Ετικέτα: ΤΕΜΠΗ

Ο Εμποροβιομηχανικός Σύλλογος Μεσολογγίου, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, καλεί τους εμπόρους και επιχειρηματίες της πόλης να πραγματοποιήσουν στάση εργασίας την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου, κλείνοντας τα καταστήματά τους από τις 11:00 έως τις 14:00.

Η κίνηση αυτή γίνεται σε ένδειξη σεβασμού στη μνήμη των 57 συνανθρώπων μας που έχασαν τη ζωή τους στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, καθώς και σε συμπαράσταση στις οικογένειες των θυμάτων, δύο χρόνια μετά το τραγικό συμβάν.

Παράλληλα, το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου θα παραστεί στη συγκέντρωση που διοργανώνουν οι «Φίλοι Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών Ι.Π. Μεσολογγίου», η οποία θα πραγματοποιηθεί στον Κήπο των Ηρώων, στις 11:00 το πρωί της ίδιας ημέρας.

 

Η Επιτροπή Μεσολογγίου του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών, σε συνεργασία με το Εργατικό Κέντρο Μεσολογγίου, την Α’ ΕΛΜΕ Αιτωλοακαρνανίας, το Σωματείο Εργαζομένων Νοσοκομείου Μεσολογγίου, το Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου, το Σωματείο Εργαζομένων ΔΕΥΑΜ, το Νομαρχιακό Τμήμα ΑΔΕΔΥ Ν. Αιτωλοακαρνανίας, τον Σύλλογο Αγροτών Νεοχωρίου και το Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ παράρτημα Μεσολογγίου, καλεί σε μαζική συμμετοχή στην Πανελλαδική Κινητοποίηση – Γενική Απεργία που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου, στις 11:00 π.μ., στον Κήπο των Ηρώων.

Η κινητοποίηση πραγματοποιείται με κύριο αίτημα τη δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών και την τιμωρία των υπευθύνων. Μετά τη συγκέντρωση θα ακολουθήσει πορεία προς τα Δικαστήρια Μεσολογγίου.

Οι διοργανωτές τονίζουν ότι στις 28 Φεβρουαρίου βγαίνουν στους δρόμους και:

• Λένε όχι στη συγκάλυψη
• Απαιτούν δικαίωση για τους 57 νέους ανθρώπους
• Ζητούν να λειτουργήσει η Δικαιοσύνη χωρίς κυβερνητικές παρεμβάσεις
• Διεκδικούν διαφάνεια και κράτος δικαίου
• Απαιτούν την τιμωρία των υπευθύνων, ανεξαρτήτως θέσης
• Δηλώνουν ότι αρνούνται να γίνουν συνένοχοι
• Ζητούν ασφαλείς υποδομές για τις μαζικές μεταφορές των πολιτών

Η Επιτροπή Μεσολογγίου του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών καλεί όλους τους πολίτες να συμμετάσχουν δυναμικά στην κινητοποίηση.

Η συνέντευξη του Γραμματέα Στρατηγικού Σχεδιασμού και Επικοινωνίας της Νέας Δημοκρατίας, κ. Βασίλη Φεύγα, στον Real FM 97,8, ανέδειξε την ανάγκη υπευθυνότητας και σοβαρότητας στην αντιμετώπιση της τραγωδίας των Τεμπών.

Ο κ. Φεύγας τόνισε τη σημασία της αποφυγής πολιτικών αντιπαραθέσεων υψηλών τόνων και υπογράμμισε ότι η δικαιοσύνη θα αποδώσει τις ευθύνες για το γεγονός, ενώ το Κοινοβούλιο θα εξετάσει τις πολιτικές ευθύνες.

Σημείωσε πως η αλήθεια πρέπει να λάμψει και πως δεν πρέπει να βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα για τα γεγονότα της μοιραίας νύχτας.

Ο κ. Φεύγας εξήγησε ότι προτεραιότητα της κυβέρνησης ήταν η περισυλλογή των θυμάτων και όχι η “μπάζωση” του χώρου του δυστυχήματος.

Τέλος, ανέφερε πως το τραγικό γεγονός ανέδειξε τις χρόνιες παθογένειες του ελληνικού κράτους, οι οποίες πρέπει να αντιμετωπιστούν με σχέδιο, διαφάνεια και πολιτική βούληση.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

<

 

Γράφει ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος 

Καθηγητής

Αντιπρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών

 

Το «δυστύχημα» στα Τέμπη δεν ήταν απλώς μια τραγική απώλεια συνανθρώπων μας.

