Ουσιαστική δράση που ενίσχυσε τον διάλογο για το μέλλον των μαθητών των Οινιαδών
Μία ιδιαίτερα σημαντική και στοχευμένη εκδήλωση για τη μαθητική κοινότητα των Οινιαδών πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2025, στο Γενικό Λύκειο Νεοχωρίου. Η «Οινιαδών Ανάπτυξις» – ΑΜΚΕ, σε συνεργασία με το σχολείο και τον χώρο «ΣυνΈκφραση», διοργάνωσε μία ολοκληρωμένη δράση επαγγελματικού προσανατολισμού, δίνοντας στους μαθητές πολύτιμα εργαλεία για τη λήψη αποφάσεων ενόψει των σπουδών και της επαγγελματικής τους πορείας.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με τον χαιρετισμό του Διευθυντή του Λυκείου, Ιωάννη Καρύμπαλη, ο οποίος υπογράμμισε τη σημασία της πρωτοβουλίας, τόσο για την ενημέρωση των μαθητών όσο και για τη διαρκή και ουσιαστική παρουσία της «Οινιαδών Ανάπτυξις» στην τοπική εκπαιδευτική κοινότητα.
Στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο Πρόεδρος της ΑΜΚΕ, Ζαφείρης Καραβίας, επισημαίνοντας τη μεγάλη ανάγκη σύνδεσης της εκπαίδευσης με τα τοπικά παραγωγικά χαρακτηριστικά, αλλά και τη σπουδαιότητα τού να επιστρέφουν οι νέοι στον τόπο τους μετά τις σπουδές, συμβάλλοντας στην πρόοδο και την ευημερία της κοινωνίας των Οινιαδών.
Ακολούθησε η κεντρική ομιλία, από τον Κοινωνικό Λειτουργό – Ψυχοθεραπευτή & Σύμβουλο Επαγγελματικού Προσανατολισμού Σωτήρη Ζαμπάρα, ο οποίος πραγματοποίησε μία διαδραστική και αναλυτική παρουσίαση. Οι μαθητές ενημερώθηκαν για:
τις προκλήσεις της σύγχρονης αγοράς εργασίας,
τα κριτήρια επιλογής κατεύθυνσης και επαγγέλματος,
τον τρόπο προετοιμασίας για τις Πανελλήνιες,
τη λειτουργία του μηχανογραφικού συστήματος.
Η συμμετοχή των μαθητών ήταν ενεργή, με πολλές ερωτήσεις και τοποθετήσεις, δείχνοντας το έντονο ενδιαφέρον τους για ζητήματα σταδιοδρομίας και επαγγελματικού μέλλοντος.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν επίσης:
η Εκπρόσωπος Τύπου και Ιδρυτικό μέλος της ΑΜΚΕ Νικολέτα Σουλτανίδη (Πολιτική Επιστήμονας),
ο Γεωλόγος – Περιβαλλοντολόγος της ΑΜΚΕ Γεράσιμος Ρουμπάτος,
η Μαθηματικός του Λυκείου Γεωργία Λαλαπάνου,
η Καθηγήτρια Χημείας Παναγιώτα Δουλαβέρη,
ο Φιλόλογος Παναγιώτης Κοντός.
Η εκδήλωση έκλεισε με θετικές εντυπώσεις και την κοινή διαπίστωση πως τέτοιες δράσεις αποτελούν πολύτιμη επένδυση στο μέλλον των νέων του τόπου.
Σε μια κατάμεστη αίθουσα στο κτίριο Συγγρού, η ιστορική κωμόπολη της Κατοχής Οινιαδών τίμησε χθες, Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2025, τη συλλογική έκδοση Οινιάδες: “Ιστορία – Λαογραφία – Πολιτισμός”, ένα έργο που φιλοδοξεί να αναδείξει την ταυτότητα και τη διαδρομή των Οινιαδών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Με ιδιαίτερη συμμετοχή και συγκίνηση πραγματοποιήθηκε η επίσημη παρουσίαση της νέας συλλογικής έκδοσης της «Οινιαδών Ανάπτυξις» – ΑΜΚΕ, η οποία συγκέντρωσε δεκάδες Οινιαδίτες, φίλους της περιοχής και ανθρώπους του πολιτισμού. Η έκδοση εξερευνά όλες τις ιστορικές περιόδους των Οινιαδών, φωτίζοντας πρόσωπα, τόπους και γεγονότα που καθόρισαν την πορεία της περιοχής, αναδεικνύοντας παράλληλα άγνωστα στοιχεία της τοπικής ιστορίας.
Η εκδήλωση και οι ομιλητές
Την παρουσίαση άνοιξε ο Πρόεδρος της ΑΜΚΕ, Ζαφείρης Καραβίας, ο οποίος τόνισε ότι στόχος της προσπάθειας είναι «η αναζωπύρωση της ιστορικής έρευνας και η ενθύμηση στους Οινιαδίτες της σπουδαιότητας του τόπου τους».
Ακολούθησε ομιλία της Δήμητρας Στέλιου, Πολιτισμολόγου & Υποψήφιας Master of Arts, με ενεργή παρουσία στα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής.
Στη συνέχεια, τον λόγο έλαβε ο Ηλίας (Λίνος) Υφαντής, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών και Διευθυντής του 6ου ΓΕΛ Αγρινίου, ο οποίος αναφέρθηκε στη βαρυσήμαντη πολιτιστική κληρονομιά των Οινιαδών και στη συμβολή τους στη διαμόρφωση της τοπικής και της εθνικής ιστορίας.
Ιδιαίτερη στιγμή αποτέλεσε η βιωματική αφήγηση της Μαρίας Κουτούπη, Διευθύντριας του 2ου Δημοτικού Νεοχωρίου Οινιαδών. Μέσα από μια ιστορία της μαθητικής κοινότητας υπογράμμισε τη σημασία της επαφής των νέων με την ιστορία και τον αρχαιολογικό πλούτο της περιοχής.
Η παρουσίαση ολοκληρώθηκε με την ομιλία του Λάζαρου Τσόλκα, συγγραφέα και ερευνητή, ο οποίος ανέδειξε τα ευρήματα που συνδέουν το Μυθικό Ομηρικό Δουλίχιο με τον λόφο Κατσά στην Κατοχή, έρευνα που άνοιξε δρόμο για πιθανές απαντήσεις σε ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα της ελληνικής αρχαιολογίας.
