Με μεγάλη προσέλευση κόσμου πραγματοποιήθηκαν το βράδυ της Κυριακής 21 Απριλίου, στο Ξενοκράτειο Αρχαιολογικό Μουσείο στο Μεσολόγγι, τα εγκαίνια της περιοδικής φωτογραφικής έκθεσης «Της Εξόδου, άνθρωποι και τόποι…» του φωτογράφου Βασίλη Αρτίκου, που έγιναν στο πλαίσιο των εκδηλώσεων των Εορτών Εξόδου 2024.
Πρόκειται για την πρώτη περιοδική έκθεση που διοργανώνεται στο χώρο του Μουσείου.
Στην εκδήλωση παρέστησαν ο Περιφερειάρχης κ. Ν. Φαρμάκης, ο Αντιπεριφερειάρχης Υποδομών και Έργων κ. Αθ. Μαυρομμάτης, ο Αντιπεριφερειάρχης Τουριστικής Ανάπτυξης κ. Π. Σακελλαρόπουλος, ο Δήμαρχος Θέρμου κ. Σ. Κωνσταντάρας, ο Πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου, κ. Π. Τσιχριτζής, δημοτικοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων και πλήθος κόσμου, που μας τιμά με την παρουσία του σε δράσεις της Εφορείας μας.
Η Αναπληρώτρια Προϊσταμένη της Εφορείας κ. Φωτεινή Σαράντη προλόγισε την εκδήλωση, αναφερόμενη μεταξύ άλλων στο πώς ο φωτογράφος καταφέρνει να εντάσσει δεξιοτεχνικά το παρελθόν μέσα στο παρόν.
Ο Περιφερειάρχης τόνισε την χαρά του να επισκέπτεται τον εξαιρετικό χώρο του Ξενοκρατείου, μιλώντας παράλληλα θερμά για το έργο του καλλιτέχνη, ενώ η Γενική Διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του ΥΠΠΟ κ. Ολυμπία Βικάτου διαβίβασε το χαιρετισμό της και τις ευχές της μέσω επιστολής, λόγω υπηρεσιακών υποχρεώσεων που δεν της επέτρεψαν να παραστεί στην εκδήλωση.
Τέλος, ο ίδιος ο φωτογράφος παρουσίασε με συγκίνηση το φωτογραφικό έργο του.
Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 21 Απριλίου έως 22 Ιουλίου. Θα είναι επισκέψιμη καθημερινά, εκτός Τρίτης, 8:30 π.μ. – 15:30 μ.μ., με ελεύθερη είσοδο.
Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδας, σε συνεργασία με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, διοργανώνει την περιοδική έκθεση φωτογραφίας του Βασίλη Αρτίκου με θέμα «Της Εξόδου… Άνθρωποι και Τόποι», η οποία θα παρουσιαστεί στο Ξενοκράτειο Αρχαιολογικό Μουσείο στο Μεσολόγγι.
Η θεματική και το περιεχόμενο της έκθεσης περιλαμβάνουν χαρακτηριστικές εικόνες και μορφές του σύγχρονου Μεσολογγίου, αποτυπωμένες αριστοτεχνικά μέσα από το φακό του καλλιτέχνη, αλλά και στιγμές των γιορτών Εξόδου και των πανηγυριών του Αη Συμιού και της Αγ. Αγάθης που ενώνουν το χθες με το σήμερα. Μεγάλο μέρος του φωτογραφικού υλικού αναφέρεται στην πρόσφατη ιστορία της Ιερής Πόλης, η οποία κορυφώνεται στην ηρωική ‘Εξοδο του 1826, που έχει σφραγίσει τον τόπο και τους ανθρώπους του.
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 21 Απριλίου, ώρα 20.00 στο πλαίσιο των εκδηλώσεων των Εορτών Εξόδου 2024, οι οποίες διοργανώνονται από το Δήμο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου.
Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 21 Απριλίου έως 22 Ιουλίου και η είσοδος σε αυτή θα είναι ελεύθερη.
“Μια φορά κι έναν καιρό… Μπορεί και να μην είναι παραμύθι. Όμως
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια παραμυθένια πόλη.
Έτσι τη θυμάμαι.”
