Φορτισμένο συναισθηματικά ήταν το πρωϊνό της Δευτέρας 5 Μαΐου στην πίστα α/φων της Σχολής Ικάρων στο Αεροδρόμιο του Τατοΐου.
Μια μεγάλη σύναξη ηλικιωμένων αποστράτων, με άσπρα ή και καθόλου μαλλιά, αρκετοί με περιττά κιλά , κάποιοι υποβασταζόμενοι, κάποιοι «νεανίζοντες», αντάλλαζαν μεταξύ τους χαιρετισμούς , εναγκαλισμούς , κάποιοι να αναγνωριστούμε,… μεγάλος μπελάς ο χρόνος….μοναδική «αντίθεση νεανικότητας» ήταν, οι προσκεκλημένοι, η μπάντα , η αντιπροσωπεία της Πολεμικής Αεροπορίας, και το τιμητικό άγημα από τους Ικάρους.
Η συνάντηση αφορούσε την τελετή της επίσημης ένταξης σε πτητική κατάσταση του εκπαιδευτικού α/φους «Harvard – T6G», κατασκευής του 1939 και καλεσμένοι ήταν και οι απόστρατοι αεροπόροι οι οποίοι είχαν πετάξει με το εν λόγω α/φος.
Ήταν το α/φος στο οποίο πήραν «το βάφτισμα του πυρός» πολλές γενιές αεροπόρων, μεταξύ αυτών και του γράφοντος, όταν άρχισα την πτητική μου δραστηριότητα το 1968, πριν από πενήντα εφτά (57) χρόνια σαν Ίκαρος, προτού αποσυρθεί από την ενεργό δράση το 1969.
Δίπλα στο Harvard στεκόταν περήφανο και αυτό σε πτητική δραστηριότητα μετά από «ανακαίνιση», το θρυλικό καταδιωκτικό του Β Παγκοσμίου Πολέμου Spitfire, το οποίο αποτελεί το διακαή πόθο απόκτησης από την Αγγλική Βασιλική Πολεμική Αεροπορία ( R.A.F. – Royal Air Force). Είναι το μοναδικό που διασώζεται και μάλιστα σε πτητική κατάσταση από την ιστορική «Μάχη του Λονδίνου».
Αξίζει να σημειωθεί ότι τη δαπάνη της αποκατάστασης και πτητικής λειτουργίας των δύο α/φων , κάλυψε το «’Ίδρυμα Ίκαρος», αναδεικνύοντας έτσι την πολιτιστική πτυχή και συγχρόνως την έντονη ιστορική περίοδο της Πολεμικής μας Αεροπορίας.
Το τελετουργικό άρχισε με την άφιξη και απόδοση τιμών στον Υφυπουργό Εθνικής Άμυνας κο Αθανάσιο Δαβάκη , συνεχίστηκε με τον «Αγιασμό» του α/φους , την «Ημερήσια Διαταγή» του Αρχηγού Γ.Ε.Α. , τον χαιρετισμό του Προέδρου και δωρητή του «Ιδρύματος Ίκαρος» Ταξιάρχου επεί τιμή κου Λιβανού και έκλεισε με μια πτήση επίδειξης του ιστορικού α/φους..
Στην δεξίωση που ακολούθησε εξελίχθηκαν συγκινητικές εικόνες και θύμισες με όσους εκπαιδευτές και συναδέλφους μας ζούσαν και ήταν παρόντες , από τα μακρινά χρόνια, γεμάτα από, αεροπορική δράση – ιδρώτα και αίμα. Μαζί με τους παρευρισκόμενους συμμαθητές μου, κάναμε ένα σύντομο προσκλητήριο, πόσοι ήμασταν , πόσοι «έλλειπαν»…., και έλλειπαν πολλοί: Στη Σχολή μπήκαμε 104 Ίκαροι τον Νοέμβριο του 1967, αποφοιτήσαμε 70, στο καθήκον «έπεσαν 13» . Μεγαλύτερες απώλειες στα α/φη F-104G. Πήγαμε 12 συμμαθητές, « έπεσαν στο καθήκον» 3, δηλαδή 25% απώλειες. Αυτή ήταν η ζωή μας ……
Κατά την δεξίωση παραδόθηκε στον Αρχηγό της Αεροπορίας επιστολή της Αερολέσχης Μεσολογγίου, που εκτός των άλλων , αναφερόταν: στην αεροπορική δραστηριότητα και παιδεία που υλοποιείται στο αεροδρόμιο Μεσολογγίου καθώς και το αίτημα, τα δύο αυτά ιστορικά α/φη να πλαισιώσουν αεροπορικές εκδηλώσεις που προγραμματίζονται για τα 200 χρόνια από την «Έξοδο του Μεσολογγίου» και στο Παγκόσμιο Air Rally του 2028.
Αποχαιρετώντας την ιστορική βάση του Τατοΐου και αυτή τη συγκινητική ημέρα ευχηθήκαμε « Καλές Αντάμωσες – Καλές Προσγειώσεις».