Ανοιχτός διάλογος και επιστημονική συμβολή
Μετά το πέρας των εισηγήσεων ακολούθησε ανοιχτή συζήτηση, όπου κοινό και ερευνητές αντάλλαξαν σκέψεις για τα ζητήματα που πραγματεύεται το βιβλίο. Στο πλαίσιο αυτό μίλησε και ο Γεώργιος Ρόμπολας, Δάσκαλος και άνθρωπος με σημαντική πολιτιστική συνεισφορά, καταθέτοντας νέους προβληματισμούς για τη μελλοντική έρευνα.
Η συγγραφική ομάδα της συλλογικής έκδοσης αποτελείται από τους:
Αύριο, Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2025 και ώρα 18:30, στο Κτίριο Συγγρού, στην Παρόχθια Οδό της ιστορικής κωμόπολης της Κατοχής Οινιαδών, θα παρουσιαστεί στο κοινό η νέα Συλλογική Έκδοση της «Οινιαδών Ανάπτυξις» – ΑΜΚΕ με τίτλο «Οινιάδες: Ιστορία – Λαογραφία – Πολιτισμός».
Πρόκειται για ένα εκδοτικό έργο που καλύπτει όλες τις ιστορικές περιόδους της περιοχής των Οινιαδών, από την αρχαιότητα έως και τη σύγχρονη εποχή. Η έκδοση περιλαμβάνει λεπτομερείς αναφορές σε γεγονότα, τόπους, πρόσωπα, καθώς και νέα ιστορικά δεδομένα που μέχρι σήμερα παρέμεναν άγνωστα στο ευρύ κοινό, παρότι αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της ιστορικής κληρονομιάς του τόπου.
Οι Οινιάδες, μία από τις περιοχές με αδιάκοπη και συνεχή κατοίκηση άνω των 3.000 ετών, αποτελούν σταθερό σημείο αναφοράς για αρχαιολόγους, ιστορικούς και ερευνητές. Παρότι η συμβολή τους στην ιστορική διαδρομή της Δυτικής Ελλάδας είναι καθοριστική, μεγάλο μέρος του γενικού κοινού εξακολουθεί να γνωρίζει ελάχιστα για το παρελθόν τους.
Με τη νέα συλλογική έκδοση, η ιστορική περιοχή των Οινιαδών επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο. Το ενδιαφέρον για τη μελέτη, την ανάδειξη και την προβολή της πολυεπίπεδης πολιτισμικής της αξίας αναζωπυρώνεται, δίνοντας νέα ώθηση σε μια διαχρονική ιστορία που παραμένει ζωντανή.
Η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «Οινιαδών Ανάπτυξις» ανακοινώνει με χαρά ότι εργάζεται για τη διοργάνωση του «1ου Φεστιβάλ Πορτοκαλιού Οινιαδών», το οποίο προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί τον προσεχή Φεβρουάριο, αναδεικνύοντας ένα ακόμη πολύτιμο προϊόν του τόπου μας.
Οι πορτοκαλεώνες των Οινιαδών προσφέρουν εσπεριδοειδή εξαιρετικής ποιότητας, που ταξιδεύουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ευρώπης.
Την τελευταία δεκαετία, με τη στροφή στην καλλιέργεια των εσπεριδοειδών και τη βελτίωση της πρόσβασης μέσω της Ιόνιας Οδού, η περιοχή των Οινιαδών έχει αναδειχθεί σε πρώτη παραγωγό περιοχή πορτοκαλιών στην Ελλάδα, με εντυπωσιακούς όγκους παραγωγής σε σχέση με άλλες περιοχές.
Το ήπιο και υγρό κλίμα, τα εύφορα εδάφη που ποτίζονται από τον Αχελώο και τα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά χώματα εξασφαλίζουν προϊόντα με ανώτερη γεύση και ποιότητα.
Σήμερα, η ποιοτική και ποσοτικά μεγάλη παραγωγή είναι γεγονός, η γνώση γύρω από την καλλιέργεια έχει παγιωθεί και μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, και το επόμενο στοίχημα για την περιοχή είναι η ανάπτυξη υποδομών μεταποίησης και τυποποίησης, καθώς και η κατοχύρωση Π.Ο.Π. ή Π.Γ.Ε. για τα προϊόντα της.
Έτσι θα διασφαλιστούν καλύτερες τιμές για τους παραγωγούς, νέες θέσεις εργασίας και μια ακόμα πιο ισχυρή θέση της Αιτωλοακαρνανίας στην εγχώρια και διεθνή αγορά.
Την Τρίτη 20 Μαΐου 2025, η «Οινιαδών Ανάπτυξις» σε συνεργασία με το Γυμνάσιο Κατοχής και το χώρο «ΣυνΈκφραση» διοργάνωσε εκδήλωση επαγγελματικού προσανατολισμού στο χώρο του σχολείου.
Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης η Διευθύντρια του Γυμνασίου Κατοχής Δήμητρα Μυζήθρα άνοιξε την εκδήλωση καλωσορίζοντας και συστήνοντας τους φορείς στους μαθητές της Γ’ Γυμνασίου που προετοιμάζονται για την μετάβαση τους στο Λύκειο.
Στη συνέχεια ο Πρόεδρος της «Οινιαδών Ανάπτυξις» Καραβίας Ζαφείρης απεύθυνε χαιρετισμό στους μαθητές όπου αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα σύνδεσης της εκπαίδευσης με τα τοπικά παραγωγικά χαρακτηριστικά και την ευεργετική σημασία της επιστροφής των νέων στον τόπο καταγωγής τους μετά το πέρας των σπουδών τους για την διασφάλιση της ευημερίας και της προόδου της τοπικής κοινωνίας.
Έπειτα ακολούθησε εκτενής και διαδραστική ομιλία του Κοινωνικού Λειτουργού – Ψυχοθεραπευτή & Συμβούλου Επαγγελματικού Προσανατολισμού Σωτήρη Ζαμπάρα κατά την οποία οι μαθητές ενημερώθηκαν για τα κυρία διλήμματα και προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν στην σύγχρονη ρευστή αγορά εργασίας, τις παραμέτρους που χρειάζεται να λάβουν υπόψιν για την επιλογή κατεύθυνσης και αργότερα επαγγέλματος, την δομή του Λυκείου και των κατευθύνσεων του, τις διαφορές Επαγγελματικού και Γενικού Λυκείου, τον τρόπο προετοιμασίας για τις πανελλήνιες, τον τρόπο λειτουργίας του μηχανογραφικού συστήματος κ.α
Οι μαθητές εκδήλωσαν μεγάλο ενδιαφέρον για την δράση, εξέφρασαν τις απορίες τους και συμμετείχαν σε έναν εποικοδομητικό διάλογο σχετικά με την σταδιοδρομία τους.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν επίσης ο Γεωλόγος / Περιβαλλοντολόγος της «Οινιαδών Ανάπτυξις» Ρουμπάτος Γεράσιμος και οι καθηγήτριες του Γυμνασίου Κατοχής Καρέτσου Διονυσια και Τζανου Αρτεμησία.