Είναι η νέα ταινία μικρού μήκους από την Ομάδα Φιλαναγνωσίας του 2ου Λυκείου Μεσολογγίου αφιερωμένη στα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Τα ταινία βασίζεται σε κείμενα από το διήγημα της Τίτσας Πιπίνου “Η Μαρίτσα και το μπιζέλι“, ενώ την σκηνοθεσία, την κινηματογράφηση και το μοντάζ έκανε ο Βασίλης Αρτικός.
Τα “γυρίσματα” έγιναν στο ΚΤΙΡΙΟ ΧΡΥΣΟΓΕΛΟΥ κατά τη διάρκεια της εικαστικής έκθεσης του Θανάση Βαλαώρα και σημαντική ήταν η συμβολή στην παραγωγή της Αποστολίας Πάστρα και του Γιώργου Αποστολάκου.
Πρωταγωνιστές της ταινίας με την εμπνευσμένη καθοδήγηση της υπεύθυνης καθηγήτριάς τους Ελένης Πλακίδα είναι οι μαθητές – μέλη της Ομάδας Φιλαναγνωσίας του 2ου Λυκείου Μεσολογγίου:
Βλαδίμηρος Αγγελίδης – Βιολί
Εύα Κατσούρη
Μυρτώ Μανκό – Τραγούδι
Μάνος Πανόπουλος – Πιάνο
Μάρσια Παπαδημητρίου – Αφήγηση
Στο σημείωμα που συνοδεύει την προβολή της ταινίας “Από τη Σμύρνη έρχομαι…” υπογραμμίζεται:
“Να χάνεται μες στο λιόγερμα. Να φτερώνει τη φαντασία. Να αρματώνει τους ήρωες των παραμυθιών. Να με μεθάει με τις μυρωδιές της. Να με στοιχειώνει.
Θυμάμαι – πρέπει να θυμάμαι – να θυμόμαστε.
Το παραμύθι δεν είναι δικό μας. Το ακούσαμε από πρόσφυγες. Εμείς απλώς το ντύσαμε με την ψυχή μας. Και κρατήσαμε στην ψυχή μας τη Σμύρνη…
Μαζί μας και δίπλα μας αρωγός και υποστηρικτής η κυρία Αποστολία Πάστρα, υπεύθυνη του Τομέα Πολιτισμού Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.
Η καλλιτεχνική ματιά του κυρίου Βασίλη Αρτίκου ανακάλυψε μέσα μας κρυμμένα ταλέντα και η βοήθεια του κυρίου Γιώργου Αποστολάκου από το Επιμελητήριο Αιτωλοακαρνανίας στάθηκε πολύτιμη.
Τους ευχαριστούμε όλους για την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν.
Αυτή η συνεργασία είναι τιμή για την Ομάδα Φιλαναγνωσίας του 2ου Λυκείου Μεσολογγίου.”
«… “Εν τυμπάνῳ καί χορῷ” στις λαξευτές εκκλησιές της Lalibela» είναι ο τίτλος της έκθεσης φωτογραφίας του Βασίλη Αρτίκου που θα λειτουργήσει έως και τις 9 Οκτωβρίου 2022 στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών.
Η έκθεση εγκαινιάστηκε το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής με μια σεμνή τελετή στον αύλειο χώρο του Μουσείου στην “καρδιά” της πρωτεύουσας, παρουσία εκατοντάδων επισκεπτών.
Μέσα από το φωτογραφικό φακό του Βασίλη Αρτίκου οι επισκέπτες του μουσείου έχουν την ευκαιρία να ταξιδέψουν στη χριστιανική Αιθιοπία, και ειδικότερα στα βόρεια υψίπεδα της χώρας όπου βρίσκεται η μικρή πόλη Lalibela, όπου φιλοξενείται ένα μοναδικό μνημειακό σύνολο έντεκα μονολιθικών εκκλησιών, λαξευμένων στον ηφαιστειακό βράχο και χρονολογούμενων από τον 9ο έως τον 14ο αι.
Η φωτογραφική έκθεση εμπλουτίζεται από μια μικρή συλλογή νεότερων έργων του Βυζαντινού & Χριστιανικού Μουσείου, τα οποία συνδέονται με τη μονοφυσιτική κοινότητα της Αιθιοπίας.
Παρών στα εγκαίνια της έκθεσης ήταν και ο δήμαρχος Μεσολογγίου, Κώστας Λύρος ο οποίος σε ανάρτησή του σημείωσε: “Η εκδήλωση στο Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο με δημιουργό τον συντοπίτη μας Βασίλη Αρτίκο ήταν πραγματικά μια σπουδαία και πολύ ιδιαίτερη εκδήλωση.
