Με έναν ιδιαίτερα πρωτότυπο και συγκινητικό τρόπο, η «Διέξοδος» ανακοινώνει τη δημιουργία ενός νέου πολιτιστικού της χώρου, δέκα χρόνια μετά τον θάνατο της πεζογράφου και πνευματικής της καθοδηγήτριας, Ακακίας Κορδόση.
Η εξαγγελία θα γίνει το Σάββατο 21 Ιουνίου στις 9:30 το βράδυ, με μια μουσική εκδήλωση στον πεζόδρομο της Ραζή-Κότσικα, μπροστά από το Ιστορικό Μουσείο.
Το καλλιτεχνικό σύνολο, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Χρήστου Βλαχογιάννη, θα ερμηνεύσει τραγούδια εποχής – αγαπημένα της Ακακίας Κορδόση – που θα αγγίξουν ιδιαίτερα όσους τη γνώρισαν αλλά και εκείνους που εξακολουθούν να την κρατούν ζωντανή στη μνήμη και την καρδιά τους.
Ο τίτλος της βραδιάς, «Σαν μουσική τη νύχτα», είναι εμπνευσμένος από το ομώνυμο μυθιστόρημα της Ακακίας Κορδόση και προσδίδει έναν ακόμη πιο συμβολικό τόνο στην εκδήλωση.
Όπως σε κάθε πολιτιστική δράση της «Διεξόδου», δεν θα σταλούν ιδιαίτερες προσκλήσεις και η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους.
Η “Διέξοδος” συνεχίζοντας την πολυσχιδή δραστηριότητά της, συμμετέχοντας στο έτος Βύρωνος και Φιλελληνισμού, που φέτος γιορτάζει η χώρα μας, σαν ελάχιστη συνεισφορά στον εορτασμό αυτό, προέβη στις 26/4/2024 στην έκδοση και κυκλοφορία ενός νέου της βιβλίου.
Πρόκειται για ένα πνευματικό κατάλοιπο της πεζογράφου Ακακίας Κορδόση με τον τίτλο «Η περίπτωση Μπάυρον».
Ένα βιβλίο – χρέος της Ιερής Πόλης προς τον μεγάλο ευεργέτη της και παράλληλα μια θύμηση στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο για το τί χρωστάει ο πολιτισμός στο ξεχασμένο σήμερα Μεσολόγγι.
Ένα βιβλίο – μονογραφία στην κυριολεξία της λέξης – όπου η συγγραφέας, βαθειά μελετήτρια του Λόρδου Βύρωνος, μετά από ενδελεχή και πολυετή έρευνα καταγράφει με εξειδικευμένη γνώση την ζωή και το έργο όχι μόνο του «πρίγκιπα των ρομαντικών» Τζώρτζ Γκόρντον Μπάυρον, αλλά και όλων των προγόνων του από τον 16 αιώνα.
Το βιβλίο, που είναι το 42ο των εκδόσεων της «Διεξόδου», διατίθεται από το «Τεχνοπωλείο» του Ιστορικού Μουσείου «Διέξοδος», από το Μουσείο Άλατος και από τα βιβλιοπωλεία του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας (ΜΙΕΤ) Αθήνα (Αμερικής 13) και Θεσσαλονίκη (Τσιμισκή 13).
«Κοινό γνώρισμα των δέκα αυτών γυναικών, μερικών περισσότερο και άλλων λιγότερο γνωστών, η πλήρης αφοσίωσή τους στο επιστημονικό έργο τους και η καθοριστική συμβολή τους, όχι μόνο στην εξέλιξη των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά και της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας.» σημειώνεται μεταξύ άλλων στο αφιέρωμα.
Ακολουθεί το αφιέρωμα που συνοδεύεται με φωτογραφίες εξωφύλλων βιβλίων που έχουν εκδοθεί για τη ζωή, το έργο και τη δράση τους:
Paintings, Drawings
Τιμώντας την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ανατρέχουμε στη ζωή δέκα σημαντικών γυναικείων πνευματικών προσωπικοτήτων της Ελλάδας, μερικών περισσότερο και άλλων λιγότερο γνωστών, που έχουν όμως ένα κοινό γνώρισμα: την πλήρη αφοσίωσή τους στο επιστημονικό έργο τους και την καθοριστική συμβολή τους, όχι μόνο στην εξέλιξη των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά και της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας.
