Γράφει ο Άρης Τριβλής*
Ο Θανάσης Φερέτης ήταν ο μεγαλύτερος από τα πέντε παιδιά του Βασίλη και της Λουκίας Φερέτη. Τελείωσε την Ιατρική σχολή στην Αθήνα και ακολούθησε την ειδικότητα της Ακτινολογίας.
Μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι και εν συνεχεία εργάστηκε – πάντα μέσα στα πλαίσια του Ε.Σ.Υ- συνεχώς στο αγαπημένο του νοσοκομείο, τον “Ερυθρό Σταυρό”, Κοργιαλένειο-Μπενάκειο.
Εκεί βοήθησε με την άοκνη εργασία του και την μεγάλη του οξυδέρκεια, αλλά και μαζί με όλους τους συνεργάτες του τμήματος, στην αναβάθμιση του Ακτινολογικού, που εξυπηρετούσε με την βοήθεια της πλέον σύγχρονης τεχνολογίας στην διάγνωση κυρίως απλών αλλά και δύσκολων περιστατικών.
Είχε άψογη συνεργασία με όλους και τους βοηθούσε στην επιστημονική τους εξέλιξη. Γενικότερα όμως σε όλο το νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού παρείχε απλόχερα την βοηθειά του σε κρίσιμους καιρούς, αλλά και σε σημαντικά θέματα για το Ε.Σ.Υ. Για όλα αυτά υπήρξε σεβασμός στο πρόσωπό του από όλους στο νοσοκομείο αλλά και στην Ελληνική Ακτινολογική Εταιρεία την οποία κοσμούσε με την διακριτική του παρουσία.
Είχα την τύχη να με συνδέει βαθειά φιλία με την οικογένεια Φερέτη. Η γνωριμία μου ξεκίνησε το 1987 όταν ξεκίνησα να ειδικεύομαι στην Οφθαλμολογία στην Κρατική Οφθαλμολογική Κλινική του Νοσοκομείου Πατρών ” Ο Άγιος Ανδρέας”. Εκεί γνώρισα τον ΔΑΣΚΑΛΟ και ΜΕΝΤΟΡΑ μου στην Οφθαλμολογία τον Διονύση Φερέτη, στον οποίον οφείλω το “ευ ζην” και την αγάπη που μου εμφύσησε για το Μεσολόγγι, το οποίο επέλεξα στην συνέχεια σαν τόπο για να ζήσω και να μεγαλώσω τα παιδιά μου.
Το 1988 σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής μου, όταν έχανα την αγαπημένη μου μητέρα από καρκίνο σε ηλικία 53 ετών, γνώρισα τον Χρήστο Φερέτη ο οποίος στο πλαίσιο της ειδικότητάς του σαν Χειρουργός, την βοήθησε να έχει αξιοπρεπές και ανώδυνο τέλος. Κατά την διάρκεια της ειδικότητάς μου το 1990, στο πλαίσιο της εξειδίκευσής μου στις παθήσεις του υαλοειδούς και τις υαλοειδεκτομές, γνώρισα στον Ερυθρό Σταυρό τον Ηλία Φερέτη.
Το 1992, εγκαταστάθηκα στο Μεσολόγγι και γνώρισα και τους αείμνηστους γονείς τους. Τον ΚΥΡΙΟ Βασίλη Φερέτη έναν ευπατρίδη της Ιατρικής επιστήμης, ο οποίος διετέλεσε και Πρόεδρος του Ιατρικού μας συλλόγου και την ΓΛΥΚΥΤΑΤΗ ΚΥΡΙΑ Λουκία Φερέτη, οι οποίοι μου φέρθηκαν πραγματικά σαν γονείς και στα παιδιά μου τα είχαν σαν εγγόνια τους.
Τον Θανάση Φερέτη τον γνώρισα τα τελευταία χρόνια, που σαν συνταξιούχος πια, εγκαταστάθηκε στο αγαπημένο του Μεσολόγγι και γίναμε γείτονες, αφού τα σπίτια μας βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής. Σχεδόν καθημερινές οι συναντήσεις μας, το διακριτικό χιούμορ του αστείρευτο, οι συμβουλές του πολύτιμες, η αγάπη του για εμένα και την οικογένειά μου πηγαία.
Ακόμη και τώρα τελευταία στα δύσκολα για αυτόν, όποτε μας συναντούσε στο δρόμο με την Ρίτα θα μας ρωτούσε για την πρόοδο των παιδιών μας , αλλά και θα μας μιλούσε για τα αγαπημένα του ανήψια για τα οποία ένοιωθε υπερήφανος και για την αγάπη και την συμπαράσταση που δεχόταν από τα αδέρφια του.
Την Παρασκευή στις 13,00 μμ η αγκαλιά της Μεσολογγίτικης γης που τόσο αγάπησες θα ανοίξει και θα σε κρατήσει κοντά της για πάντα αείμνηστε Θανάση.
Ήταν μεγάλη τιμή για εμένα και την οικογένειά μου η φιλία σου.
Θα σε θυμόμαστε ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ με αγάπη ΟΛΟΙ οι φίλοι σου εδώ στο Μεσολόγγι και όχι μόνο .
Καλό σου ταξίδι !!
*Ο Άρης Τριβλής είναι Χειρουργός Οφθαλμίατρος, Πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Αιτωλοακαρνανίας και Πρόεδρος Περιφερειακού Τμήματος Ε.Ε.Σ Μεσολογγίου.