Ετικέτα: ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΥΓΕΙΑ

Η αρθροπλαστική γόνατος αποτελεί μία από τις πιο καθιερωμένες χειρουργικές επεμβάσεις της σύγχρονης ορθοπαιδικής. Στόχο έχει την αποκατάσταση της άρθρωσης όταν ο χόνδρος έχει υποστεί σοβαρή φθορά, με αποτέλεσμα πόνο, δυσκαμψία και λειτουργικούς περιορισμούς.

Η επέμβαση προσφέρει σημαντική ανακούφιση και εντυπωσιακή βελτίωση της κινητικότητας, ειδικά σε ασθενείς που ταλαιπωρούνται από οστεοαρθρίτιδα ή χρόνιες εκφυλιστικές παθήσεις.

Ποια είναι τα είδη της αρθροπλαστικής γόνατος;

Υπάρχουν τρεις βασικές κατηγορίες επεμβάσεων στην αρθροπλαστική γόνατος, ανάλογα με την έκταση της φθοράς και τις ανάγκες του ασθενούς.

Ολική αρθροπλαστική γόνατος

Αντικαθίστανται όλες οι κατεστραμμένες αρθρικές επιφάνειες με τεχνητά εμφυτεύματα που μιμούνται τη φυσιολογική λειτουργία του γόνατος. Ενδείκνυται σε εκτεταμένη οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδή αρθρίτιδα ή σοβαρή μετατραυματική φθορά.

Μερική (μονοδιαμερισματική) αρθροπλαστική

Αφορά την αντικατάσταση μόνο του προσβεβλημένου διαμερίσματος της άρθρωσης. Οι υγιείς δομές διατηρούνται, προσφέροντας πιο φυσική αίσθηση κίνησης. Εφαρμόζεται σε ασθενείς με εντοπισμένη βλάβη και χωρίς αστάθεια.

Αναθεώρηση αρθροπλαστικής

Πρόκειται για πιο απαιτητική επέμβαση, η οποία γίνεται όταν η αρχική πρόθεση έχει φθαρεί, χαλαρώσει ή παρουσιάσει επιπλοκές, όπως μόλυνση ή αστάθεια. Τα παλιά εμφυτεύματα αντικαθίστανται με ενισχυμένες προθέσεις νέας γενιάς.

Πότε αποτελεί μονόδρομο η αρθροπλαστική γόνατος;

Η επέμβαση κρίνεται απαραίτητη όταν:

• υπάρχει προχωρημένη οστεοαρθρίτιδα τελικού σταδίου,
• έχει προκύψει σοβαρή παραμόρφωση του άκρου,
• ο πόνος είναι συνεχής και δεν ανταποκρίνεται στη φαρμακευτική και φυσικοθεραπευτική αγωγή,
• περιορίζεται σημαντικά η κινητικότητα και η βάδιση,
• η ποιότητα ζωής επιδεινώνεται.

Όταν τα συμπτώματα παραμένουν παρά τη συντηρητική αγωγή, η αρθροπλαστική γόνατος προσφέρει μια ασφαλή και αποτελεσματική λύση.

Πώς πραγματοποιείται η επέμβαση;

Η διαδικασία γίνεται υπό γενική ή περιοχική αναισθησία και διαρκεί συνήθως 1–2 ώρες. Μέσα από μικρή τομή, αφαιρούνται οι φθαρμένες επιφάνειες και τοποθετούνται τα ειδικά σχεδιασμένα εμφυτεύματα. Ανάλογα με την περίπτωση, εφαρμόζονται τεχνικές ελάχιστης επεμβατικότητας, ψηφιακή πλοήγηση ή ρομποτική υποβοήθηση για μέγιστη ακρίβεια και ταχύτερη αποκατάσταση.