Στο λεύκωμα αυτό εξιστορεί η ίδια τη διαδρομή της στο χώρο του θεάτρου, ξεναγώντας τον αναγνώστη από τα παρασκήνια ως τη σκηνή, και από τις πρόβες ως τις παραστάσεις. Το λεύκωμα συμπληρώνεται από κριτικές, απόψεις ανθρώπων του θεάτρου που συνεργάστηκαν μαζί της, έναν κατάλογο των έργων που έπαιξε, και πλούσιο εικονογραφικό υλικό, που επισφραγίζει την αφήγησή της και ζωντανεύει τον κόσμο του θεάτρου, όπως εκείνη τον έζησε, με όλες τις αξέχαστες μορφές του, από το 1932 ως το 1981.
Η βιογραφία της Αθηνάς Γαϊτάνου – Γιαννιού, μιας γυναίκας με ισχυρή προσωπικότητα, μέλους του εργατικού κινήματος, που άφησε τη σφραγίδα της στη διαμόρφωση της πορείας του λαού μας. Παρόλα αυτά οι αναφορές στο πρόσωπο της είναι ελάχιστες. Έχοντας γεννηθεί στα 1880 η Αθηνά Γαϊτάνου – Γιαννιού έζησε σε μια εποχή από τις πιο καθοριστικές για την ιστορία του τόπου και πρόσφερε όλη της τη δύναμη για την πρόοδο της κοινωνίας. Η βιογραφία της βασίστηκε στην ιστορική πραγματικότητα, μέσα από μαρτυρίες , γραπτά και πηγές, καθώς και σε όσα στοιχεία αναφέρει η ίδια η Αθηνά Γαϊτάνου- Γιαννιού για τη ζωή της.
Μέσα από τις εισηγήσεις του Λίνου Μπενάκη, της Γιολάντας Χατζή, της Φραγκίσκης Αμπαζοπούλου και της Μαρίας Βενιέρη φωτίζονται οι διάφορες πτυχές της ζωής και του έργου της Έλλης Λαμπρίδη ενώ παράλληλα αναδεικνύεται η προσωπικότητα της φιλοσόφου, προβάλλοντας μια γυναίκα που αγωνίστηκε συνειδητά για την αναγνώριση της ατομικής αξίας και του σημαντικού επιστημονικού έργου της.
Η Αγγελική Χατζημιχάλη αφιέρωσε τη ζωή της στην έρευνα, τη μελέτη και τη διάσωση της λαϊκής κληρονομιάς. Πρωτοπόρος στις σπουδές της λαογραφίας, πραγματοποίησε μια τομή στον τομέα αυτόν με τα οράματα και τους αγώνες της. Ταλαντούχα ζωγράφος, ακούραστη ερευνήτρια, προσέφερε τις δυνάμεις και την περιουσία της στο μεγάλο έργο της διάσωσης και της ανάδειξης του λαϊκού πολιτισμού. Τολμηρή και μαχητική, ταξίδεψε επί χρόνια σε ολόκληρη την Ελλάδα, ηπειρωτική και νησιωτική, κάτω από δύσκολες συνθήκες και με πρωτόγονα μεταφορικά μέσα για να καταγράψει συστηματικά την κατάσταση της λαϊκής τέχνης και χειροτεχνίας.
Ένα γοητευτικό ταξίδι στον κόσμο της Nelly’s μέσα από τον άμεσο λόγο της ίδιας της φωτογράφου και το πλούσιο φωτογραφικό υλικό το οποίο συνοδεύει το κείμενο, φωτίζοντας από ποικίλες οπτικές την αφήγηση μιας ζωής. Χώρες, επαγγελματική πορεία και καλλιτεχνικές αναζητήσεις, οικογένεια και φιλικοί κύκλοι…: μια βύθιση στον μακρύ εικοστό αιώνα, μέσα από διασταυρούμενους κόσμους ανήσυχων διαδρομών.
