Με γλαφυρό τρόπο, με επιστολή της στο Messolonghinews, η κυρία Αθανασία Δημητρίου περιγράφει την απαράδεκτη εικόνα του κοιμητηρίου Αγίου Ιωάννη στο Μεσολόγγι.
Αναλυτικά η επιστολή:
“Το κοιμητήριο είναι ένα ιερό τοπίο μνήμης με νόημα. Ο άνθρωπος που βιώνει τη χωρική εμπειρία σε ένα κοιμητήριο έρχεται σε επαφή με ανάμεικτα συναισθήματα και σκέψεις.
Τα τοπία των νεκρών είναι ταυτόχρονα και τοπία που απευθύνονται στους ζωντανούς, ενώ υπενθυμίζουν στον άνθρωπο τη φθαρτότητά του.
Είναι αυτή η ταύτιση ζωής και θανάτου που δίνει στο χώρο ταφής την ιδιαίτερη και αξιοπρόσεκτη φύση του και τη συναισθηματική του δύναμη. Όλη η ανθρώπινη μνήμη βρίσκεται κυριολεκτικά θαμμένη μέσα στο κοιμητήριο και ο άνθρωπος τη βιώνει και την ανακαλύπτει κινούμενος μέσα σε αυτό. Είναι ένας ιερός χώρος συμφιλίωσης με την κυνική και αφύσικη πραγματικότητα
Δεν είναι ένα μνημείο για το θάνατο, αλλά αντίθετα ένα μνημείο για τη ζωή… Κάποιοι άνθρωποι είναι απλοί επισκέπτες, κάποιοι άλλοι όμως μπορεί να επιβιώνουν εκεί, να είναι η καθημερινότητά τους, γιατί εκεί βρίσκονται πολύτιμα εσωτερικά τους φυλαχτά, για κάποιους, ίσως, εκεί είναι θαμμένος ο ήλιος, η θάλασσα, το σύμπαν, ολόκληρος ο κόσμος τους. Ακούγονται συνομιλίες, εκεί, επικοινωνείται η άρνηση, ο θυμός, οι ενοχές, η αποδοχή…,
Αυτό είναι το κοιμητήριο του Αγίου Ιωάννη της ΙΕΡΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ…
Μιας Πόλης με βαριά ασήκωτη ιστορία.. Μιας πόλης με κραυγαλέα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια και βελούδινα στολίσματα, μιας πόλης με πολιτιστικά καλοκαίρια με μπουζούκια και συναυλίες.. Όλα σωστά κι όλα χρειάζονται …
Πόσο Ιερή πόλη μπορεί να χαρακτηρισθεί μια πόλη που ύπουλα σπάνε τους διαδρόμους των κοιμητηρίων -παρανόμως- γιατί απλά δεν είχαν ποτέ υποψιαστεί ότι θα φύγουν άνθρωποι από τη ζωή.
Δυστυχώς, φεύγουν, καθημερινά. Τα κοιμητήρια είναι πλήρη, οπότε η λύση είναι –αντί να βρεθεί ένας νέος ιερός χώρος- να σπάνε τους διαδρόμους θέτοντας σε μέγιστο κίνδυνο τα μνήματα των ιερών προσώπων, που κείτονται εκεί αλλά και των ζωντανών που νιώθουν ότι οι άνθρωποί τους θα πληγωθούν από τα κομπρεσέρ και δεν θα υπάρχει και τρόπος προσέγγισής τους, το καντήλι, το θυμιατό, ένα φιλί στη φωτογραφία, μια καλημέρα και μια καληνύχτα με ένα χάδι στο μάρμαρο ..
Τα ετήσια τέλη είναι για την καθαριότητα… ανέκδοτο… Ένας μόνο κάδος σκουπιδιών πάντα γεμάτος και γύρω γύρω πεταμένα και σκισμένα σκουπίδια, φαγητά, λάστιχα, κόκκαλα που η δυσοσμία καλύπτει ακόμα και τον ανείπωτο πόνο..
Η φιλοζωϊκή για να μαζεύει τα αδέσποτα.. 10 τηλέφωνα έχουν γίνει..24 σκυλιά μπαινοβγαίνουν στο κοιμητήριο και αφοδεύουν πάνω στους τάφους … ασέλγεια, περιύβριση νεκρού και μέγιστη ιεροσυλία
Τα χόρτα έπνιξαν τις μνήμες , τα μπάζα και τα σίδερα κακοποιούν τις αναμνήσεις, τα φίδια είναι η μόνη επικίνδυνη παρέα της μοναξιάς και της απόγνωσης..
‘ΖΟΥΝΕ’ ΠΑΙΔΙΑ ΕΚΕΙ
‘ΖΟΥΝΕ’ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΣΕ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
‘ΖΟΥΝΕ’ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
‘ΖΟΥΝΕ’ ΜΑΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ
‘ΖΟΥΝΕ’ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΔΕΣ
ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ ΜΑΝΕΣ ΠΟΥ ΘΡΗΝΟΥΝ…
Δεν είναι οι δικοί σας άνθρωποι και χαίρομαι από τα βάθη της καρδιάς μου, πολύ, για αυτό..
Τυγχάνει να είμαστε άλλοι….εμείς.. και ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΑΠΥΘΜΕΝΑ για λογαριασμό σας…”