Η περιοχή των σύγχρονων Οινιαδών, έπαιξε σημαντικό ρόλο στα γεγονότα του Εθνικού Ξεσηκωμού. Προτού προχωρήσουμε χρειάζεται να διευκρινιστεί ότι η ευρύτερη περιοχή των σύγχρονων Οινιαδών συνενώθηκε μόλις το 1999 από την Ένωση των κοινοτήτων που μέχρι πρότινος απάρτιζαν τον Ακαρνανικό Δήμο Οινιάδος με έδρα την Κατοχή και των κοινοτήτων που απάρτιζαν τον Αιτωλικό Δήμο Παραχελωίτιδος με έδρα το Νεοχώρι.
Η συνένωση ήρθε ως αποτέλεσμα της γεφύρωσης του Αχελώου και της υπερκέρασης των φυσικών εμποδίων που καθιστούσαν την επικοινωνία εκατέροθεν του ποταμού δύσκολη. Συνεπώς την περίοδο της Επανάστασης η Κατοχή διοικητικό κέντρο του Νότιου Ξηρομέρου και τα χωριά Λεσίνι, Πεντάλοφος που βρίσκονταν στην Ακαρνανική όχθη του Αχελώου υπάγονταν στο Ξηρόμερο και ακολουθούσαν την πορεία της επαρχίας που αποτελούσε έδρα του Ιστορικού Αρματωλικίου και πεδίο έντονης αντιπαράθεσης μεταξύ των αντιμαχόμενων.
Αντίστοιχα η Αιτωλική Παραχελωίτιδα με έδρα το Νεοχώρι και που αποτελούνταν απο τα χωριά Γουριά, Μάστρο, Μαγούλα βρίσκονταν εκτεθειμένα στις εχθρικές επιδρομές και προσπάθειες που επιχειρούσαν να κρατήσουν τα περάσματα του Αχελώου και να διακόψουν τις επικοινωνίες μεταξύ των Επαναστατημένων Ελλήνων αλλά και τον ανεφοδιασμό των διάφορων εστιών αντίστασης.
Σε όλη την έκταση όμως των σύγχρονων Οινιαδών, οι κάτοικοι επέδειξαν αυτοθυσία, μαχητικότητα και προσφορά στους εθνικούς αγώνες δίνοντας σπουδαίες μάχες και κρατώντας ζωντανή τη σπίθα της επανάστασης.
Ενώ καθοριστική ήταν η συμμετοχή της περιοχής μας και στην άμυνα και την ενίσχυση του Πολιορκημένου Μεσολογγίου. Ας δούμε όμως τα κυριότερα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην περιοχή των Οινιαδών ανά κοινότητα:
Κατοχή
Η Κατοχή διοικητικό κέντρο του Νοτίου Ξηρομέρου, κτισμένη σε λόφο στην ακαρνανική όχθη του Αχελώου, ήταν τόπος οχυρός με φρούριο και φυσική οχύρωση εξαιτίας του ποταμού, του δάσους και των ελών που εκτείνονταν στην περιφέρεια της.
Παράλληλα ήδη απο το Μεσαίωνα η Κατοχή ήταν εμπορικός κόμβος προσβάσιμος και απο πλωτά μέσα καθώς πέραν του Αχελώου, το Κονταύλακο και μια σειρά καναλιών που ένωναν το Ιόνιο με τη μεγάλη Λίμνη του Λεσινίου εξασφαλίζοντας τις επικοινωνίες και την διακίνηση προσώπων και αγαθών.
Ο πλούτος και η στρατηγική σημασία της Κατοχής είχε ως αποτέλεσμα να προτιμηθεί ως τόπος κατοίκησης Προεστών, Οπλαρχηγών αλλά και εύπορων εμπόρων.
Αντίστοιχα τα χαρακτηριστικά αυτά δεν διέφυγαν της προσοχής των Οθωμανών που μετά την κατάκτηση της Αιτωλοακαρνανίας, εγκαταστάθηκαν και αυτοί στην Κατοχή και ειδικότερα στην συνοικία του Αγίου Θεοδώρου και ανατολικά αυτής δημιουργόντας δική τους συνοικία. Σύμφωνα με τις γραπτές πήγες που διαθέτουμε απο τα βιβλία ιστορίας, λόγω των οχυρώσεων της η Κατοχή ήταν και τόπος κράτησης Αιχμαλώτων και φύλαξης εφοδίων.
Κατά το ξέσπασμα λοιπόν της Επανάστασης και ειδικότερα κατά τον Ιανουάριο του 1823 έλαβε χώρα η Μάχη της Κατοχής κατά την οποία οι Οπλαρχηγοί Τσόγκας, Χασαπαίοι (Αστακού) και σύσσωμοι οι ντόπιοι πολέμησαν όλοι μαζί έναντι των Τούρκων και τους νίκησαν.
Οι εναπομείνταντες Οθωμανοί αιχμαλωτίστηκαν και έπειτα ανταλλάχθηκαν με άλλους ομήρους και οδηγήθηκαν στο Αγρίνιο. Νωρίτερα το 1822 οι απελευθερωτές της Κατοχής Χασαπαίοι είχαν διαπράξει μεγάλο ανδραγάθημα με την κατάληψη ενός πλοίου που εγλωβίστηκε στη μπούκα του κονταύλακου στην έξοδο προς Πεταλά, το λεγόμενο Λιμάνι της Κατοχής, σύμφωνα με τις μαρτυρίες πρόκειται για ένα Τραμπάκουλο με σημαία Φράγκικη που απέπλευσε απο την Πρέβεζα φορτωμένο με τροφές που προορίζονταν για τα Τουρκικά Στρατεύματα που πολιορκούσαν το Μεσολόγγι.
Έτσι οι Ξηρομερίτες κατάφεραν να καθυστερήσουν τον ανεφοδιασμό των Τούρκων. Έπειτα έλαβαν χώρα τα δυστυχή γεγονότα της 2 Απριλίου του 1823 όπου ξεκληρίστηκαν στον Αστακό οι Χασαπαίοι ελευθερωτές της Κατοχής από τους Γριβαίους που μάχονταν για την καπετανία του Ξηρομέρου.