Πλεονεκτήματα της αρθροπλαστικής γόνατος

Η επέμβαση προσφέρει:

• ουσιαστική ανακούφιση από τον χρόνιο πόνο,
• βελτίωση της κινητικότητας και της σταθερότητας της άρθρωσης,
• δυνατότητα επιστροφής σε καθημερινές δραστηριότητες,
• διόρθωση παραμορφώσεων,
• μείωση χρήσης αναλγητικών,
• μακροχρόνια διάρκεια αποτελεσμάτων χάρη στα σύγχρονα εμφυτεύματα.

Διαφορά ολικής και μερικής αρθροπλαστικής

Η ολική αρθροπλαστική αντικαθιστά ολόκληρη την άρθρωση, ενώ η μερική αφορά μόνο το προσβεβλημένο τμήμα. Η επιλογή εξαρτάται από την έκταση της βλάβης και την κατάσταση των υπολοίπων δομών.

Για εξατομικευμένη αξιολόγηση και καθοδήγηση σχετικά με την αρθροπλαστική γόνατος, επικοινωνήστε με τον ορθοπεδικό χειρουργό Δρ. Γεώργιο Μπεσίρη.

Η βουβωνοκήλη αποτελεί την πιο συχνή μορφή κήλης του κοιλιακού τοιχώματος. Δημιουργείται όταν κάποιο ενδοκοιλιακό όργανο, συνήθως έντερο ή λίπος, προβάλλει μέσω ενός αδύναμου σημείου στη βουβωνική περιοχή. Το σημείο αυτό, γνωστό ως βουβωνικός πόρος, είναι φυσιολογικά πιο ευάλωτο τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, εξαιτίας της ανατομικής του δομής.

Τα αίτια που οδηγούν στη δημιουργία βουβωνοκήλης περιλαμβάνουν την αδυναμία των κοιλιακών τοιχωμάτων, τη χρόνια αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (λόγω βήχα, δυσκοιλιότητας ή έντονης σωματικής άσκησης), την εγκυμοσύνη, την παχυσαρκία ή ακόμη και τον ασκίτη.

Συμπτώματα και επιπλοκές

Η βουβωνοκήλη εμφανίζεται συνήθως ως μια διόγκωση στη βουβωνική περιοχή ή στους όρχεις, η οποία γίνεται πιο αισθητή όταν ο ασθενής βήχει ή στέκεται όρθιος. Μπορεί να συνοδεύεται από αίσθημα καψίματος, πίεσης ή πόνου. Αν δεν αντιμετωπιστεί, υπάρχει κίνδυνος περίσφιξης, δηλαδή παγίδευσης εντερικού τμήματος, που απαιτεί επείγουσα χειρουργική επέμβαση.
Οι διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν η βουβωνοκήλη να αποκαθίσταται χειρουργικά αμέσως μόλις διαγνωστεί, ώστε να αποφευχθούν επικίνδυνες επιπλοκές και να επιτευχθεί ταχύτερη ανάρρωση.

Θεραπευτική αποκατάσταση

Η θεραπεία της βουβωνοκήλης είναι αποκλειστικά χειρουργική. Υπάρχουν δύο βασικές προσεγγίσεις: η κλασική ανοικτή τεχνική και η σύγχρονη λαπαροσκοπική ή ρομποτική αποκατάσταση.
Η λαπαροσκοπική επέμβαση πραγματοποιείται μέσα από μικρές τομές, με τη βοήθεια κάμερας υψηλής ευκρίνειας, και προσφέρει εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα, ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο και ταχεία επάνοδο στις δραστηριότητες.
Η ρομποτική αποκατάσταση αποτελεί την πιο εξελιγμένη μορφή ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής, επιτρέποντας στον χειρουργό να πραγματοποιεί κινήσεις ακριβείας με τρισδιάστατη ορατότητα, μειώνοντας στο ελάχιστο τις πιθανότητες επιπλοκών.

