Με απόλυτη επιτυχία, στέφθηκαν οι διήμερες εκδηλώσεις απόδοσης τιμής και μνήμης για την 198η Επέτειο της Εξόδου της Ηρωικής Φρουράς του Μεσολογγίου, που διοργάνωσε ο νεοσύστατος Σύλλογος Μεσολογγιτών Αττικής «Η ΙΕΡΑ ΠΟΛΙΣ», το Σαββατοκύριακο 20 και 21 Απριλίου 2024.
Πλήθος Μελών και Φίλων του Συλλόγου, παρακολούθησε το απόγευμα του Σαββάτου της 20.04.2024 τη διάλεξη του εξαίρετου συντοπίτη μας, Παντελή Μπουκάλα, ο οποίος μίλησε με θέμα: «Το Μεσολόγγι στα Απομνημονεύματα των Αγωνιστών και στην Ποίηση» και με το μεστό και πλήρως τεκμηριωμένο λόγο του κέρδισε τον αδιαμφισβήτητο θαυμασμό των ακροατών.
Το χορωδιακό Πειραϊκό Σύνολο Libro Coro, μας μάγεψε, αποδίδοντας μελοποιημένη ποίηση του Δ. Σολωμού και μας ταξίδεψε υπέροχα με τις Επτανησιακές μελωδίες του, ενώ η εξαίρετη και αγαπημένη, σε όλους τους Μεσολογγίτες, υψίφωνος Vivian Douglas, απέδωσε, υπέροχα, το «Μοιρολόι του Μεσολογγιού», σκόρπισε ρίγη συγκίνησης στο κατάμεστο από πατριώτες Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών.
Την Κυριακή το πρωί 21.04.2024, στην μεστή κόσμου Ι. Μητρόπολη Αθηνών, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση, υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των ηρώων μας, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Κρήνης κ. Κυρίλλου, ενώ χοροστάτησε ο ιδιαιτέρως αγαπητός στους Μεσολογγίτες, Επίσκοπος Ταλαντίου κ. Επιφάνιος.
Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Πρόεδρος της Διεθνούς Αδελφότητας Απογόνων Εξοδιτών, Γιάννης Μακρής. Τις διήμερες εορταστικές εκδηλώσεις του Συλλόγου, τίμησαν με την παρουσία τους και κατέθεσαν στεφάνια στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, εκπρόσωποι της Κυβέρνησης, της μείζονος και ελάσσονος Αντιπολίτευσης, των Εκκλησιαστικών και Στρατιωτικών Αρχών, της Περιφέρειας Αττικής, ο Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου, ο Δήμος Βύρωνα, ο Δήμος Ιλίου, η Παναιτωλοακαρνανική Συνομοσπονδία, η Ομοσπονδία Συλλόγων Επαρχίας Μεσολογγίου, η Ομοσπονδία Συλλόγων Τριχωνίδας, η Ομοσπονδία Συλλόγων Ναυπακτίας, η Ένωση Αιτωλοακαρνάνων Αττικής, η Διεθνής Ακαδημία της Ελευθερίας, η Διεθνής Αδελφότητα Απογόνων Εξοδιτών, ο Σύλλογος Ιστορικών Μελετών Ιερού Αγώνα Ρούμελης, ο Σύλλογος Αιτωλικιωτών Αττικής «Ο ΛΙΑΚΑΤΑΣ», ο Σύλλογος Ντοβαίων Αγωνιστών του Ζυγού, η Ένωση Γυναικών Θράκης «ΔΟΜΝΑ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΗ ΒΙΣΒΙΖΗ», ο Σύλλογος Πανηγυριστών «ΑΗ ΣΥΜΙΟΣ», καθώς και εκπρόσωποι επιμελητηρίων της Αιτωλοακαρνανίας και επιστημονικών και επαγγελματικών συλλόγων και φορέων.
Μετά το πέρας των εκδηλώσεων, τα μέλη και οι φίλοι του Συλλόγου μας, συντάχθηκαν στο πλευρό της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, στη διαμαρτυρία που πραγματοποιήθηκε για το φλέγον ζήτημα της κατάργησης του Πρωτοδικείου Μεσολογγίου, στην πλατεία Συντάγματος.
Την Παρασκευή, 28/04/2023 οι μαθητές της Α΄ τάξης πραγματοποίησαν με τους καθηγητές τους επίσκεψη στο Ιστορικό Μουσείο «Διέξοδος» .
