Με αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες παιδιά να μείνουν για πρώτη φορά εκτός δημοτικών ΚΔΑΠ, αφού μητέρες που πληρούν στο έπακρο τα κριτήρια της δράσης “Εναρμόνιση Οικογενειακής και Επαγγελματικής ζωής”, με υψηλή μοριοδότηση ή είναι τρίτεκνες, πολύτεκνες και άνεργες με χαμηλά εισοδήματα, φέτος αποκλείονται από τη διανομή voucher και τη δωρεάν συμμετοχή των παιδιών τους στα δημοτικά ΚΔΑΠ, μετά από χρόνια αδιάκοπης συμμετοχής και παιδαγωγικής απασχόλησης!
Σύμφωνα με την έρευνα του ΠΑΣΕΚΔΑΠ το πρόβλημα είναι μεγάλο και στην Αιτωλοακαρνανία, αφού αναφέρεται πως στους δήμους Ακτίου-Βόνιτσας και Ναυπακτίας αποκλείστηκαν σχεδόν το 50% των παιδιών, ενώ στο Δήμο Μεσολογγίου περίπου τα 2/3 των παιδιών!
Αν δεν αλλάξει άμεσα και ριζικά αυτή η κυβερνητική επιλογή, τότε τα δημοτικά ΚΔΑΠ με πληρότητά παιδιών κατόχων voucher από 25% έως 60%, θα έχουν τον επόμενο μήνα τεράστιο πρόβλημα υποχρηματοδότησης λόγω μειωμένων εσόδων. Με δεδομένη δε την κάκιστη ταμειακή κατάσταση των Δήμων λόγω της πανδημίας και της ανεπαρκούς χρηματοδότησης του ΥΠΕΣ, τότε με μαθηματική ακρίβεια η πλειοψηφία των δημάρχων θα κλείσει ή θα συγχωνεύσει τις υπάρχουσες δομές.
Εκτός όμως του άδικου αποκλεισμού χιλιάδων παιδιών, μια νέα στρατιά ανέργων εκπαιδευτικών θα προστεθεί στις λίστες του ΟΑΕΔ, του άνω του 1 εκατ. τωρινών ανέργων της χώρας. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί κινδυνεύουν με απόλυση, μετά από 7, 10, ακόμα και 18 χρόνια αδιάκοπης παροχής υπηρεσιών στα δημοτικά ΚΔΑΠ.
Οι εργαζόμενοι στα δημοτικά ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ εκτιμούν πως πρόκειται για “σκόπιμη και προσχεδιασμένη από καιρό πρόθεση της Κυβέρνησης”, ένεκα της “νεοφιλελεύθερης πολιτικής προσέγγισης αυτορρύθμισης των δομών από τους κανόνες της αγοράς και όχι ως μια παιδαγωγική, ελεύθερη δημιουργική απασχόληση που ουσιαστικά και έμπρακτα στηρίζει την Ελληνική οικογένεια σε κάθε γωνιά της Πατρίδας μας”.
Αναρωτιούνται δε τι απέγινε η δέσμευση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, σύμφωνα με την οποία “δεν θα μείνει κανένα παιδί εκτός κοινωνικών δομών παιδικής μέριμνας (παιδικών, ΚΔΑΠ κλπ)”;
Ότι απέγιναν και οι πολλές αποφάσεις όλων των οργάνων της αυτοδιοίκησης, ΚΕΔΕ, ΠΕΔ, Δημοτικών Συμβουλίων. Πετάχτηκαν στον κάλαθο των εύκολων υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα.
Οι δήμαρχοι και τα Δημοτικά Συμβούλια σε όλη τη χώρα ΤΩΡΑ, μαζί με τους εργαζόμενους στα δημοτικά ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ, να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ:
Τη διάθεση των αναγκαίων πόρωνώστε να χορηγηθούν voucher σε όλες τις μητέρες που πληρούν τα κοινωνικά και εισοδηματικά κριτήρια της πρόσκλησης, ώστε πράγματι ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΕΚΤΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΚΔΑΠ.
Να ΜΗΝ ΑΠΟΛΥΘΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ σταδημοτικά ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ .
*Ο Παναγιώτης Κατσούλης είναι Εκπαιδευτικός, πρώην Δήμαρχος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου και μέλος Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Αιτωλ/νιας
Κάθε καλοκαίρι και ειδικότερα αυτό που διανύουμε, εμείς οι Δημότες του Μεσολογγίου κυριολεκτικά βιώνουμε το «βασανιστήριο της σταγόνας» με τις συχνές διακοπές του νερού σχεδόν από την αρχή του καλοκαιριού. Σε κάποιες περιπτώσεις η ενημέρωση από την ΔΕΥΑΜ είναι: «κάποιος σωλήνας χάλασε -έσπασε ή σε κάποιο σημείο της οδού Κύπρου το δίκτυο ξηλώθηκε και το επιδιορθώνουν και άλλες τέτοιες δικαιολογίες… όμως, δεν υπάρχει επαρκής αιτιολόγηση, στο δράμα που περνάμε…».
Κύριοι, εσείς που ασκείτε διοίκηση στο Δήμο Μεσολογγίου, ο αείμνηστος Δήμαρχος Τάκης Παλκογιάννης έφερε το νερό στο Μεσολόγγι για να «ξεδιψάσουμε» και όχι να το στερούμε ή να το σπαταλάμε ασύδοτα. Είμαστε η μόνη πόλη ίσως σε όλη την Ελλάδα που πληρώνουμε το ακριβότερο νερό και φυσικά τους καλοκαιρινούς μήνες, εμείς που μένουμε σε όροφο πολυκατοικίας, λέμε το νερό, νεράκι!!! και καθημερινά βιώνουμε το «μαρτύριο της σταγόνας ή κινέζικο βασανιστήριο», όπως λέγεται.
Ο κάθε Δημότης έχει έννομο συμφέρον να διαμαρτύρεται, γιατί, καλείται από τη ΔΕΥΑΜ να πληρώσει ακόμα και υπέρογκα ποσά για «υπερχρεωμένα κυβικά νερού» ακόμα και για κλειστά διαμερίσματα… Είναι εμπαιγμός προς όλους μας από ανθρώπους που «περιστασιακά» υπηρετούν αυτή την πόλη, να μην έχουμε και τις ανάλογες βασικές υπηρεσίες αξιοπρεπούς διαβίωσης. Οι Μεσολογγίτες γνωρίζουν για τους υπέρογκους λογαριασμούς της ΔΕΥΑΜ, όπως επίσης γνωρίζουν ότι επιβαρύνονται με το μεγαλύτερο ποσοστό στους λογαριασμούς των, λόγω… λογισμικού έτσι λέγετε τώρα!!! και ότι υπάρχουν Δημότες που δεν πληρώνουν καθόλου νερό και ποτίζουν όχι μόνο τον μπαξέ τους αλλά και τα κηπευτικά τους ακόμα!!!
Πριν καιρό διάβαζα στον τοπικό τύπο ότι κάποιες υπηρεσίες – οργανισμοί ακόμα και ιδιώτες, χρωστάνε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στη ΔΕΥΑΜ και τα χρέη τους είναι υπέρογκα. Μήπως, λέω μήπως, κύριοι της «αμαρτωλής» αυτής εταιρείας θα πρέπει να «μαζέψετε» αυτά τα χρήματα πρώτα από τις υπηρεσίες και μετά να «κυνηγάτε» τους συμπολίτες σας για μερικά ευρώ οι οποίοι τα τελευταία χρόνια δέχονται μεγάλη οικονομική αιμορραγία – εξαθλίωση;
Αυτό είναι μία πράξη δεοντολογικά και ηθικά απαράδεκτη. Έλεος πια… δυστυχώς, βαδίζετε και εσείς στα αχνάρια της εισπρακτικής πολιτικής!!! και παράλληλα της ταλαιπωρίας μας.