Η διαμάχη μεταξύ των δυο φατριών και η δολοφονία που συγκλόνισε την περιοχή ώθησε τους οπλαρχηγούς Τσόγκα, Μακρή Βλαχόπουλο και τον επιζήσαντα Δημήτρη Χασάπη να καταδιώξουν το Γρίβα και να τον περικυκλώσουν στα σπίτια του Γουλιμή και στον Πύργο της Κατοχής στις 24 Μαΐου 1823 οπότε και τον πολιορκούν μαχόμενοι λυσσαλέα για 3 μέρες.
Κατά την πολιορκεία πυρπολούν την οικία του Γουλιμή και τα παρακείμενα κτίρια μη καταφέρνοντας ωστόσο να πιάσουν τον Γρίβα ο οποίος μέσα σε μια παράτολμη έξοδο μαχόμενος διέφυγε και κίνησε για τον ορεινό βάλτο.
Το επεισόδιο αυτό έδωσε την αφορμή στο Γρίβα να συνθέσει και μακρόστιχο τραγούδι όπου εξέφραζε τον πόνο του με αναφορά στο γεγονός και στο σημείο. Την περίοδο μετά την επανάσταση στον Πύργο κατοίκησε η διάσημη ευνοούμενη του Αλή Πασά, Κυρά Βασιλική Κονταξή καθώς η κυβέρνηση Καποδίστρια της παραχώρησε τον πύργο για κατοικία από το 1830 έως το θάνατο της το 1834.
Το όνομα της τελευταίας ιδιοκτήτριας συνυφασμένο με την τοπική συλλογική μνήμη έδωσε και το πιο πρόσφατο όνομα στον πύργο που ονομάζονταν εκ τότε «Κούλια της Κυρά Βασιλικής».
Αντίστοιχα τα οχυρά μοναστήρια της Παναγούλας, του Σωτήρα, της Ζωοδόχου Πηγής αλλά και το Ενετικό Μοναστήρι του Αγίου Μάρκου έστελναν μέσω της Λιμνοθάλασσας τρόφιμα και πολεμοεφόδια στο Πολιορκημένο Μεσολόγγι και στις αναγκές του αγώνος γενικότερα.
Ο Ενοαριακός Ναός και Πολιούχος της Κατοχής, Αη Δημήτρης, πυρπολήθηκε από τους Οθωμανούς κατά την διάρκεια του εθνικού ξεσηκωμού και ξανακτίστηκε αργότερα.
Οι λόφοι του Κατσά, ο Πλιέτσικας, ο Τρίκαρδος, το Διώνι και η Χουνοβίνα αποτελούσαν καταφύγια Κλεφτών. Ιδιαίτερα στην Χουνοβίνα βρίσκονταν πολυάριθμα καραούλια – παρατηρητήρια με σημαντικότερο και πιο φημισμένο το καραούλι του Τσέλιου ή Δημοτσέλιου που πήρε τα όνομα του απ τον ξακουστό Οπλαρχηγό του Ξηρομέρου Δήμο Φερεντίνο που χρησιμοποιούσε και διέμενε στο βουνό για μεγάλα διαστήματα με σκοπό την διασφάλιση του απρόσκοπτου εφοδιασμού σε είδη διατροφής και όπλα της νησίδας Λεσίνι στο μέσω του ομώνυμου τότε βάλτου και κατ’ επέκταση σε ολόκληρο το αρματολίκι Ξηρομέρου.
Το Διόνι υπήρξε καταφύγιο αμάχων, στρατόπεδο του Αρχιστράτηγου Τσώρτς που διέθετε ταμπούρια, καραούλια και πυροβολεία ακόμη και τόπος ναυμαχίας μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων (καθώς χρησίμευε στην υπεράσπιση και εποπτεία της θαλάσσιας διόδου του Ιονίου και του δέλτα του Αχελώου) την 21 Νοεμβρίου 1825 γνωστής και ως Ναυμαχίας του Δραγαμέστου ή Ναυμαχίας των Πυρπολικών, που έλαβε χώρα στα νησιά ανάμεσα απο το Διόνι και τον Αστακό.
Η νίκη του ελληνικού στόλου σ ́αυτή τη Ναυμαχία ήταν σημαντική, καθότι επετεύχθη ο ανεφοδιασμός του Μεσολογγίου με τα απαραίτητα προς σίτιση και, οι πολιορκούμενοι εντός του, έλαβαν θάρρος να συνεχίσουν τον αγώνα.
Κλείνοντας είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι κατά την περίοδο της επανάστασης και κατά το πέρας αυτής στην Κατοχή διέμειναν επί μακρόν ή εγκαταστάθηκαν πλήθος ιστορικών μορφών και προσωπικοτήτων που βρίσκονται πλέον στο πάνθεον των Ηρώων της Παλιγγενεσίας.
Νεοχώρι
Ο Οικισμός του Νεοχωρίου πυρπολήθηκε κατά το ξέσπασμα της επανάστασης αλλά οι Τούρκοι δεν κατάφεραν να κάμψουν το ηθικό των Νεοχωριτών που τους κατέσφαξαν και απελευθέρωσαν τον τόπο τους απο τον μακραίωνο Οθωμανικό Ζυγό μέσα σε μία νύχτα.
Τα οχυρά μοναστήρια του Αη Γιάννη της Θολής και των Ταξιαρχών, κτισμένα σε νησίδες, σε μία απο τις πιο πολυσύχναστες θαλάσσιες οδούς, τα καθιστούσαν συνεχή στόχο των Οθωμανικών και των υποτελών πειρατικών τους στόλων.
Παρά την εκτεταμένη ανασφάλεια ωστόσο οι ντόπιοι φαίνεται πώς χρησιμοποίησαν τα πλεονεκτήματα που προσέφερε η φυσική άμυνα των νησιών και κινούμενοι μέσα απο τη Λιμνόθαλασσα ενίσχυαν με εφόδια και μαχητές το πολιορκημένο Μεσολόγγι.
Το γεγονός αυτό, οδήγησε και στην πυρπόληση της Ιστορικής Μονής των Ταξιαρχών που αποτέλουσε κέντρο των επαναστατημένων Νεοχωριτών και τόπο συγκέντρωσης των γυναικόπαιδων. Στην μάχη αυτή μάλιστα σφαγιάστηκαν 18 Αγωνιστές με πλούσια συνεισφορά στα τοπικά γεγονότα.
Λεσίνι
Το νησί του Λεσινίου, το νησί της Παναγίας της Λεσινίωτισσας με την ομώνυμη μονή το “άλλο Μεσολόγγι” προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες στον αγώνα για την ελευθερία.
Η μονή επεκτάθηκε και ανακαινίστηκε πολλές φορές προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες των μοναχών αλλά και του πλήθους κατατρεγμένων που συνέρεαν κατά εκατοντάδες εκεί.
