Πολλοί μεταξύ των οποίων και υγειονομικοί διαμαρτύρονται για τον περιορισμένο αριθμό κλινών ΜΕΘ που διαθέτει το ΕΣΥ και την μη επαρκή τους στελέχωση σε εξειδικευμένο προσωπικό.
Πέρα από το γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες διπλασιάστηκε σχεδόν ο αριθμός των κλινών ΜΕΘ, η στελέχωση τους εξακολουθεί να αποτελεί πρόβλημα. Ακόμα όμως και αν υποθέσουμε ότι η πολιτεία επιθυμεί να τις στελεχώσει επαρκώς ώστε να είναι λειτουργικές και αποτελεσματικές, με όσο το δυνατόν χαμηλότερη θνητότητα για τους νοσηλευόμενους, αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει άμεσα.
Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των ΜΕΘ είναι υψηλής εξειδίκευσης. Για να καταλάβουν και οι μη σχετικοί με τον χώρο, ακόμα και επίδικοι αναισθησιολόγοι και πνευμονολόγοι, ότι δηλ πιο κοντά στη ειδικότητα της εντατικολογίας χρειάζεται να κάνουν 2 χρόνια εξειδίκευση σε ΜΕΘ και να δώσουν απαιτητικές εξετάσεις για να πάρουν τον τίτλο του εντατικολόγου.
Οι τελευταίοι διορισμοί στο ΕΣΥ για ΜΕΘ περιλαμβάνουν και γιατρούς που στερούνται αυτήν την εξειδίκευση, γιατί δεν υπάρχουν αρκετοί με την ειδικότητα της εντατικολογίας, ενώ λόγω της μεγάλης ζήτησης παρατηρείται και μετακίνηση ιατρών από ΜΕΘ των επαρχιακών νοσοκομείων προς την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη για επιστημονικούς η άλλους προσωπικούς λόγους, αποψιλώνοντας τις ΜΕΘ της περιφέρειας που σύντομα ενδέχεται να κληθούν να παίξουν συμπληρωματικό ρόλο στην διαχείριση της covid.
Σοβαρές μελέτες αναφέρουν ότι η θνητότητα από covid 19 σε ΜΕΘ στελεχωμένες με εξειδικευμένο προσωπικό είναι περίπου 30% ενώ το ποσοστό αυτό διπλασιάζεται σε ΜΕΘ που ένα σημαντικό μέρος του προσωπικού δεν έχει την εξειδίκευση, όπως καταγράφηκε σε προηγμένα υγειονομικά κράτη της Ευρώπης, όταν λόγω μεγάλης ανάγκης στελέχωσαν τις ΜΕΘ με μη εξειδικευμένο προσωπικό.
Όλα αυτά τα γράφω όχι φυσικά για να αθωώσω όσους είχαν την υποχρέωση να ενισχύσουν το ΕΣΥ, όχι μόνο τον τελευταίο χρόνο αλλά και την τελευταία 10ετια της υποχρηματοδότησης και αποστελεχωσης του, αλλά για να τονίσω ότι η μεγάλη μάχη θα δοθεί στην πρόληψη, την τήρηση δηλ. των προληπτικών μέτρων ατομικής προστασίας φορώντας μάσκα και αποφεύγοντας τον συνωστισμό και τις άσκοπες μετακινήσεις.
Και πρώτοι απ’ όλους οφείλουν να τα τηρούν οι πολιτικές, συνδικαλιστικές, πνευματικές και θρησκευτικές ηγεσίες, μέχρι τουλάχιστον την κυκλοφορία των αναμενόμενων σε λίγους μήνες αποτελεσματικών και ασφαλών εμβολίων.
*Ο Αθανάσιος Ρογδάκης είναι Χειρούργος – Διευθυντής Β´ Χειρουργικής Κλινικής στην εταιρεία Γενικό Νοσοκομείο Νικαιας-Πειραιά “Αγιος Παντελεήμων” και στο παρελθόν εργαζόταν στο Γενικό Νοσοκομείο Μεσολογγίου
Σ.σ, Ο Θανάσης Ρογδάκης είναι από τους γιατρούς – υπηρέτες του δημοσίου συστήματος υγείας που είχαμε την τύχη να απολαμβάνουμε τις υπηρεσίες για χρόνια στο Μεσολόγγι όταν και συνέβαλε τα μέγιστα με άλλους συναδέλφους του στο “στήσιμο” της χειρουργικής κλινικής στο Νοσοκομείο Μεσολογγίου αποσπώντας θετικές αξιολογήσεις για το έργο τους στην αντιμετώπιση “δύσκολων” περιστατικών.
Φωτό αρχείου: Όταν τα σκουπίδια του Μεσολογγίου καιγόταν δίπλα στη λιμνοθάλασσα έως και το 2007
Γράφει ο Παναγιώτης Κατσούλης*
Στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος που βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση έως τις 4/12/2020, αντικαθίσταται το άρθρο 228 του “Κλεισθένη” για τις “Αρμοδιότητες των Δήμων επί Αστικών Στερεών Αποβλήτων”.
Πλέον με το νέο νόμο, οι δήμοι αναλαμβάνουν το ρόλο του “χαμάλη” της συλλογής των απορριμμάτων, μετακυλώντας το κόστος στις τσέπες των δημοτών. Αναδιοργανώνεται συνολικά το σύστημα διαχείρισης των σκουπιδιών με το κράτος να αναλαμβάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το υπουργείο αναλαμβάνει βάσει του άρθρου 31 “μελέτες, χωροθέτηση, δημοπράτηση, κατασκευή και λειτουργία των μονάδωνενεργειακής αξιοποίησης αποβλήτων…το συντονισμό και την εποπτεία υλοποίησης αυτών… καθορίζει τη δυναμικότητά τους, τις εξυπηρετούμενες από τις μονάδες περιοχές… και κάθε ειδικό όρο και προϋπόθεση για τα παραπάνω”. Στο δε άρθρο 38 παρακάμπτεται ο όρος “ενεργειακή αξιοποίηση” και αναφέρεται “ότι για κάθε άδεια που αφορά αποτέφρωση ή συναποτέφρωση με ανάκτηση ενέργειας είναι προϋπόθεση να πραγματοποιείται η ανάκτηση ενέργειας με υψηλό επίπεδο ενεργειακής απόδοσης”.
Ότι δεν κατάφερε ο κ. Χατζηδάκης στην προηγούμενη θητεία του, στο ίδιο υπουργείο (2011 – 2014), λόγω των σφοδρότατων αντιδράσεων της αυτοδιοίκησης και των περιβαλλοντικών οργανώσεων, ετοιμάζεται να το υλοποιήσει τώρα εν μέσω πανδημίας. Μία ήταν και παραμένει η επιλογή της κυβέρνησης και του υπουργού:
Η πανάκριβηκαύση των σκουπιδιών και η εξυπηρέτηση μεγάλων εργολαβικώνσυμφερόντων αλλά και επιχειρήσεων που έχουν ήδη πτωχεύσει όπως η Χαλυβουργική, αφού οι νέες μονάδες “ενεργειακής αξιοποίησης αποβλήτων” θα κατασκευαστούν με συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), αφού η Ε.Ε. δενχρηματοδοτεί τέτοιες μονάδες.
Οι πόροι θα προέρχονται από δύο πηγές, αλλά στην ουσία από μία, ΕΜΑΣ.
Τον κρατικό προϋπολογισμό, ήτοι τη φορολογία μας, καθώς και τα εις διπλούν δημοτικά τέλη, όπως Α) Το “τέλος ταφής”, το οποίο ορίζεται από την 1/1/2021 και θα εκκινεί από 15 ευρώ/τόνο για κάθε δήμο που θα θάβει και δεν θα ανακυκλώνει απόβλητα Β) Τα υπολείμματα των Κέντρων Διαλογής Ανακυκλώσιμων (ΚΔΑΥ), τα οποία θα χρεώνονται οι δήμοι με 35 ευρώ/τόνο. Πρόκειται για τα γνωστά ΚΔΑΥ που εντελώς τυχαία τελευταία “καίγονται” στην Αττική…
Φυσικά ουδόλως νοιάζονται τόσο για το περιβάλλον όσο και για την κυκλική οικονομία και την ανακύκλωση. Διότι πως γίνεται να προωθείς:
Τον περιορισμό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, όταν έχει αποδειχτεί πως η καύση των σκουπιδιών εκλύει σημαντικές ποσότητες CO2 (580 gr CO2eq/kWh)6, οι οποίες είναι κατά πολύ περισσότερες από τις εκπομπές των μονάδων ηλεκτρισμού και του φυσικού αερίου;
Την ανακύκλωση και την κυκλική οικονομία, ώστε τα σκουπίδια να μη θάβονται και πολλά εξ αυτών να επαναχρησιμοποιούνται, ενώ ταυτόχρονα φτιάχνεις κερδοφόρες μονάδες καύσης τους;
Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει αποδείξει με τον πρώτο περιβαλλοντοκτόνο νόμο Χατζηδάκη, πως για ένα πράγμα μόνο ενδιαφέρεται μέσω και της καύσης των σκουπιδιών. Να στήσει πανελλαδικά 3-5 μονάδες καύσης και περίπου 15 μονάδες επεξεργασίας σύμμεικτων αποβλήτων, οι οποίες θα χρηματοδοτούνται από τους δημότες για να κερδίζουν οικονομικά μεγαθήρια. Η καύση των σκουπιδιών στην ΑΓΕΤ στο Βόλο, είναι αποκαλυπτική για το τι μέλλει γενέσθαι…
Η αυτοδιοίκηση; Αποδέχεται αυτό το ρόλο; θα εφαρμόσει αυτή την επιλογή;
Γιατί χωρίς την ενεργή συμμετοχή των Περιφερειών και των Δήμωντο νομοσχέδιο είναι ανεφάρμοστο, αφού οι περιφέρειες θα πρέπει να συντάξουν με ορίζοντα δεκαετίας τα Περιφερειακά Σχέδια Διαχείρισης Αποβλήτων (ΠΕΣΔΑ) και οι δήμοι τα Τοπικά Σχέδια Διαχείρισης Αποβλήτων (ΤΣΔΑ). Δίχως αυτά, το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων θα είναι κενό περιεχομένου.