Η υπεύθυνη του Μουσείου, κ. Κρίστι Παντελή, με κατατοπιστικό τρόπο μίλησε στους μαθητές για την ιστορία του κτιρίου και εν συνεχεία τους παρουσίασε την έκθεση που ήταν αφιερωμένη στον Ελβετό φιλελληνα, Ιωάννη Ιάκωβο Μάγιερ και στην μεγάλη του προσφορά στον αγώνα με την έκδοση των «Ελληνικών Χρονικών», που βοήθησαν όχι μόνο στην ενημέρωση αλλά και στην εμψύχωση των αγωνιστών.
Στην έκθεση περιλαμβάνονταν και πίνακες των μεγάλων ζωγράφων Γεωργίου Ροϊλού , Αλέκου Κοντόπουλου και Γιάννη Ψυχοπαίδη.
Εν συνεχεία η κυρία Παντελή μάς παρουσίασε την εξαιρετική έκθεση «Ύμνος εις την Ελευθερίαν». 116 καλλιτέχνες απ΄όλη την Ελλάδα, με την επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Ίριδος Κρητικού, δημιούργησαν 158 έργα τέχνης, όσες και οι στροφές του Ύμνου του Διονυσίου Σολωμού.
Οι μαθητές παρακολούθησαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την έκθεση και εξέφρασαν μάλιστα και τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους.
“Ευχαριστούμε θερμά την κ. Κρίστι Παντελή για την ζεστή της φιλοξενία.” σημειώνεται σε ανακοίνωση του σχολείου.
Τηλεδιάσκεψη για ασφαλή πλοήγηση στο διαδύκτιο
Λίγες ώρες πριν οι μαθητές της Β΄ τάξης παρακολούθησαν με τηλεδιάσκεψη ενημέρωση από τη Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος με θέμα την Ασφαλή πλοήγηση στο διαδίκτυο.
Ενημερώθηκαν για τους κινδύνους από τους υπεύθυνους της Δίωξης και στο τέλος τους δόθηκαν χρήσιμες συμβουλές.
Η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε σε πραγματικό χρόνο από τα γραφεία της Υπηρεσίας και στο τέλος δόθηκε ο λόγος στους μαθητές για ερωτήσεις.
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου συνοδευόμενη από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, Στρατηγό Κωνσταντίνο Φλώρο, τον Υφυπουργό Άμυνας, Νίκο Χαρδαλιά και τον δήμαρχο Μεσολογγίου Κώστα Λύρο θαύμασε τους ανακαινισμένους χώρους της ιστορικής μεσολογγίτικης ποτοποιίας.
Επίσης απόλαυσαν το φημισμένο Ούζο ΤΡΙΚΕΝΕ αλλά και τσίπουρο της οινοποιίας ΣΩΤΗΡΙΟΥ, συνοδευόμενα από ντόπιους ψαρομεζέδες.
Για την ιστορία της ποτοποιίας και τα προϊόντα που παράγει ενημέρωσε την κυρία Σακελλαροπούλου η Ιωάννα Τρικενέ, ενώ ο Παντελής Τρικενές με τον δικό του γλαφυρό τρόπο περιέγραψε μνήμες του παρελθόντος.
Η κατάθεση στεφάνου στον Τύμβο των Ηρώων στο Μεσολόγγι την περασμένη Παρασκευή από τον πρώην βουλευτή Κ. Μπαρμπαρούση δικαιολογημένα προκάλεσε αντιδράσεις.
Όμως στην πράξη – από την στιγμή που ο καταδικασμένος πρωτόδικα πρώην βουλευτής αποφάσισε να παραστεί στην συγκεκριμένη εκδήλωση – ήταν αδύνατη η «αποβολή» του.
Κι αυτό διότι ο κ. Μπαρμπαρούσης ναι μεν έχει καταδικαστεί ως μέλος εγκληματικής οργάνωσης, αλλά δεν του έχει επιβληθεί στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
Συνεπώς δεν έχει χάσει την ιδιότητα του «πρώην βουλευτή».
Κάτι που σημαίνει ότι στην συγκεκριμένη εκδήλωση και στεφάνι μπορούσε να καταθέσει αλλά και εάν επιθυμούσε και βάσει του υφιστάμενου πρωτοκόλλου θα ήταν ο δεύτερος στη σειρά που θα κατέθετε…
Επομένως όσοι δικαιολογημένα αντιδρούν και ειδικότερα από τα κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή καλό είναι να εξετάσουν στη νέα κοινοβουλευτική περίοδο τον Ποινικό Κώδικα και να προσθέσουν διατάξεις που θα αποτρέπουν ανάλογα περιστατικά.