«Διαλύστε» κάθε αμφιβολία από τον καταναλωτή Δημότη Μεσολογγίου τη συμπεριφορά σας απέναντι στο υπέρτατο αγαθό, το νερό, ΜΗΝ του το στερείτε, μην τον βασανίζετε ρίχνοντας στο κούτελο του ανά διαστήματα σταγόνες νερού… δώστου συνεχή και ικανή ροή νερού στο σπίτι του, στο διαμέρισμά του, έχει οικογένεια, έχει ηλικιωμένους και μικρά παιδιά, υπάρχουν κοινωφελής δραστηριότητες, ιατρεία και άλλα πολλά. Το νερό είναι είδος πρώτης ανάγκης… Μην μας πάτε στα χρόνια της Ιεράς Εξέτασης… Ελπίζω να έγινα κατανοητός… Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας!!!
Η εκκωφαντική σιωπή στα περισσότερα ΜΜΕ της περιοχής για τη φημολογούμενη μεταφορά της έδρας της ομάδας μπάσκετ του Χαρίλαου Τρικούπη στο Αγρίνιο δεν είναι ανεξήγητη.
Συνηθισμένοι χρόνια τώρα στο να λιβανίζουν και να στηρίζουν την εξουσία των εργολάβων και των μεγάλων εταιρειών δεν βρίσκουν τίποτα να γράψουν για τις τραγικές αντιφάσεις του συστήματος που με υπερβάλλοντα ζήλο υπηρετούν.
Έτσι μια ομάδα, μιας μικρής πόλης, που με το σπαθί της κέρδισε την άνοδο στην κορυφαία κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ, που μη ξεχνάμε είναι, με βάση αριθμούς και αποτελέσματα, από το κορυφαία στο κόσμο, αδυνατεί να κάνει τον προγραμματισμό της για τη νέα σαιζόν, γιατί η ΕΣΑΚΕ βάζει δύσκολους όρους συμμετοχής με βασικότερους, το “μπάτζετ”, τις εγγυητικές, την ύπαρξη γηπέδου χωρητικότητας 1.200 θεατών και την δυνατότητα απρόσκοπτης τηλεοπτικής κάλυψης των αγώνων, αφήνοντας όμως, στην τελευταία συνεδρίαση της, ένα “παράθυρο” για αγώνες κεκλεισμένων των θυρών σε μικρά γήπεδα λόγω κορονοϊού.
Αντί λοιπόν σύσσωμοι, Διοίκηση Τρικούπη, Δήμος, Περιφέρεια και ΜΜΕ, να πάρουν την παρεχόμενη ευκαιρία, να αγωνιστούν από κοινού και να επιβάλλουν λόγω των ειδικών συνθηκών, την μία και μοναδική επιλογή που υπάρχει, δηλαδή το να αγωνιστεί η ομάδα στη φυσική της έδρα, είτε κεκλεισμένων, είτε με περιορισμένο, είτε με ελεύθερο αριθμό θεατών και να μετατρέψουν ταχύτατα το κλειστό σε ένα πραγματικό γήπεδο στολίδι, συζητάνε όλα τα άλλα ενδεχόμενα, εκτός από αυτό.
Φυσικά εμφανίζουν ως μεγαλύτερο πρόβλημα την απαίτηση της ΕΣΑΚΕ για τη δυνατότητα απρόσκοπτης τηλεοπτικής κάλυψης, που δεν υπάρχει στο ΔΑΚ Μεσολογγίου, όμως, οι όποιες παρεμβάσεις που απαιτούνται, είναι απαραίτητο να γίνουν και στο γήπεδο του Αγρινίου, γιατί και εκείνο δεν καλύπτει αυτές τις προϋποθέσεις.
Αλλά γιατί να μη γίνουν άμεσα στο ΔΑΚ Μεσολογγίου τοποθέτηση μικρών πτυσσόμενων κερκίδων πίσω απ’ τις μπασκέτες και δημοσιογραφικά θεωρεία ακριβώς πάνω από την αίθουσα βαρών με μια ελαφρά και γρήγορη κατασκευή που θα παρέχει τις κατάλληλες συνθήκες για σωστή τηλεοπτική κάλυψη; Έτσι το όποιο πλάνο για επέκταση των κερκίδων, αν υπάρχει, αφού κανένας δεν έχει σοβαρά ενημερώσει γι αυτό, να έχει το χρόνο του, να σχεδιαστεί σωστά και μάλιστα ενταγμένο μέσα σε όλο στο πλέγμα των αθλητικών εγκαταστάσεων του ΔΑΚ, που παρεμπιπτόντως βρίσκονται σε πανάθλια κατάσταση, με ευθύνη διαχρονικά όλων των δημοτικών αρχών και των κυβερνήσεων.
Είναι ασυγχώρητο να μη παλεύεις και να μη διεκδικείς να υλοποιηθεί ένα δικαιότατο αίτημα απέναντι σε μια ΕΣΑΚΕ που δεν τηρεί τους κανόνες σωστής και αξιόπιστης διεξαγωγής των πρωταθλημάτων, που ανεβοκατεβάζει ομάδες ανάλογα με το όνομα, που όποιος έχει λεφτά αγοράζει ένα ΑΦΜ και ανεβαίνει κατηγορία, ενώ ένας πρωταθλητής στο γήπεδο όχι μόνο δεν ανεβαίνει, αλλά απειλείται με υποβιβασμό σε κατώτερη κατηγορία, αν δεν τηρήσει τους σαθρούς κανόνες που “κατά το δοκούν” επιβάλλουν.
Οδεύουμε ολοταχώς λοιπόν προς την περίπτωση, η ομάδα στην παρθενική της εμφάνιση στη Α1 να μη παίξει ούτε ένα αγώνα στο Μεσολόγγι. Έτσι οι δημότες και η νεολαία της πόλης:
• δεν θα νιώσουν τη χαρά κι απόλαυση της παρακολούθησης ζωντανά των αγώνων με τις κορυφαίες ομάδες της χώρας,
• καμιά ομάδα δεν θα μείνει στο Μεσολόγγι λόγω των ανύπαρκτων ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων,
• κανένας φίλαθλος άλλης ομάδας δεν θα επισκεφθεί την πόλη,
• καμιά αναβάθμιση του ΔΑΚ δεν πρόκειται να γίνει ειδικά αν δεν πάει καλά αγωνιστικά.
• στα ντέρμπι με τις μεγάλες ομάδες ουσιαστικά θα παίζει εκτός έδρας αν και τυπικά γηπεδούχος.
Είναι ξεκάθαρο πως το Μεσολόγγι, αν γίνει αυτό, από τη συμμετοχή του Τρικούπη στην Α1 δεν θα έχει καν ούτε κάποιες μικρές πρόσκαιρες χαρές, ούτε καν κάποια μικρά οικονομικά οφέλη, δεν θα έχει κερδίσει απολύτως τίποτα, εκτός ίσως από την συμπλήρωση του βιογραφικού κάποιων πιθανών υποψηφίων πολιτευτών.
Αυτό το σαθρό και σάπιο οικοδόμημα που θεωρεί πως ο αθλητισμός είναι εμπόρευμα και όχι δικαίωμα και ανάγκη της νεολαίας, συγκαλύπτουν τα περισσότερα ΜΜΕ και το πολιτικό προσωπικό της εξουσίας κι επιβάλλουν την απόλυτη σιωπή και κάθε αναφορά στα κακώς κείμενα.
Και αυτό γιατί αν πραγματικά έκαναν σωστά τη δουλειά τους θα έπρεπε να ερευνήσουν και να εξηγήσουν στους πολίτες γιατί στην κατ’ ευφημισμό πρωτεύουσα:
• Η ομάδα του Χαρίλαου Τρικούπη στην πρώτη εμφάνιση της στην κορυφαία κατηγορία του Μπάσκετ δεν μπορεί να αγωνισθεί στην έδρα της.
• Τα γήπεδα του ΔΑΚ Μεσολογγίου δεν αδειοδοτούνται εδώ και πολύ καιρό για αγώνες λόγω δήλωσης σεισμικής ακαταλληλότητας των κερκίδων χωρίς να γίνεται κάτι για να επιλυθεί το θέμα.