Το 1823 πολλοί αγωνιστές του Ξηρομέρου και της Αιτωλοακαρνανίας ευρύτερα, οχυρώθηκαν στο νησί για να μην πέσουν στα χέρια του Ομέρ Βρυώνη. Κατ’ εντολή του αρχιστράτηγου Καραϊσκάκη τοποθετήθηκε φρούραρχος της Μονής ο επιστήθιος φίλος του και άξιος στρατιωτικός ο Δήμος Τσέλιος (Δημοτσέλιος) ή Γερο-Δήμος (το προγονικό του όνομα ήταν Δήμος Φερεντίνος) ενώ Φρούραρχος διετέλεσε και ο Αναγνωστής Καρπούζης.
Εκεί κατέφυγε ὁ Γεώργιος Τσόγκας και ὁ Δημήτρης Μακρὴς καθώς και πολλοί άλλοι. Σ’ όλο το διάστημα μέχρι την απελευθέρωση, το νησάκι ήταν έδρα Δημογεροντίας με τον τίτλο «Δημογεροντία – Ξηρομέρου».
Κάτοικοι από όλα τα χωριά της περιοχής κατέφυγαν στο νησάκι όπου άφησαν τις ονομασίες των χωριών τους στα σημεία όπου είχαν κατασκηνώσει και έτσι ακούγεται έως και σήμερα «Κατοχιανά, Δραγαμεστιανά, Λεπενιώτικα, Ζαβιτσιάνικα, Αητινά» κλπ. «Σε αυτό βρήκαν καταφύγιο και πολλοί κατατρεγμένοι «Εξοδίτες» του Μεσολογγίου που παρέμειναν εκεί έως το τέλος της Ελληνικής Επανάστασης, το 1829.
Συνεπώς αποτέλεσε ζωηρό κέντρο κοινωνικής δραστηριότητας ελλήνων αρματολών και του ντόπιου πληθυσμού που σχημάτισαν μια ιδιόμορφη κοινωνία μέσα στην ασφάλεια που προσέφερε ο βάλτος. Την ταραγμένη εκείνη περίοδο που ακολούθησε τα συνταρακτικά γεγονότα της «Εξόδου», οι Τούρκοι γεμάτοι μένος και εκδικητική διάθεση θέλησαν να καταλάβουν το νησάκι του μοναστηριού και να το καταστρέψουν.
Η Παναγία όμως για άλλη μια φορά έκανε το θαύμα της. Ο Ηγούμενος Ιωαννίκιος μάζεψε όλα τα γυναικόπαιδα και τους ηλικιωμένους στο Μοναστήρι όπου έκανε τη Θεία Λειτουργία παρακαλώντας την Παναγία να τους βοηθήσει ειδάλλως είχε αποφασίσει να ανατινάξει το μοναστήρι.
Την ίδια στιγμή η ένδοξη φρουρά του Λεσινίου οργάνωνε την άμυνα και ανέμενε την σφοδρή επίθεση των Οθωμανών.
Ακολούθησε ισχυρός βομβαρδισμός από τα τούρκικα κανόνια έως ότου οι προσευχές καρποφόρησαν και ξαφνικά ξέσπασε μεγάλη καταιγίδα κατά την οποία συμφώνα με την παράδοση, φάνηκε πάλι το φωτεινό σύννεφο, με την οπτασία της Παναγίας, που κρατούσε αυτή τη φορά στα χέρια της ένα τεράστιο καλάμι, με το οποίο συνέτριψε τους Οθωμανούς.
Οι αγωνιστές έκπληκτοι για μια ακόμη φορά με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου αντίκρισαν χιλιάδες κουφάρια τούρκων και των αλόγων τους. Τόσα που είχαν σκεπάσει το μεταξύ του νησιού και του διπλανού λόφου «Πλατός», βαλτότοπο, ενώ όσοι απ’ αυτούς γλύτωσαν, έφευγαν πανικόβλητοι διαλαλώντας τη συμφορά τους.
Η Παναγία έσωσε τον λαό της. Ο Ηγούμενος της Μονής Ιωαννίκιος περιχαρής πήρε την εικόνα της Παναγίας και αφού όλοι την προσκύνησαν, έψαλλαν τον παρακλητικό Κανόνα ευχαριστώντας την για τη σωτηρία τους.
Στο κέντρο του σημερινού χωριού του Λεσινίου, στον ιστορικό βυζαντινό ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου διεξήχθη μία ακόμη λυσσαλέα μάχη μεταξύ των Τούρκων και των Ελλήνων οπλαρχηγών Τσόγκα, Μακρή και Μπότσαρη που είχαν ταμπουρωθεί στο σημείο. Γεγονός που μαρτυρείται από τα βόλια και τις οβίδες που έχουν αφήσει σημάδια στο εξωτερικό του ναού.
Πεντάλοφος
Λόγω της κομβικής της θέσης στη διάβαση του Αχελώου και στην νότια είσοδο του Ξηρομέρου καθώς και τον εύφορο κάμπο της, η Πεντάλοφος υπέφερε απο την συνεχή παρουσία των Τούρκων οι οποίοι είχαν διαρκείς βλέψεις για μόνιμη εγκατάσταση στο σημείο.
Η Οθωμανική παρουσία στην περιοχή ήταν ικανή να διασφαλίσει τροφή στον εχθρικό στρατό και τα ζώα που τον συνόδευαν αλλά και να απειλεί τις ελληνικές θέσεις.
Οι Τούρκοι ονόμαζαν το χωριό Μπουντολοβίτσα ή Τσιφλικάτ ενώ αποτέλεσε και έδρα του Τούρκου Διοικητή της περιοχής. Στο σημείο εγκαταστάθηκαν Αγάδες και Μπέηδες με μεγάλο αριθμό δουλοπάροικων που καλλιεργούσαν τη γη.
Το γεγονός αυτό κατέστησε την Πεντάλοφο ως ένα από τα σημεία της Αιτωλοακαρνανίας που υπέφεραν περισσότερο από τον κατακτητή καθώς ως πέρασμα καλούνταν συχνά να υποταχθεί στα εχθρικά στρατεύματα που καταπίεζαν βάναυσα το ντόπιο πληθυσμό.
Η κατάσταση αυτή εξώθησε πολλούς από τους κατοίκους που δεν υπέφεραν άλλο τις κακουχίες να εμπλακούν ενεργά στον αγώνα έναντι των Οθωμανών, καταφεύγοντας στα κοντινά αρματολίκια.