Ήταν μια στιγμή που αποκάλυψε το βαθύτερο χάσμα ανάμεσα στο κράτος και τους πολίτες, ανάμεσα στην ιδέα του δικαίου και την πραγματικότητα της αδικίας.

Σε τέτοιες στιγμές, αναδύεται ένα βασικό ερώτημα:

Τι σημαίνει δικαιοσύνη και πώς πραγματώνεται σε ένα πολιτικό σύστημα που συχνά φαίνεται να υπεκφεύγει από αυτήν;

Ο Αριστοτέλης, στα «Ἠθικὰ Νικομάχεια», ορίζει τη δικαιοσύνη ως την κορυφαία αρετή, την οποία απαιτεί τόσο η ηθική όσο και η κοινωνική ζωή. Ωστόσο, η δικαιοσύνη δεν είναι μόνο μια αφηρημένη έννοια, είναι πρωτίστως ένα αίσθημα που αγγίζει τις καρδιές των ανθρώπων.

Είναι το αίσθημα ότι οι ζωές έχουν αξία, ότι οι πράξεις έχουν συνέπειες και ότι η αλήθεια είναι αναγκαία για την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας.

Το δυστύχημα στα Τέμπη πληγώνει βαθιά αυτό το αίσθημα του δικαίου.

Όταν αθώες ζωές χάνονται εξαιτίας παραλείψεων, αμέλειας ή ακόμα και αδιαφορίας, το κοινό αίσθημα εξεγείρεται.

Το δίκαιο απαιτεί αποκατάσταση, όχι μόνο με την τιμωρία των υπευθύνων αλλά και με τη βαθύτερη αναγνώριση της ευθύνης που φέρει ένα κράτος προς τους πολίτες του.
Ο Γερμανός φιλόσοφος Μαξ Βέμπερ, αναφερόμενος στην πολιτική ευθύνη, διέκρινε ανάμεσα στην «ηθική των προθέσεων» και την «ηθική της ευθύνης». Ενώ η πρώτη αφορά τις καλές προθέσεις του ατόμου, η δεύτερη εξετάζει τις συνέπειες των πράξεών του.

Στην πολιτική, η ηθική της ευθύνης είναι η ουσία.

Όσοι κατέχουν δημόσια αξιώματα οφείλουν να λογοδοτούν για τα αποτελέσματα των αποφάσεων και των παραλείψεών τους, ανεξάρτητα από τις προθέσεις τους.

Η τραγωδία στα Τέμπη ανέδειξε την αποτυχία αυτής της «ηθικής της ευθύνης».

Η έλλειψη πρόληψης, η κακοδιαχείριση των υποδομών και η απουσία λογοδοσίας διαχρονικά συνθέτουν μια ζοφερή πολιτική πραγματικότητα που αρνείται να αναμετρηθεί με τις ίδιες της τις πράξεις.

Το αποτέλεσμα είναι μια κοινωνία που νιώθει προδομένη, χωρίς πίστη στους θεσμούς.
Η φιλοσοφία του δικαίου, από τον Πλάτωνα έως τον John Rawls, θέτει στο επίκεντρο την ιδέα της εμπιστοσύνης.

Μια κοινωνία μπορεί να λειτουργήσει μόνο όταν οι πολίτες εμπιστεύονται τους θεσμούς που έχουν αναλάβει την προστασία τους.

Το «δυστύχημα» στα Τέμπη αποτέλεσε μια ρωγμή σε αυτήν την εμπιστοσύνη.

Κάθε φορά που η αλήθεια διαστρεβλώνεται, κάθε φορά που η δικαιοσύνη καθυστερεί, η ρωγμή βαθαίνει, μετατρέποντας την κρίση του δικαίου σε υπαρξιακή κρίση του ίδιου του κράτους.

Η αποκατάσταση όμως, του αισθήματος του δικαίου δεν είναι απλή διαδικασία.

Απαιτεί, περισσότερο από την απόδοση ευθυνών, την τιμωρία των ενόχων.

Χρειάζεται λοιπόν μια συνολική αλλαγή πολιτικής και κοινωνικής κουλτούρας.

Ως εκ τούτου,

• Η κοινωνία δικαιούται να γνωρίζει τι πραγματικά συνέβη. Η αλήθεια δεν είναι πολιτική απειλή αλλά πολιτική υποχρέωση.
• Η δικαιοσύνη πρέπει να είναι έγκαιρη και ουσιαστική. Οι υπεύθυνοι πρέπει να λογοδοτήσουν, όχι για εκδίκηση αλλά για την αποκατάσταση της αλήθειας.
• Οι δομές της πολιτείας που απέτυχαν πρέπει να επανεξεταστούν. Η ασφάλεια των πολιτών δεν μπορεί να είναι θέμα επιλογής αλλά αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα.