Συγχαρητήρια Βασίλη που εκτός από τη ξεχωριστή καλλιτεχνική σου απόδοση κατάφερες την προσέγγιση δυο τόσο αγνώστων μεταξύ τους κόσμων με τόσα πολλά κοινά όμως μεταξύ τους .
Η τέχνη στην υπηρεσία των ανθρώπων!”
Ο Βασίλης Αρτίκος μιλά στα εγκαίνια της έκθεσης:
Δείτε την ξενάγηση στους εκπροσώπους της Ορθόδοξης Αιθιοπικής Εκκλησίας από την διευθύντρια του Μουσείου κυρια Παρη Καλαμαρά:
Την Παρασκευή, 24 Ιουνίου και ώρα 20:00, στο Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο, εγκαινιάζεται η φωτογραφική περιοδική έκθεση του καταξιωμένου καλλιτέχνη φωτογράφου Βασίλη Αρτίκου, με τίτλο: «… “ἐν τυμπάνῳ καί χορῷ” στις λαξευτές εκκλησιές της Lalibela».
Μέσα από το φωτογραφικό φακό του Βασίλη Αρτίκου οι επισκέπτες του μουσείου θα έχουν την ευκαιρία να ταξιδέψουν στη χριστιανική Αιθιοπία, και ειδικότερα στα βόρεια υψίπεδα της χώρας όπου βρίσκεται η μικρή πόλη Lalibela, όπου φιλοξενείται ένα μοναδικό μνημειακό σύνολο έντεκα μονολιθικών εκκλησιών, λαξευμένων στον ηφαιστειακό βράχο και χρονολογούμενων από τον 9ο έως τον 14ο αι.
Οι εντυπωσιακές αυτές εκκλησιές, που θεωρούνται το όγδοο θαύμα του κόσμου, έχουν εγγραφεί στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, ενώ εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να εξυπηρετούν τις λατρευτικές ανάγκες της αιθιοπικής χριστιανικής κοινότητας.
Στις 65 φωτογραφίες που παρουσιάζονται στην έκθεση, ο φωτογράφος αποτυπώνει το κάλος του μοναδικού αυτού τόπου που επισκέφθηκε αλλεπάλληλες φορές, παρακολουθώντας ταυτόχρονα τους προσκυνητές, οι οποίοι συρρέουν κατά χιλιάδες στην Lalibela με αφορμή τις μεγάλες γιορτές τις Χριστιανοσύνης. Οι πιστοί, φορώντας λευκούς μανδύες και κρατώντας ραβδιά για διευκόλυνσή τους στο δύσκολο ταξίδι προς το ιερό προσκύνημα, συγκεντρώνονται τα χαράματα στις λαξευτές εκκλησιές για να πάρουν μέρος στη μυσταγωγική λειτουργία, όπου πρεσβύτεροι και διάκονοι ψάλουν και χορεύουν αργόσυρτα, υπό τους ήχους τυμπάνων και σείστρων.
Την φωτογραφική έκθεση εμπλουτίζει μια μικρή συλλογή νεότερων έργων του Βυζαντινού & Χριστιανικού Μουσείου, τα οποία συνδέονται με τη μονοφυσιτική κοινότητα της Αιθιοπίας.
“Greece 2021, Messolonghi., Tango στη Πλώσταινα. Απολαύστε τις φιγούρες των χορευτών από τη πρωινή χορευτική τους… επίδειξη… στη πίστα της Πλώσταινας…” σημείωσε σε ανάρτησή του στο Facebook ο διακεκριμένος φωτογράφος, Βασίλης Αρτίκοςγια το ολιγόλεπτο βίντεο που επιμελήθηκε.
Στο βίντεο όπως μπορείτε να παρακολουθείστε ο καλλιτέχνης “εγκλωβίζει” μαγευτικά στιγμιότυπα με “πρωταγωνιστές” πανέμορφα πτηνά που διαβιούν στον υγροβιότοπο του Μεσολογγίου.
Κυκλοφόρησε το “Λεύκωμα – Ημερολόγιο 2021” του Messolonghi By Locals που είναι αφιερωμένο στους ψαράδες της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Αιτωλικού και έχει τίτλο: “Κι ερωτεύτηκες τη λίμνη την ήμερη. Και γίνεσαι ψαράς“.
