Ετικέτα: Media

Μόνο θλίψη και οργή μας γέμισε η είδηση που διαβάσαμε στο agrinionews.gr που αφορά την απόφαση της ιδιοκτησίας της καθημερινής εφημερίδας «ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΗ» για αναστολή της έκδοσης του καθημερινού φύλλου της. Και μας γέμισε θλίψη διότι όταν κλείνει μια εφημερίδα χάνεται μια πηγή ενημέρωσης και πληροφόρησης και οργή διότι η ευθύνη του κλεισίματος δεν είναι της ιδιοκτησίας, αλλά του κράτους. Το γιατί η το κράτος είναι υπεύθυνο για το «λουκέτο» περιγράφεται με απόλυτη σαφήνεια στο πρωτοσέλιδο του τελευταίου φύλλου της εφημερίδας που κυκλοφορεί σήμερα Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011:

«Μετά από ένα ταξίδι διαρκούς ενημέρωσης 43 χρόνων, έφτασε η ώρα να πάρουμε την πιο δύσκολη απόφαση στα τόσα χρόνια εκδοτικής και δημοσιογραφικής προσφοράς στον τοπικό Τύπο. Να αναστείλουμε την έκδοση της αρχαιότερης εφημερίδας της Αιτωλοακαρνανίας. Η ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΗ, που οραματίστηκε και υλοποίησε ο ιδρυτής της, Γρηγόρης Σταυρόπουλος, αναγκάζεται να ρίξει «τίτλους τέλους». Οι λόγοι αυτής της απόφασης είναι οικονομικοί. Κι αναγκαζόμαστε να προβούμε σε αυτή την ενέργεια, όχι γιατί χρωστάμε, αλλά γιατί μας… χρωστάνε! Σε καιρούς βαθειάς οικονομικής κρίσης του Τύπου και των ΜΜΕ, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε την έκδοση μιας εφημερίδας που πάντα είχε την πλήρη οικονομική και δημοσιογραφική της ανεξαρτησία, που ποτέ δεν υπήρξε υποχείριο οικονομικών ή πολιτικών συμφερόντων. Έως και την τελευταία στιγμή αυτού του εκδοτικού ταξιδιού, διασφαλίσαμε στο ακέραιο την ικανοποίηση των οικονομικών υποχρεώσεών μας απέναντι στο κράτος, στους εργαζόμενους αλλά και σε τρίτους. Κάτι που δεν φρόντισε να κάνει το ίδιο το κράτος. Οι οφειλέτες μας είναι Δήμοι (νυν και πρώην που συγχωνεύτηκαν), η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση (πρώην), Δημόσιες υπηρεσίες, υπουργεία, διαφημιστικές εταιρείες κ.α. Όλοι αυτοί οι φορείς, βάσει νόμου, υποχρεούνται σε δημοσιεύσεις προκηρύξεων και ανακοινώσεων. Δεν υποχρεούνται όμως στην έγκαιρη εξόφληση των τιμολογίων τους. Η εφημερίδα όμως, υποχρεούται να καταβάλει εγκαίρως των ΦΠΑ και τον αναλογούντα φόρο από μη εισπραχθέντα τιμολόγια. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η εξόφληση του 80% των τιμολογίων των παραπάνω υπηρεσιών γίνεται μετά την παρέλευση ενός έως και πέντε ετών. Όσο για τις διαφημιστικές εταιρείες, άλλες έκλεισαν χωρίς να εξοφλήσουν τα τιμολόγια των καταχωρήσεών τους και όσες ακόμη λειτουργούν, έχουν κάνει στάση πληρωμών επικαλούμενες την κρίση. Μέσα λοιπόν σε αυτή την οικονομική αβεβαιότητα, η ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΗ, με μηδενικές οφειλές σε οποιονδήποτε, αλλά μη αντέχοντας άλλο την προεξόφληση του ΦΠΑ και του φόρου από ανείσπρακτα τιμολόγια, επέλεξε τον έντιμο δρόμο της αποχώρησης από την εκδοτική σκηνή. Βέβαια θα μπορούσαμε και εμείς, όπως πολλές άλλες μικρές και μεγάλες εφημερίδες , τηλεοπτικοί σταθμοί, ραδιόφωνα κ.