Γράφει ο Βασίλης Μπρούμας
ΑΝ.ΤΑ.ΜΑ.
Επικεφαλής υποψήφιος δήμαρχος
Παναγιώτης Κατσούλης
Η κατάσταση πραγμάτων στον Δήμο Ι.Π.Μεσολογγίου είναι εξόφθαλμα απογοητευτική έως θλιβερή και απελπιστική, μπορεί να πει κανείς, σε όλους σχεδόν τους τομείς δημοσίου ενδιαφέροντος. Πολλά τα χρόνια της παρακμής που επικρατεί, έχοντας οδηγήσει στο τέλμα την πρωτεύουσα της Αιτωλοακαρνανίας. Και χτυπούν διαρκώς οι καμπάνες για ακόμη μεγαλύτερη και επικίνδυνη κατηφόρα. Οι πραγματικά υψηλού επιπέδου και ποικιλόμορφες πολιτιστικές και πνευματικές εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται αυτές τις ημέρες, στο πλαίσιο των Εορτών Εξόδου, δεν μπορούν, δυστυχώς, να αντισταθμίσουν την κυρίαρχα άσχημη κατάσταση που χαρακτηρίζει τις υπόλοιπες μέρες, επί πολλά χρόνια.
Τι αρνητικός δείκτης υπάρχει για την τοπική αυτοδιοίκηση και δεν έχει χτυπήσει ταβάνι εδώ τελευταία. Αναζητείται και δεν βρίσκεται πουθενά η αποτελεσματικότητα, η προνοητικότητα, η σοβαρότητα, η ντροπή. Έχει χαθεί τελείως η μπάλα. Χάος. Δεν βρίσκεις άκρη. Κι ενώ είναι πράγματι χαρά της δημοκρατίας η συμμετοχή στα κοινά όλο και περισσότερων δημοτών, βλέπουμε να μη βγαίνει νόημα ούτε και από τις πολλές υποψηφιότητες δημάρχων για τις επόμενες δημοτικές εκλογές, ένας δείκτης κι αυτός απώλειας του μέτρου, της τοπικής προβληματικής νοοτροπίας κι έλλειψης αυτογνωσίας, αυτοσυνειδησίας, πολιτικής παιδείας και σεβασμού σε κάποια πράγματα. Δεν είναι χώρος εδώ για αναλύσεις επ’ αυτού, αυτές θα γίνουν στην ώρα τους και συγκεκριμένα. Πρέπει όμως να πούμε από τώρα, και πριν απ’ όλα, πως είναι άλλο πράγμα η φιλοδοξία και εντελώς άλλο η ματαιοδοξία και όλη τούτη η μεγάλη γκρίζα φούσκα που έχει διαμορφωθεί και μας περιτριγυρίζει.
Λέγαμε πως τα έχουμε δει όλα: και αποφυγή διαλόγου ουσίας και fake news, που ορισμένοι ξέρουν να κάνουν καλά γιατί μέχρι εκεί φτάνει το ήθος τους και γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο να πουν στον κόσμο. Είναι πικρή αλήθεια πως στον Δήμο Ι.Π.Μεσολογγίου έχει κάνει ‘’πέρασμα’’ και η μαφία, η αλητεία, η δυσοσμία, η ατιμία, η κλεψιά, η στρεβλότητα, η διαφθορά. Γι’ αυτό καλά θα κάνουν οι δημότες, κατά προτεραιότητα μάλιστα, να ψάξουν τα βιογραφικά, τα «πόθεν έσχες» (και των μελών των οικογενειών), τα ποινικά μητρώα, ακόμη και τα πιστοποιητικά υγείας (συμπεριλαμβανομένης και της παθογόνου παχυσαρκίας ως κριτηρίου) των υποψηφίων δημάρχων –δεν πρέπει να αδιαφορήσουμε ούτε προς αυτό.
