Ετικέτα: ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Η Νομαρχιακή Επιτροπή Αιτωλοακαρνανίας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία τιμά την 52η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η εξέγερση των φοιτητών και του λαού το Νοέμβρη του ’73 παραμένει φάρος αντίστασης απέναντι σε κάθε μορφή αυταρχισμού, κοινωνικής αδικίας και περιορισμού της δημοκρατίας. Το διαχρονικό σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» εξακολουθεί να συμπυκνώνει τις ανάγκες και τα αιτήματα της νέας γενιάς.

Σήμερα, πενήντα δυο χρόνια μετά, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιχειρεί να ακυρώσει στην πράξη το όραμα του Πολυτεχνείου. Με την ιδιωτικοποίηση της παιδείας, τη διάλυση του δημόσιου πανεπιστημίου, την υποχρηματοδότηση των σχολείων και την απαξίωση των εκπαιδευτικών, επιχειρείται η μετατροπή της γνώσης από κοινωνικό δικαίωμα σε προνόμιο για λίγους.

Στην Αιτωλοακαρνανία, οι συνέπειες αυτής της πολιτικής είναι ορατές παντού:

• Πανεπιστημιακά τμήματα έχουν κλείσει ή υπολειτουργούν, στερώντας από τη νεολαία και την τοπική κοινωνία πολύτιμες δυνατότητες ανάπτυξης και μόρφωσης.

• Οι ελλείψεις εκπαιδευτικών στα σχολεία της περιοχής συνεχίζονται, τα σχολικά κτίρια είναι σε κακή κατάσταση και τα κονδύλια για συντήρηση ή εξοπλισμό μειώνονται κάθε χρόνο.

• Οι μαθητές και οι φοιτητές αναγκάζονται να μετακινούνται ή να εγκαταλείπουν τον τόπο τους για να σπουδάσουν, την ώρα που η κυβέρνηση μιλά για «αριστεία».

Η νέα γενιά, όπως και το 1973, αρνείται να σιωπήσει. Αγωνίζεται για δημόσια και δωρεάν παιδεία, για ίσα δικαιώματα, για ανοιχτά και ελεύθερα πανεπιστήμια, για εργασία με αξιοπρέπεια και η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι υπενθύμιση ότι ο αυταρχισμός, η κοινωνική αδικία και η καταστολή δεν μπορούν να γίνουν “κανονικότητα”, είναι κάλεσμα σε δράση για μια κοινωνία δημοκρατίας, ισότητας και κοινωνικής αλληλεγγύης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία θα συνεχίσει να βρίσκεται στο πλευρό των μαθητών, των φοιτητών και των εκπαιδευτικών, να υπερασπίζεται το δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο και να αγωνίζεται για μια παιδεία που δεν θα μετριέται σε χρήματα αλλά σε αξίες.

ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ! Οι αγώνες του Πολυτεχνείου είναι ζωντανοί!

 

 

 

 

 

 

Μήνυμα του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Πατρών για την Επέτειο του Πολυτεχνείου: “Το βασικό πρόταγμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου σήμερα”

 

 

Αγαπητές, αγαπητοί,

 

 

Σε μια εποχή οριακής ρευστότητας, οικονομικής ασφυξίας, τεχνολογικού ελέγχου και κοινωνικών ανισοτήτων και αποκλεισμών, η εξέγερση του Πολυτεχνείου, η τελευταία ίσως αποτελεσματική συλλογική πολιτική χειρονομία του 20ού αιώνα στη χώρα μας, ανανεώνει αν όχι το ιστορικό του βάρος, οπωσδήποτε το συμβολικό του εκτόπισμα.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου προέταξε την κοινωνική βούληση για ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη, ζητήματα που σήμερα είναι ξανά επίκαιρα παγκοσμίως, υπενθυμίζοντας ότι οι παραπάνω αξίες δεν αποτελούν εφάπαξ κατακτήσεις, αλλά απαιτούν διαρκή εγρήγορση και συμμετοχή.

