Ένα διήμερο εκδηλώσεων για το κλίμα διοργανώνεται στο Αιτωλικό στις 6 & 7 Δεκεμβρίου 2025. Δεν πρόκειται για κάποια επιστημονική συνάντηση, αλλά για δύο δημόσιες συζητήσεις που στόχο έχουν να δώσουν τον λόγο στους ίδιους τους πολίτες της περιοχής. Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στα βιώματα και τα συναισθήματά τους από την κλιματική αλλαγή, και στο πώς αυτά επηρεάζουν τις αντιλήψεις τους και τη σύνδεσή τους με τη φύση και το περιβάλλον.
Το νησάκι αυτό, στο μέσο περίπου της λιμνοθάλασσας Αιτωλικού-Μεσολογγίου, αποτελεί ένα τυπικό παράδειγμα μικρής επαρχιακής πόλης που δέχεται πιέσεις από το εκρηκτικό μείγμα των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και του χάσματος πόλης-υπαίθρου, δηλαδή της υπερσυγκέντρωσης πληθυσμού, εξουσίας, πόρων και ευκαιριών στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Εξάλλου, τον περασμένο Μάρτιο, ο ανεξάρτητος χώρος τέχνης Tavros, σε συνεργασία με τοπικούς δρώντες και με την υποστήριξη του Ιδρύματος Χάινριχ Μπελ – Γραφείο Θεσσαλονίκης, διοργάνωσε στο Αιτωλικό μια ανοιχτή συζήτηση, μέρος του διετούς προγράμματος «Vanishing landscapes – Τοπία που χάνονται». H ουσιαστική εκείνη συζήτηση αποτέλεσε το έναυσμα για την επιλογή του Αιτωλικού ως τόπου υλοποίησης της πρώτης Συνέλευσης Πολιτών στην Ελλάδα, η οποία σχεδιάζεται για το 2026.
Διεθνής πρακτική που κερδίζει συνεχώς έδαφος, οι Συνελεύσεις Πολιτών για το κλίμα αποτελούν μια συμμετοχική διαδικασία που κινητοποιεί τους πολίτες και τους εμπλέκει οργανικά στη χάραξη πολιτικών, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη συμπερίληψη και συνδυάζοντας την προστασία του περιβάλλοντος με την ενίσχυση της δημοκρατίας. Στο πλαίσιο αυτής της ευρύτερης πρωτοβουλίας πραγματοποιούνται και οι διήμερες εκδηλώσεις «Οι πολίτες για το κλίμα».
Πρόγραμμα
Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2025 – 18:00-20:00 – Πολιτιστικός & Μορφωτικός Σύλλογος «Το Αιτωλικό»: «Πώς λέμε ιστορίες για το κλίμα;» Παρουσίαση βιβλιοθήκης για το κλίμα «Γιάννης Ρουσόπουλος» & δημόσια συζήτηση
Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2025 – 11:00-13:30 – Κέντρο Χαρακτικών Τεχνών Μουσείο «Βάσω Κατράκη»: «Κλιματικό café στο μουσείο» Μια χαλαρή συζήτηση της κοινότητας σχετικά με την κλιματική αλλαγή, με καφέ και κεράσματα
Μια πληθώρα θαλασσινών γεύσεων, προσφορά της Λιμνοθάλασσας του Αιτωλικού, αλλά και άφθονο κέφι, με συνοδεία εκλεκτού τοπικού κρασιού, απόλαυσε το πλήθος επισκεπτών και ντόπιων που παραβρέθηκαν στην Γιορτή Ψαριού στο Αιτωλικό, το βράδυ του Σαββάτου, 27 Σεπτεμβρίου 2025.
Η εκδήλωση διοργανώθηκε από τον Δήμο Ιερής Πόλης Μεσολογγίου,τον Σύλλογο Τριτέκνων Αιτωλικού και Περιχώρων και τον Σύλλογο Εθελοντών Αιμοδοτών «Η Αγία Αγάθη», με την ευγενική υποστήριξη του Συλλόγου Γυναικών Κατοχής «Αλθαία» και των Οινοπαραγωγών Κατοχής, με σκοπό να αναδείξει την αυθεντικότητα της τοπικής γαστρονομίας και την πολύτιμη παράδοση της αλιείας και της Λιμνοθάλασσας του Αιτωλικού.
Οι επισκέπτες πλημμύρισαν τις γραφικές γειτονιές του Αιτωλικού, απολαμβάνοντας ολόφρεσκα ψάρια, εκλεκτές τοπικές λιχουδιές και σπεσιαλιτέ που παρουσίασαν οι ντόπιοι παραγωγοί και επαγγελματίες, ενώ η βραδιά συνοδεύτηκε από ζωντανή μουσική, χορό και την ατμόσφαιρα της παραδοσιακής φιλοξενίας που χαρακτηρίζει την περιοχή.
«Η Γιορτή Ψαριού αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους θεσμούς της περιοχής μας. Φέτος, για άλλη μία χρονιά, είχαμε την τιμή να φιλοξενήσουμε επισκέπτες από όλη την Ελλάδα και να τους γνωρίσουμε την μοναδικότητα του Αιτωλικού», δήλωσε ο Δήμαρχος Ιερής Πόλης Μεσολογγίου, Σπύρος Διαμαντόπουλος. «Ευχαριστούμε όλους όσους συνέβαλαν στην επιτυχία της εκδήλωσης, τους συλλόγους, τους χορηγούς, τους εθελοντές, το προσωπικό του Δήμου και, φυσικά, όλους τους συμμετέχοντες που έδωσαν χρώμα και ζωντάνια στην Γιορτή Ψαριού»!