• Η ομάδα ποδοσφαίρου της ΑΕΚ Μεσολογγίου, που αγωνίζεται κι αυτή στην κορυφαία κατηγορία του γυναικείου ποδοσφαίρου, παίζει σε απαράδεκτο γήπεδο, με πλαστικό τερέν, σπασμένες κερκίδες, κόντρα στον ήλιο και πανάθλια πανηγυριώτικη περίφραξη.
• Η ΑΕΜ παίζει στο ίδιο γήπεδο τα επίσημα παιγνίδια της Γ΄ εθνικής και προπονείται πότε στο Δοκίμι και πότε στη Ματαράγκα, λόγω ακαταλληλότητας και των αγωνιστικών χώρων των δύο γηπέδων του ΔΑΚ, αφού η συντήρηση τους δεν απαιτεί μονάχα την μετατροπή του χορταριού, με ένα πότισμα, από κίτρινο σε πράσινο, όπως με καμάρι ανακοινώθηκε πρόσφατα, αλλά είναι μια συνεχής και συντονισμένη διαδικασία, που γίνεται από έμπειρο προσωπικό, με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας και όχι από συμβασιούχους με δίμηνες συμβάσεις ή από εργολάβους χωρίς προβλέψεις συντήρησης του.
• Δεν υπάρχει ταρτάν στο στίβο όταν ο αθλητικός κόσμος του Μεσολογγίου το απαιτεί από τη δεκαετία του 70.
• Δεν υπάρχει ηλεκτροφωτισμός όταν αυτό αποτελεί πραγματικότητα σε γήπεδα κωμοπόλεων ή ακόμα και χωριών σε όλες τις περιοχές της χώρας.
• Παρουσιάζονται κολυμβητήρια σε μακέτες, ενώ το μοναδικό πραγματικό που κατασκευάστηκε αφέθηκε να καταστραφεί.
• Δεν υπάρχει προγραμματισμός και συνολική διαχείριση όλων των γηπέδων του διευρυμένου δήμου και πρόγραμμα πρόσβασης όλων των δημοτών σε αυτά.
• Υπάρχει αφωνία για την ανακοίνωση, το Φεβρουάριο του 2020, από κοινού Περιφέρειας – Δήμου – συλλόγου, ότι ο Τρικούπης θα έχει το κλειστό που του αξίζει, ενώ μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα, όταν ήταν δεδομένο ότι η ομάδα από την αρχή του πρωταθλήματος και ειδικότερα από τον Οκτώβρη του 2019 (Νίκη επί του Ολυμπιακού) πάει «φουλ» για πρωτάθλημα.
• Δεν θα συντηρηθούν τα υπάρχοντα γήπεδα κι όσα άλλα δημιουργηθούν ή αναβαθμιστούν χωρίς πιστώσεις, επαρκές προσωπικό, πρόβλεψη για άμεσες προσλήψεις και κύρια χωρίς τη δημιουργία μιας ενιαίας δημοτικής υπηρεσίας που θα συντηρεί όλες τις αθλητικές εγκαταστάσεις, αφού το δύσκολο δεν είναι η κατασκευή ενός γηπέδου, αλλά η συντήρηση του μετά.
• Δεν θα έμεναν οι αποστολές ΑΕΚ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ, Άρη κλπ στα ξενοδοχεία της πόλης μας λόγω της γενικότερης άσχημης κατάστασης των εγκαταστάσεων τους και τι, ποιος, ή ποιοι ευθύνονται γι αυτό.
• Κλείστηκε η Πύλη για ουσιαστικά ανύπαρκτο θέμα και αποπροσανατολισμό από άλλα σοβαρά θέματα όπως η ανυπαρξία σύγχρονων αθλητικών εγκαταστάσεων και το μαύρο χάλι όσων ήδη υπάρχουν ή όπως το νοσοκομείο και ο αξονικός του τομογράφος, που σκουριάζει χωρίς προσωπικό λειτουργίας του, που όμως είναι αυτά που πραγματικά αφορούν την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής των δημοτών.
Για όλη αυτή την τραγική πραγματικότητα πρέπει οι φίλαθλοι της πόλης μας και της ευρύτερης περιοχής να προβληματισθούν, να σταθούν κριτικά και να απαιτήσουν:
• Καμία σκέψη για αλλαγή έδρας.
• Να αναβαθμιστούν ουσιαστικά και βάσει προγράμματος όλες οι αθλητικές εγκαταστάσεις του δήμου.
• Να δημιουργηθούν και με την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την συντήρηση κι αξιοποίηση όλων των εγκαταστάσεων που θα πρέπει να είναι αντάξιες της πόλης και του ρόλου της, όχι στα λόγια, αλλά με πραγματικά έργα.
• Τα έργα, οι παρεμβάσεις και οι αναβαθμίσεις των εγκαταστάσεων του ΔΑΚ να γίνουν βάσει σχεδίου στο οποίο θα είναι ενταγμένες όλες, σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο του λιμανιού, του Αγίου Νεκταρίου, τα ενωσιακά γήπεδα και τις υπόλοιπες παρεμβάσεις του δήμου στην περιοχή.
• Η αρχή ότι ο αθλητισμός είναι ανάγκη και δικαίωμα της νεολαίας κι όχι εμπόρευμα για πλουτισμό ή μέσο χειραγώγησης των πολλών, θα πρέπει να κυριαρχήσει παντού και όχι, ενάντια στη λογική, να είναι το μόνο σύνθημα που σβήστηκε από το μαντρότοιχο του δημοτικού σταδίου, όντας το μόνο που ενοχλούσε πραγματικά, ενώ αφέθηκε γραμμένη κάθε είδους βρισιά.
• Να απαιτηθεί από την ΕΣΑΚΕ: “Πρωταθλήματα Συλλόγων και των πολιτών κι όχι “μεγαλομετόχων” και “ψευτοεπενδυτών”.”
*Ο Μίλτος Λιάπης διετέλεσε έφορος μπάσκετ στον Γ.Σ. Χαρίλαος Τρικούπης Μεσολογγίου την περίοδο 1984-94
σ.σ. MessolonghiNews:
Η “ωραιοποίηση” μιας άσχημης κατάστασης ή το αντίστροφο η αλήθεια είναι ότι αποτελεί σύνηθες φαινόμενο κατά την καταγραφή γεγονότων και καταστάσεων, πολιτικής κυρίως φύσης.
Όπως επίσης σύνηθες φαινόμενο είναι πολλές φορές τα Μ.Μ.Ε. να γίνονται “σάκος του μποξ” για καταστάσεις για τις οποίες δεν ευθύνονται καθόλου προκειμένου να καλυφθεί η “γύμνια” ή η “ανικανότητα” ή η “ολιγωρία” ή η “ανεπάρκεια” των επιτιθεμένων σε αυτά.
Έτσι και στο “γηπεδικό” του Τρικούπη τα ΜΜΕ – σύμφωνα με τον φίλο Μίλτο Λιάπη – φέρουν την ευθύνη…
Όμως είμαστε υποχρεωμένοι να τονίσουμε ότι τα ΜΜΕ δεν είναι αυτά που υλοποιούν πολιτικές. και ως εκ τούτου θα δεχόμαστε τη “μομφή” εάν για το συγκεκριμένο ζήτημα είχαμε αποκρύψει σχόλιο, κριτική ή ερώτηση είτε δημοτικού ή περιφερειακού συμβούλου και πολύ δε περισσότερο κάποιου βουλευτή.
Όταν, λοιπόν, το πολιτικό προσωπικό της περιοχής τόσο για το “γηπεδικό” του Τρικούπη όσο και για τα υπόλοιπα ζητήματα αθλητικών υποδομών σιωπά εκκωφαντικά, εδώ και χρόνια είναι άδικο να στοχοποιούνται τα ΜΜΕ ως εξιλαστήρια θύματα της επιδερμικής και μικροκομματικής αντίληψης και προσέγγισης των πραγμάτων.
