Γράφει η Ευτυχία Κουρούκλη
Υποψήφια τοπικός σύμβουλος Μεσολογγίου
με τον συνδυασμό ΑΝΤΑΜΑ του Παναγιώτη Κατσούλη
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Μεσολόγγι, στο παλιό καλό Μεσολόγγι.. “της αμπολίας και του σάλτσινου.”
Τότε π όλα ήταν πιο αγνά, πιο αργά, πιο ανέμελα , πιο χαμογελαστά, πιο αγαπημένα.
Να μιλήσω για μένα το βρίσκω περιττό.. όλοι λίγο πολύ με γνωρίζεται.
Γι’ αυτό που θέλω να σας μιλήσω είναι για τον τόπο μας.. αυτό π έχω εισπράξει έναν χρόνο τώρα που επέστρεψα και ζω μόνιμα.
Γύρισα και αντίκρυσα έναν τόπο παρατημένο ή καλύτερα έναν τόπο ΙΔΙΟ.., σαν να μην πέρασε μια μέρα, από τότε π έφυγα και πέρασαν 33 σχεδόν χρόνια. Σίγουρα ΤΟΤΕ ήταν πολύ πιο μπροστά για την εποχή του.., αλλά το 2023 να έχει αυτή την πορεία.. Γιατί?
Ευθύνες δεν θα ρίξω σε κανέναν, ποια είμαι εξάλλου εγώ που θα το κάνω??.. Όλοι μας οφείλουμε μια συγνώμη σε όλους μας για αυτή την εγκατάλειψη.
Όλοι θα πρέπει να σηκωθούμε και να κάνουμε αυτό το κάτι παραπάνω για τούτο τον τόπο. Όσοι Δήμαρχοι κ αν περάσουν αν ο καθένας από εμάς δν καταλάβει κ δεν αναλάβει τις ευθύνες του και τις υποχρεώσεις του σαν πολίτης και τα δικαιώματά του φυσικά, δεν θα δούμε ποτέ φως.
Συναντώ ανθρώπους που μόνο κατηγόριες και παρατηρήσεις για ότι συμβαίνει, ότι δημιουργείται, ότι γκρεμίζεται ή χτίζεται, έχουν να πουν, να κρίνουν, να σχολιάσουν. Μια γκρίνια και μια απογοήτευση.. Θλίψη.
Άνθρωποι που γνωρίζω , που μεγαλώσαμε μαζί .. είναι η γενιά μου , έχουμε τις ίδιες αναμνήσεις, ζουν εδώ έφτιαξαν οικογένειες εδώ, μεγάλωσαν και μεγαλώνουν τα παιδιά τους.
Ας είναι.. Σήμερα καλούμαστε και επιβάλλεται, να πάρουμε τη σκυτάλη από τους παλαιότερους. Το μέλλον αυτού του τόπου είναι στα χέρια μας.. ή να το θέσω καλύτερα.. από εμάς εξαρτάται το μέλλον αυτού του τόπου.
Εμείς είμαστε οι μεγάλοι τώρα.
Έχω μάθει να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο.. να ψάχνω και να βρίσκω την καλή πλευρά του πράγματος, γιατί πάντα υπάρχει κ καλή πλευρά, να αγωνίζομαι στα δύσκολα με ψηλά το κεφάλι και να μην τα παρατάω.
Συντάχτηκα με έναν άνθρωπο (σ.σ. Παναγιώτη Κατσούλη) που με απλές κουβέντες, με έπεισε πως θέλει το Μεσολόγγι να προοδεύσει , άκουσα έναν άνθρωπο να έχει όραμα , να έχει πρόγραμμα υλοποιήσιμο, να λέει αλήθειες για τους στόχους του, δίχως μεγάλα λόγια κ υποσχέσεις .
Θέλει ο Δήμος μας να πάρει ξανά πίσω την Ιστορία και την Αίγλη του. Δεν ανέφερε ποτέ τη λέξη ΕΓΩ και σε κάθε απορία μου για τα αυτοδιοικητικά είχε να μου δώσει μια απάντηση κ μια λύση. Τον εμπιστεύομαι.
Δεν θέλω τίποτε παραπάνω απ΄οτι κ εσείς.., τα ίδια (θέλω να πιστεύω) επιθυμούμε κ επιδιώκουμε. Κάπου όμως χανόμαστε στη ((μετάφραση))..
Είχε πει ο λατρεμένος μου Δημήτρης Παπαθέου σε μία από τις συνεντεύξεις που είχε δώσει .. «Το Μεσολόγγι έχει ένα δικό του χρώμα, μια δική του ιστορία και ένα βιότοπο που το σπρώχνει στο μέλλον. Θα μπορούσε να είναι το διαμαντάκι της Μεσογείου με ένα δικό του τρόπο.»
Θα κλείσω με κάτι πολύ όμορφο της αείμνηστης Μελίνας
«Στην Ελλάδα δεν μπορείς να κρύβεσαι στο σπίτι σου και να ζεις με τα φαντάσματά σου.
Βγαίνεις έξω.
Συναντάς τον άλλο. Αναμετριέσαι μαζί του. Τον αγαπάς ή τον απεχθάνεσαι.
Τον αγκαλιάζεις ή τον διώχνεις. Μιλάς ανοιχτά για σένα.
Χαίρεσαι να δείχνεις ποιος είσαι. Δεν προσποιήθηκα .
Η προσποίηση για μένα είναι κάτι χυδαίο. Απλά και μόνο , έζησα και μίλησα, όπως ήθελα!
Χωρίς να υπολογίζω τίποτα και κανέναν!
Με όποιο κόστος!!!»
Αλήθειες μόνο!!
Γιατί αγαπώ τούτο τον τόπο!! Ας ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ λοιπόν.. Για την ΙΕΡΑ!!!