Η Γιορτή Ψαριού του Αιτωλικού αποτελεί εδώ και χρόνια μια επιτυχημένη «συνταγή» που συνδυάζει την παράδοση, τη γαστρονομία και τη φιλοξενία των Αιτωλικιωτών, αναδεικνύοντας με μοναδικό τρόπο την παράδοση και τη σημαντική πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής.
Ο Δήμος Ιερής Πόλης Μεσολογγίου και ο Σύλλογος Τριτέκνων Αιτωλικού και Περιχώρων προσκαλούν όλους τους φίλους της καλής παρέας και της τοπικής γαστρονομίας στην Γιορτή Ψαριού, μια μοναδική εκδήλωση που προάγει τον πολύτιμο θησαυρό της Λιμνοθάλασσας του Αιτωλικού, το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2025, στις 20:30, στις γραφικές γειτονιές του Αιτωλικού.
Η Γιορτή Ψαριού αποτελεί έναν θεσμό που συγκεντρώνει πλήθος επισκεπτών κάθε χρόνο και έχει καθιερωθεί ως σημείο συνάντησης για την τοπική κοινωνία, αλλά και για τους φίλους του ψαριού και της αλιείας, που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και των παραδόσεων των κατοίκων της περιοχής εδώ και αιώνες.
Στο κάλεσμα των διοργανωτών της γιορτής αναφέρεται:
“Ανακαλύψτε την αυθεντικότητα της τοπικής γαστρονομίας με ολόφρεσκα ψάρια, εκλεκτές λιχουδιές, τοπικές σπεσιαλιτέ, συνοδευόμενα από κρασί, ζωντανή μουσική και χορό, στην πάντα φιλόξενη ατμόσφαιρα του Αιτωλικού που συναντά τη ζωντάνια και τη χαρά της γιορτής.
Ελάτε να ζήσετε μια αξέχαστη βραδιά γεμάτη γεύσεις, μουσική και ανεξίτηλες αναμνήσεις. Η Γιορτή Ψαριού είναι η ευκαιρία για να γνωρίσετε από κοντά το Αιτωλικό, τη γαστρονομία του, τις παραδόσεις του και τη ζεστασιά των ανθρώπων του.
Του Γεωργίου Κομζιά, εκπαιδευτικού, ερευνητή και συγγραφέα
Η τοπική μας παράδοση δεν είναι απλή υπόθεση αναπαράστασης· είναι μνήμη ζώσα, γραμμένη με τον ιδρώτα και το αίμα των προγόνων μας, με τους αγώνες και τις χαρές της κοινότητας. Κάθε πανηγύρι, πέρα από την ψυχαγωγία, αποτελεί φορέα συλλογικής μνήμης, ένα σημείο αναφοράς που συνδέει τις γενιές και μεταδίδει αξίες.
Πρόσφατα, όμως, σε εκδήλωση που οργανώθηκε με καλή –υποτίθεται– πρόθεση, η ιστορική διάσταση του πανηγυριού παρουσιάστηκε με στρεβλώσεις, παραλείψεις και ανακρίβειες. Δεν πρόκειται για μια «ασήμαντη λεπτομέρεια». Όταν η ιστορία παραχαράσσεται ή απλουστεύεται, χάνει την αλήθεια της και μαζί κινδυνεύει να χαθεί και η βαθύτερη σημασία της παράδοσής μας.
Το πανηγύρι της Αγι’ – Αγάθης δεν γεννήθηκε ως ένα απλό γλέντι. Συνδέεται με την πίστη, με τα ήθη και με τις ιστορικές συγκυρίες του τόπου. Οι πομπές, τα τραγούδια, οι χοροί, οι μνήμες αγώνων και θυσιών, οι μυστικές τελετουργίες των παλιών χρόνων, όλα αυτά δεν μπορούν να παραβλέπονται ούτε να «προσαρμόζονται» στις ανάγκες μιας παράστασης ή μιας ευκαιριακής αφήγησης.
Το πανηγύρι της Αγί’ – Αγάθης: μια ιδιαίτερη μνήμη του τόπου
Το πανηγύρι της Αγι’ – Αγάθης δεν φέρει τον συνηθισμένο θρησκευτικό ή εμπορικό χαρακτήρα που συναντά κανείς σε άλλα τοπικά δρώμενα. Η ξεχωριστή λαογραφική του φυσιογνωμία συνοδεύεται από μια σπουδαία ιστορική και χρονολογική σημασία. Τελείται στις 23 Αυγούστου, ημέρα αφιερωμένη στα Εννιάμερα της Παναγίας, γεγονός που γεννά ευλόγως το ερώτημα: γιατί το πανηγύρι γίνεται με τόση λαμπρότητα την ημέρα αυτή, φέρει το όνομα της Αγίας Αγάθης και συνδέεται με το ομώνυμο ξωκλήσι;
Μία πρώτη εξήγηση δίνει ο Νικόλαος Σπυρόπουλος (1958, σσ. 217–218), ο οποίος υποστηρίζει ότι το πανηγύρι έχει τις ρίζες του σε παλαιότερη γιορτή που τελούνταν στη θέση «Ψηλή Παναγιά» στις 23 Αυγούστου, όταν εόρταζε εκεί το ομώνυμο βυζαντινό μοναστήρι. Το πανηγύρι εκείνο, γνωστό ως «Πανηγύρι της Ψηλής Παναγιάς», συνδέθηκε με τα γεγονότα του 1824, όταν, σύμφωνα με τον ίδιο, συγκεντρώθηκαν εκεί οι οπλαρχηγοί της Βορειοδυτικής Ελλάδας, ύστερα από πρόσκληση του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, για να αναζητήσουν τρόπους περιορισμού της εμφύλιας διαμάχης.