Έτσι και βέβαια είναι λάθος η αλλαγή έδρας αλλά λάθος είναι και η απόδοση ευθύνης στα ΜΜΕ για την εξέλιξη αυτή, όταν και οι πέτρες στο Μεσολόγγι γνωρίζουν ποιοι και γιατί οδήγησαν τα πράγματα… στο Αγρίνιο…
Το Μεσολόγγι έχει χαρακτηριστεί από επιστήμονες συγκοινωνιολόγους ως μια εύκολη πόλη που όμως κάνει δύσκολη τη καθημερινότητα των πολιτών της.
Απουσία των κακών που μας έφερε η θανατηφόρα πανδημία covid-19, το Υπουργείο Περιβάλλοντος νομοθέτησε, έστω και προσωρινά, δίνοντας τη δυνατότητα στους Δήμους να πραγματοποιήσουν με μια απόφαση του οργάνου της ποιότητας ζωής,
α) να δημιουργούνται προσωρινοί διάδρομοι κίνησης πεζών,
β) να δημιουργούνται προσωρινοί ποδηλατόδρομοι,
γ) να γίνεται προσωρινός χαρακτηρισμός ως πεζόδρομων, τοπικών οδών με αυξημένη κίνηση πεζών και συγκεντρωμένες χρήσεις εστίασης, προκειμένου να εξασφαλίζεται ο απαραίτητος χώρος για την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων και για την ασφαλή κίνηση των πεζών, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων με αναπηρία και των εμποδιζομένων ατόμων και
δ) να δημιουργούνται “περιοχές ήπιας κυκλοφορίας” σε τοπικές οδούς ή σε περιοχές κατοικίας.
Με δεδομένο ότι στην οδό Κύπρου κατασκευάζεται ένας ασφαλής ποδοηλατόδρομος που οδηγεί στο λιμάνι που θα συνδέεται και με το δρόμο της τουρλίδας που επίσης θα αναπλαστεί συμπεριλαμβάνοντας σίγουρα ποδηλατόδρομο, είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία η δημοτική αρχή και οι εμπλεκόμενοι φορείς να προτείνουν και εντέλει να εφαρμόσουν ένα πιλοτικό σχέδιο ανάπτυξης δικτύου ποδηλατοδρόμων εντός αστικού ιστού ΣΥΝΔΕΟΜΕΝΟ με το παραλίμνιο μέτωπο αλλάζοντας πραγματικά την πόλη μας δίνοντας ταυτότητα εικόνα ευρωπαϊκής πρωτεύουσας.
Προβλήματα όπως εκείνα της οδού Σπ. Μουστακλή αλλά και η άναρχη στάθμευση αυτοκινήτων σε κεντρικούς δρόμους αντιμετωπίζονται με μία απόφαση ενός οργάνου και με ..πολύ θέληση.
Το Μεσολόγγι, η πόλη του ποδηλάτου, με απουσία όμως ποδηλατόδρομων μπορεί να δείξει μια διαφορετική ταυτότητα με έμφαση στη βιώσιμη κινητικότητα και την ασφαλή διέλευση των ατόμων ΑΜΕΑ αλλά και την οικογένεια, η οποία απουσία μεγάλων παζοδρομίων είναι αδύνατη η κυκλοφορία τους στο κέντρο της πόλης.
Εξάλλου πριν λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε η διαβούλευση του ΣΒΑΚ ( Σχεδίου Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας ) τα αποτελέσματα της οποίας οφείλει η δημοτική αρχή να παρουσιάσει στους δημότες.
Δίκτυο ποδηλατόδρομων, ασφαλείς δρόμοι – πεζόδρομοι για όλους, λιγότερη χρήση αυτοκινήτου και πλώρη ταυτόχρονα για νέα κυκλοφοριακή μελέτη που θα ενσωματώνει τις αλλαγές που έχει ανάγκη η πόλη.
Ας εκμεταλλευτεί η δημοτική αρχή την ευκαιρία να εφαρμόσει πιλοτικά εκείνα που πρέπει να επισημοποιήσει κάποια στιγμή με νέα κυκλοφοριακή μελέτη..
Τα έργα της Ο.Χ.Ε. μπορούν και πρέπει να συνδεθούν με την υιοθέτηση μιας νέας κουλτούρας που έτσι και αλλιώς ο Μεσολογγίτης έχει. Επειδή η κατασκευή αργεί, ταυτόχρονα, μπορούν να γίνουν συμπληρωματικές παρεμβάσεις έστω και πιλοτικές που θα μας δείξουν το μέλλον.
Πρώτη φορά η πολιτεία «κατήργησε» τη νομοθεσία και επιτρέπει τον άμεσο σχεδιασμό και υλοποίηση παρεμβάσεων βιώσιμης κινητικότητας με έμφαση στον πεζό, ποδηλάτη, άτομο ΑΜΕΑ κτλ. Ας το εκμεταλλευτούμε.
ΥΓ. Η σήμανση ΚΟΚ είναι κάτι παραπάνω από ανάγκη. Υπάρχουν στον Προϋπολογισμό 40.000€ ενώ οι περισσότερες κοινότητες απάντησαν στο κάλεσμα αρχές του χρόνου για την κατάθεση προτάσεών τους αναφορικά με τη σήμανση των δρόμων ενδιαφέροντος. Τι απέγινε;
*Ο Σπύρος Διαμαντόπουλος είναι Οικονομολόγος ΜΒΑ, δημοτικός σύμβουλος Μεσολογγίου και τ. αντιδήμαρχος
Η ανάπτυξη κάθε περιοχής, για να μην είναι πρόσκαιρη και θνησιγενής, θα πρέπει να βασίζεται στα συγκριτικά πλεονεκτήματα του κάθε τόπου.
Ένα από τα κύρια συγκριτικά πλεονεκτήματα του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου, είναι η πρωτογενής παραγωγή, με τον κύριο όγκο των κατοίκων, να ασχολείται με την παραγωγή του ελαιολάδου και της βρώσιμης ελιάς, η τοπική παραγωγή της οποίας, ανέρχεται σε 60.000 χιλ. περίπου τόνους κατ έτος, αποτελεί το 50% της παραγωγής της χώρας και εξάγεται σε ποσοστό 85%, αποφέροντας πάνω από 200 εκατ. ευρώ ετησίως στην Εθνική και την τοπική οικονομία.
Δυστυχώς όμως η τιμή της βρώσιμης ελιάς έχει υποχωρήσει από τα 2,30 ευρώ του 2019, στα 0,80 ευρώ το 2020, με τον μεγάλο όγκο της παραγωγής να είναι αδιάθετος.
Αντίστοιχη κατάσταση επικρατεί και στο λάδι.
Τα προβλήματα των αγροτών μας είναι πολλά και αφορούν τόσο το κόστος παραγωγής, όσο και την τιμή διάθεσης του προϊόντος. Συγκεκριμένα :
Η συλλογή του ελαιοκάρπου γίνεται από ξένους εργάτες, κατά κανόνα Αλβανικής καταγωγής, οι οποίοι εισέρχονται στη χώρα με τουριστική βίζα και όχι με άδεια εργασίας, με αποτέλεσμα να εργάζονται παράνομα. Τα εργατικά που αποτελούν το 30% του κόστους παραγωγής, ανέρχονται σε 6,5 εκατ. ευρώ. Τα χρήματα αυτά εξάγονται σχεδόν όλα αφορολόγητα, λόγω της έλλειψης αδειών εργασίας. Αποτέλεσμα, το μεν Ελληνικό κράτος να χάνει φόρους, οι δε συνεταιρισμοί και ομάδες παραγωγών, μη μπορώντας να εμφανίσουν το κόστος εργασίας στα λογιστικά τους βιβλία, φορολογούνται υπέρμετρα για πλασματικά κέρδη.
Επείγει λοιπόν η χορήγηση προσωρινής άδειας εργασίας, για τους μήνες που γίνεται η συλλογή του ελαιοκάρπου.
Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τις Ελληνοποιήσεις των εισαγόμενων ελαιών από χώρες της Βόρειας Αφρικής, που είναι κατώτερης ποιότητας με πολλά υπολείμματα φυτοφαρμάκων, με αποτέλεσμα οι εξαγόμενες ποσότητες να επιστρέφονται, να δυσφημίζεται το τοπικό προϊόν, να πέφτει η τιμή του και να χάνονται αγορές.
Θα πρέπει άμεσα να αυστηροποιηθούν οι έλεγχοι και οι ποινές, να τηρείται η νομοθεσία και στην ετικέτα να αναγράφεται πάντα η χώρα προέλευσης.
Η αγροτική οδοποιία είναι ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα, που αυξάνει το κόστος παραγωγής και η επίλυσή του οποίου, είναι πάνδημο αίτημα των αγροτών μας και πρέπει να έχει άμεση προτεραιότητα.
Τα ΤΟΕΒ είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση, με υπερβολικό κόστος ενέργειας, μεγάλο δανεισμό, πολλά χρέη, κακή πολιτική εσόδων, πεπαλαιωμένα αντλιοστάσια και αρδευτικό δίκτυο με πολλά τεχνικά προβλήματα. Σε περιοχές δε όπως, ο Άγιος Ηλίας, η Σταμνά κλπ. δεν υπάρχει καν αρδευτικό δίκτυο. Αποτέλεσμα των προβλημάτων αυτών είναι η αύξηση του κόστους παραγωγής και η πλημμελής άρδευση της περιοχής.
Με την δημιουργία των Ενεργειακών κοινοτήτων ελπίζουμε ότι μεσοπρόθεσμα θα επιλυθούν τα προβλήματα του κόστους ενέργειας και θα ρυθμιστούν οι παλαιές οφειλές, αυτό όμως δεν αρκεί, θα πρέπει να αντιμετωπισθούν και τα υπόλοιπα προβλήματα, άμεσα.
Οι αγρότες, παρά το ότι έχουν πληγεί σοβαρά από τον κορωνοϊό, δεν περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα επιχορηγήσεων του υπουργείου και αντιμετωπίζονται με πλήρη αδιαφορία.
Θα πρέπει άμεσα να ενταχθούν σε προγράμματα οικονομικής ενίσχυσης ώστε να υπάρχει συνέχεια στην παραγωγή και να υιοθετηθούν άμεσα οι προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πριν να είναι πολύ αργά.
Πρέπει έγκαιρα να αντιμετωπισθεί το ενδεχόμενο, μετά τον Οκτώβριο του 2020, να απαγορευθεί η εισαγωγή ξένων εργατών, λόγω επιδείνωσης της πανδημίας του κορωνοϊού. Σε αυτή την περίπτωση, δεν θα μπορέσει να γίνει το μάζεμα της ελιάς και οι συνέπιες θα είναι καταστρεπτικές για όλους.
Οι συστημικές τράπεζες, οι οποίες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί πολλές φορές από το υστέρημα του Ελληνικού λαού, δεν έχουν καμία συμμετοχή στην στήριξη της οικονομικής ζωής του τόπου, έχουν παράλογες απαιτήσεις από τους δανειολήπτες και δανειοδοτούν μόνο όσους ….. δεν έχουν ανάγκη τα δάνεια! Στους μεγάλους τα πάντα, στους μικρούς τίποτα.
Υπάρχει λοιπόν άμεση ανάγκη ενεργοποίησης των μικροπιστώσεων προς τους αγρότες, από την Αναπτυξιακή Τράπεζα, τα κεφάλαια της οποίας θα πρέπει να ενισχυθούν για να ανταπεξέλθει στην νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.
Θα πρέπει να δημιουργηθεί με πρωτοβουλία του Δήμου και σε συνεργασία με την Γεωπονική Σχολή και τις ενώσεις των αγροτών, ένα συμβουλευτικό γραφείο, που θα αποτελεί εργαλείο για την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα της περιοχής.
Για ένα νέο μοντέλο παραγωγικής αναδιάρθρωσης, που θα σέβεται το περιβάλλον και θα προσφέρει τρόφιμα υψηλής διατροφικής αξίας. Που θα θέτει σε πρώτη προτεραιότητα, την μέριμνα για το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή, την προώθηση της βιολογικής και της ευφυούς γεωργίας, την καινοτομία και την επισιτιστική επάρκεια και ασφάλεια.
Πάνω απ΄όλα όμως, θα πρέπει οι ίδιοι οι αγρότες, να αντιδράσουν και να βάλουν φρένο στα σχέδια των εκμεταλλευτών τους, αναπτύσσοντας τους αγροτικούς συνεταιρισμούς και τις ομάδες παραγωγών, ώστε σταδιακά να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να αναλάβουν οι ίδιοι τις διαδικασίες τυποποίησης, εμπορίας, διακίνησης, προβολής και εξαγωγής των προϊόντων τους, χωρίς μεσάζοντες.
Είναι αδιανόητο τα αγροτικά μας προϊόντα, όπως π.χ. το λάδι, να εξάγονται σε πρωτογενή μορφή και να εισάγονται ξανά στη χώρα μας, η να εξάγονται σε τρίτες χώρες, τυποποιημένα σε πολλαπλάσιες τιμές και την υπεραξία του κόπου των Ελλήνων αγροτών να την εκμεταλλεύονται άλλοι.
Είναι επίσης αδιανόητο, η σύσταση μια ομάδας παραγωγών να μπλέκει στα γρανάζια της κρατική γραφειοκρατίας και να χρειάζεται ένα με ενάμιση χρόνο για να ολοκληρωθεί.
Για να έχει όμως μέλλον το όλο εγχείρημα, θα πρέπει να διοικούνται με δημοκρατικές διαδικασίες, διαφάνεια, αξιοκρατία και καλή οργάνωση, μακριά από τα προβλήματα του παρελθόντος.
Το παλιό σύνθημα «από το χωράφι, στο ράφι» παραμένει πάντα επίκαιρο.
Για την επίλυση των παραπάνω προβλημάτων θα πρέπει όλοι οι θεσμικοί, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες της περιοχής, να συστρατευθούν και να πιέσουν την κυβέρνηση για την άμεση επίλυση των προβλημάτων.
Όλοι πρέπει να κατανοήσουν ότι, ανάπτυξη στον Δήμο Ι.Π. Μεσολογγίου, με κατεστραμμένο πρωτογενή τομέα, απλά δεν πρόκειται να υπάρξει. Όσοι έχουν αντίθετη άποψη θα πρέπει να την αναθεωρήσουν άμεσα, γιατί η πραγματικότητα εκδικείται και μάλιστα με πολύ άσχημο τρόπο.
Πολλά από τα παραπάνω αιτήματα, είναι θεσμικά και δεν έχουν κανένα δημοσιονομικό κόστος, δεν υπάρχει λοιπόν καμία δικαιολογία για την συνέχιση της νοσηρής αυτής κατάστασης.
Η δημοτική αρχή έπρεπε να είναι ήδη στην πρώτη γραμμή στήριξης και να μην κρύβεται λέγοντας, ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα γιατί «οι τιμές ρυθμίζονται από την αγορά».
Βεβαίως γνωρίζει πολύ καλά, ότι η αγορά είναι στρεβλή, ο ελεύθερος ανταγωνισμός νοθευμένος και λειτουργεί με τα μέτρα και τα σταθμά του μεγάλου κεφαλαίου.
Η επισιτιστική αλυσίδα όμως, που δίνει ζωή στην κοινωνία, βασίζεται στον μικρό παραγωγό. Αυτός κράτησε τη χώρα όρθια όποτε χρειάσθηκε και αυτός είναι που τώρα πρέπει να στηριχθεί, με κάθε τρόπο και μέσο, πριν η ύπαιθρος ερημοποιηθεί.