Σήμερα, στις συνθήκες της πολιτικής και κοινωνικής αποχαύνωσης όπου έχει οδηγηθεί το κοινωνικό σύνολο και δυστυχώς και οι νέοι άνθρωποι, πρέπει να αναστοχαστούμε όχι μόνον το συμβολικό, αλλά και το εμπράγματο βάρος που, δυνάμει, έχουν οι νέοι και ιδίως μια πολύ ικανή κατηγορία νέων, η φοιτητική νεολαία. Τότε, η πρωτοβουλία των νέων άρχισε να ξηλώνει το οικοδόμημα της δικτατορίας ενώνοντας διάφορες κοινωνικές ομάδες—φοιτητές, εργάτες, απλούς πολίτες, καλλιτέχνες, επιστήμονες—και ανέδειξε τη σημασία της συλλογικής δράσης μπροστά σε κοινές απειλές. Σε μια εποχή πόλωσης, ιδεολογικού αποπροσανατολισμού και κοινωνικής έκπτωσης, είναι ανάγκη οι νέοι άνθρωποι να πάρουν ξανά πρωτοβουλίες. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να αποκτήσουν το «πολιτικό πάθος», δηλαδή την επιθυμία συμμετοχής στον διαρκή αγώνα για την κατάκτηση της ελευθερίας σε όλα τα πεδία της ατομικής και συλλογικής ύπαρξης. Για να προκύψει αυτή η επιθυμία απαιτείται σωστή ενημέρωση και συνειδητοποίηση της ουσίας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, γιατί μόνον έτσι μπορεί να προστατευθεί η ιστορική αλήθεια και η μνήμη των γεγονότων που συνιστούν ασπίδα απέναντι στον λαϊκισμό, την παραπληροφόρηση και την καταπάτηση των δημοκρατικών κεκτημένων.

Στην Ελλάδα του σήμερα οι κοινωνικές προκλήσεις είναι πολλές και η ανάγκη δραστηριοποίησης όλων, ιδίως των νέων ανθρώπων είναι επιτακτική. Η κοινωνική διαμαρτυρία πρέπει να υπερβεί το αδρανές όριο των καυστικών σχολίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να γίνει αγώνας για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και τα κοινωνικά δικαιώματα.

 Η παιδεία και η αναστοχαστικότητα μπορούν να οικοδομήσουν δεσμούς αλληλεγγύης και μια νέα κουλτούρα με στόχο την εξάλειψη της προϊούσας πολιτικής έκπτωσης, της αλλοτρίωσης, των ανισοτήτων, της οικολογικής καταστροφής και των πολλών εκφάνσεων του φασισμού.

Ας γίνει η μνήμη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αυτό που πραγματικά είναι: όχι απλώς ένα ιστορικό γεγονός, αλλά ένα ζωντανό σύμβολο για τη δύναμη της συλλογικής δράσης και την κοινωνική εγρήγορση απέναντι στις λογής αυθαιρεσίες. Από τη μίζερη αδιαφορία και το μικρό “εγώ”, στην “Μέγιστη Συμμετοχή” και στο “Δημιουργικό Εμείς”.

Ο Πρύτανης
Χ. Ι. Μπούρας
Καθηγητής

“Εδώ Πολυτεχνείο … ένας ζεστός Νοέμβρης!!!”

“…και ξαφνικά

πιάσαν οι ζέστες το Νοέμβρη

καλοκαιριά

στην καρδιά του χειμώνα.

Ήταν οι ανάσες των παιδιών, …και ήταν το αίμα …στην μέση του χειμώνα”

Νοέμβρης 1973: ο ηρωικός φοιτητικός και εργατικός – λαϊκός ξεσηκωμός απέναντι στην Αμερικανοκίνητη χούντα των Συνταγματαρχών απέδειξε περίτρανα οτι κανένας μηχανισμός καταστολής και βίας δεν είναι ανίκητος, μπροστά στην δύναμη και αποφασιστικότητα του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Καταρρίφθηκαν επίσης οι ψευδαισθήσεις οτι οι “όποιες αλλαγές” στην κορυφή μπορούν να δώσουν λύση στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, αφού απομυθοποιήθηκε το αφήγημα περί δήθεν “φιλελευθεροποίησης” της δικτατορίας.

Νοέμβρης 2025: Τα συνθήματα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» και «Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ» είναι σήμερα πιο επίκαιρα από ποτέ.

Η Ελλάδα, με ευθύνη της κυβέρνησης και συνυπογραφή όλων των κομμάτων του ευρωαντλαντικού τόξου, έχει μετατραπεί σε μια απέραντη ΑμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση, από την Σούδα μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Χώνεται όλο και πιο πολύ στους ΝΑΤΟϊκούς πολεμικούς σχεδιασμούς, την ώρα που είναι πασιφανές οτι η σύγκρουση μεταξύ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ από την μια και Κίνας-Ρωσίας από την άλλη, μόνο απίστευτους κινδύνους και ασύλληπτα δεινά προμηνύει για τους λαούς.