Μια δεύτερη εκδοχή παρουσιάζει ο Ανδρέας Δημητρίου (1929, σ. 36), ο οποίος τοποθετεί την απαρχή του πανηγυριού μετά την πτώση του Ντολμά, το 1826. Τότε, τα γυναικόπαιδα που εγκατέλειψαν το Αιτωλικό τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου προς την 1η Μαρτίου αιχμαλωτίστηκαν στην προσπάθειά τους να καταφύγουν στη Ψηλή Παναγιά. Η τραγική αυτή μνήμη, κατά τον Δημητρίου, άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην τοπική συνείδηση και συνδέθηκε με την καθιέρωση του πανηγυριού.
Σύμφωνα όμως με τον Αιτωλικιώτη Χρήστο Ι. Καρβέλη ή Πατέα (Κομζιάς, σ.σ. 54–55), το 1835, επί δημαρχίας Κουρκουμέλη, το Αιτωλικό θέσπισε αναμνηστικές γιορτές αρματωμένων στη μνήμη των πεσόντων της Επανάστασης. Οι γιορτές αυτές πραγματοποιούνταν σε συγκεκριμένα σημεία που συνδέθηκαν με σπουδαία γεγονότα του Αγώνα – στη Φοινικιά, στον Άγιο Νικόλαο Κούντουρο, στον Άγιο Αθανάσιο – και φαίνεται πως τελούνταν ανήμερα της εορτής του κάθε Αγίου, ημέρα δηλαδή του πανηγυριού. Αποτέλεσαν ξεχωριστά πανηγύρια με ιστορικό και θρησκευτικό χαρακτήρα, τα οποία συνέβαλαν στη διαμόρφωση της συλλογικής μνήμης και ενίσχυσαν το κύρος της τοπικής παράδοσης.
Μετά την Απελευθέρωση, όταν η ζωή βρήκε ξανά τον ρυθμό της, οι κάτοικοι ανηφόρισαν στο ερειπωμένο μοναστήρι της Ψηλής Παναγιάς για να πανηγυρίσουν. Στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1830, με την ανέγερση του ξωκλησιού της Αγίας Αγάθης σε πιο προσιτό σημείο, με άνεση χώρου για τις μεγάλες συγκεντρώσεις, η πρώτη ονομασία ξεχάστηκε. Έτσι, το πανηγύρι μεταφέρθηκε, ανανεώθηκε και «βαπτίστηκε» εκ νέου: από «Πανηγύρι της Ψηλής Παναγιάς» έγινε το γνωστό σε όλους «Πανηγύρι της Αγι’ – Αγάθης».
Σήμερα, η γιορτή αυτή δεν αποτελεί απλώς μια λαϊκή πανήγυρη, αλλά ένα ζωντανό μνημείο ιστορικής συνέχειας· μια γέφυρα που συνδέει τον τόπο με την παράδοσή του και τους ανθρώπους με τη συλλογική τους μνήμη.
Χορός στην πλατεία (φωτ. Γ. Κομζιάς)
Τα πανηγύρια των αρματωμένων
Το πανηγύρι της Αγίας Αγάθης εντάσσεται σε έναν ευρύτερο κύκλο εθιμικών τελετουργιών που είναι γνωστά ως πανηγύρια των αρματωμένων. Τα πανηγύρια αυτά, λόγω της ιδιότυπης συμμετοχής των πανηγυριστών, έχουν πολυσύνθετου χαρακτήρα: ιστορικό, θρησκευτικό, κοινωνικό και συμβολικό μαζί και με την αρχή τους βασισμένη στην ανάμνηση κάποιου εθνικού γεγονότος τοπικής ή γενικότερης σημασίας. Κάποια σημαντικά γεγονότα εθνικού περιεχομένου της εποχής του Αιτωλικού κλεφταρματολισμού, συνταιριασμένα με κάποιο επίκαιρο θρησκευτικό, έμειναν βαθιά χαραγμένα στη μνήμη των όσων επέζησαν από εκείνον τον μεγαλειώδη αγώνα για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και, όταν αργότερα κέρδισαν τη λευτεριά τους, το πρώτο τους μέλημα ήταν να τιμήσουν και να πανηγυρίσουν τα γεγονότα εκείνα ως τοπικές εθνικές γιορτές.