*Ο Παντελής Σκαρμούτσος είναι Οικονομολόγος, δημοτικός σύμβουλος Μεσολογγίου και επικεφαλής του συνδυασμού “ΣΥΜΜΑΧΊΑ ΓΙΑ ΤΟ Μ’ΕΛΛΟΝ”
Το παρακράτος, τα παραμάγαζα είναι πάντα παρακράτος και παραμάγαζα, είτε βρίσκονται στην υπηρεσία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, είτε της ΝΔ είτε στην υπηρεσία οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης. Τις τελευταίες εβδομάδες ζούμε έναν εφιάλτη, ο οποίος παρουσιάζει τη στυγνή οικοδόμηση εκ μέρους της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ -μέσα σε μια πενταετία- ενός μηχανισμού που παρακάμπτει τους θεσμούς, το κοινοβούλιο και παραπέμπει σε άλλες τραγικές εποχές.
Αναμφισβήτητα οι πολίτες αναζητούν επιτέλους μια κυβέρνηση, ένα πολιτικό προσωπικό που να υπηρετεί τις ανάγκες του, να υποστηρίζει τους αδύναμους, τους ευάλωτους της κρίσης και της πανδημίας οργανώνοντας ένα ρεαλιστικό αναπτυξιακό σχέδιο, με αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας και διαφάνεια.
Με αυτή περίπου τη “σημαία” ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 ήρθε στην εξουσία κατασυκοφαντώντας το ΠΑΣΟΚ και λιγότερο τη Νέα Δημοκρατία, υποστηρίζοντας ότι θα αλλάξει τα πάντα υιοθετώντας δημοκρατικές και προοδευτικές διαδικασίες. Ωστόσο, το αφήγημά του καταρρέει με πάταγο, καθώς αποκαλύπτονται τακτικές παρακράτους που θα ζήλευαν ακόμη και τριτοκοσμικά κράτη. Υπουργοί διαμεσολαβούν απροκάλυπτα στη δικαιοσύνη, εκβιάζουν και συκοφαντούν, υπουργοί εμπλέκονται -κατά τα λεγόμενα των ιδίων- σε περίεργες διαδρομές χρημάτων που πηγαινοέρχονται από και προς τα δικά τους μαγαζιά και παραμάγαζα.
Οι πολίτες επιθυμούν απαντήσεις. Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας ως πρώην πρωθυπουργός, οφείλει να μιλήσει ξεκάθαρα. Το Κίνημα Αλλαγής τον “έβαλε στο κάδρο” γιατί δεν είναι δυνατόν να μην γνώριζε, να μην έχει πολιτικές ευθύνες. Η κυβέρνηση της ΝΔ όμως όχι.
Καθώς μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, καταρρέει κάθε ηθικό δήθεν πλεονέκτημά του ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε ο ίδιος να προκαλέσει τη δικαιοσύνη να εξετάσει όλες τις καταγγελίες για τα δικά του στελέχη, για τους δικούς του υπουργούς, για τον δικό του συγκυβερνήτη. Να απαιτήσει να βγουν όλα στο φως, να λάμψει η αλήθεια και να αποκατασταθεί το κόμμα του και ο ίδιος στα μάτια των πολιτών.
Γιατί δεν το κάνει; Γιατί δεν θέλει να ξεκαθαρίσει αυτή η νοσηρή υπόθεση; Γιατί δεν διερεύνησε την φαρμακευτική δαπάνη τόσα χρόνια; Μήπως δεν είναι το κόμμα της “αμεμπτου ηθικής” που διατυμπάνιζε στις πλατείες των αντιμνημονίων κατά τα σκληρά χρόνια της οικονομικής κρίσης διασύροντας τους πολιτικούς του αντιπάλους;
Όσο και αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να μας πείσει ότι το δικό του παρακράτος είναι καλύτερο ή περισσότερο εκλεπτυσμένο από τα προηγούμενα, το παρακράτος είναι πάντα παρακράτος. Οι θεσμοί υπάρχουν και πρέπει να λειτουργούν για να παράγουν θετικά αποτελέσματα για την κοινωνία και όχι για τους εκάστοτε κυβερνώντες. Είναι ζήτημα δημοκρατίας.
“Το αποφάσισα αμετάκλητα. Θα επισκευάσω τον ποδηλατόδρομο και τον πεζόδρομο προς την Tourlidium, που όμοιος του αλλού δεν υπάρχει, έστω αν σε λίγο καιρό αρχίσει η κατασκευή της Νέας Αππίας.
Τρεις καμάρες είναι όλες και όλες και μάλιστα η IV δεν θέλει και πολλά γιατί είναι τσιμεντένια.
Έχουμε γίνει redicolum της Νέας Ρώμης των Ανατολικών.
Μα τον Δία. Δεν θα με σταματήσει τίποτα. Ούτε ο Farmakius Patreus. Δεν θέλω άλλα θυσιαστήρια-ναϊσκους που να θυμίζουν νέα δυστυχήματα. Περπατούν ηλικιωμένοι και ποδηλατούν μειράκια. ALEA JACTA EST.
Ο κύβος ερρίφθη. Έχουμε εκτεθεί ήδη στην Cleopatra του 1821 και στον Alexius.”
Οι συγκλητικοί άρχισαν να φωνάζουν διαμαρτυρόμενοι. “Quo Vadis Καίσαρ; Το έχασες τελείως;”
“Αυτό που σας λέω. Δεν πάει να είναι και ο Hannibal ante Portas. Είπα και τελείωσε. Και μη ξεχνάτε et preterea censeo Carthago delenda est”
E! Εκείνη στην στιγμή με ξύπνησε ο προστάτης μου. Όνειρο ζούσα. Είπα και ´γω. Κάθε Ιούνιο εδώ και πολλά χρόνια τα ίδια γράφω, αλλά πάντα κάποιος άλλος φταίει. Δεν πειράζει.
Τα όνειρα δεν κοστίζουν τίποτα. Ο κυρ Αντώνης του Χατζιδάκι με κρασί πολύ “βιάζεται να πάει να κοιμηθεί γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί ό,τι ποτέ του δεν έζησε, μες στο ονείρό του ζει”.
Υ.Γ.: Ροζέ από Αμπλιανη ήταν το κρασί χθές το βράδυ.
Γράφει ο Μάριος Παπαθεοδώρου, Δικηγόρος Μεσολογγίου
Είναι γνωστή η δυσανεξια των κυβερνώντων για κάθε τι καινούργιο και προοδευτικό (εν έτει 2020), που να ξεφεύγει από τον συντηρητισμό προηγούμενων δεκαετιών (τουλάχιστον από την 10ετία του 1960) που είχε παγιωθεί ένα απαράδεκτο εκπαιδευτικό σύστημα,στα μέτρα τού μετεμφυλιακού κράτους,με κύριο ιδεολόγημα το γνωστό τρίπτυχο «ΕΛΛΑΣ-ΕΛΛΗΝΩΝ–ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ»,με ότι αυτό σήμαινε για την ορθή και ουσιαστική μόρφωση και διαπαιδαγώγηση τών νέων.
Σήμερα με τις απαράδεκτες τροπολογίες τής κ. Κεραμεως, εκτός από την απαράδεκτη υποβάθμιση γνωστικών αντικειμένων (κοινωνικών επιστημών,καλλιτεχνικών μαθημάτων κλπ), επανέρχεται και η επαίσχυντη αναγραφή τής διαγωγής (!!) των μαθητών-τριών στούς τίτλους σπουδών, μέ την αξιολόγηση τής συμπεριφοράς τους εντός και εκτός σχολείου….καί μάλιστα «με πράξεις ή παραλείψεις».
Αναγραφή πού είναι αναμφισβήτητα βέβαιο ,ότι δεν εξυπηρετεί κάποιο θεμιτό και νόμιμο σκοπό,που αφορά το δημόσιο συμφέρον και την κοινωνία : οι τίτλοι σπουδών είναι λογικό, ως δημόσια έγγραφα να πιστοποιούν, να αποδεικνύουν την ολοκλήρωση κάποιων σταδίων εκπαίδευσης και τίποτε παραπάνω.