Aποτελείται από 12 ασπρόμαυρες φωτογραφίες του φωτογράφου Βασίλη Αρτίκου, που απεικονίζουν τη ζωή των ψαράδων, καθώς και από ποιήματα του Κωστή Παλαμά.
Για να το προμηθευτείτε το ημερολόγιο στείλτε μήνυμα ή email (info@messolonghibylocals.com) για περισσότερες πληροφορίες.
Σε προλογικό σημείωμα της έκδοσης σημειώνεται:
“Η πολιτιστική ταυτότητα του Μεσολογγίου έχει ως βασικό χαρακτηριστικό της τους ψαράδες και την παραδοσιακή αλιεία.
Στα γαλήνια νερά της λιμνοθάλασσας καθρεφτίζεται για εκατοντάδες χρόνια μία σχέση αρμονικής συνύπαρξης και σεβασμού μεταξύ ψαράδων και λιμνοθάλασσας. Ήδη από τις πρώτες αναφορές του, το Μεσολόγγι περιγράφεται ως τόπος ιχθυοτροφείων, χαρακτηρισμός που αποδίδεται λόγω της ενασχόλησης των κατοίκων του με την ιχθυοκαλλιέργεια και την αλιεία. Ωστόσο, στα τέλη του 20ου αιώνα, μια σειρά ανθρωπογενών παρεμβάσεων στη λιμνοθάλασσα επηρέασε αρνητικά το οικοσύστημα και μείωσε την ιχθυοπαραγωγή, με αποτέλεσμα να μειωθεί ο αριθμός των ψαράδων.
Παρόλα αυτά, η παραδοσιακή αλιεία δεν παύει, ακόμα και σήμερα, να αποτελεί βασικό στοιχείο της τοπικής πολιτιστικής ταυτότητας της μεγαλύτερης λιμνοθάλασσας της Ελλάδας.
Το συγκεκριμένο ημερολόγιο/λεύκωμα στοχεύει να αναδείξει την παραδοσιακή αλιεία ως στοιχείο τόσο της τοπικής όσο και της εθνικής άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, το οποίο αξίζει να αναδειχθεί, να διαφυλαχθεί και να αναγεννηθεί.
Απώτερος σκοπός είναι η παραδοσιακή αλιεία και το επάγγελμα του ψαρά να μη χαθεί στο πέρασμα των χρόνων, αλλά να παραμείνει ζωντανό κομμάτι του πολιτιστικού τοπίου της Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Αιτωλικού.
Το ημερολόγιο/λεύκωμα δημιουργήθηκε στα πλαίσια της καταγραφής και ανάδειξης της πολιτιστικής ταυτότητας του Μεσολογγίου από «Το Μεσολόγγι των Ντόπιων – Messolonghi by Locals».”
Αν κανείς γνωρίσει σήμερα τον Βασίλη Αρτίκο, θα αργήσει πολύ να καταλάβει (αν κάποιος φυσικά δεν του το «σφυρίξει»), ότι αυτός ο άνθρωπος που μόλις γνώρισε είναι επιστήμονας και μάλιστα οικονομολόγος. Κι αυτό γιατί ο Βασίλης έμαθε να μην κρατάει τα προσχήματα, να μην υπηρετεί συμβάσεις… Να κρατάει μόνο ένα μέτρο… Το μέτρο της ανοιχτής και ελεύθερης ματιάς του. Ζει για να παθιάζεται και να κοιτάει τον κόσμο με μια διαρκή ταλάντωση της ίριδας, σαν να ήρθε στον κόσμο όχι για να παίξει ανάμεσα στα όρια του ορίζοντα, αλλά για να τον μεγαλώσει με το συναίσθημά του και να τον βαθύνει με το βλέμμα του.
Ο Βασίλης Αρτίκος γεννήθηκε το 1958 στη Γαβαλού Μεσολογγίου. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες και εργάσθηκε ως οικονομολόγος και έκτακτος καθηγητής στα Τ.Ε.Ι. Μεσολογγίου επί σειρά ετών. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη φωτογραφία ως ερασιτέχνης φωτογράφος, ώσπου αυτή η τέχνη τον κέρδισε και πλέον ασχολείται αποκλειστικά και επαγγελματικά.
Έχει κάνει μία μεγάλη σειρά από εκθέσεις στο εξωτερικό και στην Ελλάδα και έχει εκδώσει έξι (6) φωτογραφικά λευκώματα.