Άλλωστε για το λόγο αυτό γίνεται «αγώνας δρόμου» για αποκλεισμό εθνικιστικού κόμματος από καταδικασθέντες πρώην βουλευτές της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ από τις προσεχείς εκλογές.
Τέλος, εκτιμούμε ότι οι τόνοι της δικαιολογημένης διαμαρτυρίας, μάλλον το αντίθετο επιτυγχάνουν για τον συγκεκριμένο πολιτικό φορέα.
Στο παρακάτω ΦΕΚ μπορείτε να δείτε το προβάδισμα εκπροσώπησης σε καταθέσεις στεφάνων δηλαδή το “πρωτόκολλο” που ισχύει:
Με αφορμή τη λήξη των εορτασμών για την 197η Επέτειο της Ηρωικής «Εξόδου» του Μεσολογγίου, ο Δήμαρχος Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου, Κώστας Λύρος εκφράζει τις δημόσιες ευχαριστίες του, με την ακόλουθη ανοιχτή επιστολή:
“Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους όσους έλαβαν μέρος στις εκδηλώσεις μνήμης για τα 197 χρόνια από την Έξοδο.
Οι Εορτές Εξόδου αποτελούν για την Ιερή μας Πόλη ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο .
Χρέος μας είναι να διατηρήσουμε την γνησιότητα, την αυθεντικότητα αλλά και να τις αναβαθμίσουμε.
Οι «Εορτές Εξόδου» 2023 που διοργάνωσε ο Δήμος Ιερής Πόλης Μεσολογγίου και διήρκεσαν από 25 Μαρτίου έως 9 Απριλίου πραγματοποιήθηκαν σε κλίμα δέουσας κατάνυξης, με επισημότητα και την μεγαλύτερη από ποτέ συμμετοχή, με άρτια οργάνωση αλλά και με ποιοτική αναβάθμιση .
Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μας και συνεορτάσαμε την Επέτειο της Ηρωικής Εξόδου με κατάνυξη, σεβασμό και υπερηφάνεια.
Ευχαριστίες στους εργαζόμενους του Δήμου μας, την επιτροπή εορτών αλλά και κάθε συμμετέχοντα από την Ελλάδα και το Εξωτερικό που προσήλθαν, ευλαβικά, προσκυνητές στην Ιερή μας Πόλη, συναισθανόμενοι παντοτινά το συμβολισμό, το βάρος και τη παρακαταθήκη που συνιστά ο μαρτυρικός αυτός τόπος ,παγκοσμίως.
Συναισθανόμενοι το βάρος αυτό ξεκινήσαμε ήδη τις προετοιμασίες για ένα Πανελλήνιο και Παγκόσμιο Εορτασμό, για μια μεγάλη Εορτή Ελευθερίας ώστε το 2026 να τιμηθεί αναλόγως αυτή η κορυφαία επέτειος – ορόσημο, όχι μόνο για την Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου, αλλά και για ολόκληρο τον Ελληνισμό.”
Όπως και πέρυσι έτσι και φέτος στην μεγαλειώδη πομπή της Εικόνας της Εξόδου στο Μεσολόγγι δεν συμμετείχε τμήμα της Προεδρικής Φρουράς, αντιπροσωπείες των παραγωγικών σχολών των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας και στρατιωτικών τμημάτων.
Πρόκειται για τμήματα που έδιναν ιδιαίτερη αίγλη στην πομπή και δικαιολογημένα έχουν προκληθεί απορίες και ερωτηματικά για τις απουσίες αυτές.
Απορίες και ερωτηματικά που μεγεθύνονται από το γεγονός ότι τις εκδηλώσεις τιμά και λαμπρύνει με την φυσική του παρουσία για τρίτη συνεχόμενη φορά ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Στρατηγός, Κωνσταντίνος Φλώρος.
Διερευνώντας το αίτιο της απουσίας στρατιωτικών τμημάτων καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αυτή οφείλεται, στη μη πρόσκληση τους, από πλευράς Δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου.
Μιας και μας είναι αδιανόητο να ζητήθηκε από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ συμμετοχή στρατιωτικών τμημάτων και αυτός να την αρνήθηκε, την στιγμή μάλιστα που για το ΥΕΘΑ οι εκδηλώσεις για την Έξοδο είναι διαβαθμισμένες ως “Τοπική εορτή εθνικής εμβέλειας“.
Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο για το ποιος ευθύνεται για τις φετινές και περυσινές απουσίες στρατιωτικών τμημάτων : ΔΗΜΟΣ ΙΕΡΑΣ ΠΟΛΕΩΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΊΟΥ και μόνο.
Κατά συνέπεια είναι τουλάχιστον ανέντιμο να επιχειρείται «κατόπιν εορτής» συστηματική προσπάθεια μετακύλισης ευθυνών σε άλλους, για την ολιγωρία που επιδείχθηκε από πλευράς δήμου, στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Υ.Γ.1: Στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων είχε ανακοινωθεί ότι θα γίνει επίδειξη της ομάδας ΖΕΥΣ της Πολεμικής Αεροπορίας στο λιμάνι. Πολύς κόσμος μετέβη εκεί. Μάταια όμως ανέμενε το αεροσκάφος F-16… Γιατί;
Υ.Γ.2: Η Προεδρική Φρουρά δεν ακολουθεί την Πρόεδρο της Δημοκρατίας στις εκτός Αθηνών.
Υ.Γ. 3: Ξεχνιέται η απόδοση τιμών στην Εικόνα της Εξόδου από αγήματα καταδρομέων και αλεξιπτωτιστών;
Γράφει ο Βασίλης Μπρούμας ΑΝ.ΤΑ.ΜΑ. Επικεφαλής υποψήφιος δήμαρχος Παναγιώτης Κατσούλης
Τι συμβαίνει με το Μεσολόγγι; Η εξόφθαλμη φετινή υποβάθμιση της κυβερνητικής παρουσίας στην Ιερή Πόλη κατά την επέτειο της Εξόδου είναι αποκαλυπτική τόσο του αναστήματος του κυρίαρχου πολιτικού προσωπικού της χώρας όσο και της ιστορικής περιόδου που διανύουμε.
Ένας υφυπουργός, που διάβασε διεκπεραιωτικά ένα γραμμένο από άλλον κείμενο, κι ένα τσούρμο άλλων δευτεροκλασάτων και τριτοκλασάτων εκπροσώπων των κομμάτων και της Βουλής, συν την απουσία των Ευζώνων και των αγημάτων του Ελληνικού Στρατού, που παραδοσιακά αποδίδουν τιμές, δείχνουν ξεκάθαρα δύο πράγματα. Αφενός πως αυτή η στόφα των πολιτικών δεν έχει καμία επαφή με το κοινό αίσθημα κι έτσι εμφανίζονται ως ξένα σώματα σε ένα τέτοιας πυκνότητας συμβολισμών, αξιών και μηνυμάτων γεγονός, όπως η επέτειος της Εξόδου, και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο. Και αφετέρου, πως αυτό που αντιπροσωπεύει το Μεσολόγγι δεν τους εκφράζει, δεν τους εμπνέει, δεν το πιστεύουν και φυσικά το φοβούνται.
Έτσι το σύμβολο του αγώνα και της θυσίας για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια αφήνεται να ξεθωριάσει. Αυτό θα ήθελαν να συμβεί. Αν μάλιστα θα μπορούσαν να ‘’σκιστούν’’ ακόμη και οι σελίδες της Ιστορίας μας που αναφέρονται στο Μεσολόγγι, ακόμη καλύτερα γι’ αυτούς. Και προς επιβεβαίωση αυτού έχει από καιρό εγκαταλειφθεί σε κακή κατάσταση η ίδια η σημερινή Πόλη παρά την επίσημη ιερότητά της και τον επίσημο ρόλο της στην κρατική δομή. Όσο για τους κυβερνητικούς βουλευτές του νομού, έσπευσαν πρωί πρωί χθες, αμέσως μετά την επέτειο στην οποία απλώς παραβρέθηκαν, για να μην κατηγορηθούν κι ως φιλομεσολογγίτες, να προαναγγέίλουν σχεδιαζόμενο έργο αναβάθμισης …του Αγρινίου!
Φαίνεται ότι στο πνεύμα του ιστορικού αναθεωρητισμού που αποδεικνύεται «κεντρικός στόχος» η «υγειονομική ταφή της μνήμης», που σκοπό έχει να δομήσει τον παθητικό άνθρωπο αποκρύβοντας «αντιπαραδείγματα» απέναντι στην παντοδυναμία των ισχυρών και στην κυνικότητα των καιρών, κάποιοι θέλουν να δουν το Μεσολόγγι να «εξαφανίζεται».