Αυτές τις μέρες υλοποιούνται οι δέκα συνεδριακές διασκέψεις της ΚΕΔΕ σε όλη την Ελλάδα, στη βάση του νομοσχεδίου για την πολύ-επίπεδη Διακυβέρνηση. Μία εκ των εισηγήσεων που συζητούνται, αφορά το περιβάλλον και το ρόλο της αυτοδιοίκησης. Πρόεδρος δε της αντίστοιχής επιτροπής της ΚΕΔΕ, είναι ο Δήμαρχος Αγρινίου Γ. Παπαναστασίου.
Στην εισήγηση του που αποτελεί και θέση της ΚΕΔΕ, δικαίως δεν υπάρχει η ελάχιστη αναφορά περί “λειτουργίας μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης αποβλήτων”, αφού στο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων που εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο φέτος (Ν. 4685/2020 (ΦΕΚ 92 Α’), δεν υπήρχε αναφορά περί καύσης απορριμμάτων! Με το νέο νόμο έρχεται από “το παράθυρο”.
Αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία ΤΩΡΑ:
Η ΚΕΔΕ και η Ένωση Περιφερειών Ελλάδας (ΕΝ.Π.Ε.)
Οι συνελεύσεις και τα συμβούλια των ΠΕΔ
Τα Περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια
Να λάβουν αποφάσειςκατηγορηματικά αντίθετες σε αυτό το νομοσχέδιο.
*O Παναγιώτης Κατσούλης είναι εκπαιδευτικός, πρώην δήμαρχος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου και μέλος της Ν.Ε. Ανασυγκρότησης “ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΊΑ” Αιτωλοακαρνανίας
Βαρύνουσα είναι η ευθύνη των πολιτικών και θρησκευτικών παραγόντων όσο και των επιστημόνων που προσφέρουν επιχειρήματα στην εκστρατεία αποπροσανατολισμού.
Γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς
Συγγραφέας, πολιτικός αναλυτής
Τη στιγμή που ο ελληνικός λαός δίνει μια μεγάλη μάχη ενάντια στην επέκταση της πανδημίας, υπάρχουν αρκετοί συμπολίτες μας που, για μικροπολιτικούς λόγους, συμφέροντα κάθε είδους, ατομικιστική αδιαφορία, είτε για λόγους άγνοιας, επιδεινώνουν την κατάσταση και τις υγειονομικές και οικονομικές της συνέπειες. Και αυτό διότι διεξάγουν μια «μάχη» όχι εναντίον του κορωνοϊού αλλά εναντίον… των μέτρων που λαμβάνονται για την αντιμετώπισή του.
Βαρύνουσα δε είναι η ευθύνη τόσο των πολιτικών και θρησκευτικών παραγόντων όσο και εκείνων των επιστημόνων που προσφέρουν επιχειρήματα σε αυτή την εκστρατεία αποπροσανατολισμού. Μεταξύ των επιστημόνων πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν διαδραματίζει, και όχι μόνο στην Ελλάδα, ένας Έλληνας καθηγητής του πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνιας. Ο Γιάννης Ιωαννίδης, ένας σημαντικός Έλληνας επιστήμονας –διεθνούς κύρους μέχρις πρόσφατα–, αποφάσισε μάλλον να αυτοχειριαστεί επιστημονικά. Έτσι, αρχικώς υποστήριξε, ενάντια σε όλα τα επιστημονικά και πραγματολογικά δεδομένα, τη θεωρία πως η πανδημία του κορωνοϊού COVID-19 δεν είναι παρά μία «απλή γρίπη». Ενώ και σήμερα μετά την τραγική κατάρρευση αυτών των ισχυρισμών, εμμένει με νέα επιχειρήματα στην επιστημονική «αντικορωνοϊκή» του χίμαιρα παρά την πανθομολογούμενη αποτυχία των προβλέψεών του. Και έτσι βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην ανυποληψία και την αυτο-υπονόμευση του απομειούμενου κύρους του.
Το ζήτημα δεν θα ήταν τόσο σοβαρό –ένας ακόμα επιστήμονας που, επιμένοντας στο αλάθητό του, βυθίζεται στην ανυποληψία– εάν δεν μεταβαλλόταν, μέσω του κύρους του, σε έμβλημα των όπου γης «αρνητών του κορωνοϊού». Με αυτόν τον τρόπο συμβάλλει, ο ίδιος προσωπικά,στη σύγχυση των πολιτών και εν τέλει στη διάδοση του κορωνοϊού εξ αιτίας της απόρριψης των προστατευτικών μέτρων.
Εσχάτως, δε, ο Γιάννης Ιωαννίδης δραστηριοποιείται όλο και περισσότερο στην Ελλάδα, καθώς έχει μειωθεί κατά πολύ η αξιοπιστία του τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες –όπου έχασε και τον ομοϊδεάτη του για τον κορωνοϊό, πρόεδρο Τραμπ – όσο και στην Ευρώπη. Το δε κύρος του έχει τρωθεί δυστυχώς από την ίδια την εξέλιξη της πανδημίας –λόγω της τεράστιας αύξησης του αριθμού των θυμάτων– καθιστώντας αυτόχρημα αναξιόπιστους τους ισχυρισμούς του.
Στην Ελλάδα, αντίθετα –όπου μέχρι πρόσφατα τα θύματα της πανδημίας ήταν πολύ λιγότερα, παρότι τα πράγματα αλλάζουν ταχύτατα επί τα χείρω–, μπορεί ακόμα να απολαμβάνει υψηλή δημοτικότητα: Είναι ο διακεκριμένος Έλληνας της Εσπερίας, ο αντισυστημικός επαΐων που «λέει τις αλήθειες» τις οποίες άλλοι αποκρύπτουν. Και συνεχίζει σχεδόν ανενόχλητος, τις πυκνές και εξαιρετικά βλαπτικές τηλεοπτικές και διαδικτυακές του παρεμβάσεις, καθώς οι Έλληνες επιστήμονες δεν είχαν τον χρόνο το – ή μήπως και το κουράγιο –να αποκρούσουν τους εξωφρενικούς ισχυρισμούς του.
Τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο είχε συμβεί και στην εποχή των μνημονίων. Διάφοροι, δήθεν αντισυμβατικοί επιστήμονες και τηλεπερσόνες, παρέσυραν εκατοντάδες χιλιάδες απελπισμένους συμπολίτες μας, εφευρίσκοντας μαγικές λύσεις που εν μία νυκτί θα έλυναν το ζήτημα.
Η πρώτη φάση της πανδημίας και η «γριπούλα»
Ο Ανδρέας Σταλίδης, σε μια πρόσφατη εξαιρετική μελέτη, Απαντήσεις στο κίνημα δυσπιστίας του κορωνοϊού έχει ήδη πραγματοποιήσει μια πρώτη κριτική αποτίμηση των κραυγαλέων αντιφάσεων του κυρίου Ιωαννίδη. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι, μιλούσε για «κάτω από δέκα χιλιάδες θύματα» στις ΗΠΑ ενώ, στις 19 Νοεμβρίου, αυτά είχαν ξεπεράσει ήδη τις 250.000 ανθρώπους. Στις 17 Μαρτίου του 2020, εκτιμούσε ότι η θνησιμότητα IFR»1 θα περιοριστεί στο 0,05%, δηλαδή, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, θα είναι «μικρότερη από την εποχική γρίπη»2.
Στις 9 Απριλίου και παρότι είχαν αρχίσει να αυξάνονται εκθετικά οι νεκροί, υποστήριζε στην WashingtonPost ότι οι θάνατοι από τον covid-19 στις ΗΠΑ θα είναι λιγότεροι από 40.0003.
Τρεις ημέρες μετά, στις 13 Απριλίου 2020, σε άλλη συνέντευξη, υποστήριζε πως: «Είμαι πολύ αισιόδοξος ότι, στο τέλος, ο αριθμός των θανάτων στις ΗΠΑ θα είναι μικρότερος από τους θανάτους εξ αιτίας της γρίπης που θα μας κοστίσουν 30.000-70.000 ζωές αυτό τον χρόνο»4.
Αλλά για τη δραστηριότητά του στις ΗΠΑ θα αναφερθώ σε ένα δεύτερο μέρος της έρευνάς μου· εδώ θα επικεντρωθώ σχεδόν αποκλειστικά σε αυτά που ο ίδιος έχει υποστηρίξει σε δύο εκτενείς τηλεοπτικές του παρουσίες. Η πρώτη, στις 4 Απριλίου 2020, όταν δηλαδή βρισκόταν ακόμα σε εξέλιξη το πρώτο κύμα της πανδημίας, και η δεύτερη στις 7 Νοεμβρίου 2020 – και μάλιστα στην ίδια εκπομπή, τις Αντιθέσεις, του δημοσιογράφου Γιώργου Σαχίνη, στον τηλεοπτικό σταθμό ΚΡΗΤΗ TV – που τον έχει φιλοξενήσει σε πλήθος εκπομπών του (Βλέπε, 4 Απρ 2020, «Κορωνοϊός – Covid 19: Παγκόσμιος συναγερμός και εξελίξεις στην Ελλάδα» και 6 Νοεμβρίου, «Ελληνικό Εθνικό Lockdown No2 και SARS-CoV2 / Covid 2019,)
Υποβλήθηκα στον κόπο (κυριολεκτικώς) να παρακολουθήσω στο σύνολό τους δύο εκπομπές συνολικής διαρκείας σχεδόν επτά ωρών και να καταγράψω λεπτομερώς τις παρεμβάσεις του κ. Ιωαννίδη, αρκετά αποσπάσματα από τις οποίες και θα παραθέσω.