Ζει μεταξύ Μεσολογγίου και Αθήνας, όπου διοργανώνει εργαστήρια φωτογραφίας τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (Αιθιοπία, Ινδία, κ.α.).
Τέλος έχει ιδρύσει το Φεστιβάλ Φωτογραφίας Μεσολογγίου, το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του στο Μεσολόγγι.
Βασίλης Αρτίκος: «Το βλέμμα των ειδώλων»
Λ.Τ. Για όλα τα πράγματα υπάρχει πάντα η πρώτη φορά κι αυτή την πρώτη φορά, όσα κι αν φέρει μετέπειτα ο χρόνος, πάντα η μνήμη την κρατάει ζωντανή. Ποια ήταν η δική σου «πρώτη φορά» Βασίλη ή για να το πω καλύτερα, τι ήταν εκείνο που σε έκανε να βάλεις το βιζιτέρ μιας μηχανής ανάμεσα στο βλέμμα σου και τον κόσμο;
Β.Α. Η πρώτη μου φορά δεν ήταν η φωτογραφία, Λευτέρη. Από μικρό παιδί μου άρεσε να φτιάχνω εικόνες-σχεδίες με το μυαλό μου και να ταξιδεύω μ’ αυτές στους μέσα και έξω μου βυθούς. Ήμουν ένας αθεράπευτος εικονολάτρης ή αλλιώς «ματάκιας», όπως θα έλεγε ένας φίλος μου στο καφενείο. Έχω περάσει ατέλειωτες ώρες στο παράθυρο του σπιτιού μου να γεμίζω το κάδρο του ορίζοντα με όγκους και κατασκευές ιδανικές και αυθαίρετες. Επιχειρούσα μια άυλη σκηνοθεσία χωρίς να υπάρχει καμιά άλλη σκέψη ή φιλοδοξία πίσω από αυτό. Για την ευχαρίστησή μου μόνο.
Λ.Τ. Η οικογένειά σου Βασίλη σε ενθάρρυνε σε αυτές σου τις ανησυχίες; Ποιο ήταν το περιβάλλον που μεγάλωσες;
Β.Α. Είμαι παιδί μιας οικογένειας που με δυσκολία τα «έφερνε βόλτα» εκείνα τα χρόνια. Μπορεί να μην είχαμε πολλά, είχα όμως έναν πατέρα που αγαπούσε πολύ τα βιβλία. Κι απ’ αυτά στο σπίτι υπήρχαν μπόλικα. Πρώτος μου δάσκαλος στην τέχνη: η «Εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου». Μια εγκυκλοπαίδεια γεμάτη με γκραβούρες και φωτογραφίες. Με θυμάμαι ώρες ατέλειωτες να κάθομαι και να κοιτάζω όλο αυτό το «θησαυρό» των παιδικών μου χρόνων και να χάνομαι, όπως ο δύτης στο βυθό του. Έτσι, σιγά – σιγά, όπως συμβαίνει με τις πιο βαθιές επιθυμίες, και με μοναδικό εργαλείο μερικές κηρομπογιές άρχισα να ζωγραφίζω τις εικόνες που «έβλεπα». Ήταν μια διαδικασία όλη αυτή αυστηρά ιδιωτική, ένας τόπος δικός μου, που ευτυχώς τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας το σέβονταν και το ενθάρρυναν.
Κάποια στιγμή μάς επισκέφθηκε στο σπίτι ένας αγιογράφος, οπότε ο πατέρας μου του έδειξε κάποια από αυτά που ζωγράφιζα. Κυρίως αγιογραφίες, γεγονός που το ευνοούσε και το περιβάλλον του σπιτιού, ως παπαδοπαίδι που ήμουν. Να υπογραμμίσω εδώ, ότι οι εικόνες στην εκκλησία της Γαβαλούς, στην Αγία Φωτεινή, στην οποία λειτουργούσε ο ιερέας πατέρας μου ήταν και είναι ζωγραφισμένες από τον Φώτη Κόντογλου, οπότε, όπως μπορείς να αντιληφθείς, η επιρροή τους μέσα μου ήταν σημαντική. Αυτές διαμόρφωσαν από κείνα τα χρόνια μέσα μου μια αισθητική αφαιρετική με έντονους όμως συμβολισμούς.
