “Εθνικό συμφέρον” ανάγει τον Ελληνικό λαό σε στόχο πιθανών αντιποίνων;

 

Τι έχει να κερδίσει ο λαός μας, που “ματώνει” καθημερινά με τους μισθούς που δεν φτάνουν, την ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια, την διάλυση της παιδείας και της υγείας, την προσπάθεια ποινικοποίησης του δικαιώματος στην απεργία και στην ελευθερία της γνώμης (όπως πρόσφατα με τους στρατευμένους διαδηλωτές) και ο κατάλογος τελειωμό δεν έχει;;;

 

Σήμερα το “ΟΧΙ” του ελληνικού Λαού, το “ΟΧΙ” στην τριπλή φασιστική κατοχή, γίνεται “ΟΧΙ” στην πολιτική που γεννά την αδικία, την φτώχεια, τις καταστροφές και τους πολέμους.

Γίνεται αγώνας για την ενίσχυση της αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής.

Γίνεται αγώνας για την απεμπλοκή της χώρας μας από τους επικίνδυνους πολεμικούς σχεδιασμούς.

 

Αυτόν τον αγώνα τιμάμε και σε αυτούς τους νεκρούς προσκυνάμε!!!

 

Γιατί η ιστορία δεν μπορεί να παραχαραχτεί, όσο και αν πολλοί το προσπάθησαν και εξακολουθούν να το προσπαθούν.

 

Δικτάτορας ήταν ο Μεταξάς και τουλάχιστον είναι προσβλητικό για τους νεκρούς μας, η εγγονή και υμνήτριά του, να είναι σήμερα μέλος της Επιτροπής επί Τιμή για τον εορτασμό της επετείου των 200 χρόνων της Εξόδου της Ι.Π.Μεσολογγίου.

 

Τιμάμε σήμερα  την Επέτειο του “ΟΧΙ” μαζί με όλες τις εργατικές λαϊκές δυνάμεις, με όλους τους πατριώτες της εργασίας και του πνεύματος, ενάντια σε κάθε “πατριώτη” του κεφαλαίου, ενάντια σε κάθε εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

 

Βάνα Πατρινού

Δημοτική Σύμβουλος με την Λαϊκή Συσπείρωση Μεσολογγίου

 

 

 

O Ιωάννης Καραβίας (1899 – Ιούλιος 1994) ήταν Έλληνας ανώτατος αξιωματικός του πεζικού του ελληνικού στρατού που διακρίθηκε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 καθώς και στις επιχειρήσεις των Συμμάχων στη Μέση Ανατολή και στην Ιταλία κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Γεννήθηκε το 1899 στο Μερδένικο, τη σημερινή Παναγούλα Ξηρομέρου του Νομού Αιτωλοακαρνανίας.

 

Η οικογένειά του καταγόταν από τον κλάδο της αρχοντικής οικογένειας Καραβία της Ιθάκης και της Ακαρνανίας, με κύριους εκπροσώπους τον ιερομάρτυρα και δάσκαλο του γένους Ευγένιο Καραβία, τον αξιωματικό του Υψηλάντη Βασίλειο Καραβία και τον αγωνιστή Δημήτριο Καραβία (Μισόλιτρο).

Το 1922 ο Ιωάννης Καραβίας αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε στη στρατιά Θράκης και συμμετείχε στην προσπάθεια για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης τον Ιούνιο του ίδιου έτους.

Τον Οκτώβριο του 1923 συμμετείχε στο επαναστατικό Κίνημα Λεοναρδόπουλου-Γαργαλίδη που είχε αντιβενιζελικό χαρακτήρα ενώ διατηρούσε επικοινωνία και με τον Ιωάννη Μεταξά.

Για τη συμμετοχή του στο κίνημα αυτό καταδικάστηκε από στρατοδικείο, καθαιρέθηκε και αποτάχθηκε από το στράτευμα μαζί με τους υπόλοιπους στασιαστές.

Το επόμενο έτος δόθηκε αμνηστία στους επαναστάτες του 1923 και έτσι επανήλθε στην ενεργό στρατιωτική υπηρεσία.

 

Στις 28 Οκτωβρίου 1940, ημέρα κήρυξης του Ελληνοϊταλικού πολέμου (1940-1941) ο Ιωάννης Καραβίας έφερε τον βαθμό του ταγματάρχη και υπηρετούσε στο 3ο γραφείο του Τμήματος Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας (ΤΣΔΜ).

Στις 30 Οκτωβρίου, με εντολή του διοικητού του υποστράτηγου Βασίλειου Βραχνού, αναχώρησε προς το Επταχώρι προκειμένου να αποκαταστήσει την επικοινωνία ανάμεσα στο ΤΣΔΜ και το “Απόσπασμα Πίνδου”, το οποίο διοικούσε ο συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Δαβάκης.

Το Απόσπασμα αντιμετώπιζε με πολύ μεγάλη δυσκολία την επίθεση της επίλεκτης ιταλικής μεραρχίας αλπινιστών «Τζούλια», που κατευθυνόταν προς το Μέτσοβο, προκειμένου να υπερκεράσει την ελληνική αμυντική γραμμή του Καλπακίου.