Μια γριπούλα
Κατ’ αρχάς, στις 4 Απριλίου, στα πλαίσια της υποβάθμισης του μεγέθους της, υποστήριξε πως οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν φθάσει στην κορύφωση του επιδημικού κύματος (σημειωτέον ότι, στις 4 Απριλίου, οι ΗΠΑ μετρούσαν «μόλις» 8.100 θανάτους από την πανδημία5.) Το δε γεγονός ότι στη Νέα Υόρκη τα πράγματα ξεπερνούσαν ήδη το μέγεθος της απλής γρίπης ( με 4.159 νεκρούς στις 4 Απριλίου) το απέδωσε στο ότι δεν έχει γίνει σωστός διαγνωστικός έλεγχος! Αντίθετα, τόνισε ότι «το Τέξας» –όπου κατά τύχη βρίσκονταν και οι περισσότεροι αρνητές του κορωνοϊού– «καταδεικνύει πως πιθανότατα η εξάπλωση του κορωνοϊού συνδέεται με τις κλιματικές συνθήκες, και το ίδιο ισχύει με την Ελλάδα και με τις άλλες χώρες των Βαλκανίων» (00:46΄ έως 00:50΄ και εκ νέου στο 1:17΄). Όντως στην πολιτεία του Τέξας, στις 4 Απριλίου, τα θύματα μόλις είχαν ξεπεράσει τα 100 αλλά, στη συνέχεια, καθώς… πλησίαζε το καλοκαίρι(!), αυτά εκτινάχθηκαν και στις 18 Νοεμβρίου ήταν 20.274 ενώ στη Νέα Υόρκη στις 17/11 είχαν φθάσει τις 26.225. Προχώρησε μάλιστα στην καταπληκτική διαβεβαίωση πως «η συντριπτική πλειοψηφία όσων πεθαίνουν από κορωνοϊό είχαν άλλους λόγους για να πεθάνουν» και πως «το 99% από αυτούς θα πέθαιναν ούτως ή άλλως σε λίγες ημέρες ή σε λίγες εβδομάδες από κάτι άλλο» (λ. 1:12΄ έως 1:14΄). Δηλαδή, όσοι πεθαίνουν από τον συνδυασμό του κορωνοϊού με πιθανά υποκείμενα νοσήματα θα πέθαιναν ούτως ή άλλως – κατευόδιον λοιπόν.
Και βεβαίως δεν θα μπορούσε να αφήσει το κεντρικό επιχείρημα όλων των αρνητών του κορωνοϊού κατά την πρώτη φάση της πανδημίας:«οι θάνατοι είναι λιγότεροι από την εποχική γρίπη. Από τα 60 εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως από όλες τις αιτίες οι θάνατοι από τον covid είναι μόλις 60.000». (Προφανώς δεν ανέφερε ότι αυτοί έγιναν μέσα σε ενάμισι μήνα, στην αρχή της πανδημίας)(1:15΄40΄΄-1:18΄). Δεν ανέφερε επί πλέον ότι επρόκειτο για θανάτους, παρά τα προστατευτικά μέτρα και τα απαγορευτικά – κάτι που ποτέ δεν συνυπολογίζουν όλοι οι αμφισβητίες του κορωνοϊού. Δηλαδή, όχι μόνο συγκρίνονται οι θάνατοι σε ετήσια βάση με την, μέχρι τότε, πολύ μικρότερη χρονική διάρκεια της πανδημίας, αλλά, προπαντός, αυτοί οι θάνατοι προκαλούνται παρά τα συχνά δρακόντεια μέτρα περιορισμού.
Στη συνέχεια, με ένα επιχείρημα –που εσχάτως έχει αναδειχθεί ως προνομιακό, μια και όλα τα άλλα κατέρρευσαν– συναρτά τα λίγα κρούσματα με τον μικρό αριθμό των πραγματοποιούμενων τεστ! Για να αποδομήσει τον τότε χαμηλό αριθμό θυμάτων στην Ελλάδα, ισχυρίζεται πως: «δεν κάνουμε τεστ άρα είμαστε οι καλύτεροι». (1:25΄)
Συγκρίνει δηλαδή εντελώς ανόμοια πράγματα. Ο αριθμός των τεστ είναι ιδιαίτερα σημαντικός ώστε να έχουμε ακριβέστερη εικόνα της διασποράς της επιμόλυνσης ώστε να μπορούμε και να παρέμβουμε αποτελεσματικότερα. Όμως, το βασικό στοιχείο που αποδεικνύει ότι μια χώρα «πηγαίνει καλά», άσχετα με το αν πραγματοποιεί λίγα τεστ όπως συνέβαινε τότε με την Ελλάδα, είναι προφανώς ο αριθμός των θανάτων και όχι βέβαια ο αριθμός των τεστ.
Σχετικά με την καραντίνα και το απαγορευτικό, θεωρείπως δεν μπορούμε«να κλειστούμε μέσα διότι θα προκαλέσουμε πολύ περισσότερους θανάτους όπως αυτοκτονίες και τα συναφή» (1:37΄).«Εξάλλου εάν όλοι φοράμε μάσκα θα κάνουμε κακό χωρίς λόγο γιατί θα λείψουν μάσκες από τους γιατρούς» (2:00΄52΄΄). Πρόκειται για ένα πρωτοφανές επιχείρημα που μέχρι τότε δεν είχε χρησιμοποιήσει κανείς άλλος «αντιμασκικός» αγωνιστής.
Για να καταδείξει την αναποτελεσματικότητα των περιοριστικών μέτρων υποστηρίζει πως «εάν η αποδοχή των μέτρων πέσει στο 90% (δηλαδή εάν υπάρχει ένα 10% που τα απορρίπτει δεν θα έχουμε κανένα αποτέλεσμα». ( 2:02’). Δηλαδή, θα αρκούσε ένα 10% «αρνητών» ώστε τα μέτρα να καταρρεύσουν, πράγμα απόλυτα αναληθές.
Εξάλλου, οι… ομοϊδεάτες του κ. Ιωαννίδη, καθώς και οι κάθε είδους ανεύθυνοι, ξεπερνούν σε πολλές χώρες, δυστυχώς, και όχι μόνο στην Ελλάδα, το 10%. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει κανένας λόγος να πάρουμε οποιοδήποτε μέτρο. Και όντως, οι «αρνητές» των μέτρων συμβάλλουν αποφασιστικά στη διαιώνιση της πανδημίας στις δυτικές χώρες, σε αντίθεση με την Άπω Ανατολή. Δηλαδή, ο κύριος Ιωαννίδης δικαιολογεί τη στάση του εξαιτίας των συνεπειών που προκαλεί αυτή η στάση, καθώς απορρίπτει τόσο το απαγορευτικό όσο και τη χρήση μάσκας!
Μια και πρόκειται για μία γριπούλα, «διατηρεί την αισιοδοξία πως θα μειωθούν τα κρούσματα και ότι βρισκόμαστε στην κορύφωση» του φαινομένου (2:31’-2:33’). Και, για να μη διαψευσθεί, αρνείται να δει αυτό που έβλεπαν όλοι οι ειδικοί αλλά και όλοι οι νοήμονες άνθρωποι, πως δηλαδή, στις 4 Απριλίου, βρισκόμασταν μόλις στο προοίμιο. Και για να ικανοποιήσει, έστω εν μέρει, και τους υποστηρικτές της «ανοσίας της αγέλης», ανέφερε πως, παρότι δεν την υποστηρίζει, «είναι πιθανό λόγω διασταύρωσης με άλλους ιούς να μην απαιτούνται τα υψηλά ποσοστά» –το 60% ή 70% του πληθυσμού– που αναφέρουν όλες οι επιστημονικές μελέτες αλλά «μπορεί να αρκεί και ένα 20% ή 30% μόλυνσης για να επιτευχθεί η ανοσία αγέλης» (2:33’). Συνεπώς, δεν είμαστε και τόσο μακριά από αυτήν!
Και κλείνει μια μακροσκελή συζήτηση με τοποθετήσεις όλο και πιο ακραίες. Έτσι, ανάμεσα στα άλλα, υποστηρίζει πως «οι ασθενείς δεν πρέπει να πηγαίνουν στα νοσοκομεία» (2:55΄), εξάλλου «όσοι σχεδόν μολύνονται δεν παθαίνουν τίποτε» (3:16΄-3: 17΄).
Το λοκ ντάουν και η «Μικρασιατική Καταστροφή»
Ερχόμαστε λοιπόν στη δεύτερη τηλεοπτική συζήτηση, που διεξάγεται επτά μήνες μετά, στις 6 Νοεμβρίου, και μετά από 1.200.000 νεκρούς και δεκάδες εκατομμύρια που έχουν νοσήσει με σημαντικές συνέπειες για την υγεία τους, ίσως ανεπανόρθωτες . Στο μεταξύ, οι απόψεις και τα στοιχεία που παρέθετε έχουν αμφισβητηθεί σοβαρά, ενώ μόλις έχει χάσει τις εκλογές και ο Ντόναλντ Τραμπ, ο παγκόσμιος ηγέτης των αρνητών, που χρησιμοποιούσε εν πολλοίς τα επιχειρήματα του Ιωαννίδη για τη γριπούλα και του Ντιντιέ Ραούλτ για τη θαυματουργό υδροξυχλωροκίνη.
