Μια ξεχωριστή εκδήλωση τιμής, μνήμης και πολιτισμού πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας 4 Αυγούστου 2025 στο κτίριο «Συγγρού» στην Κατοχή, με αφορμή την παρουσίαση του λευκώματος «Φεστιβάλ Οινιαδών – 50 Χρόνια Φως & Λόγος», του Κατοχιανού δασκάλου και πρωτεργάτη του θεσμού, Γιώργου Ν. Ρόμπολα.
Η εκδήλωση, που διοργανώθηκε από τον Πολιτιστικό Οργανισμό ΔΙΕΞΟΔΟΣ, στο πλαίσιο του 36ου Φεστιβάλ Αρχαίου Θεάτρου Οινιαδών, ξεπέρασε κάθε προσδοκία σε συμμετοχή και συγκίνηση, καθώς πλήθος κόσμου κατέκλυσε το προαύλιο, τις αίθουσες και ακόμη και τον παραποτάμιο δρόμο μπροστά από το κτίριο, για να τιμήσει το έργο και την προσφορά του συγγραφέα αλλά και να παρακολουθήσει μια ουσιαστική καταγραφή της πεντηκονταετούς πορείας ενός από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θεσμούς της Δυτικής Ελλάδας.
Το πολυτελές λεύκωμα μεγάλων διαστάσεων, το οποίο εκδόθηκε από τον Κοινωφελή Πολιτιστικό Οργανισμό «Διέξοδος» με τη χορηγική υποστήριξη του Γεράσιμου Μπακογιάννη, περιλαμβάνει σπάνιο, πρωτοδημοσιευόμενο φωτογραφικό υλικό και πλήθος τεκμηρίων που καταγράφουν με πληρότητα την ανάδειξη του αρχαίου θεάτρου Οινιαδών και την καθιέρωση του φεστιβάλ.
Μέσα από τις σελίδες του, ο Γιώργος Ρόμπολας μας μεταφέρει σε ένα ταξίδι μνήμης, αγώνα και πίστης – ένα όραμα που ξεκίνησε το 1986 με την αναγέννηση του θεάτρου και την πρώτη παράσταση των «Αχαρνών» του Αριστοφάνη από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου.
Την παρουσίαση του λευκώματος ανέλαβαν η αρχαιολόγος Ανδρονίκη Χρυσάφη, ο δικηγόρος Παντελής Κοκοτός και ο ιδρυτής της «Διεξόδου» Νίκος Κορδόσης, ενώ τον συντονισμό της βραδιάς είχε η φιλόλογος – δημοσιογράφος Ρένα Μπέλλα.
Τον Δήμο Ιερής Πόλης Μεσολογγίου εκπροσώπησε η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Γεωργία (Ζιζή) Φούντα, η οποία στον χαιρετισμό της εξήρε τη συμβολή του συγγραφέα και της «Διεξόδου» στην πολιτιστική ανάταση της περιοχής, χαρακτηρίζοντας το Φεστιβάλ Οινιαδών ως έναν κορυφαίο θεσμό με εμβέλεια που ξεπερνά τα τοπικά όρια.
Συγκίνησε το κοινό ο Γιώργος Ρόμπολας με την από καρδιάς ομιλία του
Θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα απέσπασε ο Γιώργος Ν. Ρόμπολας, κλείνοντας την εκδήλωση με την από στήθους ομιλία του:
Η ομιλία του συγγραφέα, χωρίς κείμενο, ήταν ένα βαθιά βιωματικό αφήγημα. Με απλότητα και ειλικρίνεια, ο δάσκαλος από την Κατοχή ταξίδεψε το κοινό μέσα από προσωπικές μνήμες και κοινωνικές καταγραφές, από τα μαθητικά του χρόνια μέχρι τη σημερινή του πορεία ως θεμελιωτής του Φεστιβάλ Οινιαδών.
Στον πυρήνα της ομιλίας του βρέθηκαν οι δυσκολίες της μεταπολεμικής Ελλάδας – ιδίως της επαρχίας – αλλά και οι ανισότητες που χαρακτήριζαν την κοινωνία εκείνης της εποχής.
Με ιδιαίτερη συγκίνηση αναφέρθηκε στις προσπάθειες που ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 για την ανάδειξη του αρχαίου θεάτρου των Οινιαδών, σε μια περίοδο που ο αρχαιολογικός χώρος ήταν παραμελημένος και χρησιμοποιούνταν ακόμη και ως ποιμνιοστάσιο.
Με λόγο γεμάτο πάθος αλλά και προτάσεις, ο κ. Ρόμπολας δεν περιορίστηκε σε ένα αναστοχαστικό πλαίσιο. Κατέθεσε εκ νέου την πρότασή του για τη δημιουργία σύγχρονων κοιτώνων φιλοξενίας φοιτητών από όλο τον κόσμο στην Κατοχή.
Μια πρόταση με ιστορικό έρεισμα, καθώς στο παρελθόν πανεπιστήμια όπως αυτό του Κάνσας αξιοποίησαν τη μοναδικότητα του αρχαιολογικού χώρου για την προώθηση της μελέτης της αρχαίας ελληνικής γραμματείας.
Κλείνοντας την ομιλία του, ο συγγραφέας δεν δίστασε να θέσει και έναν προβληματισμό με πολιτική διάσταση: την ανάγκη επανεξέτασης του σημερινού μοντέλου της τοπικής αυτοδιοίκησης. Τόνισε ότι οι μεγάλες διοικητικές ενότητες, όπως έχουν διαμορφωθεί, αποδυναμώνουν την έννοια της κοινότητας, καλώντας σε μια νέα ισορροπία που θα δώσει ξανά φωνή και ρόλο στις τοπικές κοινωνίες.
Η παρέμβασή του δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο. Ήταν μια ομιλία που ξεχώρισε όχι μόνο για την ουσία της αλλά και για το ανθρώπινο αποτύπωμα που άφησε. Ένα μήνυμα πίστης στον πολιτισμό, στη μνήμη, στη συλλογική ευθύνη – και ένα κάλεσμα για το μέλλον.
Η εκδήλωση δεν ήταν απλώς μια βιβλιοπαρουσίαση, αλλά μια γιορτή του πολιτισμού, της μνήμης και της συλλογικής προσπάθειας που είχε τα χαρακτηριστικά “θύμισες με πικρές αλήθειες”.
Ένα δημόσιο «ευχαριστώ» σε όσους πίστεψαν, οραματίστηκαν και πάλεψαν ώστε το αρχαίο θέατρο Οινιαδών να ζωντανέψει ξανά και να αποτελέσει σημείο αναφοράς στον χάρτη του σύγχρονου πολιτισμού.