Θριαμβολογίες ακούγονται για την “γεωστρατιωτική αναβάθμιση” της χώρας μέσω και της μετατροπής της σε “ενεργειακό κόμβο” προσπαθώντας να αποκρύψουν την πραγματικότητα: με την όξυνση των ανταγωνισμών σε μια περιοχή ήδη φλεγόμενη, ο λαός μας γίνεται ήδη στόχος αντιποίνων. Παράλληλα, προαναγγέλλονται δύσκολες για τα εθνικά μας συμφέροντα διευθετήσεις στην περιοχή, υπό ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα. Εξ’άλλου ποιόν πείθει το αφήγημα “περί προστασίας” από τους λεγόμενους συμμάχους;;; δεν το έκαναν το 1967 με το πραξικόπημα, δεν το έκαναν το 1974 με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, δεν το κάνουν ακόμα και σήμερα, με την προτεινόμενη διζωνική λύση.

Το λιγότερο σαν “προκλητικό” μπορεί να χαρακτηρισθεί το αφήγημα του Υπ.Άμυνας κ. Δένδια περί “κουλτούρας πολέμου”… πρέπει να συνηθίσουμε λέει τα φέρετρα με την “ευρωπαϊκή σημαία” και όχι μόνο… στα πλαίσια της “αυτοθυσίας”. Αυτοθυσίας για τα συμφέροντα ποιών;;; των λαών πάντως όχι.

Η στροφή στην πολεμική οικονομία και οι υπέρογκοι πολεμικοί εξοπλισμοί, που καμία σχέση δεν έχουν με την άμυνα της χώρας, στερούν από το λαό μας τα απαραίτητα κονδύλια για παιδεία – υγεία- κοινωνικές παροχές -πολιτική προστασία, ενώ η ακρίβεια καταβροχθίζει το λαϊκό εισόδημα μέσα στις πρώτες ημέρες του μήνα. Παράλληλα νομοθετείται η 13ωρη εργασία, για αύξηση της κερδοφορίας των λίγων και εντείνεται η επίθεση στις συνδικαλιστικές και απεργιακές ελευθερίες… “δια να συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις…”

Τα διδάγματα του Νοέμβρη είναι δύναμη στους αγώνες του σήμερα για ένα καλύτερο αύριο!!!

52 χρόνια μετά, η πείρα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα της ενίσχυσης της πάλης κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της συμμετοχής της Ελλάδας σε αυτόν και υπενθυμίζει, ότι οι λαοί με την πάλη τους μπορούν να ορθώσουν εμπόδια και να υπερασπιστούν τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους.

Στις 17 Νοέμβρη η θέση όλων είναι στον δρόμο του αγώνα!

Γιατί εκεί γράφεται η ιστορία!

Η Λαϊκή Συσπείρωση συμμετέχει στην αντιιμπεριαλιστική εκδήλωση για το Πολυτεχνείο, την Δευτέρα 17/11 και ώρα 18.00 στην Κεντρική Πλατεία Μεσολογγίου.

•Κανένας αντίπαλος δεν είναι ανίκητος!

•Ο λαός έχει ανεξάντλητες δυνάμεις όταν γίνεται πρωταγωνιστής των εξελίξεων!

“Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος,

δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι

για την ειρήνη και το δίκιο…

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι

μπρος στα ντουφέκια!”

Βάνα Πατρινού

Δημοτική Σύμβουλος με την Λαϊκή Συσπείρωση

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο Δήμος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου προσκαλεί τους Εκπαιδευτικούς και λοιπούς Φορείς, τις Οργανώσεις και τις Αρχές του Δήμου, όπως τιμήσουν με την παρουσία τους την εκδήλωση για τον εορτασμό της 52ης επετείου από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η οποία θα λάβει χώρα στο Μνημείο Πεσόντων Νεωτέρων Πολέμων (έναντι Εργατικού Κέντρου Μεσολογγίου) τη Δευτέρα, 17 Νοεμβρίου 2025 και ώρα 11:00π.μ., σύμφωνα με το παρακάτω πρόγραμμα:

 

• Έναρξη τελετής
• Τέλεση επιμνημόσυνης δέησης
• Κατάθεση στεφάνων από: Σχολεία Πρωτοβάθμιας & Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, Εκπαιδευτικούς, Φορείς, Οργανώσεις και τις Αρχές της πόλης
• Ενός λεπτού σιγή
• Πέρας τελετής

 

Τελετάρχης της εκδήλωσης θα είναι ο κ. Μυλωνάς Παναγιώτης, Καθηγητής του 2ου Γενικού Λυκείου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου.