Ανακύπτουν, όμως, και κάποια συναισθήματα αισιοδοξίας για το μέλλον, ύστερα από αυτό το μακρύ διάστημα απογοήτευσης για τα δημοτικά μας πράγματα όπου κυριαρχούν η απαξίωση και ο ζόφος. Και δεν είναι πως κατόπιν των προαναφερομένων, θέλουμε τώρα να συντονιστούμε με το κλίμα και το πνεύμα των ημερών. Είναι αλήθεια πως υπάρχει και ένα άλλο Μεσολόγγι. Αυτό των χιλιάδων που διαδήλωσαν για το Νοσοκομείο και για να αποδοθεί δικαιοσύνη για το έγκλημα στα Τέμπη. Αυτό των φοιτητών της γεωπονικής Σχολής που πρωτοστάτησαν πανελληνίως για τα δικαιώματά τους. Όλα αυτά αποτελούν ισχυρές ενδείξεις αφύπνισης της τοπικής μας κοινωνίας και πηγή ελπίδας ότι το Μεσολόγγι –με ό,τι αυτό περιλαμβάνει- έχει εναλλακτικές λύσεις απέναντι στον «μονόδρομο» της υποταγής, της παραίτησης, της σήψης.
Υπάρχουν άνθρωποι εδώ που υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους αλλά και την πόλη και τον Δήμο. Άνθρωποι που δεν τους ταιριάζει να κάθονται και να κοιτάζουν πώς σκοτώνουν τα όνειρά τους οι καταστολείς των ατομικών και συλλογικών τους ονείρων, οι εκάστοτε κυβερνήσεις και οι αντίστοιχοι τοπικοί άρχοντες, οι οποίοι στο όνομα της πεζότητας, του χρήματος και του υπολογιστικού πνεύματος προγράφουν κάθε τι που μπορεί να παραπέμπει σε μια εναλλακτική πραγματικότητα, διαφορετική από αυτή της ανικανότητας, της αρπακτικότητας, της αδιαφορίας, της περιφρόνησης.
Είμαστε πολλοί που μέρος του συλλογικού μας ονείρου αποτελεί το να αγαπάμε έμπρακτα τον τόπο μας, να επιδιώκουμε την προσωπική και συλλογική αυτογνωσία σε βάθος, να τιμάμε ό,τι κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες γενιές αλλά με κριτικό τρόπο, προσαρμόζοντας την ουσία των αξιών στο σήμερα, βάζοντας το δικό μας λιθαράκι στη συλλογική δημιουργία, έχοντας εκτός από εθνική και τοπική συνείδηση, ως πολίτες του κόσμου. Είμαστε πολλοί που προσπαθούμε να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας στη δουλειά μας, στους συμπολίτες μας. Να τους μυούμε σε έναν λόγο μαζί ποιητικό και αγαπητικό. Να καλλιεργούμε τον ανθρωπισμό και την οικουμενικότητα των αξιών του, τις αρχές της ελευθερίας της σκέψης, του διαλόγου, της δημιουργικής διαφωνίας και της σύνθεσης. Να αγαπάμε αυτό που κάνουμε και αυτή η αγάπη να ακτινοβολεί στους αποδέκτες των ιδεών και των πράξεών μας.
Τα όνειρα μπορούν να πεθάνουν, όταν εμείς σταματήσουμε να ονειρευόμαστε, όταν δεν είμαστε διατεθειμένοι πλέον να τα διεκδικούμε. Και η νίκη μπορεί να επέλθει για τους μίζερους, τους φιλοχρήματους και τους ιδιοτελείς, όταν σταματήσουμε να αντιστεκόμαστε. Ας μην αφήσουμε να επικρατήσει η καταστολή των συλλογικών μας ονείρων επειδή δεν είχαμε τη γενναιότητα να συνεννοηθούμε για να δράσουμε μαζί. Το ‘’μαζί’’ είναι που οδηγεί στο ‘’μπορώ’’. Ώρα να ξανασμίξουμε. Όλοι ΑΝ.ΤΑ.ΜΑ.! Όχι μόνο γιατί «δεν πάει άλλο», αλλά για να πάει αλλιώς. Απλά και καθαρά. Η ελπίδα είναι εδώ. Να διαψεύσουμε τον ποιητή.
‘’Στης νύχτας το μπαλκόνι
παγώνει ο ουρανός
κι είν’ η αγάπη σκόνη
και τ’ όνειρο καπνός’’