Όχι μόνο το έχουν ρημάξει από σχεδόν κάθε περιεχόμενό του και ρόλο ως σύγχρονη πόλη, αλλά θεωρούν στην πράξη περιττή κάθε παρέμβαση στήριξής του ώστε η καταστροφή να φτάσει σε «μη αναστρέψιμο» σημείο. Ποιοι θέλουν να σβήσουν το Μεσολόγγι από την ιστορία της χώρας και να το εξαφανίσουν από τον χάρτη; Ποιους ενοχλεί; Ποιοι αποφάσισαν φέτος στην επέτειο της Εξόδου αυτή την απαξιωτική υποβάθμιση; Τι θέλουν, τι επιθυμούν, να ξεχαστεί η Έξοδος; Μήπως να μη γίνονται εδώ επί δεκαπέντε ημέρες υψηλού επιπέδου πολιτιστικές-πνευματικές εκδηλώσεις που μεταλαμπαδεύουν τα μηνύματα της Εξόδου στις νέες γενιές μαζί με την αυτοσυνειδησία και την υπερηφάνεια και δείχνουν το ανυπότακτο και την αξιοσύνη και των σημερινών Μεσολογγιτών;
Τους ξαναλέμε απλά πως στο Μεσολόγγι κάποιες χιλιάδες αυτού του είδους ανθρώπων αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν συλλογικά για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Μήπως αυτό φέρνει τους μικρόψυχους, φοβισμένους και εθελόδουλους πολιτικούς αντιμέτωπους με τις ενοχές τους και τους φόβους τους απέναντι στο ενδεχόμενο επανάληψης σημερινών Εξόδων; Αν δεν ήταν σε θέση ή δεν θέλησαν να καταλάβουν τίποτα και από τις φετινές Εορτές Τιμής και Μνήμης, πάντως, τους λέμε πως εμείς ξέρουμε να διαβάζουμε σωστά τα «παλιά» μηνύματα αλλά και τα ζητούμενα της εποχής μας και πως «η θέλησή μας να θυμόμαστε είναι η θέλησή μας ν’ αλλάξουμε τον κόσμο», παρά την κυρίαρχη Ιστορία που αναθεωρεί υπέρ των ισχυρών το παρελθόν. Και μαζί με αυτό, το φαντασιακό και τις δυνατότητές μας, καρφιά στα θολωμένα μάτια και μαχαίρια στις άδειες καρδιές των μικρόψυχων, φοβισμένων και ανελεύθερων κάθε είδους.
Το Σάββατο του Λαζάρου 8/4/2023, η ΠΝΟΗ τίμησε με τη συμμετοχή των αθλητών/τριών της την 197η Επέτειο της Ιστορικής Εξόδου στο Μεσολόγγι.
Ο 75ος «Δρόμος Θυσίας» αφιερωμένος στη μνήμη των ‘’Ελεύθερων Πολιορκημένων’’που έπεσαν στο βωμό της Ελευθερίας, είναι ο αρχαιότερος αγώνας δρόμου στη χώρα μας και διεξάγεται ανελλιπώς από το 1946 ως ιστορική ανάμνηση της διαδρομής (9.800μ) που ακολούθησαν οι Εξοδίτες για να φτάσουν στην Ιερά μονή Αγίου Συμεώνος.
Την αψίδα του θριάμβου πέρασε 8ος στη γενική κατάταξη ο έφηβος αθλητής μας Γιάννης Τζαμανής με χρόνο 34.56 σε σύνολο 295 συμμετεχόντων αθλητών/τριών και πρώτος στην κατηγορία του (15-19 ετών) και του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για την ανοδική του πορεία σε βάθος χρόνου, που είναι αποτέλεσμα της συνεχούς, πειθαρχημένης και αφοσιωμένης προσπάθειάς του στο στόχο!
Περηφάνεια και συγκίνηση για τη συμμετοχή και των έφηβων αθλητριών μας στον ίδιο αγώνα, Μαρίας Δαουτίδη, Κάτιας Διαμαντοπούλου, Τζένης Νικολοπούλου και Ευδοκίας Μπαλή που έλαβαν μέρος για πρώτη φορά!
