Μπορεί να πέρασαν μήνες από τότε που ο Δήμαρχος Μεσολογγίου μίλησε δημόσια για τη μεταφορά του πρακτορείου του ΚΤΕΛ μακριά από την ιστορική Πύλη, όμως όπως όλα δείχνουν, η υπόθεση παραπέμπεται — τουλάχιστον προς το παρόν — στις καλένδες.
Με μια ανακοίνωση τύπου του δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου που περισσότερο θυμίζει αποκαλυπτικό ρεπορτάζ παρά τυπικό δελτίο τύπου, ο Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου φέρνει στο φως μια απίστευτη ιστορία διοικητικής αδράνειας και θεσμικού παραλογισμού: το παραλίμνιο μέτωπο της πόλης, όπου επρόκειτο να δημιουργηθεί ο νέος σταθμός, δεν ανήκει πλέον ούτε στον Δήμο ούτε στο Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο, αλλά στο Ελληνικό Δημόσιο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η τοποθεσία που είχε προταθεί για τη μετεγκατάσταση είχε ήδη προκαλέσει έντονες αντιδράσεις από σημαντικό τμήμα της τοπικής κοινωνίας, καθώς πολλοί τη θεωρούν φιλέτο στρατηγικής αξίας για την ανάπτυξη του Μεσολογγίου.
Μέσα από το χρονικό που ακολουθεί, αναδεικνύεται πώς χάθηκαν — μέσα σε σιωπή και αμέλεια — 54 στρέμματα δημοτικής περιουσίας, αφήνοντας μετέωρο και το σχέδιο για τη μεταφορά του ΚΤΕΛ.
Ο τραγέλαφος της ελληνικής δημόσιας διοίκησης – Πώς χάθηκε η περιουσία του Μεσολογγίου μέσα σε σιωπή και αμέλεια
Η αλήθεια για το ΚΤΕΛ
Σε μια υπόθεση που θα μπορούσε να διδάσκεται ως παράδειγμα διοικητικού παραλογισμού και εγκληματικής αδράνειας, αποκαλύπτεται πως το παραλίμνιο μέτωπο του Μεσολογγίου – η καρδιά της πόλης – χάθηκε μέσα από τα χέρια μας, με μια σειρά πράξεων και παραλείψεων που σοκάρουν.
Η Δημοτική Αρχή Ιερής Πόλης Μεσολογγίου ανέλαβε πρωτοβουλία για να διορθωθεί μια χρόνια στρέβλωση: η λάθος τοποθεσία του ΚΤΕΛ, ακριβώς μπροστά στην ιστορική Πύλη του σημερνού τείχους.
Κατά τη δημόσια διαβούλευση για τη νέα κυκλοφοριακή μελέτη, ο Δήμαρχος αναφέρθηκε προσωπικά στην έρευνα που ξεκίνησε η Δημοτική Αρχή για τη μεταφορά του ΚΤΕΛ.
Ζητήθηκε από την Πολεοδομία να υποδείξει ποιο οικόπεδο διαθέτει την κατάλληλη πολεοδομική χρήση. Η απάντηση ήταν σαφής: μόνο ένα, τμήμα ενός ενιαίου οικοπέδου 54 στρεμμάτων στην ανατολική ζώνη της πόλης, ιδιοκτησίας του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου.
Έκτοτε, η Δημοτική Αρχή, αφουγκραζόμενη και τις ανησυχίες των πολιτών, προέβη σε έρευνα και λοιπόν ακινήτων της ιδιοκτησίας της, ελέγχοντας βεβαίως και το ιδιοκτησιακό καθεστώς αυτών.
Και εκεί αρχίζει ο τραγέλαφος.
Το οικόπεδο έναντι του Ραδιομεγάρου, που εμφανίζεται στο Κτηματολόγιο ως ιδιοκτησία του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου, αποδεικνύεται ότι έχει αλλάξει χέρια. Το Ελληνικό Δημόσιο, με αγωγή του, που συζητήθηκε στις 22/09/2016, στράφηκε εναντίον του ΔΛΤ, διεκδικώντας το ακίνητο αυτό ως δικό του. Στις 23/03/2017 εξεδόθη η δικαστική απόφαση και το Δημόσιο δικαιώθηκε ερήμην του Λιμενικού Ταμείου, το οποίο δεν παρεστάθη καν στο δικαστήριο να διεκδικήσει το αυτονόητο.
Αποτέλεσμα; Χάσαμε την περιουσία μας. 54 στρέμματα παραλίμνιου μετώπου.
Κι αν νομίζει κανείς ότι εκεί τελειώνει το δράμα, η συνέχεια προκαλεί οργή: Καμμία έφεση δεν ασκήθηκε έως τη λήξη της προθεσμίας, δηλαδή μέχρι τις 23/03/2020. Έτσι, με εγκληματική αμέλεια, το Δημόσιο απέκτησε οριστικά την κυριότητα ολόκληρου του παραλίμνιου μετώπου του Μεσολογγίου.
Σήμερα, ακόμη και πλατείες και κοινόχρηστοι χώροι που αναπλάστηκαν με ευρωπαϊκά προγράμματα, ανήκουν στην Κτηματική Υπηρεσία.
Κι ενώ όλα αυτά αποκαλύπτονται, κάποιοι συνεχίζουν να κρύβονται πίσω από τη σιωπή τους. Η αλήθεια όμως είναι αμείλικτη: Η περιουσία της πόλης χάθηκε από αμέλεια και αδιαφορία.
Η Δημοτική Αρχή θα συνεχίσει να διερευνά κάθε οικόπεδο, κάθε τίτλο, κάθε υπόθεση. Γιατί η κλοπή που έχει γίνει εις βάρος του Δήμου είναι άνευ προηγουμένου και δεν θα μείνει αναπάντητη.
Και ας το πούμε ευθέως, με όλη την ειρωνεία που ταιριάζει σε αυτή τη θλιβερή ιστορία:
Τελικά, τί μας ανήκει σ’ αυτή την πόλη;