Τι είναι η ομφαλοκήλη

Η ομφαλοκήλη είναι μία ακόμη συχνή μορφή κήλης, που εμφανίζεται ως εξόγκωμα στην περιοχή του ομφαλού. Προκαλείται από χαλάρωση των ιστών γύρω από τον ομφαλό και αυξημένη πίεση μέσα στην κοιλιά, όπως σε περιπτώσεις παχυσαρκίας, εγκυμοσύνης ή ασκίτη.
Στα πρώτα στάδια μπορεί να είναι ανώδυνη, ωστόσο με την πάροδο του χρόνου μπορεί να προκαλέσει πόνο, αίσθημα βάρους ή ακόμη και διαταραχές στην πέψη.

Σύγχρονες τεχνικές αποκατάστασης

Η αντιμετώπιση της ομφαλοκήλης είναι επίσης χειρουργική. Πέρα από την παραδοσιακή ανοικτή μέθοδο, σήμερα εφαρμόζονται η λαπαροσκοπική τεχνική και η ρομποτική αποκατάσταση, που εξασφαλίζουν μικρότερη τομή, ταχύτερη ανάρρωση και άριστο αισθητικό αποτέλεσμα.
Η πρωτοποριακή τεχνική e-TEP (RS) επιτρέπει την αποκατάσταση της ομφαλοκήλης μέσω μικροσκοπικών τομών, χωρίς ανάγκη καθήλωσης του πλέγματος, μειώνοντας σημαντικά τον πόνο και το χρόνο νοσηλείας.

Εμπιστευθείτε τον ειδικό

Η σωστή διάγνωση και η επιλογή της κατάλληλης μεθόδου είναι καθοριστικής σημασίας για την επιτυχημένη αντιμετώπιση κάθε τύπου κήλης.

Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με τον γενικό χειρουργό Δρ. Δημήτριο Γιάλβαλη.

Το διάφραγμα αποτελεί μία ζωτικής σημασίας ανατομική δομή στο εσωτερικό της μύτης, η οποία χωρίζει τη ρινική κοιλότητα σε δύο ίσα μέρη. Αποτελείται από χόνδρο και οστό και συμβάλλει στην ομαλή ροή του αέρα, στη ρύθμιση της θερμοκρασίας και της υγρασίας του, καθώς και στη φυσιολογική οσφρητική λειτουργία.

Όταν όμως το διάφραγμα παρεκκλίνει από τη φυσιολογική του θέση, προκαλείται η λεγόμενη σκολίωση ή αλλιώς «στραβό διάφραγμα», μια κατάσταση που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την αναπνοή και τη γενικότερη ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Αίτια και μηχανισμός της σκολίωσης του διαφράγματος

Η απόκλιση του διαφράγματος μπορεί να είναι συγγενής ή επίκτητη. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η παραμόρφωση εμφανίζεται ήδη από τη γέννηση λόγω πιέσεων κατά τον τοκετό ή κληρονομικών παραγόντων. Άλλοτε, μπορεί να προκύψει αργότερα εξαιτίας τραυματισμών στη μύτη, αθλητικών κακώσεων ή τροχαίων ατυχημάτων. Σπανιότερα, σχετίζεται με γενετικά σύνδρομα που επηρεάζουν τη δομή των οστών και των χόνδρων του προσώπου. Όποια κι αν είναι η αιτία, το αποτέλεσμα είναι παρόμοιο: μειωμένη ροή αέρα από τη μία πλευρά της μύτης και επακόλουθα συμπτώματα που επιβαρύνουν την καθημερινότητα.

Συμπτώματα που προδίδουν στραβό διάφραγμα

Η δυσκολία στην αναπνοή αποτελεί το κύριο σύμπτωμα. Συχνά συνοδεύεται από ροχαλητό, ξηροστομία, φαρυγγίτιδες, συχνές ιγμορίτιδες και αίσθημα πίεσης στο πρόσωπο. Σε ορισμένους ασθενείς προκαλεί και επεισόδια υπνικής άπνοιας, δηλαδή διακοπές της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου, που οδηγούν σε κόπωση και υπνηλία μέσα στην ημέρα. Όταν τα συμπτώματα είναι έντονα ή επιμένουν, η εκτίμηση από ωτορινολαρυγγολόγο είναι απαραίτητη.

