Γράφει ο Θεόδωρος Βλαχόπουλος
Θεολόγος
Όταν ο σοφός και καλλιτέχνης Απελλής ετοίμασε ένα θαυμάσιο ζωγραφικό πίνακα, κάλεσε έναν επαγγελματία της αγοράς που έφτιαχνε σανδάλια, δηλαδή ένα σημερινό υποδηματοποιό και του ζήτησε τη γνώμη του, εάν τα σανδάλια στο έργο που έφτιαξε είναι σωστά ή όχι.
Ο σανδαλοποιός, αφού εξέφρασε τη γνώμη του για τα σανδάλια του πίνακος, άρχισε κατόπιν να λέη τη γνώμη του για άλλα σημεία του πίνακος.
Τότε ο Απελλής τον διέκοψε και του είπε την ιστορική φράση. «Αχρι πεδήλων και σφυρών. Ου γαρ θέμης σοι πέραν τούτων χωρείν». Δηλαδή μέχρις εκεί. Μέχρι τα σανδάλια και τις σφύρες. Δεν σου επιτρέπεται να προχωρείς πέραν αυτών! Μέχρι εκεί που ξέρεις, φίλε…
Τι τώρα λένε για το παραπάνω περιστατικό μερικοί που ενώ παρουσιάζονται ως σπουδαγμένοι και «ξερόλες» Ηγήτορες με τις αυθαίρετες απόψεις που εκφράζουν, παρουσιάζονται αδαείς, αφελείς και γελοιοποιοί; Τόσο τυφλοί και βαρήκοοι είναι;
Μήπως όμως έτσι επιβεβαιώνεται ο λόγος της Αγίας Γραφής που λέγει «άνθρωποι κατεφθαρμένοι τον νούν και αδόκιμοι περί την πίστιν ανθίστανται τη αληθεία» (Β τιμ. γ. 8), «πλανώντες και πλανώμενοι» (Β’ τιμ γ. 13), «η γαρ άνοια αυτών έκδηλος»; (Β’ τιμ. γ 9). «Έκαστος εφ’ ώ ετάγη» έλεγαν οι αρχαίοι – Διαφορετικά μήπως «επωρώθη τα νοήματα αυτών»; (Β’ Κορ. γ’ 14).
