Αγαπητοί μου,
αισθάνομαι την ανάγκη να κοινοποιήσω ένα αίτημά μου στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου μας, μέσα από τοπικές εφημερίδες και δικτυακούς τόπους, για την απουσία επίσημης απάντησης.
Ένα βιβλίο στο σπίτι –Μια επανειλημμένη πρόταση, προφορικά και γραπτά, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου μας, χωρίς απάντηση…
-Με την ευκαιρία της έκδοσης του παραμυθιού μου, «Αφρολουλουδένια, του Ήλιου η αγαπημένη!», που αναφέρεται σε ένα βασικό παραγωγικό αγαθό της πόλης.-
Ένα βιβλίο στο σπίτι, δώρο απ’ την ύψιστη αρχή της πόλης στους μαθητές μιας από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού σχολείου του διευρυμένου Δήμου μας, που τον πολιτισμό προάγει, κάνοντάς τον κτήμα των δημοτών της, είναι ένα γεγονός σημαντικό.
Ακόμα πιο σημαντικό είναι όταν το βιβλίο αυτό αφορά την πόλη την ίδια μέσα από τα μεγάλα της, σε κλίμακα Ελλάδας, παραγωγικά της αγαθά, το αλάτι.
Κι ακόμα-ακόμα πιο σημαντικό είναι το βιβλίο αυτό να είναι λογοτεχνικό και να μπορεί να διαβαστεί από παιδιά. Τα παιδιά, τους αυριανούς δημότες της πόλης καλλιεργώντας τους τη φιλαναγνωσία, την αγάπη για το βιβλίο.
Είναι για μένα, προσωπικά, ζήτημα ιεράρχησης στόχων, αξιολογικό ζήτημα, μια τέτοιου είδους απόφαση. Μιας απόφασης που προσβλέπει στην ουσία της πνευματικότητας κι όχι στο φαίνεσθαι.
Είναι πρόφαση η άποψη ότι «…λεφτά δεν υπάρχουν!». Μια πρόφαση που αναιρείται μέσα από τα ποσά που δόθηκαν κι εξακολουθούν να δίνονται από το Πνευματικό κέντρο….
Όσο για τη «σιγή» ή την «αποφυγή» απάντησης σε επανειλημμένες προτάσεις μου, προφορικές και γραπτές, το αφήνω στην κρίση σας.
Εγώ εξακολουθώ να περιμένω τη θετική του απάντηση, πέρα και πάνω από το όποιο ψηφοθηρικό όφελος. Το βιβλίο είναι αγαθό και σαν αγαθό απευθύνεται σε όλους!
