Γράφει ο Βασίλης Μπρούμας
Μια μοναδική λυτρωτική εμπειρία, στο εορταστικό πνεύμα των ημερών, ζήσαμε όσοι παρευρεθήκαμε την Κυριακή το βράδυ 29/12/2024 στο κατάμεστο αμφιθέατρο της Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλοακαρνανίας, όπου πραγματοποιήθηκε το Χριστουγεννιάτικο Κονσέρτο της Φιλαρμονικής “Χρήστος Καψάλης” και της Χορωδίας του Δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου. Πήραμε όλοι και όλες ένα πολύτιμο δώρο που χρειαζόμαστε και μας έκανε να χαρούμε πολύ: την ελπίδα για την πραγμάτωση των ονείρων μας, μέσα από την αδιαπραγμάτευτα όμορφη, βαθιά αληθινή τέχνη της μουσικής.
Πέρα από τον συγκεκριμένο Χριστουγεννιάτικο χαρακτήρα και τη σχετική εορταστική ατμόσφαιρα, η τέχνη που είναι άξια του ονόματός της έρχεται πάντα να εκφράσει με πρωτότυπο τρόπο τον κόσμο της ζώσας και όχι κατασκευασμένης πραγματικότητας, τον κόσμο των αυθεντικών αισθημάτων, τις προσδοκίες και τις ελπίδες των ανθρώπων. Αποκαλύπτει το νόημα, την ουσία των πραγμάτων πέρα από το προφανές. Η συγκεκριμένη ιστορία που αφηγείται κάθε φορά, γίνεται έτσι ιστορία ολόκληρου του κόσμου, μας φανερώνει αλήθειες για τον κόσμο γύρω μας. Μας αποκαλύπτει ανομολόγητες πλευρές του εαυτού μας. Μας δίνει έμπνευση για προσωπική δημιουργία, αλλά και λύσεις σε καθημερινά προβλήματα. Μας διδάσκει αξίες που μας σφραγίζουν για πάντα. Απαλύνει τον πόνο μας σε οδυνηρές στιγμές. Χωρίς, φυσικά, να μας δίνει έτοιμες απαντήσεις.
Η συγκεκριμένη εκδήλωση, φτιαγμένη με επιμέλεια και φροντίδα, άρα και ομορφιά, από όλες τις πλευρές, γοήτευσε και μάγεψε τους ακροατές. Έγινε αφορμή να ξανανιώσει ο κάθε παρευρισκόμενος τις μυστικές φωνές που αντηχούν μέσα του ιδιαίτερα αυτές τις μέρες. Ένα Κονσέρτο το οποίο εξέφρασε την κραυγή [ανάγκη] ενός κόσμου που γυρεύει να αναδυθεί στο φως, διεκδικώντας τη χαρά της ζωής, της γέννησης, της αδελφοσύνης, της ειρήνης, της λύτρωσης και της αγάπης. Ένας υπέροχος συνδυασμός πνευστών, κρουστών, πιάνου και ανθρώπινων φωνών. Ένα υπέροχο, μελωδικό ταξίδι υψηλής συγκινησιακής φόρτισης. Μουσική και λόγος που μας αγκάλιασαν σαν βάλσαμο, μας φώτισαν με ένα χαμόγελο, μας έσφιξαν ζεστά το χέρι με ένα βλέμμα αναγνώρισης και αποδοχής.
Η Φιλαρμονική και η Χορωδία, στις καλύτερες στιγμές τους, υπερασπίζονται διαχρονικά κάτι που είναι σύμφυτο με τον άνθρωπο, τη βασική του ικανότητα να βιώνει τον κόσμο σε ό,τι έχει πιο θαυμάσιο, να ανακαλύπτει το Θείο στο σύμπαν και στους συνανθρώπους του. Είναι, ως τέχνη, κι ένας υπαρξιακός μηχανισμός αναζήτησης της ελευθερίας, της αλήθειας και της αρμονίας. Η τέχνη της Φιλαρμονικής ΄΄Χρήστος Καψάλης΄΄, υπό την Διεύθυνση του κ. Δημήτρη Τσιάντα και της Χορωδίας του Δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, υπό την διεύθυνση του κ. Σπύρου Χολέβα, με την συνδρομή της Σολίστ κ. Βίβιαν Ντάγκλας, soprano, και σε Κείμενα – Αφήγηση κ. Μαρίνας Κασσαβέτη, όπως κάνουν πάντα, δεν μονολόγησαν, αλλά συνομίλησαν με την κοινωνία που μέσα από αυτήν αντλούν το νόημα και τη δύναμή τους.
Ιδιαίτερα η Χορωδία του Δήμου, με έργο μεγάλης πνοής και δύναμης που αριστεύει, φάρος δημιουργίας και προσφοράς για την Ιερή Πόλη, και ευρύτερα, δεν προσφέρει μόνο ευχαρίστηση, αλλά έχει μακροπρόθεσμη επίδραση στο να παράγει ευαισθησία, να δημιουργεί έναν τρόπο σκέψης. Μεγαλώνει την ομορφιά μέσα μας και μας δυναμώνει να την απαιτήσουμε γύρω μας.
Μας έχει καταστήσει ήδη, μαζί με άλλες αξιόλογες προσπάθειες ασφαλώς, μια κοινωνία που είναι “μολυσμένη” από καλλιτεχνικές επιτυχίες, από αισθητικές αξίες, που είναι πολύ πιο δύσκολο να υποταχθεί, να χειραγωγηθεί από πολιτικές εξουσίες.
Εντούτοις, κι αυτό είναι το παράδοξο, η ασχήμια κάθε είδους γύρω μας κυριαρχεί και περισσεύει. Γνωρίζουμε, πάντως, πως ο κύκλος της δημιουργίας και της καταστροφής είναι αέναος, όπως επίσης ο κύκλος της μαθητείας, της γνώσης, της σοφίας και της ματαιότητας. Κι, επίσης, πως από την ασχήμια μπορεί να φτιαχτεί ομορφιά.
Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί τη νέα χρονιά να ξαναχτίσουμε την κατεστραμμένη Ιερή Πόλη μας, Ιερή Πόλη της Ελλάδας, πάνω στην τέχνη και στον πολιτισμό. Μπορούμε να αντλήσουμε από την τέχνη και τον πολιτισμό τη δύναμη που χρειάζεται για να ονειρευτούμε και να ξαναχτίσουμε τον Δήμο και την τοπική κοινωνία σε πιο γερές βάσεις. Ούτως ή άλλως “η ομορφιά αυτή μόνο μπορεί να μας σώσει”. Ίσως αυτή τη νύχτα, (Τάσος Λειβαδίτης), “ένα φλάουτο κάπου ή ένα άστρο συνηγορεί / για όλη την ανθρωπότητα”.
Καλή Νέα Χρονιά!