Τώρα πλέον οι τίτλοι σπουδών, δεν θα θεωρούνται μόνο αποδεικτικά έγγραφα φοίτησης και περαίωσης σπουδών,αλλά θα δημοσιοποιούν χωρίς κανένα νόμιμο δικαίωμα προσωπικά δεδομένα των μαθητών,σε αντίθεση με τις ρυθμίσεις του Γενικού Κανονισμού Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων,με απροσδιόριστες συνέπειες (οικογενειακες και κοινωνικές) για τον κατοχό τους,που θα πορεύεται με αρνητικό πρόσημο σε ολη την μετέπειτα ζωή του,αφού η «καλή» ή η «μεμπτή» διαγωγη,αντί της «εξαιρετικής» θα οδηγεί μοιραία στην διά βίου καχυποψία, τόν ανεπίτρεπτο στιγματισμό και την δυσμενή αξιολόγηση των νέων σε κάθε επαγγελματική δραστηριότητά τους.Και σάν μήν εφτανε αυτό εχουμε καί τήν επαναφορά ως ……. σύγχρονου(!!) εκπαιδευτικού μέτρου-συνετισμού, τίς πολυημερες αποβολες.
Τίς παραπάνω ρυθμίσεις το Υπουργείο στήν αιτιολογική έκθεση τις θεωρεί…..«αμιγώς παιδαγωγικά μέτρα,πού συνάδουν με τον παιδευτικό ρόλο του σχολείου » !!!. Και βέβαια συνάδουν με τόν «παιδευτικό» ρόλο τού σχολείου, αλλά όχι με την αρχαιοελληνική σημασία τού όρου,αλλά με την τρέχουσα σημερινή σημασία του,δηλαδή της τρομοκράτησης, της καταπίεσης,του εκφοβισμού και της εξάρτησης του μαθητή από κάθε συντηρητικό,προβληματικό και εμμονικό μέλος του πειθαρχικού συμβουλίου , που θα καλείται να κρίνει με τά δικαά του κριτήρια ,όχι μόνο την σχολική, αλλά και την εξωσχολική συμπεριφορά των παιδιών μας και τίς τυχόν ….παρεκκλίσεις της και με «πράξεις ή παραλείψεις» (!!!) .
Για την σωστή ανατροφή και συμπεριφορά των παιδιών μας, υπεύθυνοι είμαστε οι γονείς πού θα υποστούμε και τις τυχόν αρνητικές συνέπειες και κανένα πειθαρχικό συμβούλιο ή υπουργική απόφαση,δεν μπορεί να υποκαταστήσει το ρόλο αυτό .Είναι προφανές, ότι επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά ότι η σοβαρότητα απέχει πολύ λίγο από την γελοιότητα,αλλά και την γνωστή ρήση ότι η βλακεία είναι προφανώς ανίκητη.
Η γενιά μου στην ιστορική «ΠΑΛΑΜΑΙΚΗ» (δεκαετία τού ’70 και μεταπολίτευση) βίωσε – ευτυχώς τίς τελευταίες – αντιεκπαιδευτικές, αντιδημοκρατικές (έως φασίζουσες) συμπεριφορές του «παιδαγωγικού» ρόλου του σχολείου και κάποιων καθηγητών,με διώξεις,αποβολές,με την διαγωγή «κοσμία» για ασήμαντες αιτίες για εξωσχολικές,πλήν φυσιολογικές συμπεριφορές (κινηματογράφος,παραβίαση βραδινής απαγόρευσης κυκλοφορίας μετά τις 9 κλπ) αλλά και ατομικές στάσεις πού αφορούσαν την προσωπικότητα και τά πιστεύω τού κάθε μαθητή, όπως ή άρνηση να παρελάσει,ή άρνηση τού υποχρεωτικού εκκλησιασμού και τού κατηχητικού,οι διαμαρτυρίες μέ αποχές και πορείες ,η δημοσιοποίηση των πολιτικών του απόψεων κ.λ.π.
Είναι βέβαιο ότι η υπουργός και οι αρμόδιοι «παιδαγωγοί» τού Υπουργείου,δεν μπορούν να αντιληφθούν ,ότι μια σύγχρονη κοινωνία πού θέλει να προχωρήσει μπροστά, πρέπει να δίνει ουσιαστική μόρφωση και τον απαραίτητο πνευματικό εξοπλισμό στούς μαθητές,να έχει πρώτιστο μέλημά της τήν ανάδειξη υπεύθυνων και δημοκρατικών πολιτών πού θα μπορούν να αντιμετωπίσουν κριτικά την κοινωνία με την ενεργό συμμετοχή τους σε ολες τις εκφάνσεις τής δημόσιας ζωής,πού θα συνεργάζονται χωρίς αγκυλώσεις καί εμμονές με τούς συνανθρώπους τους, σεβόμενοι την διαφορετικότητα τού καθενός, τις διαφορετικές θρησκευτικές και πολιτικές πεποιθήσεις,καί θα αγωνίζονται πάντα για μια καλύτερη κοινωνία.
Αλλά ίσως να ισχύει αυτό πού είχε πεί – ο κάθε άλλο παρά αριστερός – μέγας Μάνος Χατζηδάκις : «….δεν είναι συμφέρον κανενός κράτους νά παρέχει ουσιαστική παιδεία ,να δημιουργεί ελεύθερους πολίτες,γιατι τελικά ειναι επικίνδυνοι για το ίδιο τό κράτος…».
Λίγες είναι οι ημέρες, αλλά ικανό το δείγμα, αφότου η τοπική αγορά μπήκε στην αφετηρία, της μετά lock-down περιόδου. Τα αρχικά μηνύματα δεν είναι θετικά, αφού τις πρώτες ημέρες καταγράφηκαν χαμηλές πωλήσεις, σε μια αγορά που ήταν καχεκτική και πριν το ξέσπασμα της πανδημίας του COVID-19, με δεδομένο μάλιστα ότι δεν υπολείπεται έναντι άλλων αγορών σε καταστήματα επιπέδου (ένδυσης, υπόδησης, υπηρεσίες, εστίαση).
Η περίοδος της καραντίνας προκάλεσε σοβαρή βλάβη σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Ειδικότερα η τοπική αγορά δεν είχε καλό ξεκίνημα σε ένδυση – υπόδηση και άλλα είδη. Εδώ σίγουρα έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι το καταναλωτικό κοινό στράφηκε στις ηλεκτρονικές αγορές, ανεβάζοντας κατακόρυφα τις δουλειές των ιδιωτικών ταχυδρομείων. Μεγάλος αντίπαλος των τοπικών αγορών οι παροχές του INTERNET που τείνουν να εξελιχθούν σε ασύμμετρη απειλή. Δειλό ήταν το ξεκίνημα και για τα καφέ, ταβέρνες, ουζερί, πιτσαρίες.
Ο φόβος του συνωστισμού, ειδικά στις μεγαλύτερες ηλικίες παίζει αποτρεπτικό ρόλο. Οι μικρότερες βέβαια ηλικίες κινούνται σαφώς ελεύθερα και είναι αυτές που δίνουν τον όποιο τόνο στην κίνηση της ημέρας. Για τις νύκτες δεν έχω άποψη, αφού δεν έχω πληροφόρηση.
Ο εγκλεισμός του πολίτη για δυόμιση μήνες άλλαξε και τις συνήθειες του, η διασκέδαση κόπηκε, οι παρέες για καφέ – κρασί – τσίπουρο καταργήθηκαν. Για την εστίαση ξημέρωσε μία ακόμη πιο δύσκολη ημέρα. Καταλυτικό ρόλο σ’ αυτό το μούδιασμα της αγοράς παίζει σίγουρα και η ψυχολογία του καταναλωτή, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια για το αύριο.