Όσο μεγάλωνα, το μάτι μου και το χέρι μου δούλευαν σχεδόν ερήμην μου την τεχνική και όλο και γινόμουν καλύτερος. Φοιτητής πια στη Θεσσαλονίκη, συνειδητοποίησα ότι αυτό το χάρισμά μου θα μπορούσε ίσως και να με ζήσει. Άρχισα λοιπόν να συχνάζω σε γνωστά εργαστήρια ζωγραφικής και κοιτούσα με λαίμαργα μάτια γνωστούς ζωγράφους της συμπρωτεύουσας να δουλεύουν. Τα καλοκαίρια άρχισα να βγάζω και τα πρώτα μου χρήματα για τις διακοπές μου στα διάφορα νησιά που πήγαινα.
Λ.Τ. Μου μιλάς με ιδιαίτερο ζήλο για τη ζωγραφική. Πώς και δεν συνέχισες προς εκείνη την κατεύθυνση;
Β.Α. Λίγο πριν από τη φωτογραφία ασχολήθηκα ερασιτεχνικά με την κινούμενη φωτογραφία. Το πρώτο μου φωτογραφικό εργαλείο δεν ήταν η φωτογραφική μηχανή… Ήταν μια βιντεοκάμερα. Αγόρασα βέβαια λίγο αργότερα και μια φωτογραφική μηχανή, αλλά όλο μου το ενδιαφέρον ήταν στραμμένο στην καταγραφή των κινούμενων εικόνων. Τη φωτογραφική μηχανή την αντιλαμβανόμουν τότε ως ένα βοηθητικό εργαλείο για την ζωγραφική μου. Φωτογράφιζα για να έχω θέματα να ζωγραφίζω.
Κάθε φορά που επέστρεφα από ένα ταξίδι όμως, ένας φίλος μου, ο Δημήτρης ο Ντόβας, έπαιρνε τα αρνητικά και τα τύπωνε. Τον θυμάμαι σαν τώρα: «Βρε, ασχολήσου με την φωτογραφία», μου έλεγε.. «Πότε θα καταλάβεις ότι είσαι φωτογράφος και μάλιστα πολύ καλός». Αλλά εγώ αρνούμουν πεισματικά σχεδόν να ακούσω τις προτροπές του.
Εκείνη την εποχή στην Ελλάδα υπήρχε μόνο ένα φωτογραφικό site, με το οποίο συνεργάζονταν όλοι οι γνωστοί και καταξιωμένοι φωτογράφοι της εποχής… Ο Μπεχράκης και άλλοι πολλοί… Άρχισα να στέλνω λοιπόν φωτογραφίες μου για δημοσίευση με το ψευδώνυμο «artik». Κάποια στιγμή η διεύθυνση του site αποφάσισε να κάνει ένα ημερολόγιο. Από τις δώδεκα φωτογραφίες που επιλέχτηκαν οι τρεις ήταν δικές μου. Πραγματικά δεν το πίστευα. Ο Μπεχράκης μάλιστα κάποια στιγμή εκφράστηκε με πολύ αφοπλιστικά λόγια για μένα: «Εμείς είμαστε φωτογράφοι», είχε πει, «ο Αρτίκος είναι καλλιτέχνης». Πραγματικά με αφόπλισε. Δεν καλοθυμάμαι τι κατάφερα να ψελλίσω με πάρα πολύ συστολή. «Ρε παιδί μου», μου απάντησε βλέποντας την αμηχανία μου, «πάρε μια καλή μηχανή, και ασχολήσου με αυτή τη τέχνη. Αφού το΄χεις».
Έτσι ξεκίνησα… Τόσο απλά. Με μια καλή φωτογραφική μηχανή, που μου έκανε δώρο η γυναίκα μου.
Ε, μετά από αυτό ξεθάρρεψα και άρχισαν να βγαίνουν μέσα από άλλο δρόμο πια όλα εκείνα που με είχαν επηρεάσει μέχρι τότε στη ζωγραφική μου.
Ήρθε η πρώτη έκθεση στη «Διέξοδο», του Νίκου Κορδόση, άρχισα κι εγώ σιγά-σιγά να συνειδητοποιώ τις φωτογραφικές μου δυνατότητες, να αντιλαμβάνομαι τις ουσιαστικές εκφραστικές δυνατότητες της φωτογραφικής τέχνης και όλα αυτά με οδήγησαν να ασχοληθώ και με το τεχνικό κομμάτι της φωτογραφίας. Να φανταστείς, είχα κάνει δύο εκθέσεις και ακόμα διάφραγμα δεν ήξερα τι είναι. Πήγα λοιπόν ξανά στον Ντόβα και του είπα μεταξύ σοβαρού και αστείου – για μένα σοβαρό, για κείνον αστείο ίσως – το ακόλουθο: «Άκου να σου πω… Εσύ με έσπρωξες στη φωτογραφία, εσύ θα μου πεις τώρα, τι είναι το διάφραγμα».