 

Το αίσθημα του δικαίου είναι η ραχοκοκαλιά κάθε πολιτισμένης κοινωνίας. Όταν αυτό καταπατείται, η πολιτική ευθύνη δεν μπορεί να είναι ένα κενό σύνθημα. Πρέπει να μετατραπεί σε πράξη, μια πράξη που αναγνωρίζει την αξία της ανθρώπινης ζωής, που αποκαθιστά την εμπιστοσύνη και που θέτει την αλήθεια πάνω από την πολιτική σκοπιμότητα.

Η δικαιοσύνη, όπως μας υπενθυμίζει ο Πλάτωνας στην «Πολιτεία», είναι να δίνεις στον καθένα αυτό που του αξίζει. Για τα θύματα της τραγωδίας στα Τέμπη και τις οικογένειές τους, το μόνο που αξίζει είναι η πλήρης, απροϋπόθετη δικαιοσύνη.

Γιατί μόνο τότε μπορεί να θεραπευτεί το τραύμα και να αποκατασταθεί η κοινωνική ισορροπία.

Γιατί διαφορετικά, η κοινωνία νιώθει ότι τελειώνει το οξυγόνο.

Σήμερα, το Μεσολόγγι ενώθηκε με τις υπόλοιπες πόλεις της Ελλάδας, στηρίζοντας την πανελλαδική διαμαρτυρία που διοργανώθηκε από τον Σύλλογο Συγγενών Θυμάτων της τραγωδίας στα Τέμπη.

Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στην κεντρική πλατεία της πόλης, με στόχο την απόδοση δικαιοσύνης και τη διασφάλιση της ασφάλειας στις μεταφορές.

Η πρωτοβουλία αυτή, που ξεκίνησε από τους συγγενείς των θυμάτων, στοχεύει να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη όσων χάθηκαν και να πιέσει για άμεσες αλλαγές στο σύστημα διαχείρισης των σιδηροδρόμων.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, συμμετέχοντες από διάφορες κοινωνικές ομάδες εξέφρασαν την υποστήριξή τους στα αιτήματα του συλλόγου, ζητώντας πλήρη διαλεύκανση των αιτιών της τραγωδίας, καθώς και την ανάληψη ευθυνών από όλους τους εμπλεκόμενους.

Η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη, καθώς οι συγκεντρωμένοι τόνισαν ότι αυτή η τραγωδία δεν πρέπει να ξεχαστεί, αλλά να αποτελέσει αφορμή για ουσιαστικές αλλαγές.


Η φωνή του Μεσολογγίου προστίθεται στη γενικότερη προσπάθεια για δικαιοσύνη, ασφάλεια και πρόληψη, ώστε να μην ξαναζήσουμε ποτέ παρόμοια γεγονότα.

Την προσεχή Κυριακή 26/1 στις 12 το μεσημέρι διοργανώνεται και στο Μεσολόγγι συγκέντρωση στο πλαίσιο της Πανελλαδικής Κινητοποίησης που γίνεται μετά από κάλεσμα του Συλλόγου συγγενών θυμάτων των Τεμπών.

Τα αιτήματα της κινητοποίησης είναι τα εξής:

1. ΑΜΕΣΗ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ ΧΗΜΙΚΟΥ ΦΟΡΤΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ  ΕΚΑΨΕ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΜΑΣ

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΒΑΓΟΝΙΑ -ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ

2. ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ  ΤΑΣΟΥΛΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΟΡΚΟΜΩΣΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΑΞΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΨΙΜΟ ΤΩΝ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΩΝ  ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΣΤΑ ΣΥΡΤΑΡΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος

Βουλευτής ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής Αιτωλοακαρνανίας

 

Σήμερα ακόμη μια φορά μονοπωλεί η αναζήτηση ευθυνών για το πως φτάσαμε ως εδώ. Τα ερωτήματα περιμένουν απαντήσεις. Για το πως περάσαμε από τις συμπληγάδες της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας και δεν αλλάξαμε.

Σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, λοιπόν, που τα αναπάντητα ερωτήματα των πολιτών πληθαίνουν, οφείλουμε να προτάξουμε τον νηφάλιο λόγο και να επιδιώξουμε ορισμένες ελάχιστες συναινέσεις.