Στον 6ο Παιδικό Δρόμο Θυσίας απολαύσαμε τους μικρούς/ές ταλαντούχους/ες αθλητές/τριές μας που έτρεξαν την απόσταση των 1000μ. στα γνώριμα μονοπάτια της πόλης παρέα με εκατοντάδες γνώριμες φυσιογνωμίες και γεύτηκαν τη χαρά της συμμετοχής!
Ο υφυπουργός Άμυνας, Νίκος Χαρδαλιάς εκπροσώπησε την Κυβέρνηση στις εκδηλώσεις για την 197η επέτειο της ηρωικής Εξόδου του Μεσολογγίου.
Ο Νίκος Χαρδαλιάς χθες εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας στον Κήπο των Ηρώων.
Αναλυτικά η πανηγυρική ομιλία του:
«Με βαθύτατη συγκίνηση άλλα και ευλάβεια, βρίσκομαι σήμερα εδώ, ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, για να αποτίσω φόρο τιμής στους ηρωικούς μαχητές της πολιορκίας και της Εξόδου του Μεσολογγίου. Το να βρω τις κατάλληλες λέξεις ώστε να εκφράσω το πλήθος και την ένταση των συναισθημάτων που με κατακλύζουν στην ίδια τη σκέψη των γεγονότων αυτών, υπήρξε για εμένα μια μεγάλη πρόκληση. Ελπίζω λοιπόν να με συγχωρέσετε, αν τα λόγια μου δε φανούν αντάξια του κλέους των Ελεύθερων Πολιορκημένων. Η πλήρης αποτύπωση μιας τέτοιας εποποιΐας από αυτό εδώ το βήμα θα ήταν όμως, θαρρώ, ένα πόνημα ακατόρθωτο για οποιονδήποτε, εκτός ίσως από τον ίδιο τον εθνικό μας ποιητή. Όποιος πεθάνει σήμερα, χίλιες φορές πεθαίνει έγραψε λίγα μόλις χρόνια μετά την πολιορκία ο μεγάλος Διονύσιος Σολωμός για να περιγράψει το μέγεθος της θυσίας των ηρώων του Μεσολογγίου. Θα μπορούσε άραγε κανείς να το θέσει πιο ταιριαστά;
Κυρίες και κύριοι, υπάρχουν στιγμές στη ζωή των εθνών, που προσδιορίζουν την ίδια τους την υπόσταση. Που ενσαρκώνουν, μέσα σε σύντομα χρονικά διαστήματα, την ψυχή μιας χώρας. Που αποτυπώνουν στα κατάστιχα της Ιστορίας το ίδιο το πνεύμα ενός λαού. Εμείς οι Έλληνες έχουμε πολλές τέτοιες στιγμές, και μεταξύ αυτών, το έπος του Μεσολογγίου ξεχωρίζει. Όχι απλά επειδή ήταν μια κομβική μάχη –ή πιο σωστά, μια σειρά κομβικών μαχών- στο πλαίσιο της Εθνεγερσίας του 1821, αλλά γιατί το αδάμαστο φρόνημα των πολιορκημένων, μαζί με την περιφρόνηση που επέδειξαν για την ίδια τους τη ζωή, αποτύπωσε με τον πλέον παραστατικό τρόπο την ουσία και το διακύβευμα του ελληνικού αγώνα.
Ενός αγώνα για την πραγμάτωση ενός ιδανικού που οι Έλληνες, από την απώτατη ακόμα αρχαιότητα, αξιολογούσαν ως το υψηλότερο όλων: την ελευθερία. Η λαχτάρα της λευτεριάς μάς παρακινεί να τους αντιμετωπίσουμε μ᾽ όση δύναμη έχουμε, ήταν σύμφωνα με τον Ηρόδοτο η απάντηση των Αθηναίων στην υπόμνηση της περσικής υπεροπλίας, πριν την αποφασιστική μάχη των Πλαταιών.
Και ήταν αυτή η αφοσίωση στην έννοια της ελευθερίας ως υπέρτατης, ως αρχέγονης αρχής, μαζί με την πίστη στην αναγέννηση της Ρωμιοσύνης πάνω στις βάσεις της εθνικής ανεξαρτησίας και της δικαιοσύνης, καθώς και η φλόγα «του Χριστού της πίστης της Αγίας», που ώθησαν τους προγόνους μας στον αγώνα κατά της «φρικώδους οθωμανικής δυναστείας», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην εισαγωγή του πρώτου ελληνικού Συντάγματος. Ήταν αυτές οι αρχές, αυτές οι ακλόνητες πεποιθήσεις, που χαλύβδωσαν την ψυχή των μαχητών της φρουράς του Μεσολογγίου και τους έσπρωξαν σε έναν απελπισμένο αλλά υπέροχο, ηρωικό αγώνα μέχρις εσχάτων.