Τα μεγαλύτερα από τα παραπάνω πανηγύρια, τα οποία αποτελούν και τους κεντρικούς πυρήνες όλων των άλλων, είναι αυτά της του Αη – Συμιού και Αγι’ – Αγάθης. Σημεία αναφοράς αυτών είναι τα μοναστήρια της Ψηλής Παναγιάς και του Αη – Συμιού, χώροι στους οποίους γινόταν κατά την τουρκοκρατία οι συναντήσεις των κλεφταρματολών του Ζυγού. Τα υπόλοιπα πανηγύρια που παρουσιάζουν την ίδια οργανωτική μορφή είναι: του αγίου Γεωργίου στο Μάστρο, του Αγίου Ιωάννη στο Ευηνοχώρι, της Αγίας Παρασκευής στο Νεοχώρι, της Αγι’ – Αγάθης στη Σταμνά, του Αγίου Ιωάννη στη Γουριά και των αγίων Ασωμάτων στον Άγιο Ηλία.
Τα πανηγύρια των αρματωμένων: τελετουργία και μύηση
Το πανηγύρι των αρματωμένων διατηρούν σταθερές, αναλλοίωτες εθιμικές πρακτικές – το ντύσιμο, το κάλεσμα, την ικεσία, τους χορούς, την πομπή και το τελετουργικό κλείσιμο. Ο τρόπος βίωσης και η δομή του καταδεικνύουν τις βαθιές του ρίζες στο αρχαίο ελληνικό παρελθόν. Στον πυρήνα του βρίσκεται ο μυητικός χαρακτήρας. Η διαδικασία ξεκινά με το κάλεσμα, που εισάγει τον μυητικό αποκλεισμό, συνεχίζεται με τις τελετουργίες γύρω από την πόλη και κορυφώνεται με την επιστροφή και την επανένταξη του νέου άντρα στο οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον. Η ένδυση και τα εξαρτήματα της φορεσιάς λειτουργούν ως συμβολική σφραγίδα αυτής της μύησης.
Για να ερμηνεύσει κανείς τα πανηγύρια των αρματωμένων, οφείλει να ξεπεράσει δύο εμπόδια: τους αιτιολογικούς μύθους που κατά καιρούς επινοήθηκαν γύρω από τις τελετουργίες τους και την εξέλιξη των δρωμένων μέσα στον χρόνο. Συχνά, πρόχειρες εξηγήσεις προσέδωσαν στα πανηγύρια εθνικό ή ιστορικό χαρακτήρα, επισκιάζοντας τον βαθύτερο πυρήνα τους.
Από την παρατήρηση ξεχωρίζουν δύο βασικά στοιχεία. Πρώτον, η ιεροπρέπεια που τα συνοδεύει. Οι παρέες των αρματωμένων διατήρησαν τον μυστηριακό χαρακτήρα τους και δεν εκφυλίστηκαν σε απλό θέαμα. Αυτό επέτρεψε τη διάσωση πανάρχαιων τελετουργιών, οι οποίες μας αποκαλύπτουν τον πολιτισμικό κόσμο μιας παλαιότερης κοινωνίας. Δεύτερον, τα πανηγύρια διατηρούν την πληρότητα μιας ολοκληρωμένης τελετής, με αρχή, μέση και τέλος, κατά το πρότυπο της αρχαίας γιορτής: πομπή – αγώνας – κώμος.
Κεντρικός πυρήνας είναι η μύηση. Ο νέος μύστης δέχεται το κάλεσμα της παρέας, αποκόπτεται από το οικογενειακό περιβάλλον και εντάσσεται στον κόσμο των αρματωμένων. Το τελετουργικό κάλεσμα, με συνοδεία ζουρνάδων σε δίσημο ρυθμό, κορυφώνεται στην πομπή προς την εκκλησία, όπου λαμβάνεται η ευλογία και καθαγιάζεται ο χώρος με κυκλική περιφορά. Ακολουθεί η πορεία στους δρόμους της πόλης, πράξη προστασίας της κοινότητας από τις κακές δυνάμεις. Ο μαγικός κύκλος, μια πανάρχαια αποτροπαϊκή πράξη (Charles Stewart, 2000), οριοθετεί το ιερό από το κοσμικό και ενισχύεται με κυκλικούς χορούς, αυστηρά καθορισμένους και συγχρονισμένους με τη μουσική.
Οι αρματωμένοι εμφανίζονται ως ένοπλος θίασος, όχι πολεμικός αλλά λατρευτικός (E. Fehrle). Τα όπλα και τα ασημικά της φορεσιάς λειτουργούν αποτροπαϊκά, ενώ οι χορευτικοί βηματισμοί σε αργό και γρήγορο ρυθμό αποτελούν ικεσία και εξευμενισμό. Στην ουσία πρόκειται για κατάλοιπο αρχαίων ενόπλων χορών, όπως των Κουρητών και των Κορυβάντων, που προστάτευαν τη θεότητα στις κρίσιμες μεταβάσεις του χρόνου.
Η χρονική περίοδος τέλεσης, ιδίως των χειμωνιάτικων πανηγυριών, συμπίπτει με την είσοδο της άνοιξης – την αρχή του ενιαυτού στον αρχαίο κόσμο. Έτσι, τα πανηγύρια των αρματωμένων εγγράφονται στο ετήσιο λατρευτικό ημερολόγιο ως δρώμενα προστασίας, μύησης και κοινωνικής συνοχής.