Μήπως άραγε, μετά τη διάψευση όλων των προβλέψεών του, θα ανακρούσει πρύμναν ο κύριος καθηγητής; Όχι βέβαια, το μόνο που έχει συμβεί είναι μία μετατόπιση των επιχειρημάτων του από τη γριπούλα προς το «εγκληματικό lockdown». Θα υποστηρίξει μάλιστα πως οι απόψεις του «έχουν χρησιμοποιηθεί λανθασμένα» και «σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για μία γριπούλα» (7’50’’-9’10’’). [Πιστεύω πως, από υπερβολική ευγένεια και εξ αιτίας του κάποτε αυξημένου κύρους του, ο δημοσιογράφος ο οποίος τον φιλοξενεί συχνά στις εκπομπές του δεν τον ρώτησε πώς εξηγούνται οι τεράστιες αστοχίες των αρχικών του εκτιμήσεων, και μάλιστα στην ίδια την εκπομπή του.]
Πάντως, θεωρεί πως «το οριζόντιο και τυφλό lockdown θα έχει καταστροφικές συνέπειες» (4’45’’) ενώ, «σύμφωνα με το μεγαλύτερο μέρος της επιστημονικής κοινότητας, είναι καταστροφικό όχι μόνο για την οικονομία αλλά και για την υγεία»(!) (15’-16’).
Ακολουθούν τερατωδίες του τύπου, «τον Μάρτιο το αφήγημα επιτυχίας υπήρξε αρνητικό και τα κρούσματα ήταν 100 έως 500 φορές παραπάνω ενώ τώρα είναι πέντε με δέκα»! (21’08’’ έως 22΄30’’). Επειδή ακριβώς τον Μάρτιο το απαγορευτικό αποδείχτηκε σωτήριο, μεταθέτει τη συζήτηση όχι στα επιβεβαιωμένα κρούσματα και τους θανάτους αλλά στο πόσο πολλοί ήταν οι μολυσμένοι χωρίς αυτοί να πάθουν τίποτε!
Όσο για τις λύσεις, αυτές δεν είναι άλλες από τη μαζική χρήση των τεστ, ακολουθώντας το παράδειγμα της Σλοβακίας –παρότι «τα συγκεκριμένα τεστ μπορούν να είναι ακριβή στη μία από τις τέσσερις περιπτώσεις»(sic!) (19’30’’ έως 20’30’’)– και τα δρακόντεια μέτρα για την προστασία νοσοκομείων και γηροκομείων. Και αυτά αρκούν.
Εξάλλου, «στο νοσοκομείο πρέπει να βρίσκονται μόνο οι διασωληνωμένοι ασθενείς» και, εξάλλου, «πολλοί διασωληνωμένοι βρίσκονται εκεί χωρίς λόγο»!( 23’30’’ έως 24’30’’).
«Τελικώς το απαγορευτικό αυξάνει τις μολύνσεις»και «οι φτωχοί που δεν διαθέτουν μεγάλα σπίτια κινδυνεύουν περισσότερο μέσα σε σπίτι παρά έξω από αυτό»(30’25’’ έως 39΄).
«Εξάλλου τα κρούσματα θα πέσουν από μόνα τους» ( 39’30’’ έως 40΄) ενώ, «αν καταστραφεί η χώρα, θα πέσει και ο αριθμός των κρουσμάτων» (41’).
Συναφώς, «δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι το lockdown σταμάτησε την επιδημία στο Βουχάν, η οποία μάλλον σταμάτησε μόνη της»sic! (45’ έως 47’).
«Ο πληθυσμός λαμβάνει τα μέτρα από μόνος του και το lockdown δεν έσωσε ούτε έναν άνθρωπο» (48’-50’).
«Μένετε στα σπίτια σας ο πανικός σπρώχνει στο νοσοκομείο»
Η ρεμντεσιβίρη δεν έχει κανένα θεραπευτικό αποτέλεσμα «ίσως μειώνει απλώς τον χρόνο παραμονής στο νοσοκομείο και δεν έχει κάποια αξία και, αν έχει κάποια αξία, σε σχέση με το κόστος, είναι συζητήσιμη» (1:08’ έως 1:10’)
Και το αποκορύφωμα: «το lockdown μπορεί να είναι ένα λάθος αντίστοιχο της μικρασιατικής καταστροφής» (1:46΄).
Στη δε Ινδία, δεν είχαμε πολλά θύματα διότι η μέση ηλικία είναι 15 χρονών (1:48’)
Το lockdown όχι μόνο δεν σώζει αλλά προκαλεί περισσότερους θανάτους (1:56’ 41’’). Αντίθετα, «στη Σιγκαπούρη η πανδημία λειτούργησε ως μία μικρή γριπούλα με 0, 01% ποσοστό θανάτων» (2:03’32’).
«Το lockdown είναι σαν ένας στρατηγός να βομβαρδίζει μία πόλη για να αντιμετωπίσει ένα σμήνος ακρίδων με αποτέλεσμα να καταστρέψει την πόλη»(3:00’08’’).
Δηλαδή, ο κ. καθηγητής, μην αντέχοντας άλλο τη διεθνή καταρράκωση του κύρους του, αντί να κάνει έστω μια έμπρακτη αυτοκριτική, ανασκευάζοντας τις αρχικές του τοποθετήσεις, βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στον παραλογισμό. Και αυτό το κάνει τη στιγμή που η Ελλάδα είχε μπει στη δεύτερη πολύ πιο επικίνδυνη φάση της πανδημίας, καθώς οι θάνατοι και τα κρούσματα εκτινάσσονταν σχεδόν εκθετικά, ένα βράδυ μετά την κήρυξη του απαγορευτικού.
Αντί λοιπόν να συμβάλει στη συσπείρωση των Ελλήνων για την αντιμετώπισή της, καλεί ουσιαστικά σε άρνηση των μέτρων που θα προκαλέσουν «μια δεύτερη μικρασιατική καταστροφή» και μεταβάλλεται έτσι στον γκουρού των αρνητών. Αυτός, ένας καθηγητής ιατρικής διεθνούς κύρους, μέχρι χθες. Και η τεράστια καταστροφή που αυτός προκαλεί, και όχι βέβαια τα προστατευτικά μέτρα, μπορεί να καταφανεί από την επιδραστικότητά του σε έναν αποκαμωμένο λαό. Η εκπομπή της 6ης Νοεμβρίου του Γιώργου Σαχίνη, όπου κηρύχθηκε ο πόλεμος κατά του λοκ ντάουν από τον Ιωαννίδη, είχε, στις 19 Νοεμβρίου το μεσημέρι, 426.431 προβολές στο youtube, 8.000 “likes” και 1800 σχόλια! Επρόκειτο για μια καταπληκτική επιτυχία, ηροστράτεια μεν αλλά πάντως επιτυχία!
Υ.Γ. Για να γίνει κατανοητή η σχέση ενός ειδικού στην επιδημιολογία, πολυβραβευμένου καθηγητή με τα πραγματολογικά δεδομένα και τα στατιστικά στοιχεία, θα ασχοληθώ λίγο περισσότερο με τις αναφορές του σε κάποια δεδομένα στα οποία αναφέρθηκε στις συνεντεύξεις του.
Α. Υποστήριξε λοιπόν ότι ο μέσος όρος ηλικίας του πληθυσμού στην Ινδία είναι 15 χρόνια (6 Νοεμβρίου, 1:48’’) και γι’ αυτό η χώρα θρήνησε λιγότερα θύματα. Στην πραγματικότητα όμως ο μέσος όρος ηλικίας στην Ινδία είναι σχεδόν διπλάσιος (28,4 χρόνια). Αυτό το γεγονός αντανακλάστηκε εξάλλου και στο σχετικά υψηλό ποσοστό θανάτων από κορωνοϊό στην Ινδία (130.070 άτομα με 82η θέση στην παγκόσμια κατάταξη την 16η Νοεμβρίου, σε σχέση με τον πληθυσμό, όταν η Ελλάδα βρισκόταν στην 79η θέση την ίδια μέρα. Μόνο κάποιες αφρικανικές χώρες, όπως ο Νίγηρας ή η Ουγκάντα, κυμαίνονται μεταξύ 15,2 και 16,7 μέση ηλικία και παράλληλα βρίσκονται σε κάποιες από τις τελευταίες θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη των θυμάτων – στην 157η η Ουγκάντα και στην 158η ο Νίγηρας, σε σύνολο 161 χωρών. Στην Ινδία, όπου εξάλλου τα θύματα έχουν υποεκτιμηθεί, η έρευνα επτά κορυφαίων επιστημόνων, τον Οκτώβριο του 2020, με επικεφαλής τη μικροβιολόγο DrGagandeepKang, την πρώτη Ινδή εκλεγμένη Εταίρο της RoyalSociety του Λονδίνου, κατέδειξε πως, εάν δεν είχε εφαρμοστεί το λοκ ντάουν στα τέλη Μαρτίου, όταν άρχισε η πανδημία να εξαπλώνεται στην Ινδία, θα είχαν πεθάνει πιθανώς 2,6 εκατομμύρια πολίτες. (https://www.bbc.com/news/world–asia–india-54596707, 19 Οκτωβρίου). Όμως, ως γνωστόν, τα λοκ ντάουν είναι καταστροφικά!.