α. να μην αποδίδουμε τον ΦΠΑ και τον φόρο, να μην πληρώνουμε τα ασφαλιστικά ταμεία και να καλυπτόμαστε περιστασιακά με τις λεγόμενες «ρυθμίσεις». Ακόμη, θα μπορούσαμε να αφήσουμε απλήρωτους τους εργαζόμενους για μήνες, με τη δικαιολογία της κρίσης. Δεν επιλέγουμε αυτό τον δρόμο όμως, γιατί ποτέ δεν συμπεριληφθήκαμε σε οποιαδήποτε «μαύρη λίστα», ούτε θα το κάνουμε τώρα. Η έντυπη « ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΗ» ευχαριστεί όλους τους συνεργάτες της για την άψογη συνεργασία χρόνων, καθώς και τους αναγνώστες της για την υποστήριξή τους. Η αναστολή της έντυπης έκδοσης δε σημαίνει όμως και κατάθεση όπλων. Έχουμε ακόμη πολλά από αυτά στην φαρέτρα μας. Κάποιοι λένε ότι όσο ο έντυπος Τύπος συρρικνώνεται, μαζί του συρρικνώνεται και η δημοκρατία. Εμείς δεν θα το επιτρέψουμε αυτό. Θα συνεχίσουμε αυτό το ταξίδι με άλλο μέσο, μέσα από την ηλεκτρονική «ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΗ» στη διεύθυνση www.panaitoliki.gr. Εις το επανιδείν… Ο ΕΚΔΟΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΠΕΝΕΚΟΣ» Στην ανακοίνωση αυτή της εφημερίδας όπως διαπιστώσατε περιγράφονται, με σαφήνεια όπως αναφέραμε, τα αίτια που οδήγησαν την ιδιοκτησία της εφημερίδας στην αναστολή της έκδοσής της και το μόνο που μπορούμε να ευχηθούμε είναι να υπάρξει άμεση αντίδραση της πολιτείας, σε αυτή την κατάσταση, καθώς σε ανάλογη θέση βρίσκονται και άλλες εφημερίδες σε όλη τη χώρα…

Αρκεί να παρακολουθήσεις τον Νίκο Αλιάγα στη γαλλική τηλεόραση για να διακρίνεις την αγάπη που έχει ο Έλληνας σταρ για τις ρίζες του. Ιδιαίτερα για τον τόπο καταγωγής του, με την εμβληματική λιμνοθάλασσα, τη χαρακτηριστική ντοπιολαλιά, αλλά κυρίως με το προνόμιο να γεννά και να ανατρέφει ανθρώπους που δεν εγκαταλείπουν ποτέ την προσπάθεια.

Τον Νίκο Αλιάγα τον συναντήσαμε λίγο πριν φύγει για την ιδιαίτερη πατρίδα του, το Μεσολόγγι. Ήταν ήδη πολύ μαυρισμένος, φορούσε μαύρο Τ-shirt και είχε μαζί του ένα κομποσχοίνι από το Άγιον Όρος. Η συζήτηση ξεκίνησε αναπόφευκτα από την Ελλάδα, που είναι ένα κομμάτι του εαυτού του, όπως δηλώνει. Ένα κομμάτι που έμεινε αναλλοίωτο παρότι γεννήθηκε, μεγάλωσε κι έμαθε γράμματα έξω. “Η πρώτη μου εικόνα από την Ελλάδα ήταν στο Μεσολόγγι. Φεύγαμε από το Παρίσι με το αυτοκίνητο, θυμάμαι, και πηγαίναμε μέσω Γιουγκοσλαβίας. Κι όταν είχαμε λεφτά, παίρναμε και το καράβι και πηγαίναμε μέσω Ιταλίας”. Η μνήμη της ψυχής
Η πρώτη φορά που πήγε ο Νίκος Αλιάγας στο Μεσολόγγι ήταν μόλις δύο-τρεις μήνες μετά τη γέννησή του. “Είχα μια περιπέτεια υγείας όταν γεννήθηκα και με πήραν οι γονείς μου και με έφεραν Ελλάδα. Με πήγαν και στο χωριό. Να πίνω γάλα με γεύση δυνατή, απόλυτη. Με ανέλαβαν η γιαγιά κι ο παππούς εκεί πέρα. Και από τότε δεν υπήρχε χρονιά που να μην ήρθα στην Ελλάδα. Την τελευταία δεκαπενταετία, μάλιστα, δεν υπάρχει μήνας που να μην είμαι Ελλάδα”. Παρότι έχει πάρει συνέντευξη από τον Μπραντ Πιτ και έχει καλύψει δημοσιογραφικά τον γάμο του φίλου του, πρίγκιπα Αλβέρτου, για το μεγαλύτερο σε τηλεθέαση γαλλικό ιδιωτικό κανάλι, το TF1, πάντα βρίσκει τον χρόνο να επισκεφτεί την ιδιαίτερη πατρίδα του. “Η πρώτη εικόνα που έχω είναι όταν φτάνεις στο ΚΤΕΛ πίσω από τον ΟΤΕ με το λεωφορείο από Αθήνα που παίζει Ζαγοραίο ή Καζαντζίδη και μυρίζει καμένο λάστιχο. Και φωνάζει ο οδηγός πίσω στον εισπράκτορα “άνοιξε πίσω!”