Στην Πεντάλοφο οι Τούρκοι έφτιαξαν μπαρουταποθήκες ενώ έφεραν μαζί τους και μεγάλο αριθμό τσιγγάνων που υποστήριζαν τις καθημερινές ανάγκες του οθωμανικού στρατού.
Γουριά
Οι Γουριωτες εξαιτίας της εγγύτητας τους με την Πεντάλοφο υπέφεραν επίσης πολλά δεινά απο τους Οθωμανούς, ωστόσο το γεγονός αυτό δεν έκαμψε το ηθικό τους και το 1822 με αίσθημα αυταπάρνησης και αυτοθυσίας οι κάτοικοι του χωριού πυρπολήσαν το χωριό τους για να μην βρουν εφόδια τα στρατευματα του Ομερ βρυωνη.
Πολλοί Γουρίωτες έπειτα κατέφυγαν στο Ξηρόμερο και εντάχθηκαν στις ομάδες κλεφτών. Το 1823 το ερημωμένο χωριό πατήθηκε απο 15 χιλιαδες Τουρκαλβανούς που συννέρευσαν εκεί για να ενωθούν με τον Ομέρ Βρυώνη.
Στη Γουριά μάλιστα είχε εγκατασταθεί για μεγάλο διάστημα και ο Κιουταχής. Η Οθωμανική παρουσία στη Γουριά όπως και στη γειτονική Πεντάλοφο ήταν έντονη όλη την περίοδο απο το έτος 1825 έως και το 1829 καθώς οι κατακτητές επιχειρούσαν να διατηρήσουν τον έλεγχο της διάβασης του Αχελώου και του δρόμου μεταξύ Ξηρομέρου και Μεσολογγίου.
Το άρθρο επιμελήθηκαν μέλη του φορέα «Οινιαδών Ανάπτυξις»
Πετάξαμε πάνω από το λόφο Κατσά, στην άκρη της Ακαρνανίας όπου στις παρυφές της ιστορικής κωμόπολης της Κατοχής κρύβεται το μητροπολιτικό κέντρο του αρχαίου και μυθικού Δουλίχιου, δηλαδή της Ακαρνανίας της Ομηρικής Εποχής.
Πρόκειται για το κέντρο ενός θαλάσσιου Βασιλείου που συμπεριλάμβανε την Ακαρνανία και τις Εχινάδες Νήσους, γειτονικό ως προς το Βασίλειο του Οδυσσέα και που αναφέρεται ΄ότι έστειλε ναυτική δύναμη 40 πλοίων στον Τρωικό Πόλεμο, μεγάλος αριθμός για την υπό εξέταση εποχή που φανερώνει την ευημερία και την ισχύ του Βασιλείου.
Οι πολυετείς έρευνες του Λάζαρου Τσόλκα, οι αναφορές του Στράβωνα, του Στέφανου Βυζάντιου και του Ληκ ότι η μυθική πόλη ήταν κτισμένη πάνω σε μία από τις Εχινάδες Νήσους, οι αφηγήσεις των Voss, Bursian, Beeskow, Lang, Oberhummer, Αθανάσιος Δανιήλ ότι το Δουλίχιο είναι πλέον ένα Εξηπειρωτισμένο τμήμα στον χώρο της Ακαρνανίας ένα πρώην νησί, η γειτνίαση με τις Αρχαίες Οινιάδες, την μετέπειτα πλουσιότερη πόλη των Αρχαίων Ακαρνάνων στο γειτονικό λόφο του Τρικάρδου λιγότερο απο 4 χιλιόμετρα μακριά από το σημείο που υποστηρίζεται ότι εντοπίζεται το κέντρο του Ομηρικού Δουλιχίου καθώς και η συγκέντρωση όλων των χαρακτηριστικών που αναφέρει ο Όμηρος σχετικά με την πόλη και την περιοχή της ταιριάζουν απόλυτα με τις περιγραφές και την ιστορική έρευνα.
Συνεπώς μένει η αρχαιολογική σκαπάνη να ρίξει φως σε ένα από τα μυστήρια της αρχαιότητας που σχετίζεται άρρηκτα με την περιοχή μας!
Ο πολιτιστικός φορέας «ΣΥΜΜΑΧΙΑ» που συμβάλλει με το έργο του στην ανάδειξη των περιοχών της δημοτικής ενότητας Οινιαδών και των νήσων Εχινάδων, διοργανώνει για 4η συνεχή φορά τις εκδηλώσεις μνήμης για την 453η επέτειο από την ιστορική ναυμαχία των Εχινάδων ή «Λεπάντο».
Σκοπός της διοργάνωσης είναι να αναδείξει την σημαντική αυτή μάχη που άλλαξε το ρου της ιστορίας και πραγματοποιήθηκε στην περιοχή μας.
Οι εκδηλώσεις μνήμης, που περιλαμβάνουν επιμνημόσυνες δεήσεις για τους πεσόντες στην Ναυμαχία, θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 5 Οκτωβρίου και ώρα 11:00 πμ., στον ιστορικό τόπο που διεξήχθη η ναυμαχία, στον όρμο Σκρόφα – περιοχή ΙΧΘΥΚΑ.
Στην εκδήλωση συμμετέχουν :
Ο «Ναυτικός Όμιλος Μεσολογγίου», με επιδείξεις σκαφών OPTIMIST και κανόε – καγιάκ των παιδικών του τμημάτων.
Η «Οινιαδών Ανάπτυξις» – ΑΜΚΕ, με ομιλία για το ιστορικό γεγονός.
Η «Δράση Πολιτών Νεοχωρίου», με έκθεση φωτογραφίας τοπίων της περιοχής των Οινιαδών.
Ο «Χορευτικός και Αθλητικός Όμιλος Νεοχωρίου» σε συνεργασία με την Πρόεδρο της τοπικής κοινότητας Νεοχωρίου κ. Παπαδημητρίου Κασσιανή, θα παραβρεθεί με φορεσιές εποχής και θα προσφέρει τοπικά κεράσματα στους παραβρισκόμενους.
Ο Δήμος Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου έχει αναλάβει τον εξωραϊσμό του περιβάλλοντος χώρου και την βελτίωση των δρόμων πρόσβασης.
Λίγα λόγια για την Ναυμαχία:
Σύμφωνα με της καταγραφές των ιστορικών, η Ναυμαχία έγινε το πρωί της 7ης Οκτωβρίου 1571 μεταξύ του στόλου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τον Ενωμένο στόλο του Ιερού Συνασπισμού (Holy League) της Ισπανίας, της Βενετίας, της Γένουας, της Σαβοΐας, της Νεάπολης και Σικελίας και του Παπικού Κράτους που περιλάμβαναν στις τάξεις τους πλήθος Ελλήνων ποτισμένων με την επιθυμία της απελευθέρωσης του υπόδουλου έθνους και την ανασύσταση της Ρωμανίας.