Στις 2 Νοεμβρίου, μετά τον τραυματισμό του συνταγματάρχη Δαβάκη και του αντισυνταγματάρχη Μεσίρη, ο Καραβίας ανέλαβε τη διοίκηση του Αποσπάσματος.

Υπό την ηγεσία του δόθηκαν σκληρές μάχες με κατά πολύ υπέρτερες ιταλικές δυνάμεις στη Φούρκα και τα υψώματα Προφήτης Ηλία, Γύφτισσα και Ταμπούρι που στέφθηκαν από επιτυχία για τους μαχητές του Αποσπάσματος.

Μετά την ελληνική νίκη, η οποία ήταν η πρώτη ελληνική νίκη στη Μάχη της Πίνδου, οι Ιταλοί αλπινιστές βρέθηκαν αποκομένοι από τον υπόλοιπο στρατό και φοβούμενοι περικύκλωση και καταστροφή οπισθοχώρησαν σε μεγάλη αποδιοργάνωση.

Μετά την οπισθοχώρηση των Ιταλών ο Καραβίας ηγήθηκε στρατιωτικών σωμάτων που πολέμησαν μέχρι τον Απρίλιο του 1941 τους Ιταλούς εντός του Αλβανικού εδάφους.

 

Μετά την επίθεση των Γερμανών στην Ελλάδα και την συνθηκολόγηση, ο Καραβίας κατέφυγε στην Πάρο, τόπο καταγωγής της συζύγου του, Φωτεινής Μαρινοπούλου, κόρη του πολιτικού Σωτηρίου Μαρινοπούλου, και από εκεί διέφυγε στη Μέση Ανατολή.

Εκεί διακρίθηκε στις επιχειρήσεις των Συμμάχων και στην Δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν ως υποδιοικητής τάγματος της 1ης Ταξιαρχίας.

Στη συνέχεια, διετέλεσε διοικητής του 1ου Τάγματος της 3ης Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας του Ελληνικού Στρατού υπό τον συνταγματάρχη Θρασύβουλο Τσακαλώτο στη Μάχη του Ρίμινι, στην Ιταλία.

Ο Καραβίας ηγήθηκε της επίθεσης στο Μοντιλιάνι και τη Μπελαρία και κατόρθωσε να καταλάβει το στρατιωτικό αεροδρόμιο του Ρίμινι ύστερα από σκληρή μάχη, συμβάλλοντας στην κατάληψη της πόλης στις 21 Σεπτεμβρίου 1944.

Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1944 ανέλαβε πάλι επιθετικές πρωτοβουλίες εναντίον της Γοτθικής Γραμμής και μετά από σκληρό αγώνα κατόρθωσε να περάσει τον ποταμό Ρουβίκωνα και να προωθηθεί αρκετά χιλιόμετρα εντός του γερμανοκρατούμενου εδάφους.

Για τις νίκες αυτές η 3η Ορεινή Ταξιαρχία έλαβε το όνομα Ταξιαρχία Ρίμινι.

 

Μετά την επιστροφή στην Ελλάδα πολέμησε στα Δεκεμβριανά στην Αθήνα και κατά τον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο 1948-1949 ηγήθηκε στρατιωτικών σωμάτων στις εκκαθαρίσεις της Πελοποννήσου και της Ρούμελης, εξοντώνοντας τους καπετάνιους του ΕΛΑΣ «Περδίκα» και «Διαμάντη».

 

Το 1947 είχε αναλάβει επίσης ως υποδιοικητής και αργότερα διοικητής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, έπειτα ανέλαβε διοικητής της 72ης Ταξιαρχίας  τα έτη 1948-1949 και διοικητής της 5ης Μεραρχίας Κρήτης (1953).

Ειδικότερα το 1953, ανέλαβε την οργάνωση της ασκήσεως «Deep Express-Εωθινός Περίπατος» του Ν.Α.Τ.Ο., η οποία διεξήχθη στον χώρο της Μεσογείου Θαλάσσης, αποσπώντας τα συγχαρητήρια της ηγεσίας της Συμμαχίας.

Ο Ιωάννης Καραβίας αποστρατεύθηκε τις παραμονές του Πάσχα του 1955, ενώ ήταν Διοικητής, με το βαθμό του υποστρατήγου στην V Μεραρχία Κρήτης.

 

Τιμήθηκε με σειρά διακρίσεων, προάχθηκε δύο φορές «επ’ ανδραγαθία», πήρε τρεις φορές το «Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας», το μεγαλύτερο ελληνικό παράσημο, ενώ οι Βρετανοί τον τίμησαν με τό παράσημο «D.S.O.», που είναι το μεγαλύτερο παράσημο που απονέμεται σε ξένους, και τον ονόμασαν «Επίτιμο Αξιωματικό της Βρετανικής Αυτοκρατορίας».

Έγραψε τα βιβλία Αναμνήσεις από τον Πόλεμον (1947) και Η Ζωή ενός στρατιώτη (1978)» και πέθανε το 1994