Ο Δήμος Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου συμμετέχοντας στον εορτασμό για την 50^η Επέτειο της 17^ης Νοεμβρίου 1973, οργανώνει προσκύνημα  στον ΤΥΜΒΟ του Κήπου των Ηρώων, την Παρασκευή 17 Νοέμβρη 2023 και ώρα 11:00 π.μ. .

Θα πραγματοποιηθεί επιμνημόσυνη δέηση, κατάθεση στεφάνων από τα Σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, τα Τμήματα της Σχολής Γεωπονικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών,  με έδρα το Μεσολόγγι, τις Οργανώσεις, Φορείς και Αρχές της πόλης.

Θα επακολουθήσει σιγή ενός λεπτού.

Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών, Χρήστος Μπούρας στο μήνυμά του για την 50η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου σημειώνει:

” «Η ευτυχία του να δαπανάσαι»

Τι να σημαίνει άραγε σήμερα η επέτειος του Πολυτεχνείου;

Πώς προσλαμβάνεται ως πολιτικό ενέργημα σε μια εποχή όπου ο ανορθολογισμός έχει γίνει καταστατικό στοιχείο της πολιτικής;

Ποιο εκτόπισμα μπορεί να έχει στο συλλογικό φαντασιακό του Έλληνα σήμερα ένα σύμβολο συνυφασμένο με τις έννοιες της ελευθερίας και της αντίστασης στον φασισμό; Και, κυρίως, ποιο είναι το γνωσιακό αντίκρισμα της εξέγερσης εναντίον της Χούντας των Συνταγματαρχών για τους νέους ανθρώπους, καθώς αυτή η εξέγερση ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και την τριτοβάθμια εκπαίδευση;

Ενηλικιωμένη μέσα στη δικτατορία και κατά πολύ απαλλαγμένη από το τραύμα του παρελθόντος η λεγόμενη «Γενιά του Πολυτεχνείου» επιχείρησε μια εξέγερση της οποίας η εμβέλεια ξεπερνούσε την αντίδραση στο καθεστώς για να αγκαλιάσει τα συντηρητικά ήθη της ελληνικής κοινωνίας.

Ό,τι είχε προηγηθεί μέσα στη «μακρά δεκαετία του ’60», η αμφισβήτηση της καθεστηκυίας τάξης, είχε προετοιμάσει το έδαφος αυτής της συλλογικότητας.

Ό,τι έμεινε ως κληρονομιά είναι η κουλτούρα της διαμαρτυρίας, η οποία, όμως, έχασε πια τη δυναμική που είχε για χρόνια, όσο το μοντέλο του Πολυτεχνείου ήταν ακόμη ζωντανό.

Στις μέρες μας η παθητική ανοχή όπου έχουν οδηγήσει η κρίση, η ανέχεια, ο φόβος, το άγχος της επόμενης μέρας και η αβεβαιότητα καταπιέζουν το άτομο με αποτέλεσμα η κοινωνική διαμαρτυρία να περιορίζεται σε μεμονωμένες εκδηλώσεις ή σε καυστικά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Πώς θα ανακτήσουμε άραγε τον δυναμισμό εκείνης της τελευταίας συλλογικής χειρονομίας στη νεότερη ελληνική ιστορία;

Πώς θα βγούμε από την πολιτική αποχαύνωση όπου οδήγησε η έλλειψη εμπιστοσύνης σε κάθε εξαγγελία ελπίδας και βελτίωσης της καθημερινότητας;

Πώς θα αναστρέψουμε το κλίμα ανοχής, αδιαφορίας και ιδιώτευσης; Στην εποχή μας, όπου η ελευθερία μας υποθηκεύεται όλο και περισσότερο από τα πολιτικά συστήματα που αδυνατούν να επιλύσουν βασικά προβλήματα του μέσου πολίτη και που η αναξιοπιστία έχει γίνει κανόνας, ας μην αφήσουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου να μείνει νεκρό γράμμα.

Ας αναστοχαστούμε πώς θα βγούμε από την παθητικότητα όπου μας ρίχνει η άκριτη παράδοση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και με ποιους τρόπους μπορεί η πολιτική εξουσία να επανακτηθεί από το κοινωνικό σύνολο.