Διάγνωση και θεραπευτική προσέγγιση

Η διάγνωση γίνεται με ρινοσκόπηση ή ενδοσκόπηση της ρινικής κοιλότητας, μια ανώδυνη εξέταση που επιτρέπει τον λεπτομερή έλεγχο του διαφράγματος και των ρινικών δομών. Σε ήπιες περιπτώσεις μπορεί να χορηγηθεί συντηρητική αγωγή με ρινικά σπρέι και πλύσεις, ωστόσο η οριστική λύση δίνεται μόνο με χειρουργική αποκατάσταση. Η πλαστική του ρινικού διαφράγματος (διαφραγματοπλαστική) είναι μια ελάχιστα επεμβατική επέμβαση που πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία, χωρίς εξωτερικές τομές ή αλλοίωση του σχήματος της μύτης. Στόχος της είναι ο πλήρης ευθειασμός του διαφράγματος και η αποκατάσταση της φυσιολογικής ρινικής ροής.

Συνδυασμός με ρινοπλαστική

Σε περιπτώσεις όπου συνυπάρχει και παραμόρφωση του εξωτερικού σκελετού της μύτης, η διαφραγματοπλαστική μπορεί να συνδυαστεί με ρινοπλαστική. Η συνδυαστική αυτή προσέγγιση, γνωστή ως ρινοδιαφραγματοπλαστική, επιτρέπει τη διόρθωση τόσο των λειτουργικών όσο και των αισθητικών προβλημάτων, προσφέροντας ένα συμμετρικό και αρμονικό αποτέλεσμα που ενισχύει τη σωστή αναπνοή αλλά και την αυτοπεποίθηση του ασθενούς.

Επιστροφή στην καθημερινότητα

Η ανάρρωση μετά την επέμβαση είναι σύντομη και ανώδυνη. Ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στις ελαφριές δραστηριότητές του μέσα σε λίγες ημέρες, ενώ η πλήρης αποκατάσταση της ρινικής αναπνοής επέρχεται σταδιακά μέσα σε έξι εβδομάδες.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διάγνωση και τη θεραπεία παθήσεων του ρινικού διαφράγματος ή για συνδυαστική ρινοπλαστική, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον ΩΡΛ Δρ. Μιχάλη Τσούνη

Η καλοήθης υπερτροφία προστάτου (ΚΥΠ) είναι η συχνότερη καλοήθης πάθηση που εμφανίζεται στους άνδρες μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας, καθώς ο προστάτης φυσιολογικά αυξάνεται σε μέγεθος με το πέρασμα του χρόνου. Η σταδιακή αυτή διόγκωση μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργία της ούρησης και να οδηγήσει σε συμπτώματα που επηρεάζουν σημαντικά την ποιότητα ζωής, καθιστώντας απαραίτητη την έγκαιρη αξιολόγηση.

Τι είναι ο προστάτης

Ο προστάτης αποτελεί βασικό αδένα του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος. Έχει μέγεθος όσο ένα κάστανο και βρίσκεται κάτω από την ουροδόχο κύστη, περιβάλλοντας την ουρήθρα από όπου αποβάλλονται τα ούρα. Η λειτουργία του αφορά την παραγωγή προστατικού υγρού, το οποίο αποτελεί μέρος του σπέρματος και συμβάλλει στην ομαλή διαδικασία της εκσπερμάτισης.