Β. Περνάμε σε μια δεύτερη «διαχείριση δεδομένων» από τον κύριο Ιωαννίδη. Αναφέρει πράγματι πως στη Σιγκαπούρη, αντιπαραθέτοντάς την εμμέσως με την κατάσταση στην Ελλάδα, υπήρξαν μόνο 28 θάνατοι και αυτό επετεύχθη, αποκλειστικά –όπως αφήνει να εννοηθεί με σχετικό πίνακα που παρουσίασε– με την εκτεταμένη χρήση των τεστ και την προστασία των ευπαθών ομάδων.
Πράγματι, στη Σιγκαπούρη, όπως και σε ολόκληρη την ανατολική και νοτιοανατολική Ασία, ο αριθμός των θυμάτων ήταν πολύ μικρός και η χώρα, στις 16 Νοεμβρίου, βρισκόταν στην 150η θέση. Όμως, σε ακόμα καλύτερη θέση βρισκόταν η Κίνα, στην 156η θέση, ή η Ταϊλάνδη στην 160η και το Βιετνάμ, με τα 95 εκατ. Πληθυσμό, στην τελευταία, την 161η με 35 θύματα! Ακόμα και χώρες ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένες και με υψηλή κινητικότητα, όπως η Νότια Κορέα ή η Ιαπωνία, βρίσκονται πολύ χαμηλά στην παγκόσμια κατάταξη. Η Νότιος Κορέα, με έκταση σχεδόν 30% μικρότερη από την Ελλάδα και 52 εκατ. Πληθυσμό, είχε 494 κρούσματα στις 16 Νοεμβρίου, ενώ και η Ιαπωνία είχε μόλις 1874 κρούσματα με πληθυσμό 126 εκατομμύρια – σε πλήρη αντίθεση με τις εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς της Ευρώπης ή των ΗΠΑ. Εάν δεν πρόκειται για κάποια βιολογική ιδιαιτερότητα των «κίτρινων»(!), θα πρέπει να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε αυτό το τόσο μαζικό φαινόμενο.
Πράγματι, πρόκειται για χώρες κομφουκιανής παράδοσης με ένα κράτος ιδιαίτερα αυταρχικό –σε κάποιες περιπτώσεις αλλά όχι σε όλες–, με κοινωνίες ιδιαίτερα συνεκτικές, χωρίς ατομικισμό δυτικού τύπου. Χώρες όπου οι πολίτες δεν θεωρούν το ζήτημα της συλλογικής υγείας τους ως αντικείμενο πολιτικής διαμάχης, ούτε βέβαια ευδοκιμούν επιστημονικές βεντέτες τύπου Ιωαννίδη απολαμβάνοντας υψηλή ανάλογη δημοσιότητα. Πώς λοιπόν αντιμετώπισαν το πρόβλημα αυτές οι κοινωνίες; Προφανώς, με τα πιο αυστηρά απαγορευτικά μέτρα. Και αν όλοι έχουμε ακούσει για τα δρακόντεια μέτρα της Κίνας, εν τούτοις, και στη Σιγκαπούρη εφαρμόστηκε μια αυστηρή πολιτική χωρίς καμία ταλάντευση, σε πλήρη αντίθεση με την παραπληροφόρηση με την οποία ο Ιωαννίδης τάισε τους «σανοφάγους» (κατά την αγαπημένη έκφραση των οπαδών του) τηλεθεατές του, και μάλιστα από μια εκπομπή υψηλής ακροαματικότητας και διαδικτυακής αναπαραγωγής:
Η Σιγκαπούρη πήρε τα πρώτα περιοριστικά μέτρα στις 24 Μαρτίου στα οποία περιλαμβάνονταν και η απαγόρευση συναθροίσεων άνω των δέκα ατόμων.
Το δεύτερο κύμα μέτρων εφαρμόζεται από τις 7 Απριλίου, κλείνοντας έναν μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων καθώς και όλα τα σχολεία και τις εκπαιδευτικές δομές ενώ τα μαθήματα πραγματοποιούνται μέσω διαδικτύου αποκλειστικά. Έκλεισαν όλα τα καταστήματα εστίασης και επιτρέπονταν μόνο η αγορά φαγητού για το σπίτι και οι παραδόσεις κατ’ οίκον.
Στις 14 Απριλίου, η χρήση μάσκας κατέστη υποχρεωτική παντού, μέσα και έξω, με τσουχτερά πρόστιμα στη σπάνια περίπτωση ανυπακοής.
Στις 21 Απριλίου, ακολούθησε ένα νέο κύμα μέτρων με τα οποία έκλεισαν τα MacDonald’s και τα κομμωτήρια, περιορίστηκαν οι λαϊκές αγορές, απαγορεύτηκαν όλες οι θρησκευτικές τελετές κ.λπ.
Από τις 5 Μαΐου μέχρι την 1η Ιουνίου, συνεχίζεται το lockdown με χαλάρωση κάποιων απαγορεύσεων στον βαθμό που τα κρούσματα έχουν σχεδόν μηδενιστεί. Τέλος, από την 1η Ιουνίου, ακολουθεί η σταδιακή άρση των μέτρων σε τρεις ελεγχόμενες φάσεις – και η δεύτερη φάση συνεχιζόταν μέχρι τον Οκτώβριο του 2020 ενώ η τρίτη θα περιλάβει και ένα μέρος του 2021. Με αυτό τον τρόπο η Σιγκαπούρη αντιμετώπισε την πανδημία. Προφανώς αυτός ο τρόπος περιλάμβανε και αυξημένο αριθμό τεστ, όπως έγινε σε όλη την νοτιοανατολική Ασία, αλλά παράλληλα και την εφαρμογή ενός αυστηρού απαγορευτικού. Η εμφάνιση των τεστ ως αποκλειστικής πανάκειας για την πανδημία πέραν του ότι είναι παραπλανητική εγγίζει και τα όρια της αστειότητας για μια χώρα που εφάρμοσε τόσο αυστηρά μέτρα.
Δείτε τα βίντεο με τις τοποθετήσεις του κ. Ιωαννίδη
1 IFR – infectedfatalityrate: Υπολογίζεται από το κλάσμα των θανάτων προς τους (υπολογιζόμενους) πραγματικούς φορείς, το οποίο χρησιμοποιεί συστηματικά ο Ιωαννίδης πραγματοποιώντας δικούς του υπολογισμούς για τον αριθμό των πραγματικών φορέων. Το CFR – casefatalityrate, υπολογίζεται από το κλάσμα των θανάτων προς τους επιβεβαιωμένους φορείς.
2John P.A. Ioannidis,«A fiasco in the making? As the coronavirus pandemic takes hold, we are making decisions without reliable data»,March 17, 2020https://www.statnews.com/2020/03/17/a-fiasco-in-the-making-as-the-coronavirus-pandemic-takes-hold-we-are-making-decisions-without-reliable-data/
Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ νοτίου τομέα β’ Αθήνας, πρώην Υπουργός
Πλέον, η κυβέρνηση αδυνατεί να εμπνεύσει, να πείσει, να κινητοποιήσει. Βρίσκεται, ξεκάθαρα, σε πολιτική απομόνωση. Με μόνους, συνοδοιπόρους την ακροδεξιά και την Ελληνική Λύση.
Οι φετινές εκδηλώσεις μνήμης της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν γύρω από αυτές,είναι μία τομή στην πολιτική ατμόσφαιρα.
Το πρόσχημα της προστασίας της δημόσιας Υγείας για την επιβολή των κυβερνητικών αυταρχικών μέτρων κατέρρευσε με πάταγο από τις εκδηλώσεις μνήμης για το Πολυτεχνείο, που διοργάνωσαν ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, το ΚΚΕ, το ΜέΡΑ 25 και άλλοι φορείς.
Οι δυνάμεις του προοδευτικού χώρου και της Αριστεράς κατάφεραν να επικαιροποιήσουν το μήνυμα της επετείου, να διαφυλάξουν τις θεμελιώδεις λειτουργίες της Δημοκρατίας μας, και να αποδείξουν ότι και η μνήμη μπορεί να μείνει ζωντανή και τα μέτρα για την προστασία της δημόσιας υγείας να τηρηθούν.
Το επιχείρημα περί «κινδύνου για τη δημόσια υγεία» απογύμνωσαν και οι καταγγελίες ενώσεων αστυνομικών για τις συνθήκες συνωστισμού στις οποίες τους έθεσαν οι αποφάσεις του αρμόδιου υπουργού.
Η -από μέρες- απόπειρα του κ. Μητσοτάκη να κλιμακώσει την όξυνση με επίκεντρο την επέτειο, η προβοκατόρικη και αντισυνταγματική απαγόρευση που επέβαλε και η απρόκλητη βία στην οποία προέβησαν εις βάρος πολιτών οι δυνάμεις της αστυνομίας κατ’ εντολή του Μεγάρου Μαξίμου, αποτελούν ωμή παραδοχή της Ν.Δ. ότι έχει εξαντληθεί κάθε δυνατότητά της να πείθει και να προχωρά.
Είναι η παραδοχή πως η μόνη της διέξοδος πλέον, είναι η καταφυγή στην ωμή βία και τον καταναγκασμό.
Οι κυβερνητικές αποφάσεις και τα γεγονότα των τελευταίων ημερών ανέδειξαν δύο ακόμα ζητήματα. Αφενός την προσπάθεια της Ν.Δ. να αποκρύψει την αποτυχία της στη διαχείριση της πανδημίας και αφετέρου τα ιστορικά προηγούμενα που έχει η ίδια και τα στελέχη της με την τότε εξέγερση. Προηγούμενα που συμβάλλουν σε μια αγωνιώδη προσπάθεια ιστορικού αναθεωρητισμού και ξεπλύματος της ακροδεξιάς της χώρας.