Φωτογραφικό λεύκωμα για τη ζωή και το έργο της Πηνελόπης Δέλτα. Ο αναγνώστης παρακολουθεί ένα συναρπαστικό ταξίδι από τα παιδικά της χρόνια στην Αλεξάνδρεια (γέν. 1874) έως το θάνατό της (1941), πλαισιωμένο από τα πολιτικά και ιστορικά γεγονότα του καιρού της. Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μεγάλες ενότητες: Στην πρώτη καταγράφεται το ιστορικό πλαίσιο της εποχής και της πόλης όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, οι ιστορικές καταβολές της οικογένειας, η θέση της στο πατρικό σπίτι, ο γάμος της με τον Στέφανο Δέλτα και η γνωριμία της με τον Ίωνα Δραγούμη. Στη δεύτερη ενότητα η έμφαση δίνεται στο πνευματικό της έργο, καθώς και στα σύγχρονά της γεγονότα, όπως η ίδια τα κατέγραψε.
« Όποιος ενδιαφερθεί να διαβάσει αυτό το κείμενο δεν πρέπει να πιστεύει πως θα βρει μιαν αυτοβιογραφία. Αναμφισβήτητα, όσα γράφω με αφορούν, αφορούν τη ζωή μου και τις εμπειρίες μου, αλλά περιορίζομαι αυστηρά (όσο μπορούσα και όσο μπόρεσα) σε μια κατηγορία εμπειριών: σε όσες αφορούσαν τη θέση μου στο ΚΚΕ και τις περιπέτειες της αμοιβαίας σχέσης μας. […] Σ’ αυτές τις εμπειρίες μου στάθηκα, αυτές προσπάθησα να δώσω στο κείμενό μου, που καταθέτω στο Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη με την ελπίδα πως σε κάτι μπορεί να χρησιμεύσει.». Έλλη Παππά, Αθήνα, 27.12.1995
Με αφορμή τα 20 χρόνια χωρίς την Μελίνα, κυκλοφόρησε το φωτογραφικό λεύκωμα με τίτλο «Μελίνα». Μία έκδοση με πλήθος σπάνιων φωτογραφιών από την προσωπική ζωή, την καλλιτεχνική και πολιτική σταδιοδρομία της Μελίνας.
Το Συμπόσιο της Άνδρου συνεισέφερε αποφασιστικά στην άρση αυτής της αδικίας: ύστερα από εκατόν τριάντα τρία χρόνια η Ευανθία άρχισε ξανά να υπάρχει – μια δίκαιη ανάσταση και μια επιβεβλημένη επιστροφή, δικαιώνοντας τον K. Θ. Δημαρά που πρώτος την ανέσυρε από τη λήθη, τοποθετώντας την πρώτη Ελληνίδα λογία στα νεοελληνικά γράμματα. (Η Καθημερινή, 19.06.2001)
Η Ακακία Κορδόση, είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα των γραμμάτων που με το έργο της και την προσφορά της στην πνευματική ζωή του τόπου τιμά τη γενέτειρά της, την Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου, και την Ελλάδα γενικότερα..
Το λογοτεχνικό έργο της Ακακίας Κορδόση αντικατοπτρίζει κατά κύριο λόγο την ελληνική πραγματικότητα, με τους ανθρώπους της, άντρες και κυρίως γυναίκες, και την καθημερινότητά τους, με τα μικρά και μεγάλα προβλήματά τους, τις λύπες και τις χαρές τους, τις προσδοκίες και τις απογοητεύσεις τους. Σημαντικό, εν τούτοις, είναι ότι οι ιστορίες της, παρά τον «τοπικό» τους χαρακτήρα έχουν υπέρ-τοπική και υπέρ-χρονική εμβέλεια, γεγονός που καθιστά τη συγγραφέα τους διαχρονική. Γραμμένες με μια γραφή λιτή και απέριττη έχουν τη δύναμη να καθηλώνουν και να συνεπαίρνουν τον αναγνώστη.