Η ουσία τους, λοιπόν, δεν βρίσκεται στους νεότερους μύθους που τα συνέδεσαν με γεγονότα της Τουρκοκρατίας, αλλά στην διαχρονική τελετουργία που επιβεβαιώνει την αλληλεγγύη της παρέας, ανανεώνει τους δεσμούς και επιτρέπει την ένταξη νέων μελών. Ένα ζωντανό απολίθωμα μιας πανάρχαιας παράδοσης που επέζησε ακέραιη μέχρι τις μέρες μας.
Η αλήθεια είναι ότι η μνήμη των πανηγυριών έχει επιβιώσει γιατί μεταβιβάστηκε πιστά από γενιά σε γενιά, μέσα από το στόμα των γερόντων, τις διηγήσεις, τα τραγούδια, τις μαρτυρίες. Δεν είναι ιδιοκτησία κανενός μεμονωμένου φορέα· είναι κοινό κτήμα της κοινωνίας μας. Κι αυτό το κτήμα δεν έχουμε το δικαίωμα να το διαστρεβλώνουμε.
Ο ρόλος μας, ως κοινότητα, είναι να το προστατεύσουμε. Να το καταγράψουμε σωστά, να το διδάξουμε στα παιδιά, να το μεταφέρουμε με σεβασμό. Μόνο έτσι θα συνεχίσει να αναπνέει και στο μέλλον, χωρίς να χάσει την αυθεντικότητά του.
Ας είναι λοιπόν το πρόσφατο περιστατικό ένα καμπανάκι. Γιατί η παράδοση δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο· είναι η ίδια η ψυχή του τόπου. Και η ψυχή δεν επιδέχεται εκπτώσεις.
Βιβλιογραφία
Stewart, (2000). Χρόνος, τελετουργία και τελεολογία. Αρχαιολογία και Τέχνες, 76(Σεπτέμβριος), 28.
Δημητρίου, Α. (1929). Το Αιτωλικό. [Αυτοέκδοση].
Κομζιάς, Γ. (1999). Το πανηγύρι της Άγια Αγάθης. Αιτωλικό: Εκδόσεις Ασημακόπουλος.
Κουφός, Ι. (1971). Αιτωλοακαρνανική και ευρυτανική εγκυκλοπαίδεια. Αθήνα: Ιδιωτική έκδοση
Μέγας, Γ. (2005). Ελληνικές γιορτές και έθιμα της λαϊκής λατρείας (5η έκδ., σ. 175). Αθήνα: Εστία. (Απόσπασμα από Fehrle).
Σπυρόπουλος, Ν. (1958). Το Πανηγύρι της Αγι’ – Αγάθης. Αρχεία Εταιρείας Αιτωλοακαρνανικών Σπουδών (Τόμ. Α΄). Αθήνα.
*Γεώργιος Κομζιάς: Δάσκαλος, ερευνητής και συνεχιστής της παράδοσης
Γεννημένος στη Ροδαυγή Άρτας το 1959, ο Γεώργιος Κομζιάς μεγάλωσε μέσα στον παλμό της ηπειρώτικης παράδοσης. Σπούδασε Παιδαγωγικά στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρούπολης και για χρόνια υπηρέτησε ως δάσκαλος σε δημόσια σχολεία, χωρίς ποτέ να απομακρυνθεί από τον άλλο μεγάλο του έρωτα: τον ελληνικό παραδοσιακό χορό.
Από τα πρώτα του βήματα βρέθηκε στη σκηνή του συγκροτήματος «Δόρα Στράτου», ενώ στη συνέχεια δίδαξε παραδοσιακούς χορούς σε πολιτιστικούς συλλόγους και μοιράστηκε τις γνώσεις του ως εισηγητής σε σεμινάρια σε όλη την Ελλάδα. Με την ίδια αφοσίωση ασχολήθηκε και με τη Λαογραφία, καταγράφοντας μνήμες, δρώμενα και ιστορίες του τόπου του.
Το συγγραφικό του έργο αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για την τοπική και τη γενικότερη λαϊκή παράδοση. Ανάμεσα στα βιβλία του ξεχωρίζουν: «Το πανηγύρι της Αγι’ Αγάθης» (1999), «Το Καγκελάρι. Χορευτικό δρώμενο από τη Ροδαυγή Άρτας» (2003, 2009), «Σαν παραμύθια… τα παιχνίδια της αλάνας» (2011), το πεντάτομο έργο «Η Νησίστα» (2018), καθώς και «Το Αρτινό λαϊκό χοροστάσι» (2021).
Σήμερα, συνεχίζει να υπηρετεί με πάθος τον τόπο του και να φωτίζει, μέσα από την έρευνα και τη γραφή, την αστείρευτη πηγή της λαϊκής μας παράδοσης.
Η φετινή Βενετσιάνικη Βραδιά στο Αιτωλικό απέδειξε για ακόμη μια φορά πως όταν η παράδοση συναντά τη συνεργασία και την αγάπη για τον τόπο μας, το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Σε αυτό το μαγευτικό σκηνικό, όπου το νερό, η μουσική και οι άνθρωποι γίνονται ένα, η συμμετοχή και η στήριξη όλων έδωσαν πνοή στη γιορτή μας.