Μιας ακροδεξιάς που βρίσκεται -ήδη από εποχής Σαμαρά- στη βιτρίνα της Ν.Δ. Μιας ακροδεξιάς, η οποία δεν έπαψε να πιστεύει ότι στο Πολυτεχνείο δεν υπήρξαν νεκροί. Μιας ακροδεξιάς που μετακινήθηκε από τις πρώτες γραμμές του ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, στη προθήκη και μετά στη διοίκηση της ΝΔ. Της ακροδεξιάς που έστησε καριέρες με επιχειρήματα του τύπου «η χούντα άφησε μία οικονομία κούκλα». Της ακροδεξιάς που μετακινήθηκε προς τη ΝΔ χωρίς να αλλάξει ούτε ένα «και» από τη βασική ρητορική και αφήγηση των χουντικών για τη μεταπολίτευση. Με αυτή τη ρητορική μπόλιαζαν τη ΝΔ από το 2012. Τώρα πλέον αισθάνονται όπως το ψάρι μέσα στο νερό.
Έτσι φτάσαμε στη ύβρι που διέπραξε ό κ. Μητσοτάκης στη Βουλή. Υποστήριξε ότι οι αριστεροί αγωνιστές και αγωνίστριες εξαργύρωσαν με θέσεις τούς αγώνες τους κατά της χούντας και τη συμμετοχή τους στη δημοκρατική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Πρόκειται για μια άποψη ντροπιαστική τόσο για τη Δημοκρατία μας όσο βεβαίως και για τον ίδιο και την παράταξή του. Μια πραγματική ύβρις προς τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες εκείνης της περιόδου και την ιστορία του ελληνικού λαού. Μια τοποθέτηση που αποδίδει ταπεινά κίνητρα ιδιωτικού οφέλους σε τότε νεολαίους που κινητοποιήθηκαν με προφανή κίνδυνο της ζωής τους, ενάντια στη δικτατορία. Είναι η απόδειξη πως ο ίδιος αντιλαμβάνεται τη συμμετοχή και των αγώνα μόνο με τέτοιους όρους. Είναι επίσης, αυτονόητα για τον κ. Μητσοτάκη, μια προσπάθεια επιβολής ενός θεσφάτου που θα ήθελε να αναδεικνύονται ηγεσίες, μόνο από «πολιτικά τζάκια», όπως ο ίδιος.
Η επιλογή Μητσοτάκη να παίξει στο γήπεδο της ακραίας πόλωσης γύρισε ως πολιτικό μπούμερανγκ στην κυβέρνηση και οδήγησε τον ίδιο σε βαριά πολιτική ήττα.
Πλέον, η κυβέρνηση αδυνατεί να εμπνεύσει, να πείσει, να κινητοποιήσει. Βρίσκεται, ξεκάθαρα, σε πολιτική απομόνωση. Με μόνους, συνοδοιπόρους την ακροδεξιά και την Ελληνική Λύση.
Απομόνωση, ύβρις και ήττα για τον κ. Μητσοτάκη.
Από την άλλη, οι αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις, υπέγραψαν κοινό κείμενο μετά από δεκαετίες.
Για την ιστορία των αγώνων του ελληνικού λαού ήταν μια πολύ καλή στιγμή.
Για τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις ήταν μια πολύ καλή στιγμή.
Το αν θα αναδειχθεί σε ιστορική τομή μένει αποδειχθεί.
εκ μέρους του Συνδυασμού “Για την Κοινότητα Μεσολογγίου”
Δεν μπορούμε να ποινικοποιήσουμε διαφωνίες που προκύπτουν μεταξύ συνεργατών ούτε και λύσεις συνεργασιών. Η αποπομπή, όμως, ενός ακόμα συνεργάτη του Δημάρχου, κατόχου καίριας θέσης, μας δίνει το έναυσμα να ανοίξουμε δημόσια συζήτηση η οποία αφορά τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε ως πολίτες το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Χαρακτηριστικό που χρειάζεται ένας Δήμος για να διεκδικεί με αξιώσεις τη βιωσιμότητα και ανάπτυξη του, είναι ισχυρή τοπική αυτοδιοίκηση Α Βαθμού. Δηλαδή, Δημοτικοί και Τοπικοί σύμβουλοι οι οποίοι συζητάνε, πιθανόν διαφωνούν αλλά στο τέλος της ημέρας εργάζονται ξεκάθαρα για το κοινό συμφέρον του Δήμου, το οποίο προσανατολίζεται στην ικανοποίηση των δημοτικών αναγκών. Μπορούν να αντιληφθούν ότι ο καθένας μόνος, ίσως βαδίσει λίγο γρηγορότερα αλλά είναι πιο πιθανό συλλογικά να φτάσουν πιο μακριά και μαζί με εκείνους, το Σύνολο. Το οποίο είναι και το ζητούμενο.
Βεβαίως υπάρχουν παθογένειες που δυσχεραίνουν τη δημιουργία συνεργασιών ακόμα και μέσα στον ίδιο πολιτικό φορέα. Το φαινόμενο που παρατηρείται δύο μήνες πριν τις εκλογές, να συσπειρώνονται άνθρωποι υπό την ηγεσία ενός ανδρός και πιθανόν άγνωστοι μεταξύ τους μέχρι εκείνη τη στιγμή, μόνο και μόνο για μια εξυπηρέτηση ή μια εκλόγιμη θέση έχει ως αποτέλεσμα την οικοδόμηση σαθρών θεμελίων από την αρχή του εγχειρήματος. Σε πολλές περιπτώσεις, δημότες που δεν είχαν ποτέ φανταστεί ότι θα βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης, ξαφνικά είναι επικεφαλής.
Συχνό φαινόμενο, αιρετοί να αναλαμβάνουν αρμοδιότητες και αμέσως να θεωρούν ότι αποκτούν την απόλυτη γνώση του αντικειμένου και το θέσφατο. Σταματούν να συμβουλεύονται και να αποφασίζουν συλλογικά. Στο Δημόσιο, όμως, το απολυταρχικό μοντέλο διοίκησης έχει ξεπεραστεί. Αντίθετα οι επιτυχημένοι Δήμοι λειτουργούν με ολικές διαδικασίες. Υπάρχει μια διαρκής συνομιλία μεταξύ εργαζομένων, αιρετών, πολιτών και διοικητικών στελεχών. Η συνεργασία όλων των συντελεστών που απαρτίζουν το Δήμο, είναι προαπαιτούμενο για την επίτευξη των αντικειμενικών στόχων του. Όταν δεν συμβαίνει αυτό, συνήθως, οι δημοτικές Αρχές απομακρύνονται από τους πολίτες, σταματούν να αφουγκράζονται την κοινωνία και λειτουργούν ως κλειστές λέσχες.
Οι παθογένειες της πολιτικής παιδείας ξεπερνιούνται με ανοιχτές πόρτες γραφείων και αιθουσών. Διαμέσου συζητήσεων σε στρογγυλά τραπέζια, με διαφωνίες, εποικοδομητικό διάλογο, στρατηγικές επιλογές, μακροπρόθεσμο προγραμματισμό και αξιολόγηση των αποτελεσμάτων.
Η εκάστοτε Δημοτική Αρχή, της οποίας τη βούληση εκφράζει ο Δήμαρχος, δείχνει επί του πρακτέου με ποιο τρόπο επιλέγει να πορευτεί. Με κλειστά αυτιά και απομάκρυνση από τη κοινωνία ή με ανοικτά αξιοποιώντας τον ανθρώπινο παράγοντα του Δήμου. Δημιουργώντας θεμέλια για ισχυρή εκπροσώπηση στα χρηματοδοτικά ταμεία και στα κέντρα λήψης των αποφάσεων που τον αφορούν.
Η πατρίδα μας βρίσκεται σε πόλεμο μ’ έναν αόρατο εχθρό, έναν εχθρό που δεν διακρίνει ανάμεσα σε φτωχούς ή πλούσιους, αριστερούς ή δεξιούς. Έναν ιό που συνιστά μια ασύμμετρη απειλή για τις ζωές μας, την οικονομία και την κοινωνία μας. Η δεύτερη οριζόντια αναστολή δραστηριοτήτων που κρίθηκε αναγκαίο να επιβληθεί λόγω της γεωμετρικής αύξησης της μεταδοτικότητας του υιού από το πρωί του Σαββάτου απαιτεί από όλους μας, πολίτες, πολιτεία, κόμματα, φορείς, την κοινωνία ολόκληρη, να δείξουμε αίσθημα ατομικής ευθύνης και αυτοσυγκράτησης.
Μιας ατομικής ευθύνης που δεν θα πρέπει να είναι αντικείμενο διαμάχης ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση. Και αυτό διότι σε κάθε δημοκρατική κοινωνία, η ατομική ευθύνη, η παραδοχή δηλαδή από τον κάθε πολίτη ότι οι πράξεις του έχουν αντίκτυπο στον ίδιο, στον συμπολίτη του και στην κοινωνία συνολικά, είναι θεμέλιος λίθος και πυλώνας για την εύρυθμη λειτουργία της. Για αυτό και πρέπει να αποτελεί την πυξίδα όλων μας ώστε να ξεπεράσουμε με ασφάλεια την καταιγίδα του κορωνοϊού.
Η ατομική ευθύνη βέβαια δεν αίρει την ευθύνη του κράτους, ως υπεύθυνου για την διαχείριση της πανδημίας, για την λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων προστασίας για τους πολίτες, για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, τη στήριξη των εργαζομένων, των επιχειρήσεων, της οικονομίας και συνολικά της κοινωνίας ολόκληρης. Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι προφανής. Χαρακτηρίζεται από αποφασιστικότητα, προγραμματισμό, θάρρος, ενσυναίσθηση και κοινωνική ευαισθησία. Βασίζεται πάνω στη δημιουργία ενός κλίματος συναίνεσης στην κοινωνία και βέβαια εμπεριέχει στον πυρήνα της, την αυτοκριτική και την αποδοχή λαθών όπου χρειάζεται.