Αγαπητοί παριστάμενοι, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι υπερασπιστές του Μεσολογγίου είχαν την επιλογή να σώσουν τη ζωή τους. Θα μπορούσαν να είχαν αποδεχτεί τις προτάσεις των Τουρκοαιγύπτιων πολιορκητών, οι οποίοι ανυπομονούσαν να τελειώνουν με αυτό τον «παλιοφράχτη», όπως τόσο απαξιωτικά, αλλά και τόσο αφελώς χαρακτήρισε στην αρχή την πόλη ο Ιμπραήμ.
Η φρουρά όμως, επέλεξε να μείνει, επέλεξε να πολεμήσει. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ελβετός φιλέλληνας Ιωάννης-Ιάκωβος Μάγερ, οι Έλληνες πολεμιστές ήταν αποφασισμένοι να υπερασπιστούν σπιθαμή προς σπιθαμή το έδαφος του Μεσολογγίου και προτιμούσαν να ταφούν κάτω από τα ερείπιά του, παρά να ακούσουν έστω για παράδοση. Και έμειναν πιστοί στην επιλογή τους αυτή, ακόμα και όταν μετά από έναν ολόκληρο χρόνο ηρωικής αντίστασης, στερήθηκαν πλήρως τα τρόφιμα και χρειάστηκε να καταφύγουν στα άλογα, στα μουλάρια, στα γαϊδούρια, στους σκύλους, στις γάτες, στα ποντίκια, και τέλος, στα αρμυρίκια της λιμνοθάλασσας. Δεν λύγισαν, ακόμα και όταν ο λαός της πόλης δεν ήταν πλέον παρά αποσκελετωμένοι ζωντανοί-νεκροί, με πρόσωπα πελιδνά από την ασιτία και τη δίψα. Ακόμα και όταν κάθε απόπειρα διάρρηξης του κλοιού και άφιξης ενισχύσεων είχε αποτύχει. Ακόμα και όταν αντιλήφθηκαν ότι, όπως θα το έθετε ο Κωνσταντίνος Καβάφης, «οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε».
Αν αφουγκραστούμε προσεκτικά, μπορούμε σχεδόν να τους ακούσουμε. Μπορούμε, με τα μάτια της ψυχής μας, να διακρίνουμε τα επαναστατικά φλάμπουρα να κυματίζουν περήφανα στους προμαχώνες, παρά τις 100.000 οβίδες που είχαν σωριάσει όλη την πόλη σε ερείπια. Μπορούμε να δούμε τους πολιορκημένους να παίρνουν τη δραματική απόφαση να εξορμήσουν προς την ελευθερία, την τραγική αλλά και θαυμάσια εκείνη βραδιά της 10ης προς 11η Απριλίου 1826. Μπορούμε να μυρίσουμε το μπαρούτι των καρυοφυλλιών και των κανονιών στα ταμπούρια και στην πεδιάδα. Μπορούμε να ανατριχιάσουμε από τις ουρανομήκεις ιαχές του Δημητρίου Μακρή, του Νότη Μπότσαρη, του Κίτσου Τζαβέλα, του Αθανάσιου Ραζηκότσικα και των παλικαριών τους που δονούσαν τον κάμπο, καθώς οι Εξοδίτες ορμούσαν με τα γιαταγάνια τους υψωμένα προς τους ιταμούς επιδρομείς, προς τους βάρβαρους εχθρούς που στέκονταν ανάμεσα σε εκείνους και στην αθανασία. Μπορούμε να αντικρίσουμε τον δημογέροντα Χρήστο Καψάλη να βουτάει τον δαυλό του στην πυρίτιδα, προτιμώντας, όπως και όλοι οι συμπολίτες του, τον θάνατο από την παράδοση.
Και τέλος, μπορούμε να αισθανθούμε την άκρα του τάφου σιωπή, να βασιλεύει στον κάμπο. Την ιερή αυτή σιγή, που κάλυψε με το βάρος της σαν σάβανο τα σεπτά σκηνώματα των Ελλήνων αγωνιστών, προστατεύοντας τη μνήμη τους από το άγος και τις ασχημοσύνες των ηττημένων -γιατί στην πραγματικότητα, είχαν ηττηθεί- κατακτητών της μαρτυρικής πόλης. Ματαιοπονούσαν, φυσικά. Ο Θεός είχε βάλει την υπογραφή του για τη λευτεριά της Ελλάδας μας, και δεν επρόκειτο να την πάρει πίσω.
