Στο Μεσολόγγι και συγκεκριμένα στην συνοικία των ανατολικών αλιπέδων πίσω από το ΡΑΔΙΟΜΕΓΑΡΟ πριν λίγα χρόνια έγινε ονοματοθεσία των οδών και των πλατειών της.
Μια ονοματοθεσία που άντλησε τα οδωνυμικά αποκλειστικά από το κίνημα του Φιλελληνισμού. Μάλιστα όσοι «έτρεξαν» (σ.σ. κάτοικοι της εκεί περιοχής) τότε, το εγχείρημα είχαν εκδώσει και επεξηγηματικό οδηγό, για την συμβολή των τιμώμενων στην Ελληνική Επανάσταση.
Συνεπώς, εάν υπήρχε στο Μεσολόγγι η «συνέχεια» στη διοίκηση και δεν υπήρχε η «προκατάληψη» και η κυριαρχία του «εγώ», θα μπορούσε κάλλιστα στη συνοικία αυτή, να πραγματοποιηθεί μια δράση, με επίκεντρο τον Φιλελληνισμό.
Πχ. Θα μπορούσε να είχαν τοποθετηθεί σε κάθε οδό και πλατεία πλαίσια, με εικόνες και κείμενα για τους τιμώμενους, καθιστώντας την περιοχή πόλο αναφοράς, για την ιστορική μνήμη. Κάτι που δεν θα κόστιζε και πολλά χρήματα…
Δυστυχώς όμως, για να συμβούν αυτά, προϋπόθεση αποτελεί να μην υπάρχουν «στεγανά», «αποκλεισμοί» και «εγωισμοί» από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
Ας έχουν κατά νου οι “διοικούντες” θεσμικοί και εξωθεσμικοί, ότι ειδικά οι Γιορτές Εξόδου στο Μεσολόγγι είναι “γιορτές των ντόπιων”. Δηλαδή αποκλειστικά οι ντόπιοι ήταν αυτοί που σχεδίαζαν και προγραμμάτιζαν όλα αυτά τα χρόνια και ποτέ στο παρελθόν δεν γινόταν, ανάθεση της διοργάνωσης, σε εταιρείες κλπ.
Υπάρχει δυναμικό στην περιοχή και μάλιστα πολύ αξιόλογο. Αλλά…