Η κυβερνητική ευθύνη, όμως, δεν αίρει και την ευθύνη της αντιπολίτευσης. Κρίσιμη για την εύρυθμη λειτουργία της Δημοκρατίας είναι η ύπαρξη μιας υπεύθυνης και παραγωγικής αντιπολίτευσης. Μιας αντιπολίτευσης που καταθέτει τεκμηριωμένες και κοστολογημένες προτάσεις, που καλύπτουν ή συμπληρώνουν τα όποια κενά της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτό είναι αναγκαίο διότι καμία κυβέρνηση στον κόσμο δεν είναι αλάθητη, ειδικά, δε, εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού που έχει γονατίσει χώρες με πολύ πιο προηγμένα συστήματα υγείας και πολύ ισχυρότερες οικονομίες από την Ελλάδα. Άρα είναι ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων της εποχής μας, η ύπαρξη μιας αντιπολίτευσης που παράγει πολιτική, και όχι πύρινους μονόλογους προς τέρψη του κομματικού της ακροατηρίου, περιχαρακωμένη σε πρακτικές του χθες.
Η παρούσα αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Επιλέγει την επιστροφή στην δομική αντιπολίτευση, δίχως εναλλακτική πρόταση, αγνοώντας την κυβερνητική της θητεία και τα μαθήματα που αποκόμισε από αυτήν. Από την ασφάλεια των αντιπολιτευτικών εδράνων, πλειοδοτεί σε λαϊκισμό. Επιλέγει ο κ. Τσίπρας να ακολουθήσει την αντιπολίτευση που προτείνει ο εκλεκτός του Παύλος Πολάκης λοιδορώντας την αντιπολίτευση που προτείνει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Όλοι κρινόμαστε για τις επιλογές μας.
Οι ώρες είναι κρίσιμες και απαιτούν από όλους, πολίτες και πολιτεία, κυβέρνηση και αντιπολίτευση άρση στο ύψος των περιστάσεων, αίσθημα ευθύνης, λόγο μετρημένο και σοβαρό. Η χώρα μας διαθέτει μια κυβέρνηση που ηγείται στον αγώνα κατά του ιού. Έχει, όμως, ανάγκη και από μια σοβαρή αντιπολίτευση. Συνεπώς, η αποδοχή της έννοιας της ατομικής ευθύνης που οδηγεί και στην ανάληψη συλλογικής πολιτικής ευθύνης θα αποδώσει κέρδη αξιοπιστίας στο πολιτικό σύστημα και αίσθημα εμπιστοσύνης και αισιοδοξίας στον ελληνικό λαό.
*Ο Σπήλιος Λιβανός είναι Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της ΝΔ
Κατά τη χθεσινή συνέντευξη τύπου ο Υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας (ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΕΔΏ) μεταξύ άλλων επεσήμανε ότι σύντομα αν όχι το σύνολο των νοσοκομείων της επικράτειας, τα περισσότερα θα κληθούν να περιθάλψουν ασθενείς με COVID-19, από άλλες περιοχές.
Έχοντας και αυτό ως δεδομένο μας προκαλεί εντύπωση ότι εδώ στο Μεσολόγγι από τη μια να θέλουμε καλό νοσοκομείο και από την άλλη δεν θέλουμε ολοκληρωμένη περίθαλψη σε αυτό Γιατί κάπως έτσι μπορεί να θεωρηθεί ο σκεπτικισμός που αναπτύσσεται για την κλινική covid-19 στο νοσοκομείο Μεσολογγίου.
Συνεπώς τα χρήματα που ζητά ο διοικητής του Νοσοκομείου Μεσολογγίου (ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΕΔΏ) να διαθέσει ο δήμος για αγορά εξοπλισμού έχουν δοθεί στο δήμο από ττην Κυβέρνηση ως έκτακτη χρηματοδότηση αποκλειστικά για τον σκοπό αυτό. Δόθηκαν δηλαδή για την προστασία από την COVID-19.
Όπως ισχυρίζεται ο κ. Παπαδόπουλος τα χρήματα που δόθηκαν από την Κυβέρνηση δεν έχουν διατεθεί, “δεν έχουν σπαταληθεί” θα συμπληρώναμε εμείς.
Έτσι όσοι ενδεχομένως έστω και λίγοι εκφράζουν επιφυλάξεις για την πρόταση του κ. Παπαδόπουλου:
Μήπως τα χρήματα θα ήθελαν να διατεθούν για αμφιβόλου αποτελεσματικότητας στον περιορισμό της COVID-19 “ψεκασμούς”;
Μήπως θα ήθελαν τα χρήματα αυτά να διατεθούν σε “μεροκάματα” για μικροπολιτικούς λόγους;
Μήπως θα ήθελαν τα χρήματα αυτά να διατεθούν σε μάσκες;
Μέρος από το μέχρι τώρα αδιάθετο ποσό ο κ. Παπαδόπουλος ζήτησε να διατεθεί για ιατρικοτεχνολογικό εξοπλισμό στο Νοσοκομείο Μεσολογγίου για την βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών που εκτός των άλλων θα περιορίσουν τις διακομιδές στην Πάτρα ή αλλού με ότι θετικό αυτό συνεπάγεται, για ασθενείς και συγγενείς τους…
Τέλος, οι παθολόγοι του Νοσοκομείου Μεσολογγίου ΔΕΝ αρνήθηκαν την περίθαλψη ασθενών με COVID-19, αλλά εξέφρασαν τις επιφυλάξεις τους λόγω διάφορων ελλείψεων, που τους αφήναν “ακάλυπτους” σε πιθανή αναζήτηση νομικών ευθυνών και οι ίδιοι ήταν που ζήτησαν το “εντέλεσθαι”. Για του λόγου το αληθές διαβάστε την επιστολή τους (ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΕΔΏ).
Και από ότι είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε έγιναν άμεσες ενέργειες από πλευράς διοίκησης και υπάρχει σε εξέλιξη δρομολόγηση στην ικανοποίηση των επισημάνσεων από τους παθολόγους και πιο συγκεκριμένα στην κάλυψη θέσεων ιατρικού προσωπικού.
Ο πρώην δήμαρχος Μεσολογγίου, Παναγιώτης Κατσούλης με ανοιχτή επιστολή καταθέτει υπόψη της δημοτικής αρχής πρόταση για τη διάσωση και ανάδειξη των ιστορικών νησίδων της λιμνοθάλασσας.
Συγκεκριμένα η πρόταση του κ. Κατσούλη έχει ως εξης:
“Στις 18 Μαΐου δημοσιεύτηκε από τη Διαχειριστική Αρχή της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας η πρόσκληση που αφορούσε “ΔΡΑΣΕΙΣ στα πλαίσια των ΟΧΕ ΚΑΤΑΚΟΛΟΥ-ΑΡΧΑΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ-ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ”, δαπάνης 18.300.000 €, η οποία λήγει στις 31-12-2021.
Οι δράσεις που θα χρηματοδοτηθούν, μεταξύ άλλων, αφορούν “την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς…και την ανάδειξη της με τρόπους που ενισχύουν τον τουρισμό…έργα και ενέργειες ανάδειξης, προβολής και δικτύωσης των πολιτιστικών πόρων όπως Μνημεία, Σύνολα και Αρχαιολογικοί Χώροι, πολιτιστικές διαδρομές με έμφαση στη δικτύωση επισκέψιμων Μνημείων, Αρχαιολογικών Χώρων και Μουσείων, στη βελτίωση τόσο της επισκεψιμότητας…την προστασία των φυσικών τοπίων και την ανάδειξη τους με τρόπους που ενισχύουν τον τουρισμό…”.
Ακόμη προβλέπονται δράσεις “για τη διατήρηση και αποκατάσταση οικοτόπων που κινδυνεύουν από την κλιματική αλλαγή… Ανάσχεση διάβρωσης και ερημοποίησης εδαφών…Εκπόνηση ολοκληρωμένων προγραμμάτων ανάπτυξηςοικοτουρισμού…λαμβάνοντας υπόψη το Πλαίσιο Δράσεων Προτεραιότητας για το Δίκτυο Natura 2000”.
Καθίσταται ολοφάνερο από τον τίτλο και μόνο της πρόσκλησης, ότι ως Δήμος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου αυτή μας αφορά άμεσα και σχεδόν αποκλειστικά. Ουσιαστικά πρόκειται για δράσεις και έργα συνδυαστικά και συμπληρωματικά της αρχικής πρόσκλησης στα πλαίσια της Ολοκληρωμένης Χωρικής Επένδυσης (ΟΧΕ), η οποία ήδη υλοποιείται για την περιοχή μας (Αρχαιολογικό Μουσείο, δρόμος Τουρλίδας κ.α.).
Στην περιοχή της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου – Αιτωλικού βρίσκονται οι ιστορικής σπουδαιότητας νησίδες της Κλείσοβας, του Βασιλαδιού και του Ντολμά. Νησίδες οι οποίες αποτέλεσαν τους προμαχώνες των “Ελευθέρων Πολιορκημένων” σε Μεσολόγγι και Αιτωλικό και στις οποίες συντελέσθηκαν σκληρές μάχες με τους Τουρκοαιγυπτίους κατακτητές προ της ηρωικής Εξόδου των υπερασπιστών του Μεσολογγίου.
