Η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής Αγρινίου «Δαυίδ ο Ψαλμωδός» σε συλλυπητήρια ανακοίνωση για το θάνατο του πρωτοψάλτη Χαριλάου Ταλιαδώρου τονίζει:
“Η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής Αγρινίου «Δαυίδ ο Ψαλμωδός» πενθεί την κοίμηση του Άρχοντος πρωτοψάλτου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, Χαριλάου Ταλιαδώρου, του γλυκύφθογγου μελωδού, του δασκάλου, του χοράρχη, του μελοποιού, του ανθρώπου, που στο πέρασμά του σημάδεψε την ψαλτική τέχνη, με τη σεμνή του στάση, την ιδιαίτερη μουσική του έκφραση και την μεγαλοπρεπή απόδοση των εκκλησιαστικών ύμνων στο ιερό αναλόγιο.
Πολλοί εκ των διδασκόντων στη Σχολή μας, με πρώτον τον αείμνηστο δάσκαλό μας Γεράσιμο Πρεβεζιάνο, μαθήτευσαν κοντά του και ψάλλουν τακτικά στο αναλόγιο, ύμνους τονισμένους μουσικά από τον άρχοντα.
Σύσσωμος ο Σύλλογος Διδασκόντων, ευχόμαστε ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του και προτρέπουμε τους ψάλτες μαθητές της Σχολής μας, εις ένδειξιν τιμής και εις μνημόσυνον προς το πρόσωπόν του, επί τεσσαρακονθήμερον να ψάλλουν εις τα αναλόγια των ιερών ναών που υπηρετούν, μουσικά μαθήματα του αειμνήστου δασκάλου.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του!”
Ο Χαρίλαος Ταλιδώρος γεννήθηκε (1926) στη Θεσσαλονίκη (η καταγωγή του είναι από την Κόνιτσα της Ηπείρου). Πτυχιούχος Νομικών και Oικονομικών Επιστημών.
Μαθητής του πρωτοψάλτη Χριστόφορου Κουτσουράδη και απόφοιτος της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής του Εθνικού Ωδείου Αθηνών.
Καθοριστική, για την ψαλτική του εξέλιξη, υπήρξε η συνάντησή του στη Θεσσαλονίκη (1945) με τον Άρχοντα πρωτοψάλτη της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Κωνσταντίνο Πρίγγο. Ψάλτης, από νεαρή ηλικία, σε γνωστούς ναούς της Θεσσαλονίκης: Αγ. Θεράποντα Κάτω Τούμπας (1942-1944), Αγ. Φανουρίου και Τιμίου Προδρόμου (1944-1952) και, περίπου εξήντα χρόνια, πρωτοψάλτης στον Καθεδρικό Ναό της του Θεού Σοφίας (1952- 2012).
Φέρει το οφφίκιο του “Αρχοντος πρωτοψάλτου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως”.
Έχει διδάξει τη Βυζαντινή Μουσική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1964-1967), στο Μακεδονικό Ωδείο και στη Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης. Από τους πιο γνωστούς, και πιο δραστικούς, σύγχρονους ψάλτες του Ελλαδικού χώρου (με πλουσιότατη ψαλτική δράση στο Εσωτερικό και Εξωτερικό).
Ιδιαίτερα χαρακτηριστική παρουσιάζεται η σύγχρονη συνθετική – εκδοτική του δραστηριότητα. Τα σπουδαιότερα από τα έργα του που έχουν εκδοθεί είναι: το “Πρότυπον Αναστασιματάριον” (Θεσ/κη 1976, 2η έκδοση “βελτιωμένη”, Θεσ/κη 2001) η “Επίτομος Λειτουργία” (Θεσ/κη 1972, 5η έκδοση 2003 “βελτιωμένη μετά προσθήκης νέων μαθημάτων”, Θεσ/κη 2003) το “Νέο Ειρμολόγιο Καταβασιών του όλου Ενιαυτού Αργό και Σύντομο” (Θεσ/κη 1994) το “Τριώδιον περιέχον Δοξαστικά και Ιδιόμελα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής” (Θεσ/κη 2000) “Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάς” (Θεσ/κη 1998) “O Ακάθιστος Ύμνος” (Θεσ/κη, 3η έκδοση “βελτιωμένη”, Θεσ/κη 2004). Πλουσιότατη παρουσιάζεται επίσης και η δισκο-κασετογραφική του δραστηριότητα, με Δίσκους (LP) (Μ. Εβδομάδας, Θ. Λειτουργίας, Μέλη Αναστάσιμα), Κασέτες (Δωδεκαημέρου, Πάσχα, Τριωδίου, Πεντηκοσταρίου, Ύμνοι Θεοτόκου, Θεοτόκε Παρθένε Μπερεκέτη, κ.ά.) και συγχρόνως ψηφιακούς (CD) (Δωδεκαημέρου, Μ. Εβδομάδας, Παρακλητικού Κανόνα, Παναγίας Σουμελιώτισσας, Εσπερινού και Θ. Λειτουργίας Μεταμορφώσεως, Νεκρωσίμου Ακολουθίας, Oρατόριο Αποκάλυψης Ιωάννου, κ.ά.). Εδικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ερμηνείες του σε Καλοφωνικούς Ειρμούς του Πέτρου Μπερεκέτη και Δανιήλ πρωτοψάλτου (στη σειρά “Μνημεία Εκκλησιαστικής Μουσικής”, Σώμα Δεύτερο, CD 10o).
O Χαρίλαος Ταλιαδώρος ήταν ένας από τους πιο ενεργούς ιδιοπρόσωπους σύγχρονους ψάλτες του καθαυτό Ελλαδικού, και ειδικότερα του Βορειο-Ελλαδικού χώρου.