. Και η γιαγιά να περιμένει στη γωνία. Στο σπιτάκι εκεί στο περιβόλι στην οδό Μάνας. Είχε ποτίσει και μύριζαν οι τριανταφυλλιές. Έλεγα ότι μυρίζουν τα γιασεμιά. Όταν φτάσεις στο Μεσολόγγι έχει αυτήν τη γλυκιά μυρωδιά της λιμνοθάλασσας. Λίγο αλμυρή, λίγο βαριά. Τα αρμυρίκια, το ξερό που φυσάει ο αέρας της θάλασσας. Και φέρνει νοτιά. Το Μεσολόγγι είναι για μένα πρώτα μυρωδιές”. Το Μεσολόγγι για τον Νίκο Αλιάγα όταν ήταν παιδί σήμαινε τρία πράγματα: Πατρίδα, οικογένεια, διακοπές. Γιατί τότε -αλλά και για πολλά χρόνια αργότερα- η Ελλάδα ήταν ο αγαπημένος προορισμός της οικογένειάς του για διακοπές. Η χώρα μας φάνταζε ως παράδεισος στα μάτια του διάσημου πλέον γιου Ελλήνων μεταναστών που ζούσε στο Παρίσι σε ένα διαμέρισμα 30 τετραγωνικών, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι γονείς του και ως χώρο εργασίας τους. Το άλλο πράγμα που έφερνε το Μεσολόγγι στο μυαλό του Νίκου Αλιάγα ήταν η “μυστήρια προφορά που δεν καταλάβαιναν οι Αθηναίοι”. Γιατί όταν η μάνα και ο πατέρας με παρουσίαζαν, “ο Νίκος έχει γεννηθεί στο Παρίσι, ζει εκεί, πάει σχολείο εκεί”, μου έλεγαν “γεια σου, αγόρι μου, τι κάνεις” κι εγώ μίλαγα μεσολογγίτικα. Και έλεγαν τι Παριζιάνος είναι αυτός; Τους έλεγα “τι κάν’ς μωρέ, τι έπαθ’ς καμάρι μ’;”. Κι έλεγαν “τι βλαχάκι είναι αυτό;”. Ενώ ήμουν και Γαλλάκι συγχρόνως. Ημουν Παριζιάνος και Μεσολογγίτης”. Στο Μεσολόγγι, ο διάσημος παρουσιαστής χειραφετήθηκε. Εκεί είχε τα πρώτα του φλερτ όταν ήταν ακόμα δέκα ετών. Εκεί ένιωσε το πρώτο του χτυποκάρδι. Κάτι άλλο που τον σημάδεψε ήταν η λιμνοθάλασσα. Εκεί όπου καθόταν ο Παλαμάς και έγραφε. Η λιμνοθάλασσα από τον Νίκο Αλιάγα παρουσιάζεται σαν ένα σφουγγάρι που απορροφά τα πάντα. “Κάθομαι ώρες ατελείωτες. Κι αγναντεύω. Είναι ψυχανάλυση η λιμνοθάλασσα”. Πορτρέτο. O Νίκος Αλιάγας και το iPhone με το οποίο τράβηξε τις φωτογραφίες του λευκώματος «Nikos Now». Στη συνέχεια ξεκίνησε να μας μιλάει για την Τουρλίδα, έναν δρόμο μερικών χιλιομέτρων που ξεκινάει από το λιμάνι και πάει προς την παραλία προσπερνώντας τις γάιτες, τις ξύλινες βάρκες των ψαράδων στη λιμνοθάλασσα. Από την Τουρλίδα και μετά ξεκινά η αγαπημένη διαδρομή του Αλιάγα. “Από το λιμάνι παίρνεις τον περιφερειακό, βλέπεις τη λιμνοθάλασσα και δεν έχει αλλάξει τίποτα. Πριν πεθάνουν οι Μεσολογγίτες το ’21 έβλεπαν τα ίδια βουνά και την ίδια λιμνοθάλασσα, και είχαν την ίδια μυρωδιά. Και περνάς από το Αιτωλικό και πας στα Σταμνά. Αυτή την ώρα που βασιλεύει ο ήλιος έχει ένα από τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα στον κόσμο. Τα έχω δει όλα, έχω γυρίσει τον κόσμο. Παντού. Ειρηνικό, Αμερική, Σαντορίνη… Εχω δει πάρα πολλά ηλιοβασιλέματα. Το Μεσολόγγι έχει κάτι το σχεδόν πένθιμο. Σαν Επιτάφιος είναι αυτό το κόκκινο του ηλιοβασιλέματος στο Μεσολόγγι. Γλυκόπικρο, αλλά ωραίο”. Λιμνοθάλασσα. Από τους ψαράδες του Μεσολογγίου ο Νίκος Αλιάγας παίρνει το «καλύτερο αβγοτάραχο του κόσμου». Το πνεύμα της Οδύσσειας Διαδρομή. Η πινακίδα που υποδεικνύει την αφετηρία ενός αγαπημένου δρόμου. Αυτό που κράτησε τον δεσμό του παριζιάνου Αλιάγα με το Μεσολόγγι ζωντανό ήταν η οικογένειά του. Ο παππούς του, που του διάβαζε την Οδύσσεια κάτω από τις λεμονιές ακόμα κι αν ο Νίκος Αλιάγας δεν πολυκακαταλάβαινε