Στο πέρασμα του χρόνου και παρά τις μικρές βελτιωτικές παρεμβάσεις που προϋπήρξαν, οι νησίδες αυτές έχουν υποστεί σημαντικές φθορές και αλλοιώσεις. Το δε φαινόμενο της περιβαλλοντικής κρίσης/κλιματικής αλλαγής, επιτείνει τις διαβρωτικές συνέπειες στον υπερθετικό βαθμό και πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως σε μικρό βάθος χρονικού ορίζοντα, αν οι νησίδες αυτές αφεθούν στη “μοίρα” τους, θα κινδυνεύσει η ίδια η υπόσταση τους.
Το προβλεπόμενο χρονικό διάστημα των 14 μηνών είναι επαρκέστατο για την πραγματοποίηση των μελετών και την κατάθεση των τεχνικών προτάσεων/δελτίων εκ μέρους του δήμου. Τώρα όμως θα πρέπει να ληφθούν οι σχετικές αποφάσεις και ακολούθως σε συνεννόηση με την Περιφερειακή και τη διαχειριστική Αρχή να προχωρήσουν οι προ εντάξεις των συγκεκριμένων έργων. Ειδικά για τον Άη Σώστη, γνωρίζω πως υφίσταται από το 2012 προμελέτη στην τεχνική υπηρεσία του δήμου.
Κύριε Δήμαρχε
Κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι
Σε “καταθλιπτικούς καιρούς” σαν τους τωρινούς, η δημιουργία είναι το “σωτήριο” αντίδοτο και η συγκεκριμένη πρόσκληση αποτελεί μοναδική ευκαιρία ΔΙΑΣΩΣΗΣ και ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ των ιστορικών αυτών νησίδων της λιμνοθάλασσας μας, η οποία δεν πρέπει για οιονδήποτε λόγο να χαθεί!”
Προφανώς για την πρόθεση (σ.σ. ίσως έχει γίνει) της ανάθεσης από τη δημοτική αρχή του Μεσολογγίου της εκπόνησης επιχειρησιακού σχεδίου για το 2021, στην ίδια εταιρεία που είχε ανατεθεί η σύνταξη φακέλου για την υποψηφιότητα του δήμου Μεσολογγίου για Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης από την προηγούμενη δημοτική αρχή, ο δημοτικός σύμβουλος, Παναγιώτης Παπαδόπουλος προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
Είναι γεγονός-Πανθομολογούμενο πλέον- ότι η Πανδημία έχει παραλύσει κάθε είδους κοινωνική, πολιτική και αυτοδιοικητική πραγματικότητα. Σε σχέση με την Τ.Α. ζούμε τις πλέον “μαύρες” εποχές της ιστορίας της:
Ανατροπή από το ΥΠΕΣ του εκλογικού συστήματος, με το οποίο διεξήχθησαν οι αυτοδιοικητικές εκλογές το 2019
Ντε φάκτο κατάργηση παρατάξεων, αυτοδιοικητικών οργάνων και αρμοδιοτήτων που έχουν αναφορά το Διοικητικό Συμβούλιο.
Συνεδριάσεις κεκλεισμένων των θυρών « και διά περιφοράς» οι οποίες οσονούπω επανέρχονται δριμύτερες.
Μεταφορά σχεδόν όλων των αρμοδιοτήτων του Δημοτικού Συμβουλίου στην οικονομική επιτροπή του Δήμου (Άρθρο 72 του προσφάτου 12/10 ψηφισθέντος Νόμου του κ. Θεοδωρικάκου (όροι διακηρύξεων, κατακύρωση δημοπρασιών, έργα, μελέτες, προμήθειες, υποβολή προτάσεων σε προγράμματα, προσλήψεις προσωπικού, αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας, έγκριση απολογισμού, προϋπολογισμών, ισολογισμών και ετήσιου προγράμματος δράσης και τόσα άλλα…..)
Προφανώς αυτό βολεύει πολλούς και κυρίως όσους κυβερνούν τους Δήμους γι΄ αυτό και στο Δήμο μας παρά τις συνεχείς οχλήσεις δεν υπάρχει καμία αντίδρασηεπ΄ αυτού!
Αφήστε που πλείστα ερωτήματα που αναζητούν απαντήσεις παραπέμπονται συνεχώς στις καλένδες …..
Είμαστε πλέον υποχρεωμένοι να επικοινωνούμε με τους συμπολίτες μας είτε δια ζώσης, είτε μέσω των ΜΜΕ.
Στην παραπάνω κατεύθυνση ζητούνται οι παρακάτω απαντήσεις από την Δημοτική αρχή.
1.Είναι προς συζήτηση και λήψη απόφασης -δια περιφοράς πλέον- η συμμετοχή σε δίκτυο “Βιώσιμης ανάπτυξης” στο οποίο προεδρεύει η σύζυγος του πρώην προέδρου της ΚΕΔΕ και του Περιφερειάρχη Αττικής κ. Πατούλη ναι ή όχι; Αποτελεί “ύβρι” για τον Δήμο Ι.Π. Μεσολογγίου, να έρθει η κ. Πατούλη -με ότι αυτή σηματοδοτεί- να μας διδάξει “Βιώσιμη ανάπτυξη”….!
2.Το « φωτεινό» επιχειρησιακό σχέδιο για το 2021 ή μάλλον για το 2026, έχει ανατεθεί στην εταιρεία που υπέβαλλε τον φάκελο για την υποψηφιότητα του Δήμου για την πολιτιστική Πρωτεύουσα 2021 -ακόμη αναζητάται η αξιολόγηση της πρότασης- επί Δημαρχίας Καραπάνου ναι ή όχι; Για απαντήστε μας κ. Δήμαρχε…. θα έχει πολύ ενδιαφέρον νομίζω…
Κάποιοι θα πρέπει να αντιληφθούν -για μία ακόμη φορά- ότι το φαίνεσθαι, παρακάμπτει την ουσία των Δημοσίων πραγμάτων ως εκ τούτου όπως λέει και ο λαός μας «μία από τα ίδια , ίσως και χειρότερα».
Υ.Γ 1… Το Δίστιχο « ήταν τα στήθη σου άσπρα σαν γάλατα και μου έλεγες γαργάλατα», δεν αποδίδεται σε κανένα. Απλώς σαν ιστορική αναφορά μας έρχεται στην μνήμη..
Υ.Γ2… Αίολες υποσχέσεις και έωλα επικοινωνιακά κόλπα. Ένα τσιγάρο δρόμος….
Γράφει ο Ηλίας Ν. Πάνου Αντιπρόεδρος ΟΝΝΕΔ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Τις τελευταίες εβδομάδες η ελληνική κοινωνία κινείται στους ρυθμούς της δίκης της Χρυσής Αυγής, η οποία έλαβε χώρα στο Εφετείο Αθηνών. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της χώρας καταδίκασε τις ενέργειες και τις πράξεις του συγκεκριμένου πολιτικού κόμματος και μάλιστα ορισμένοι με ιδιαίτερο ζήλο.
Η μνήμη τους βέβαια λειτουργεί επιλεκτικά και μάλλον, ξεχνάει πώς φτάσαμε να πανηγυρίζουμε την επιβολή της δικαιοσύνης στις ενέργειες του Μιχαλολιάκου και της παρέας του.
Ξεχνάνε πως οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας έφεραν ενώπιον της δικαιοσύνης, αυτούς τους ανθρώπους που προσβάλλουν τη δημοκρατία μας και πρόσφεραν τα τελευταία χρόνια σκηνές ντροπής εντός και εκτός κοινοβουλίου.
Ξεχνάνε τις αλλαγές που οι ίδιοι έφεραν στο ποινικό κώδικα στη περίοδο διακυβέρνησης τους, οι οποίες αλλαγές πιθανόν να δώσουν χέρι βοηθείας στη φερόμενη ως εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή.
Βέβαια, όπως υποστήριξε τις προάλλες ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Σταύρος Κοντονής δεν υπήρξε συναλλαγή της Χρυσής Αυγής και του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα για τον ποινικό κώδικα και ίσως τα λάθη έγιναν από “επιπολαιότητα”.
Η πρώτη φορά αριστερά, έφερε έναν ποινικό κώδικα κομμένο και ραμμένο στην πελατεία της, κλείνοντας το μάτι στη παραβατική και συχνά εγκληματική δράση των άκρων. Και δεν έφτανε μόνο αυτό, αλλά επί πέντε χρόνια κυβέρνησής τους έπαιζαν με τη νοημοσύνη του Έλληνα πολίτη, όταν έλεγαν πως “δεν υπάρχει κατάλληλη αίθουσα για να διεξαχθεί η δίκη”.
Παρόλα αυτά, παρακολουθήσαμε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις 7 του Οκτώβρη να βρίσκεται ως υποστηρικτής του Δικαίου και της αλήθειας έξω από το δικαστήριο, δηλώνοντας μάλιστα πως “ο λαός της Αθήνας δίνει την ετυμηγορία”.
Αναμφίβολα, παρακολουθώντας τις εξελίξεις και τις αντιδράσεις των τελευταίων ημερών δεν μπορούμε παρά να προβληματιστούμε σαν νέοι άνθρωποι για το πώς κάποιοι αντιλαμβάνονται τη δικαιοσύνη.
Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης καθώς και η οργάνωση νέων της Νέας Δημοκρατίας από τη πρώτη στιγμή μέσω του προέδρου της Παύλου Μαρινάκη, καταδίκασαν αυτές τις πρακτικές που ποτίζουν το δέντρο της ανομίας και αδικίας στη κοινωνία μας.
Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον και άλλες οργανώσεις θα ακολουθήσουν το παράδειγμά μας προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, με μοναδικό γνώμονα το δίκαιο και το σωστό στη καθημερινότητα μας.