Η Ναυμαχία στην πραγματικότητα διεξήχθη όχι στη Ναύπακτο, αλλά στις νότιες Εχινάδες νήσους.
Το μέτωπό της, αναπτύχθηκε στη νοητή ευθεία από τη νήσο Οξειά και το ακρωτήρι Σκρόφα ανατολικά, τη παραλία Διόνι και τη νήσο Μάκρη δυτικά και μέχρι τη λιμνοθάλασσα Κοτύχι της Πελοποννήσου νότια.
Τότε ο σημερινός Πατραϊκός Κόλπος και η ευρύτερη περιοχή ονομαζόταν Κόλπος του Λεπάντο καθώς η Ναύπακτος ή το πάλαι πότε Ενετικό Λεπάντο ήταν η έδρα του Οθωμανικού Στόλου που εποφθαλμιούσε την επέκταση στη Δύση. Έτσι λόγω της σημασίας του χαρακτηριστικού αυτού επικράτησε το όνομά “Κόλπος της Ναυπάκτου” σε ολόκληρο το χώρο.
Η ναυμαχία του Λεπάντο συγκαταλέγεται στις μεγάλες στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας και η συντριβή τής μέχρι τότε ανίκητης τουρκικής αρμάδας από τον συμμαχικό στόλο των χριστιανικών κρατών της Ευρώπης, ανέκοψε την διείσδυση των Οθωμανών στο Ιόνιο και την δυτική Μεσόγειο, γεγονός καθοριστικό για την Δύση.
Η μαγευτική παραλία Διόνι βρίσκεται νότιο δυτικά της κωμόπολης Κατοχής Οινιαδών και συνιστά ένα Μυστικό Παράδεισο του Ιονίου. Πρόκειται για μια εκτενή αμμώδη παραλία στις εκβολές του Ποταμού Αχελώου με ιδιαίτερα σπάνια γεωμορφολογία και θέση.
Η γεωγραφική περιοχή Διόνι αποτελείται από την ομώνυμη νησίδα η οποία με την πάροδο του χρόνου μετασχηματίστηκε σε χερσόνησο, την ρηχή παραλία και τον κόλπο δίπλα από το λόφο αυτό θέση «κέντρο», έναν εκτενή υγροβιότοπο και την παρακείμενη παραλία «Τσιμάρι».
Η όψη της παραλίας αλλάζει συχνά καθώς δέχεται την διαρκή επίδραση της διαμορφωτικής ισχύος του Ιονίου και του Ποταμού Αχελώου με αποτέλεσμα σημεία της να εμφανίζονται ή να εξαφανίζονται ανάλογα την εποχή.
Το Διόνι συνιστά τμήμα του «Εθνικού Πάρκου Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Αιτωλικού, κάτω ρου των ποταµών Ευήνου και Αχελώου και νήσων Εχινάδων», διαθέτει πλούσια τοπική βλάστηση από αμμοθίνες, αλμυρίκια, κέδρα, δάφνες, βούρλα κ.α προστατεύεται από τη συνθήκη Ramsar και συμπεριλαμβάνεται στο δίκτυο Natura 2000 για την προστασία της άγριας πανίδας και χλωρίδας. Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι η περιοχή συνιστά τόπο αναπαραγωγής χιλιάδων ειδών με ποιο γνωστά αυτά της χελώνας καρέτα – καρέτα και των δελφινιών.
Για να φτάσει κανείς στη παραλία ακολουθεί μια πολύ όμορφη διαδρομή δυτικά της Κατοχής όπου συναντά το ιστορικό εκκλησάκι του Σωτήρα, τον αρχαιολογικό χώρο των Αρχαίων Οινιαδών, διασχίζει τον Οινιαδίτικο κάμπο, προσεγγίζει τη θάλασσα και το ψαροχώρι του Πεταλά, τα αλατούχα πεδία και τους υγροβιότοπους με την άγρια ομορφιά όπου συναθροίζονται τα Φλαμίνγκο και καταλήγει στο ανάχωμα πριν την παραλία με θέα τις Εχινάδες νήσους.
Τα ηλιοβασιλέματα στο Διόνι είναι μαγευτικά, συνήθως με μωβ, κόκκινα και βιολετί χρώματα που αντικατοπτρίζονται στο νερό και δημιουργούν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Ποιος δεν θαύμασε και δεν επαίνεσε αυτόν τον τόπο! Το Διόνι σε κατακτά.
Όποιος ξένος βρέθηκε εδώ τέτοιες στιγμές, ερωτεύτηκε το μέρος αυτό. Ίσως είναι η πρωτόγνωρη αίσθηση ελευθερίας, η απλότητα, η απεραντοσύνη. Ίσως η άγρια όψη της φύσης, η άμεση επαφή με τα ζώα, η διάχυτη στην ατμόσφαιρα μυρωδιά της αλμύρας και του κέδρου.
Ίσως είναι η ανυπαρξία ανθρώπινων υποδομών, ρεύματος και τεχνολογίας που αποκόπτει το άτομο από τα ανθρώπινα και το επανασυνδέει με τη φύση και το θείο.
Ίσως αυτή η σκόπιμη απομάκρυνση από τον «πολιτισμό της εποχής μας» ευνοεί τη συγκέντρωση, τον στοχασμό και την ανάταση της ψυχής.
Το Διόνι είναι ένα μέρος που διαθέτει τη δική του ιδιαίτερη ενέργεια. Μέρος που ο άνθρωπος σπάει τα δεσμά της καθημερινότητας, τις επιταγές και τα πρέπει του «πολιτισμού» και αφιερώνεται στη φύση, στον εαυτό του και το θείο. Σαν να γίνεται ενσυνείδητα κομμάτι του «όλον».
Για τους κατοίκους της Κατοχής το Διόνι σημαίνει πολλά. Είναι τόπος ανάπαυσης και περισυλλογής. Παλαιότερα οι ντόπιοι απέφευγαν ακόμη και να λένε για το μέρος στους «ξένους» προκειμένου να το κρατήσουν άγνωστο από το ευρύ κοινό.
Δικαίως μιας και στο μέρος αυτό με την παρθένα φύση και την άγρια ομορφιά, που μοιάζει να χάνεται στη θάλασσα, οι ντόπιοι έβρισκαν την ηρεμία και την ψυχική τους γαλήνη.
Οι επισκέπτες συνήθως επιλέγουν το Δίονι για περιήγηση, για κολύμπι, για ψάρεμα, για παρατήρηση άγριων ειδών και φωτογραφήσεις τοπίου. Φωτογραφίες από το Διόνι έχουν συμπεριληφθεί κατ’ εξακολούθηση σε αφιερώματα του National Geographic.