Όπως αντιλαμβανόταν καλά ο σπουδαίος Λόρδος Βύρων, ακόμα και ένας άνθρωπος που δεν μπορεί πλέον να προσφέρει τίποτα άλλο, μπορεί να προσφέρει την ίδια του τη ζωή. Και έτσι, ακριβώς δίπλα στο «μολών λαβέ» των Τριακοσίων των Θερμοπυλών, στο «νυν υπέρ πάντων ο αγών» των Σαλαμινομάχων και στο «πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών» του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, χαράχτηκε με πύρινα γράμματα η απάντηση των Μεσολογγιτών στις οθωμανικές προτάσεις παράδοσης: «Τα κλειδιά του Μεσολογγίου είναι στις μπούκες των κανονιών κρεμασμένα!» Δεν ήταν, βλέπετε, μαθημένη η κλεφτουριά στους συμβιβασμούς και στις παραδόσεις.
Και ήταν αυτή η αυτοθυσία των μαρτύρων του Μεσολογγίου που συνέβαλε τα μέγιστα στην τελική επιτυχία του αγώνα. Έλληνες και Ευρωπαίοι πλημμύρισαν από αισθήματα θαυμασμού για τη φρουρά και τον ηρωικό πληθυσμό της πόλης, για την υπεράνθρωπη ψυχική αντοχή τους. Οι φλόγες του Μεσολογγίου θέρμαναν τις καρδιές των πολιτισμένων λαών, ξεσηκώνοντάς τους σε μια πραγματική σταυροφορία για την αποτίναξη των Ελλήνων από τον οθωμανικό ζυγό. Μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1830, η πατρίδα είχε πλέον απελευθερωθεί. Ο Ναπολέοντας είχε λοιπόν δίκιο, όταν έλεγε ότι στον κόσμο υφίστανται τελικά μόνο δύο δυνάμεις, το πνεύμα και το ξίφος, αλλά σε βάθος χρόνου, το ξίφος ηττάται πάντοτε από το πνεύμα.
197 χρόνια μετά την έξοδο των αθάνατων πολιορκημένων και το πέρασμά τους στην αιωνιότητα, η πατρίδα δεν έχει καμία σχέση με τη φτωχή και ερειπωμένη -αλλά πάντοτε ανυπότακτη!- Ελλάδα της εποχής της Επανάστασης. Είναι πλέον μια ισχυρή και ευημερούσα χώρα, εδαφικά ολοκληρωμένη, με τα σύνορά της απρόσβλητα και τη θέση της στον σκληρό πυρήνα των «φωτισμένων εθνών» της Δύσης αδιαπραγμάτευτη. Και οι πολεμιστές του Μεσολογγίου, ιερές σκιές αγγέλων πλέον γύρω από τον θρόνο του Θεού, θα ήταν υπερήφανοι για τις ισχυρότερες Ένοπλες Δυνάμεις στην Ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους, τις οποίες κάθε μέρα με σκληρή δουλειά οικοδομούμε.
Αγαπητοί παριστάμενοι, δικό μας χρέος, δικό μας πατριωτικό στοίχημα ευθύνης, είναι να διατηρήσουμε ζωντανή την ιστορική μνήμη της πολιορκίας του Μεσολογγίου, αλλά και όλης της εποποιίας του 1821. Όχι για να συντηρούμε τα πάθη του παρελθόντος ή για να καλύπτουμε τις σημερινές μας παθογένειες με τις αναμνήσεις του ένδοξου παρελθόντος, αλλά για να θυμόμαστε από που προερχόμαστε, καθώς και τις θυσίες που απαιτήθηκαν για να βρισκόμαστε σήμερα εδώ. Και φυσικά για να υπενθυμίζουμε, σε οποιονδήποτε απεργάζεται την επιβουλή έστω και ενός εκατοστού της Ελλάδας μας, τη διαχρονική αλήθεια του Κωστή Παλαμά: «Η μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα». Και η μεγαλοσύνη των Ελλήνων δεν θα σβήσει ποτέ! Μα ποτέ! Γιατί το Μεσολόγγι ζει!