Είχε πάψει πια η φωτογραφία να είναι ένα απλό χόμπι. Έγινε πάθος. Ένα πάθος που για να λειτουργήσει θέλει τρία πράγματα: ένα βλέμμα, μια μηχανή και το φυσικό φως της μέρας. Βέβαια, για να τα λέμε όλα, δεν ξέρω πόσο καλός φωτογράφος θα ήμουν, αν πριν δεν είχα δουλέψει πολύ με τη ζωγραφική. Δεν χρειάστηκε, για παράδειγμα, να μπω καν στον κόπο να καταλάβω το πόσο σημαντικό είναι το κάδρο, οι τονικότητες, οι γωνίες και ένα σωρό άλλες τεχνικές λεπτομέρειες, αφού αυτές τις κουβαλούσα ήδη μέσα στο αίμα μου. Απ’ την άλλη αυτή η τέχνη δεν είχε καθόλου κόπο, αφού η παραγωγή μιας φωτογραφίας δεν απαιτούσε τόσο πολύ κούραση όσο η ζωγραφική.
Λ.Τ. Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι στην τέχνη της φωτογραφίας;
Β.Α. Θα σου μιλήσω για μένα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όχι μόνο για την τέχνη της φωτογραφίας, αλλά για κάθε μορφή τέχνης είναι η εύκολη και γρήγορη καταξίωση. Εκεί θέλει προσοχή… Δεν πρέπει να χάσεις το μέτρο.
Όταν είχα αρχίσει να ανεβαίνω φωτογραφικά, και οι φωτογραφικές μου υποχρεώσεις με οδηγούσαν συχνά πυκνά στην Αθήνα, όπως ήταν φυσικό βρέθηκα ανάμεσα στους πιο αξιόλογους φωτογραφικούς κύκλους της χώρας, οι οποίοι άρχισαν να με επηρεάζουν αρχικά σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό, με αποτέλεσμα να ξεστρατίσω από το δρόμο μου και να χάσω την μοναδικότητά μου… Να το πω καλύτερα: Τη δική μου ταυτότητα. Ό,τι με είχε κάνει δηλαδή, να ξεχωρίζω. Τελικά το φωτογραφικό μου αποτέλεσμα εκείνης της μικρής περιόδου ήταν… «κάπως». Λίγο δικό μου, λίγο ξένο. Αυτά όμως που αναγκάζουμε τον εαυτό μας να κάνει έχει πάντα ένα όριο. Δε μπορεί να μας πάει μακριά.
Ευτυχώς ξέμπλεξα νωρίς με το δήθεν της «κουλτούρας». Ξαναντάμωσα τα πράγματα που αγαπούσα, ξαναείδα τον κόσμο με τα δικά μου μάτια. Δεν με ενδιέφερε να λένε για μένα ο Αρτίκος είναι έτσι, είναι αλλιώς, είναι… Ένα σωρό «είναι», αλλά ο Αρτίκος να μην είναι τίποτα από αυτά.
Αυτός είναι ο Αρτίκος και αυτή είναι η ψυχή του. Κοιτώντας τις φωτογραφίες του ποτέ δεν ξέρεις, αν το βλέμμα των ειδώλων του, είναι το δικό του βλέμμα ή αν το δικό του βλέμμα, είναι το βλέμμα των ειδώλων του.
Εκθέσεις:
«ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΦΥΣΗ»
Ατομική | Κέντρο Λόγου και Τέχνης «Διέξοδος» | Μεσολόγγι, 2006.
«ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΦΥΣΗ»
Ατομική | Πνευματικό Κέντρο Ναυπάκτου | Ναύπακτος, 2008.
Στη χθεσινή εκπομπή “ALPHA Παντού” σε ζωντανή σύνδεση με το Μεσολόγγι προβλήθηκαν όμορφες εικόνες από το οικοσύστημα της περιοχής και φιλοξενούμενος της εκπομπής ήταν ο φωτογράφος Βασίλης Αρτίκος.