Ο μετασχηματισμός της κοινωνίας στη βάση της ελευθερίας και της πραγματικής δημοκρατίας μπορεί να επιτευχθεί αν ο καθένας συνειδητοποιήσει ότι έχει μερτικό ευθύνης.

Στη βάση κάθε προγράμματος, ατομικού ή συλλογικού, είναι απαραίτητο να τεθούν τα θεμελιώδη περιεχόμενα της ύπαρξης σε πείσμα της μονοκρατορίας του χρήματος και της κατανάλωσης: η φύση, η παράδοση, η τέχνη, η επιστήμη, η κουλτούρα.

Οι κοινωνιολόγοι επισημαίνουν ότι το μεγαλύτερο υπαρξιακό άγχος του μετανεωτερικού ανθρώπου δεν είναι ο φόβος του θανάτου, αλλά η αναζήτηση νοήματος και καταξίωσης.

Αυτό το νόημα ας προσπαθήσει ο καθένας να βρει κάνοντας πράξη την «ηρωική αντίληψη ζωής», που οραματίστηκε ο αλησμόνητος Ιωάννης Συκουτρής: αυτή που υιοθετεί ο άνθρωπος «που είναι υπερήφανος αλλά όχι εγωιστής. Που σπαταλά τον εαυτό του. Που ευτυχία του είναι να δαπανά ή ακριβέστερα ακόμη: να δαπανάται».”

 

 

Αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ Μεσολογγίου κατέθεσε στεφάνι στη μνήμη των πεσόντων στην εξέγερση του Πολυτεχνείου στον Τύμβο των Ηρώων, ενώ στο μήνυμα της κομματικής οργάνωσης για τη σημερινή επέτειο τονίζεται:

“Το σύνθημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου “Ψωμί Παιδεία Ελευθερία”, είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο σήμερα, που: η ακρίβεια της δεξιάς τσακίζει κάθε λαϊκό νοικοκυριό. 

Οι συνταγματικές ελευθερίες ποδοπατούνται από τις παρακολουθήσεις του ΜΑΞΙΜΟΥ ΑΕ..

Η παιδεία ιδιωτικοποιείται και αστυνομοκρατείται.

TIMOYME THN EΞEΓEPΣH TOY NOEMBPH TOY 73. AΓΩNIZOMAΣTE ΓIA THN ΠOΛITIKH AΛΛAΓH!”

Στην αντιπροσωπεία μετείχαν μεταξύ άλλων ο βουλευτής, Γιώργος Βαρεμένος, η πρώην βουλευτής Μαρία Τριανταφύλλου, ο πρώην δήμαρχος Μεσολογγίου, Παναγιώτης Κατσούλης και ο δημοτικός σύμβουλος και πρώην διοικητής του νοσοκομείου Μεσολογγίου, Παναγιώτης Παπαδόπουλος. 

 

Με αφορμή την επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου ο Δήμαρχος Αγρινίου Γιώργος Παπαναστασίου έκανε την ακόλουθη δήλωση:

 

«49 χρόνια μετά  τιμούμε την κορυφαία αντιδικτατορική εξέγερση.

Υπερασπιζόμαστε  την ιστορική παρακαταθήκη του ξεσηκωμού στο Πολυτεχνείο.

Με σεβασμό κι ευγνωμοσύνη  υποκλινόμαστε σε όλους εκείνους που θυσιάστηκαν  για την Ελευθερία ενός ολόκληρου λαού.

Έχουμε ευθύνη να μη ξεχάσουμε ποτέ και να αγωνιζόμαστε διαρκώς για τη διαφύλαξη των  κοινωνικών κατακτήσεων».

 

Στο μήνυμά του για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, Νεκτάριος Φαρμάκης, αναφέρει τα εξής:

«To Πολυτεχνείο του 1973 υπήρξε μία συγκλονιστική στιγμή που χάραξε ανεξίτηλα τις λέξεις “ψωμί, παιδεία, ελευθερία” στην εθνική συλλογική μνήμη.

Σήμερα, 49 χρόνια μετά, τιμάμε εκείνους που στάθηκαν απέναντι στα τανκς και τον αυταρχισμό, κυρίως όμως, τιμάμε την αιώνια νιότη που υπερασπίζεται τη δημοκρατία και την εθνική κυριαρχία.

Και δεν ξεχνάμε ποτέ τα λόγια του εθνικού μας ποιητή: “Χρωστάμε και σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθουνε, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί”».