Η πόλη μπορεί να προσφέρει υψηλό επίπεδο σ’ όλους τους τομείς της κατανάλωσης. Καταστήματα υπάρχουν, η ψυχολογία μας πρέπει να επανέλθει. Παράλληλα δυστυχώς το άνοιγμα της αγοράς δεν συνοδεύτηκε με σύμμαχο τον καλό καιρό. Ο τόνος στην τοπική αγορά δεν δίνεται μόνο από την κατανάλωση, αλλά και από άλλες δραστηριότητες, όπως η οικοδομικές εργασίες, η αγροτική – αλιευτική παραγωγή, αλλά και οι υπηρεσίες του τριτογενή τομέα της οικονομίας. Τα καφέ ανεβάζουν σιγά – σιγά στροφές και βρίσκουν, τρίτη εβδομάδα τώρα, την κανονικότητά τους. Στην ίδια κατεύθυνση πιστεύω θα κινηθεί και η εστίαση, κυρίως του λιμανιού, αφού έχουμε μπροστά μας το καλοκαίρι.
Ο Εμπορικός Σύλλογος Μεσολογγίου συνεργάστηκε με τον Δήμο και ο πρώτος με την εικοσαήμερης διάρκειας λαχειοφόρο που πραγματοποίησε και ο δεύτερος με ελαφρύνσεις Δημοτικών τελών, κινήθηκαν υποστηρικτικά για την τοπική αγορά.
Ο κυρίαρχος όμως στόχος, θέλω να πιστεύω, πως είναι η προσέλκυση νέων καταναλωτών στη πόλη, αλλά και αλλαγή της δικής μας συμπεριφοράς απέναντι στον ντόπιο έμπορο – επαγγελματία. Παλιότερα η τοπική αγορά της πόλης συνθλίβονταν μεταξύ Αγρινίου και Πάτρας, όμως την τελευταία δεκαπενταετία παρουσίασε ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση, όμως παρουσιάστηκε νέος αδηφάγος αντίπαλος: το διαδίκτυο.
Η πόλη στερούμενη βιομηχανικών μονάδων (χάνοντας ευκαιρίες στο παρελθόν) στηρίζεται στους συνταξιούχους, στους δημόσιους υπαλλήλους και στους πρωταγωνιστές του πρωτογενή τομέα της οικονομίας. Όλοι αυτοί βασικά απαρτίζουν το καταναλωτικό κοινό που πρέπει να κατευθύνεται στην τοπική αγορά. Ο εισόδημά μας να μένει στον τόπο μας!
Σ.Σ. Ας ευχηθούμε να απορριφθεί η προσφυγή των Μεσσήνιων στο Συμβούλιο της Επικρατείας για τον χαρακτηρισμό ΠΟΠ της ελιάς καλαμών της περιοχής μας, που παραχωρήθηκε το 2018 και μεταφράζεται σε μεγάλη αύξηση του εισοδήματος των παραγωγών.
*Ο Γ.Κ. Λύτρας είναι συνταξιούχος της Alpha Bank και έχει διατελέσει πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Μεσολογγίου
Το προχθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο ήταν αποκαλυπτικό. Ουδείς μπορεί πια να παριστά τον ανήξερο ή ουδέτερο παρατηρητή των εξελίξεων. “Μαχαίρι και πεπόνι” βρίσκονται πλέον στα χέρια του Δημάρχου Κώστα Λύρου και ακολούθως, εφόσον εκείνος πράξει τα δέοντα, στην ευθύνη του Υπουργείου Τουρισμού και της κυβέρνησης. Τα ψέματα τελείωσαν, αφού προχθές ειπώθηκαν αλήθειες όπως:
Η εταιρεία βρίσκεται σε κατάσταση χρεωκοπίας, βουτηγμένη σε χρέη περίπου 3 εκατ. ευρώ, ενώ αδυνατεί ένεκα της διαμάχης των δύο μετόχων να προβεί στην απαραίτητη εκ του νόμου αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου.
Πραγματοποίησε στο πρόσφατο παρελθόν ένα σύνολο οικονομικών συναλλαγών αμφισβητούμενης νομιμότητας.
Η παρουσία της στον παραχωρηθέντα δημόσιο χώρο στηρίζεται σε αμφιβόλου νομιμότητας συμβάσεις από το 2013 και μετά. Ακόμη και οι υποχρεώσεις της από τη σύμβαση του 2019, δεν έχουν εκτελεστεί.
Η ίδια παραδέχθηκε εγγράφως την ανικανότητα της να εκτελέσει το έργο και πρότεινε την“υποκατάσταση” της από άλλη εταιρεία.
Ακόμη και αν ένας εκ των δύο μετόχων, ο έχων το management της εταιρείας, έχει και θέσει τα χρήματα για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου και την υλοποίηση της επένδυσης, τότε δεν θα ακολουθήσει ο άλλος. Άρα η επένδυση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και οι προχθεσινές τοποθετήσεις των δύο μετόχων απλά το επιβεβαίωσαν!
Από τη προχθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, αναδείχθηκαν δύο ακόμη σημαντικά πολιτικά μηνύματα:
(Α) Έχει διαμορφωθεί μια ευρύτερη πολιτική και κοινωνική συναίνεση οριστικής επίλυσης και όχι διαιώνισης του όλου προβλήματος. Διαφάνηκε αυτή σε αρκετές τοποθετήσεις παρισταμένων στη συνεδρίαση, κάτι που επανειλημμένα ανέφερε και ο δήμαρχος.
(Β) Το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο δεν είναι απλά ο μέτοχος του 5%, που κάθε φορά καλείται να επιλέξει μεγαλομέτοχο. Είναι πρωτίστως ο προασπιστής και ελεγκτήςτου δημοσίου και δημοτικού συμφέροντος στο έργο. Γι’ αυτό του διατέθηκε ποσοστό 5% και υλοποίησε το διαγωνισμό. Οφείλει με διαφάνεια να προστατεύει την υλοποίηση της επένδυσης και όχι τα συμφέροντα του κάθε μετόχου. Σε όσους δε ενοχλήθηκαν από αυτή μου την τοποθέτηση, απαντώ: “Η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΑΠΕΘΑΝΕ, ΖΗΤΩ Η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ”.
Η επόμενη μέρα βρίσκεται στα χέρια του δημάρχου. Απαιτείται όμως η λήψη απόφασης από το ΛΤ, διαφορετικά το Υπουργείο θα “πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα” και θα δηλώσει αναρμόδιο. Το έχουμε δει ξανά το έργο… Συγκεκριμένα:
Το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο να λάβει άμεσα πολιτική απόφαση έκφρασης της προχθεσινής συναίνεσης, η οποία να σταλεί στο Υπουργείο Τουρισμού. Σε αυτή να διαπιστώνεται, πως η υπό χρεωκοπία εταιρεία δεν εφαρμόζει τις συμβατικές της υποχρεώσεις και αδυνατεί να εκτελέσει το έργο.
Να ζητά από το Υπουργείο Τουρισμού, ως ο συμβεβλημένος εταίρος με την εταιρεία ΜΑΡΙΝΑ Α.Ε., να καταγγείλει τη νέα σύμβαση που υπέγραψε το 2019, να προχωρήσει στη διοικητική αποβολή της εταιρείας από το δημόσιο χώρο και να επαναδημοπρατήσει το έργο.
Σε αντίθετη περίπτωση, ο Υπουργός Τουρισμού και η κυβέρνηση συνολικά, θα φέρουν ακεραία την αποκλειστική ευθύνη που ένα σημαντικό αναπτυξιακό έργο για το Μεσολόγγι και την ευρύτερη περιοχή θα συνεχίσει να απαξιώνεται.
Δυστυχώς για τον τόπο, χάθηκαν 9 πολύτιμα χρόνιααπό την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του 2012, το οποίο διαπίστωσε την αναξιοπιστία της εταιρείας, διέβλεψε την τελμάτωση του έργου και ζήτησε την επαναδημοπράτηση του έργου.
Όμως ποτέ δεν είναι αργά. “Αργά” είναι μόνο ο χαμένος χρόνος!
*Ο Παναγιώτης Κατσούλης είναι εκπαιδευτικός και πρώην δήμαρχος Ιεράς Π¨ολεως Μεσολογγίου