τότε. Τα ξαδέρφια και οι φίλοι του με τους οποίους ψάρευε. Με τους παιδικούς του φίλους από το Μεσολόγγι κρατάει ακόμα την επαφή. Οι πιο καλοί του φίλοι ακόμα και σήμερα είναι Μεσολογγίτες. Ο Κώστας Βλαχογιάννης, για παράδειγμα, που έχει ένα μπαρ στις Βρυξέλλες: “Καταπληκτικό το ?Ethnic?, έρχεται κάθε μέρα όλη η Κομισιόν. Κάνει δουλειά για την Ελλάδα ο Κώστας. Τους μεθάει για να πάθουν αμνησία. Με τον Κώστα, όταν ήμασταν έξι ετών παίζαμε σκάκι μαζί, οι γονείς μας ήταν φίλοι. Ο Κώστας έρχεται πάντα σε όλα τα μεγάλα events που κάνω”. Παρεμπιπτόντως, μπαρ “Ethnic” υπάρχει και στο Μεσολόγγι. Τώρα που ο Κώστας Βλαχογιάννης βρίσκεται στις Βρυξέλλες, το διατηρούν οι Γιώργος Παγούρας και ο Μάκης Κοτσίρας. Δίχτυα. Tων ψαράδων της λιμνοθάλασσας που χρησιμοποιούσαν τις ιδιότυπες βάρκες, τις γάιτες. Το Μεσολόγγι σημαίνει πολλά για τον Ελληνα σταρ της Γαλλίας. Και ειδικά η ιστορία του. Αυτή που τον δίδαξε να αντιστέκεται. Την αγάπη για την ελευθερία “που δεν την ξέρεις μέχρι να τη χάσεις”. Η ζωή για τον γιο των Ελλήνων μεταναστών είναι μια μάχη. Στην οποία πολλοί, σε αντίθεση με τους Μεσολογγίτες ήρωες της επανάστασης του 1821, παραιτούνται. Ο Αλιάγας έχει στο μυαλό του τους ήρωες του Μεσολογγίου: “Αυτό που κληρονόμησα από τους Μεσολογγίτες είναι το να μην το βάζω ποτέ κάτω…”. ΘΑΝΑΣΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
diamantopoulos@pegasus.gr Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”

Η κατάργηση του μειωμένου ταχυδρομικού τέλους που επέβαλε το άρθρο 48 του νόμου 3986, (Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012−2015, ΦΕΚ 152/1-7-2011) στην αποστολή των επαρχιακών εφημερίδων, θα σημάνει για πολλές απ’ αυτές το τέλος της κυκλοφορίας τους. Από τις αρχές Αυγούστου όλα τα έντυπα πολιτιστικών συλλόγων, φορέων, οικολογικών και άλλων οργανώσεων, παύουν να έχουν την πολύ σημαντική για τη βιωσιμότητά τους ταχυδρομική ατέλεια, μέσω της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας – Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και θα αναγκαστούν να πληρώνουν στο ακέραιο, όλο το ποσό των ταχυδρομικών τελών.   Πρακτικά αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα το δεκαπλασιασμό των ταχυδρομικών τελών και εν τέλει το κλείσιμο εκατοντάδων εναλλακτικών εντύπων. Η έκδοση των περισσότερων από τα έντυπα που πλήττονται γίνεται καθαρά από αγάπη για τον τόπο τους, με εθελοντική εργασία και συνεισφορά των εκδοτών τους, ανήκουν κυρίως σε φορείς και οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και αποτελούν μοχλό ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών. Με τη συγκεκριμένη διάταξη “τιμωρούνται” όλα εκείνα τα έντυπα που στηρίζονται στο μεράκι και στον εθελοντισμό των συντακτών τους, στη συνδρομή των μελών τους. Τιμωρούνται όλες εκείνες οι ρομαντικές προσπάθειες που μόνο να δώσουν έχουν κι όχι να πάρουν. “Η απόφαση της κυβέρνησης για την κατάργηση του μειωμένου ταχυδρομικού τέλους πρέπει άμεσα να επανεξεταστεί και προς αυτή την κατεύθυνση η Δημοκρατική Αριστερά θα αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες αμέσως μετά το άνοιγμα της βουλής.” τονίζει σε ανακοίνωσή του ο βουλευτής της Δη.ΑΡ., Νίκος Τσούκαλης.