Τα τελευταία χρόνια ωστόσο η παραλία έγινε γνωστή παγκοσμίως λόγω της σημασίας της για τους αθλητές kite surf. Μια κοινότητα τα μέλη της οποίας είναι ιδιαίτερα δραστήρια και που ανέδειξαν το Διόνι ως την καλύτερη φυσική πιστά για το εν λόγω άθλημα στην Ελλάδα και μια από τις καλύτερες στον κόσμο. Στοιχεία που του προσδίδουν η γεωμορφολογία, το χαμηλό βάθος και οι ευνοϊκές καιρικές συνθήκες.
Παγκόσμιοι πρωταθλητές kite surf όπως ο Βραζιλιάνος Carlos Mario, ο Γάλλος Victor Hays και ο Βέλγος Jerome βρεθήκαν στο σημείο για να γιορτάσουν το Φεστιβάλ που μια τοπική ομάδα αθλητών διοργάνωσε με τη συμμέτοχη να περνά κάθε προσδοκία.
Το Φεστιβάλ καθιερώθηκε έπειτα ως ετήσιος θεσμός, κάνοντας έτσι το Διόνι γνωστό στα πέρατα του κόσμου και δημιουργώντας έτσι νέες προοπτικές για την αξιοποίηση του σημείου πάντα με σεβασμό στη φύση και των ιδιαιτεροτήτων του.
Πρώτα απ’ όλα το Δίονι είναι ένα αληθινό «μνημείο της φύσης» που ανήκει στην άγρια ζωή και την μητέρα γή, οι επισκέπτες και οι διαμένοντες σε αυτό οφείλουν να προσέρχονται με σεβασμό και οικολογική συνείδηση, συναισθανόμενοι την υποχρέωση που έχουμε ως ανθρωπότητα για τη διατήρηση και την μεταβίβαση του στις επόμενες γενιές.
Εκτου Γραφείου Τύπου ΕταιρίαςΔιάσωσης, Αξιοποίησηςκαι ΑνάπτυξηςΙστορικώνΑκινήτωνκαι ΦυσικώνΜνημείωνΟινιαδών – «ΟινιαδώνΑνάπτυξις»
*Οι φωτογραφίες που επισυνάπτονται με το άρθρο είναι πνευματική ιδιοκτησία του συνεργάτη της «Οινιαδών Ανάπτυξις» Γεράσιμου Μισυρλή που συνεισφέρει εθελοντικά υλικό για να συνοδεύει τις αναρτήσεις μας και δύναται να δημοσιευθούν στα μέσα ενημέρωσης και τους ιστοτόπους σας αναγράφοντας το όνομα του και το όνομα που χρησιμοποιεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης @makis__mis
Η Αρχαία Ελληνική μυθολογία συνέδεσε την περιοχή των Οινιαδών με έναν από τους βασικότερους μύθους της, τον μύθο της πάλης του Ηρακλή με τον ποταμόθεο Αχελώο.
Το «Κέρας της Αμάλθειας» αποσπάστηκε θριαμβευτικά από το θεό Αχελώο και είναι το αιώνιο σύμβολο της αφθονίας που χαρίστηκε ως δώρο στους κατοίκους της περιοχής, συμβολίζοντας τις γονιμοποιές ιδιότητες του ποταμού.
Το γεγονός ότι ηττήθηκε θεός στην πάλη του με άνθρωπο δείχνει το μέγεθος του πλούτου που χαρίστηκε και τον αντίκτυπο της ανθρώπινης παρέμβασης με σκοπό την τιθάσευση της άγριας φύσης της περιοχής και την αξιοποίηση της ήδη από την πρώιμη αρχαιότητα προς όφελος του ανθρώπινου γένους και του πολιτισμού.
Ο Ποταμός Αχελώος λίγο πριν εκβάλει στο Ιόνιο διέρχεται από το κέντρο της Περιοχής των Οινιαδών την οποία και έχει διαμορφώσει καθοριστικά. Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα δύο κωμοπόλεων (Κατοχή, Νεοχώρι) και πέντε χωρίων (Γουριά, Πεντάλοφος, Λεσίνι, Μάστρου και Μαγούλα) που βρίσκονται χτισμένα στις όχθες και την έγγεια ενδοχώρα του Ποταμού.
Χαρακτηριστικό της περιοχής είναι η ιδιαίτερη γεωμορφολογία της με την απέραντη πεδιάδα, τους χαμηλούς βραχώδης λόφους που οφείλουν την παρουσία τους στις επιχωματώσεις του ποταμού και την ένωση των αρχαίων νησίδων του συμπλέγματος των Εχινάδων με την αιτωλοακαρνανική στεριά. Τα πυκνά υδρόφιλα δάση, τις εντυπωσιακές αμμώδεις παραλίες και τις εκβολές του ποταμού όπου συντηρείται ένα τεράστιο σύστημα από πλούσιους υγρότοπους, λιμνοθάλασσες και βάλτους που προστατεύονται από τις συνθήκες Natura και Ramsar και αποτελούν τμήμα του «Εθνικού Πάρκου Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Αιτωλικού, κάτω ρου των ποταµών Ευήνου και Αχελώου και νήσων Εχινάδων».
Καθώς και τα διάσπαρτα μνημεία που βρίσκονται κοντά στις όχθες και ανάγουν την κτίση τους στην αρχαιότητα και το μεσαίωνα, χτισμένα σε δασώδης λόφους που εκπέμπουν μια ιδιαίτερα ενέργεια και υπόσχονται μια υπέροχη θέα και αν είστε τυχεροί ίσως και ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα.
Φωτό: Γεράσιμος Μισυρλής @makis__mis
Εκτου Γραφείου Τύπου ΕταιρίαςΔιάσωσης, Αξιοποίησηςκαι ΑνάπτυξηςΙστορικώνΑκινήτωνκαι ΦυσικώνΜνημείωνΟινιαδών – «ΟινιαδώνΑνάπτυξις»
*Οι φωτογραφίες που επισυνάπτονται με το άρθρο είναι πνευματική ιδιοκτησία του συνεργάτη της «Οινιαδών Ανάπτυξις» Γεράσιμου Μισυρλή που συνεισφέρει εθελοντικά υλικό για να συνοδεύει τις αναρτήσεις της εταιρείας και δύναται να αναδημοσιευθούν στα μέσα ενημέρωσης και τους ιστοτόπους αναγράφοντας το όνομα του και το όνομα που χρησιμοποιεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης @makis__mis