Ένα πεδίο που θα μπορούσαν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου να συμφωνήσουν είναι ότι το κράτος οφείλει να λειτουργεί ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Να λειτουργεί μέσα από τις Δημόσιες υπηρεσίες του και τις λειτουργικές του δομές προς όφελος των πολιτών και της κοινωνίας, με την αξιοπιστία, αξιοσύνη, ευθύνη και συνείδηση των δημόσιων λειτουργών του.

Αυτό προϋποθέτει μια σύγχρονη δημόσια διοίκηση που θα είναι εντελώς αποκομμένη από πελατειακές λογικές και θα λειτουργεί αυστηρά υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και του συμφέροντος των πολιτών.

Πόσοι όμως πιστεύουν ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένα τέτοιο σύστημα δημόσιας διοίκησης που δεν υπόκειται στην κομματική νομή της εξουσίας, αλλά είναι στοχοπροσηλωμένο στην παροχή υπηρεσιών υψηλής ποιότητας;

Πόσοι πιστεύουν ότι σε μια ενδεχόμενη αδυναμία σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης, όπως συνέβη στη Γερμανία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η δημόσια διοίκηση θα λειτουργεί κανονικά και το κράτος θα βρίσκεται στην υπηρεσία των πολιτών; Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε ώστε να επιτύχουμε κάτι τέτοιο.

Το «επιτελικό κράτος» το οποίο υπερ-διαφημίστηκε από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει δείξει τα όρια του εδώ και πολύ καιρό. Όπως το ίδιο έγινε με το αφήγημα ότι η χώρα κάνει άλματα στον ψηφιακό μετασχηματισμό, με τα συστήματα τηλεματικής να είναι ενταγμένα στην επικοινωνιακή προβολή του ψηφιακού μετασχηματισμού του κράτους.

Ένα αφήγημα που καταρρίφθηκε με την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη. Η αποκάλυψη με τον πιο δραματικό τρόπο, ότι ο ελληνικός σιδηρόδρομος είχε μείνει στην εποχή του «τεφτεριού» έχει προκαλέσει τεράστιο πόνο και θυμό σε όλους τους Έλληνες. Έχει ευθύνη η κυβέρνηση που άφησε το κράτος χωρίς συνέχεια.

Υπήρχε η σύμβαση 717/2014 για την αναβάθμιση του συστήματος σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης των ελληνικών σιδηροδρομικών γραμμών. Πέρασαν όμως 9 χρόνια με τη θητεία δύο κυβερνήσεων, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και Νέας Δημοκρατίας και η σύμβαση δεν υλοποιήθηκε. Ένα κράτος όμως που δεν έχει συνέχεια, δεν λειτουργεί και δεν προσφέρει τη δυνατότητα στους πολίτες να δημιουργούν και να ονειρεύονται το μέλλον τους μέσα σε μια ευνομούμενη πολιτεία.

Είναι δουλειά της Δικαιοσύνης να ρίξει άπλετο φως στην τραγωδία των Τεμπών. Πέρα από το ανθρώπινο σφάλμα και τις ανθρώπινες παραλείψεις των εμπλεκόμενων προσώπων, υπάρχει τύποις ένα σύστημα τηλεδιοίκησης που δεν λειτούργησε.

Κι αυτό αφορά τον πυρήνα μιας στρεβλής αντίληψης γύρω από το κράτος, που λειτουργεί ως λάφυρο για την εκάστοτε κυβέρνηση. Ας επανέλθουμε, λοιπόν, στην παραδοχή ότι ένα σταθερό κράτος χρειάζεται να διαθέτει μια αξιόπιστη και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση και μια ανεξάρτητη, αποτελεσματική, αδέκαστη και δίκαιη δικαιοσύνη.

Η καλή λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης μπορεί να εξασφαλίσει στους πολίτες ένα αίσθημα εμπιστοσύνης, όταν αισθάνονται ότι έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υψηλής ποιότητας και ότι οι πόροι από τη φορολογία και άλλες πηγές δαπανώνται αποδοτικά και προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας.

Ας γίνει αυτός ο στόχος της επόμενης διακυβέρνησης της χώρας, να στήσουμε σωστά και ορθολογικά το κράτος. Ένα κράτος κοινωνικής συνοχής και κοινωνικής δικαιοσύνης, κράτος με δημόσια διοίκηση που εγγυάται την ασφάλεια των πολιτών του και βεβαίως με σύστημα Δικαιοσύνης που θα λειτουργεί με πιο ταχύ ρυθμό. Ναι, ίσως τότε οι πολίτες ανακτήσουν ξανά την πίστη τους στην πολιτική.