Πρώτα απ’ όλα, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο που αγκάλιασε με θέρμη τη διοργάνωση, γέμισε την παραλία και όλο το Αιτωλικό με χαμόγελα και δημιούργησε την ατμόσφαιρα που κάνει αυτή τη βραδιά ξεχωριστή.
Ιδιαίτερη μνεία στους καπεταναίους,
Πάνο Κασσάρα
Θέμη Κασσάρα
Λεωνίδα Τσίντζο
Αντρέα Μπέρμπερη
Νίκο Τσοκάντα
Πάνο Τσοκάντα
Φώτη Τσοκάντα
Τάκη Μαρκέτο
Γρηγόρη Τραυλό
Γιώργο Γρίβα
που με το μεράκι και την προσφορά τους χάρισαν τις εικόνες και τα χρώματα που ταξίδεψαν όλους μας σε άλλες εποχές. Χωρίς τη δική τους παρουσία, η Βενετσιάνικη Βραδιά δεν θα είχε την ίδια μαγεία.
Ευχαριστούμε θερμά τους εθελοντές,
Διονύση Μπερερή
Ακριβή Διακονταειδή
Χρήστο Ματσάγγα
Κώστα Λαχανά
Πάνο Καστανά
που με ανιδιοτέλεια, χαμόγελο και ακούραστη διάθεση φρόντισαν κάθε λεπτομέρεια για να κυλήσουν όλα ομαλά.
Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ στους χορηγούς μας,
Saint-Gobain Hellas – Rigips
Lagoa Coffee & more
STOA The Brunch Project
Hotel Alexandra Etoliko
RumOrs Fine Coffees & Spirits
Το κουτουκι Σούβλες Ψητά Μαγειρευτά Θαλασσινά
Αφοί Λασκαράτου Ισχυεμπόριο
Trikalinos Co. Αυγοτάραχα
MotaLina Aitoliko Χαρτικά Απορυπαντικά Είδη Οικιακής Χρήσης
Ηλίας Καρέτσος Πρατήριο Υγρών Καυσίμων
Πατρινός Νωπά Κρέατα Χρυσοβέργι
Το Μπαλκόνι Ταβέρνα Τσιλιπάνος Σταμνά Αιτωλικού
Διονυσης Μπερερης Τοποθετήσεις Επισκευές Κλιματιστικών και Ψυγείων
που στάθηκαν αρωγοί στην προσπάθεια, στηρίζοντας έμπρακτα τον πολιτισμό και την παράδοση του τόπου μας.
Τον Δημήτρη Μανωλάτο με το μουσικό του σχήμα για τη μουσική επένδυση της εκδήλωσης!
Τη βραδιά άνοιξε το Τμήμα Λαϊκών & Παραδοσιακών Χορών του Συλλόγου μας, χορεύοντας με τον χοροδιδάσκαλο Βενιαμίν Γερνά, δάσκαλο του τμήματος, που με περίσσια ενέργεια κράτησε το χορό μέχρι αργά.
Η Βενετσιάνικη Βραδιά ανήκει σε όλους σας. Σας ευχαριστούμε από καρδιάς και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για του χρόνου, με την ίδια αγάπη και τη δύναμη που μας χαρίζετε!
Η Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης-Αποχέτευσης Δήμου Ιερής Πόλης Μεσολογγίου ενημερώνει ότι λόγω βλάβης στον ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό στις πηγές Κεφαλόβρυσου, έχει τεθεί εκτός λειτουργίας μία αντλία, με συνέπεια να είναι μειωμένη η πίεση στο δίκτυο ύδρευσης του Αιτωλικού και του Κεφαλόβρυσου.
Μέχρι την ολοκλήρωση των εργασιών αποκατάστασης θα λειτουργούν μόνο οι τρεις γεωτρήσεις στα Τσαγκριναίικα και η παροχή θα είναι μειωμένη.
Παρακαλούμε τους καταναλωτές για συνετή χρήση του νερού ώστε να επαρκεί για όλους.
Έπειτα από ένα καλοκαίρι γεμάτο παράστασεις, γεμάτο θεατές που απόλαυσαν το έργο που ετοίμασε η Θεατρική Ομάδα “γεια σου” by Ανατολικόν, επιστρέφει, εκεί που ξεκίνησαν όλα, για μια τελευταία ανανεωμένη και πιο απολαυστική παράσταση στο:
📌 θερινό θεατράκι Αιτωλικού
🗓️ 13 Αυγούστου 🕤 21,30
με τη ΜΑΥΡΗ ΚΩΜΩΔΙΑ του Peter Shaffer, σε σκηνοθεσία Διονύση Μπερερή
Μια ξεχωριστή καλοκαιρινή μουσική βραδιά θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν οι κάτοικοι και οι επισκέπτες του Αιτωλικού τη Δευτέρα 11 Αυγούστου, στη Δυτική Παραλία.
Ο Σύλλογος Φίλοι του Ραδιοφώνου Ι.Π. Μεσολογγίου διοργανώνει συναυλία με το συγκρότημα Συνεπιβάτες, σε ένα πρόγραμμα με τίτλο «Τραγούδια και όνειρα», που υπόσχεται να γεμίσει το καλοκαιρινό βράδυ με αγαπημένες μελωδίες και όμορφες στιγμές δίπλα στο νερό.
