Μια βαθιά ανθρώπινη και συγκινητική επιστολή ευγνωμοσύνης απευθύνουν οι γονείς Δημήτρης Ντούνης και Κάτια Παντελή προς όλους όσοι στάθηκαν δίπλα στον γιο τους μετά το πρόσφατο ατύχημά του, τιμώντας τη φιλία, την αλληλεγγύη και τον επαγγελματισμό του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού του Νοσοκομείου Μεσολογγίου.
Με λόγια καρδιάς, ευχαριστούν έναν προς έναν όσους συνέβαλαν στις δύσκολες ώρες, ενώ παράλληλα υπογραμμίζουν τη ζωτική σημασία της πλήρους και ανεξάρτητης λειτουργίας του νοσοκομείου για την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια της τοπικής κοινωνίας.
Αναλυτικά η ευχαριστήρια επιστολή
“Μετά το ατύχημα του γιου μας και τις δύσκολες ώρες που ακολούθησαν, αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε δημόσια ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε όλους όσους στάθηκαν δίπλα μας:
Πρώτα απ’ όλα, στους δύο φίλους του γιου μας, Αλέξανδρο Λαΐνη και Κωνσταντίνο Λάκκα, που ήταν μαζί του τη στιγμή του ατυχήματος. Δεν τον άφησαν ούτε λεπτό, έδειξαν ψυχραιμία, ανθρωπιά και πραγματική φιλία. Η στάση τους μάς συγκίνησε βαθιά.
Ευχαριστούμε τους φίλους Γιάννη και Παναγιώτη Διαμαντόπουλο που έσπευσαν άμεσα να βοηθήσουν στον τόπο του ατυχήματος. Ευχαριστούμε όλους τους φίλους, συμμαθητές του γιου μας, συγγενείς και γνωστούς για τον ενδιαφέρον τους, για τη στήριξη τους και τη δύναμη που μας έδιναν αυτές τις μέρες!
Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στη φίλη μας Βίκυ, που από το πρώτο λεπτό που το έμαθε έτρεξε χωρίς δεύτερη σκέψη και μας στήριξε με κάθε τρόπο. Η παρουσία της ήταν πολύτιμη!
Ευχαριστούμε και τη γιατρό ακτινολόγο του νοσοκομείου Μεσολογγίου κα Ζιζή Φούντα, ήταν εκεί, μας ενημέρωνε, μας καθησύχασε και μας στήριξε.
Θέλουμε επίσης να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας στον Διευθυντή Χειρουργό Ορθοπεδικό του Νοσοκομείου, dr. Χαράλαμπο Πέτρου, ο οποίος ανέλαβε τον γιο μας, τον χειρούργησε και τον βοήθησε κυριολεκτικά να σταθεί ξανά στα πόδια του. Η επιστημονική του κατάρτιση και η ανθρώπινη προσέγγιση μας έδωσαν δύναμη και εμπιστοσύνη.
Θερμές ευχαριστίες και στην Ορθοπεδικό dr. Αραχωβίτη, που δεν έλειψε στιγμή από κοντά μας. Η αφοσίωσή της, η συνεπής παρουσία της και το ενδιαφέρον της ήταν για εμάς φως μέσα στην αγωνία.
Και βέβαια, ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε όλους τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και το λοιπό προσωπικό κάθε βάρδιας — από τη σίτιση, τον ιματισμό και την καθαριότητα μέχρι όσους εργάζονται αθόρυβα αλλά καθοριστικά. Χάρη σε όλους αυτούς, ο γιος μου σήμερα είναι καλά, σώος, ξανά στο σπίτι του με την οικογένειά του.
Θέλω να τονίσω κάτι που αφορά όλους μας: το Γενικό Νοσοκομείο της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου είναι ζωτικής σημασίας για την πρωτεύουσα της Αιτωλοακαρνανίας. Η ύπαρξή του ως ανεξάρτητο νοσοκομείο είναι όχι μόνο απαραίτητη αλλά και ζήτημα αξιοπρέπειας και ασφάλειας για κάθε πολίτη.
Διαθέτει άξιους, ικανούς και υψηλού επιπέδου επιστήμονες — ανθρώπους που αποδεικνύουν καθημερινά ότι το δημόσιο σύστημα υγείας μπορεί να λειτουργεί και να προσφέρει πραγματική φροντίδα.
Οφείλουμε όλοι να στηρίξουμε, να αγωνιστούμε και να απαιτήσουμε τη συνέχιση, τη βελτίωση και την αναβάθμισή του. Γιατί όταν το νοσοκομείο της πόλης μας στέκεται δυνατό, στεκόμαστε κι εμείς.