 

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ 

Γράφει ο Χρίστος Βερελής

Υπουργός Μεταφορών την περίοδο 2000-2004

 

Από το έτος 2002 μέχρι και το 2010 υπήρχε τηλεδιοίκηση στον ελληνικό σιδηρόδρομο, ο οποίος λειτουργούσε ως κρατικός οργανισμός και την περίοδο αυτή δεν έχει καταγραφεί κανένα σοβαρό σιδηροδρομικό ατύχημα.

Στη συνέχεια, από το έτος 2011 μέχρι σήμερα, δεν υπήρχε τηλεδιοίκηση παρά μόνον σε μερικά τμήματα τα τελευταία 2 χρόνια. Μεσολάβησε μια ιδιωτικοποίηση και έγιναν πολύνεκρα σιδηροδρομικά ατυχήματα.

Η ιδιωτικοποίηση αυτή δεν συνδυάστηκε με δημιουργία μιας αποτελεσματικής, παρεμβαίνουσας σε θέματα ασφάλειας, Ρυθμιστικής Αρχής. Αντιθέτως – λες και έγινε επί τούτου – λειτουργεί η ΡΑΣ απολύτως υποστελεχωμένη με μόνον 4 άτομα. Θα έλεγε κανείς ότι υπάρχει μόνον κατ’ όνομα.

Ας δούμε την ευρωπαϊκή εμπειρία. Δύο χώρες έχουν πλήρως ιδιωτικό σιδηρόδρομο: Η Σουηδία από 40ετίας με μια εξαιρετικά ισχυρή Ρυθμιστική Αρχή που έχει την ευθύνη της ασφάλειας με πολύ καλά αποτελέσματα και υψηλό δείκτη ικανοποίησης του επιβατικού κοινού. Αλλά πλήρως ιδιωτικό σιδηρόδρομο έχει και η Βρετανία, που όμως βρίσκεται σε μια πορεία επιστροφής στο κρατικό μοντέλο, ενώ το επιβατικό κοινό δείχνει χαμηλό δείκτη ικανοποίησης, τα δε ατυχήματα σαφώς και δεν είναι αμελητέα.

Στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ ιδιωτικές εταιρείες σιδηροδρόμων δραστηριοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά στις εμπορευματικές μεταφορές, με κάποιες εξαιρέσεις σημειακών συνδέσεων όπως στην Ισπανία (Μαδρίτη – Βαρκελώνη) και στην Ολλανδία.

Το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών στη χώρα μας ήταν επόμενο να ανοίξει έναν εξαιρετικά φορτισμένο δημόσιο διάλογο και να φανούν παθογένειες που δεν είχαν τύχει ανάδειξης μέχρι τώρα.

Η θεσμικότητα δεν είναι το φόρτε της χώρας. Στο προαύλιο του Οργανισμού και του Υπουργείου εξελισσόταν ένα βίαιο ματς εργοληπτών και στελεχών υπηρεσιακών και πολιτικών για τα δικαιώματα προαίρεσης.

Το πράγμα είχε εξηγήσεις. Μπορούσε εύκολα να τις αντιληφθεί κάποιος εάν επληροφορείτο π.χ. ότι ο αρμόδιος υπουργός αρνείτο πεισματικά να δεχθεί να συνεργαστεί με τον πρόεδρο του ΟΣΕ. Μέχρι που τον εκπαραθύρωσε έχοντας συναντηθεί μαζί του μόλις 30 λεπτά στην αρχή της θητείας και των δύο.

Αλλά και η περίφημη ιδιωτικοποίηση με μια ιταλική εταιρεία όπου η πιο διάσημη φωτογραφία του προέδρου της είναι αυτή ανάμεσα σε δύο καραμπινιέρους, όταν προσάγεται για να ακούσει την καταδίκη του σε 4 χρόνια φυλάκισης για σκάνδαλο χρηματισμού.

Και προκύπτουν άμεσα τα ερωτήματα:

Έφερε η ιδιωτικοποίηση βελτίωση των υπηρεσιών; Οπωσδήποτε όχι.

Μήπως των οικονομικών του κλάδου; Μακράν όχι, αφού πληρώνει το Δημόσιο συνεχώς για να μπορούν κάποιοι να λένε «ιδιωτικοποιήσαμε».

Βελτιώθηκε η ασφάλεια; Μακάβριο αστείο. Βελτιώθηκε το επίπεδο παροχής υπηρεσιών προς τους επιβάτες; Απαντούν οι ίδιοι με καταιγισμό παραπόνων.

Η πεποίθησή μου είναι σαφής: Άμεση καταγγελία της κακής αυτής σύμβασης, μέχρι να γίνει τουλάχιστον η Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων αντάξια του ονόματός της.

 

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