Τι είναι η καλοήθης υπερτροφία προστάτου

Από την τρίτη έως τέταρτη δεκαετία της ζωής, ο προστάτης αρχίζει να αυξάνεται σταδιακά σε όλους τους άνδρες, με διαφορετικό ρυθμό στον καθένα. Όταν η διόγκωση φτάσει σε σημείο που πιέζει την ουρήθρα, η ροή των ούρων μειώνεται και η ούρηση γίνεται πιο αδύναμη και πιο αργή. Η καλοήθης υπερτροφία προστάτου (ΚΥΠ) δεν σχετίζεται με τον καρκίνο, αν και οι δύο καταστάσεις μπορεί να συνυπάρχουν. Η πίεση στην ουρήθρα προκαλεί αποφρακτικά συμπτώματα, ενώ οι αλλαγές στην ουροδόχο κύστη οδηγούν σε ερεθιστικά συμπτώματα.

Συμπτώματα της καλοήθους υπερτροφίας προστάτου

Η συχνότητα των συμπτωμάτων αυξάνεται με την ηλικία και αφορά μεγάλο ποσοστό ανδρών άνω των 50 ετών. Τα συμπτώματα μπορεί να επηρεάζουν την καθημερινότητα, οδηγώντας σε αποφυγή δραστηριοτήτων ή ακόμη και περιορισμό της πρόσληψης υγρών. Τα ενοχλήματα μπορεί να είναι συνεχόμενα, να επιδεινώνονται σταδιακά και να προκαλούν σημαντική δυσφορία.

Πώς γίνεται η διάγνωση

Η διάγνωση βασίζεται σε πλήρη κλινική αξιολόγηση από ουρολόγο. Περιλαμβάνει τη λήψη αναλυτικού ιστορικού, υπερηχογράφημα νεφρών, κύστης και προστάτη, μέτρηση ροής ούρων και δακτυλική εξέταση. Η μέτρηση του PSA συμβάλλει στη συνολική εκτίμηση, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί κυστεοσκόπηση για άμεση επισκόπηση του κατώτερου ουροποιητικού.

Επιπλοκές εάν δεν αντιμετωπιστεί

Η καθυστέρηση στη θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές καταστάσεις όπως οξεία ή χρόνια κατακράτηση ούρων, συχνές ουρολοιμώξεις, αιματουρία, δημιουργία λίθων στην ουροδόχο κύστη και σε προχωρημένες περιπτώσεις νεφρική ανεπάρκεια. Η έγκαιρη αντιμετώπιση προλαμβάνει τις επιπλοκές και διασφαλίζει καλύτερη ποιότητα ζωής.

Θεραπευτικές επιλογές

Ανάλογα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων, ο ουρολόγος προτείνει είτε παρακολούθηση και φαρμακευτική αγωγή είτε χειρουργική αντιμετώπιση. Οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές, όπως η μέθοδος TURis, η REZUM και η HOLEP, προσφέρουν αποτελεσματική και ασφαλή αφαίρεση του προστατικού αδενώματος. Η TURis αποτελεί σύγχρονη εξέλιξη της παραδοσιακής TURP και προσφέρει μειωμένη απώλεια αίματος, άριστη αιμόσταση και ταχύτερη αποκατάσταση, ακόμη και σε μεγάλους προστάτες.

Μετεγχειρητική πορεία και προσδοκίες

Η ανάρρωση είναι συνήθως ταχεία, με τον ασθενή να επιστρέφει σύντομα στις δραστηριότητές του. Ο καθετήρας αφαιρείται την επόμενη ημέρα, ενώ για λίγες ημέρες συστήνεται αυξημένη κατανάλωση υγρών και αποφυγή ερεθιστικών ουσιών. Η σεξουαλική λειτουργία παραμένει φυσιολογική, με μοναδική αλλαγή την παλίνδρομη εκσπερμάτιση, η οποία δεν επηρεάζει τη λειτουργικότητα ή την αίσθηση του οργασμού.

Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με τον Χειρουργό Ουρολόγο Δρ. Μιχάλη Κουμεντάκη.