Η εκδήλωση θα ξεκινήσει στις 21:30 και η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.
Το Αιτωλικό, με το μοναδικό φυσικό του τοπίο και το ηλιοβασίλεμα που μαγνητίζει, αναμένεται να προσφέρει το ιδανικό σκηνικό για μια βραδιά γεμάτη μουσική, τραγούδια και… όνειρα.
Με τη συγκίνηση της τέχνης και τη δύναμη του ερασιτεχνικού θεάτρου
Την Τετάρτη 30 Ιουλίου ολοκληρώθηκε με επιτυχία η 12η Θεατρική Συνάντηση Ερασιτεχνικών Ομάδων «Θεάτρου Όψεις», που διοργανώνεται κάθε χρόνο από τον Πολιτιστικό & Μορφωτικό Σύλλογο «Το Αιτωλικό», δίνοντας το δικό της ξεχωριστό στίγμα στα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής.
Στο πλαίσιο της τελετής λήξης, παρουσιάστηκε η φετινή θεατρική παραγωγή της Ομάδας μας, “Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε” του Λουίτζι Πιραντέλλο, ενώ είχαμε τη χαρά και την τιμή να φιλοξενήσουμε την ηθοποιό και σκηνοθέτη από το Αγρίνιο κα. Γιολάντα Μπαλαούρα, η οποία με συγκίνηση μίλησε για τον κοινωνικό ρόλο του θεάτρου, αποδίδοντας θερμά λόγια για την πόλη του Αιτωλικού, την παράσταση και τη θεατρική μας ομάδα.
Η Θεατρική Συνάντηση «Θεάτρου Όψεις» έχει εξελιχθεί πλέον σε θεσμό, μετρώντας πάνω από 50 θεατρικές ομάδες από όλη την Ελλάδα που έχουν φιλοξενηθεί όλα αυτά τα χρόνια.
Ένα φεστιβάλ που όχι μόνο προβάλλει τον πολιτισμό, αλλά και ενισχύει την εξωστρέφεια της περιοχής, δίνοντας αφορμή σε ανθρώπους να επισκεφθούν το Αιτωλικό, να γνωρίσουν τα μουσεία του (Μουσείο Χαρακτικής Τέχνης «Βάσως Κατράκη», Λαογραφικό Μουσείο), να απολαύσουν την παραλία και τη φιλοξενία της πόλης.
Φέτος, η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε σε συνδιοργάνωση με τον Δήμο Ι.Π. Μεσολογγίου, ο οποίος όχι μόνο συνέβαλε οικονομικά στο φεστιβάλ, αλλά και ανταποκρίθηκε στο αίτημά μας για την αναβάθμιση του Υπαίθριου Θεάτρου Αιτωλικού, με παρεμβάσεις όπως:
Τον Δήμαρχο Ι.Π. Μεσολογγίου κ. Σπύρο Διαμαντόπουλο
Τον Αντιδήμαρχο Πολιτισμού κ. Δημήτρη Πετρόπουλο
Τον Αντιδήμαρχο κ. Γιάννη Κουτσοθόδωρο
Τον Πρόεδρο της Δ.Ε. Αιτωλικού κ. Σωτήρη Καβαλιέρη
για την έμπρακτη υποστήριξή τους.
Ευχαριστούμε επίσης θερμά τους χορηγούς μας για την πολύτιμη στήριξη:
Τρικαλινός Α.Ε.
Εκπαιδευτικό Κέντρο Τσίρκα
Δικηγορικό Γραφείο Σωτήρης Μπούρος
ErgoGallery Μιχ. Κότσαρης
Λογιστική Θωμάς Σύρρος
Χαρτικά ΜΟΤΑΛΙΝΑ
Εργαλεία / Χρώματα / Σιδερικά ΜΑΝΤΕΛΟΣ
Στη φετινή διοργάνωση συμμετείχαν με ενθουσιασμό και υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο οι παρακάτω ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες:
Θεατρική Ομάδα Παναιτωλίου «Χρήστος Καπράλος»
Κορινθιακό Θέατρο “Βασίλης Ρώτας”
Θεατρική Ομάδα Αγρινίου “ΠΡΟΖΑΚ”
Θεατρική Ομάδα Παραμυθιάς “ΘεαΤο”
Θερμές ευχαριστίες και στους συντελεστές της θεατρικής παράστασης “Άνοιξη: Τα κορίτσια της Εξόδου”, που θα παρουσιαστεί στις 2 και 3 Αυγούστου στο Ξενοκράτειο Αρχαιολογικό Μουσείο Μεσολογγίου, καθώς και στον Σωτήρη Γερμανό για την ξενάγηση που προσέφερε στην κα. Μπαλαούρα και στους ηθοποιούς στο Μουσείο Βάσως Κατράκη.
Επόμενες εκδηλώσεις του Συλλόγου:
Παραστάσεις του έργου “Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε”
Τοποθεσία: Υπαίθριο Θέατρο Αιτωλικού
Ημερομηνίες: 4 και 18 Αυγούστου
Ώρα έναρξης: 9:15 μ.μ.
