ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ

Η αναδιάταξη του ακαδημαϊκού χάρτη στην Αιτωλοακαρνανία έτσι όπως προωθείται από το Πανεπιστήμιο Πατρών και υιοθετείται από το Υπουργείο Παιδείας προκαλεί έντονες αντιδράσεις από μια σειρά φορέων της περιοχής, αλλά και πολιτική αντιπαράθεση.

Το βέβαιο είναι ότι και αυτή η αναδιάταξη «βρίσκει» πρόσφορο έδαφος υλοποίησης εξαιτίας της απουσίας, ενός συγκεκριμένου στρατηγικού σχεδιασμού, από πλευράς Αιτωλοακαρνανίας, σε επίπεδο διεκδίκησης.

Σε όσα λέγονται και ακούγονται, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το 2013, με το σχέδιο ΑΘΗΝΑ σε χρόνο dt «θυσιάστηκε» το κραταιό ΤΕΙ Μεσολογγίου. Κάτι που επέφερε καίριο οικονομικό και πολιτισμικό πλήγμα στην περιοχή. Όπως κάτι ανάλογο συνέβη και με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας στο Αγρίνιο, τότε. Και λέμε ανάλογο διότι το συγκεκριμένο ίδρυμα είχε μικρό χρόνο ζωής αφού είχε συσταθεί το 2009.

Με «όπλο», λοιπόν, αυτή την δεδομένη και πανθομολογούμενη αδικία θα πρέπει να υπάρξει η χάραξη μιας συγκεκριμένης στρατηγικής, ώστε σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας να διερευνηθεί τι μπορεί να γίνει στην Αιτωλοακαρνανία στον τομέα της μεταλυκειακής εκπαίδευσης, στην κατεύθυνση των πολιτικών που έχει ανακοινώσει ότι θα υλοποιήσει η κυβέρνηση.

Θυμίζουμε ότι η Υπουργός Παιδείας έχει αναφερθεί, ότι πρόθεση της Κυβέρνησης είναι η λειτουργία τεχνολογικών σχολών τριετούς εκπαίδευσης, στα πρότυπα των πρώην ΤΕΙ.

Όσον αφορά τώρα την αναδιάταξη του ακαδημαϊκού χάρτη στην Αιτωλοακαρνανία, δικαιολογημένη απόλυτα η αντίδραση της τοπικής κοινωνίας, δικαιολογημένη απόλυτα όμως και η ακαδημαϊκή προσέγγιση, από πλευράς Πανεπιστημίου Πατρών…

Έτσι, σε πρώτο χρόνο ας «θωρακίσουμε» ως Αιτωλοακαρνανία τα γεωπονικά τμήματα εδώ και τώρα και παράλληλα να διεκδικήσουμε και το κάτι παραπάνω που θα έχει θετικό αποτύπωμα και στην τοπική κοινωνία, αλλά κυρίως στη γνώση και την κατάρτιση.


Τα παραπάνω γράψαμε προχθές στα ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ του MessolonghiNews.

Χθες είδαμε να γίνονται δυο συσκέψεις μια στο Αγρίνιο και μια στο Μεσολόγγι.

Από τις ανακοινώσεις για το τι συζητήθηκε στις συσκέψεις αυτές το μόνο συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι δεν υπάρχει ενιαία στρατηγική στο συγκεκριμένο ζήτημα…