Έκθεση Τμημάτων Χαρακτικής – Ζωγραφικής – Φωτογραφίας
Τοποθεσία: Αύλειος χώρος του Συλλόγου
Εγκαίνια: 10 Αυγούστου, ώρα 8:00 μ.μ.
Διάρκεια: έως 12 Αυγούστου
Ώρες λειτουργίας: 8:00 – 11:00 μ.μ.
Η έκθεση είναι αφιερωμένη στη μνήμη της αγαπητής μας Αφροδίτης Μπαρμπετάκη, μέλους του Συλλόγου και των Εικαστικών Τμημάτων.
Ο Πολιτιστικός και Μορφωτικός Σύλλογος «Το Αιτωλικό» τιμά φέτος, στο πλαίσιο της 12ης Θεατρικής Συνάντησης Ερασιτεχνικών Ομάδων «Θεάτρου Όψεις», μια σπουδαία και διαχρονική παρουσία στον χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης: την ηθοποιό Γιολάντα Μπαλαούρα.
Με καταγωγή από το Καρπενήσι και γεννημένη στα Ιωάννινα, η Γιολάντα Μπαλαούρα ξεκίνησε το ταξίδι της στην τέχνη από μικρή ηλικία, φτάνοντας μέχρι σήμερα να αποτελεί μια πολυσχιδή προσωπικότητα του ελληνικού πολιτιστικού γίγνεσθαι. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Θεοδοσιάδη, κοντά στον αυστηρό δάσκαλο Γιώργο Θεοδοσιάδη και τη σημαντική Ελένη Χατζηαργύρη, που όπως έχει δηλώσει, την προσγείωσε όταν χρειάστηκε.
«Αν δεν ήμουν ηθοποιός, θα είχα τρελαθεί», έχει πει χαρακτηριστικά. «Από το δημοτικό ήθελα να γίνω ηθοποιός».
Η πορεία της στον χώρο του θεάτρου είναι μακρόχρονη και πλούσια. Έχει υπηρετήσει με συνέπεια το ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο, συμμετέχοντας σε σημαντικές παραστάσεις όπως:
«Η αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη
«Περλιμπλίν και Μπελίσα» του Φ. Γκαρθία Λόρκα
«Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη
«Η νύχτα της Ιγκουάνα» του Τ. Ουίλιαμς
«Δον Ζουάν» του Μολιέρου
«Τρωάδες» του Ευριπίδη και πολλά ακόμη έργα.
Έχει συνεργαστεί με κορυφαίους σκηνοθέτες, όπως οι Γιάννης Τσαρούχης, Δημήτρης Μυράτ, Κώστας Καζάκος, Σταμάτης Φασουλής, Ρούλα Πατεράκη, Θοδωρής Γκόνης, Γιώργος Μιχαηλίδης και άλλοι.
Ξεχωριστή θέση στο έργο της έχει η συμμετοχή της στην παράσταση «Lysistrata project» σε σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου, που παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Art Carnuntum Festival στην Αυστρία.
Στον κινηματογράφο συμμετείχε σε ταινίες όπως:
«Ξένο αίμα» (Τώνης Λυκουρέσης)
«Luger» (Κώστας Χαραλάμπους)
«Ζητείται ψεύτης» (Ιεροκλής Μιχαηλίδης)
«Χάραμα» (Αλέξης Μπίστικας)
Στην τηλεόραση ξεκίνησε το 1983 από το «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα Νο2», και ακολούθησαν μεγάλες επιτυχίες όπως:
«Τα λιονταράκια του κυρ-Ηλία»
«Οι απαράδεκτοι»
«Η πολυκατοικία» (ρόλος Ελπίδας Ματσούκα)
«Τα καλύτερά μας χρόνια», «Η τούρτα της μαμάς», «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα», «Στοργή»
Πιο πρόσφατα, «Το Ναυάγιο» και «Τρία Μίλια» (ως Μαρούλα)
Η δραστηριότητά της δεν περιορίζεται μόνο στην υποκριτική. Έχει συμβάλει σημαντικά στην εκπαίδευση και τη θεατρική παιδεία, διδάσκοντας υποκριτική στη Δραματική Σχολή «Ανδρέας Βουτσινάς», πραγματοποιώντας εργαστήρια θεάτρου για εκπαιδευτικούς του Υπουργείου Παιδείας και συνεργαζόμενη με το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών, όπου σκηνοθέτησε παραστάσεις με άτομα με προβλήματα όρασης.
Από το 2011 και μέχρι σήμερα, συνεργάζεται με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, συνεχίζοντας να υπηρετεί με πάθος και συνέπεια το θέατρο. Όπως η ίδια δηλώνει:
«Νιώθω 18 ετών. Αυτό που με κρατάει νέα είναι ότι αντιμετωπίζω τα πράγματα σαν να τα ζω πρώτη φορά. Φροντίζω να προστατεύω την αθωότητά μου».
Η βράβευσή της στο Αιτωλικό είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής στην πολυετή προσφορά της στον πολιτισμό. Η Γιολάντα Μπαλαούρα, με την ενέργεια, το ταλέντο και την παιδεία της, αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα για την επόμενη γενιά ανθρώπων του θεάτρου και του πολιτισμού.
Πολιτιστικός και Μορφωτικός Σύλλογος «Το Αιτωλικό»
