Με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο η Μαριάννα Κατράκη εξέφρασε την απογοήτευση της, για την επί 17 χρόνια υπολειτουργία του Μουσείου Κατράκη στο Αιτωλικό.
Στην πρόσφατη συνεδρίαση (18/7) του ΔΣ του Κέντρου και Μουσείου Χαρακτικών Τεχνών Βάσως Γ. Κατράκη (σ.σ. που αποτελεί Νομικό Πρόσωπο του δήμου Μεσολογγίου) και κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του έτους 2023. η Μαριάννα Κατράκη χαρακτήρισε “κλινικά νεκρό” το μουσείο και άφησε σαφείς αιχμές για τη στελέχωση του ΔΣ.
Φωτό αρχείο από ξενάγηση στο Μουσείο
Αναλυτικά η τοποθέτησή της στη συνεδρίαση του ΔΣ:
“Η συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου γίνεται με εξαιρετική καθυστέρηση. Το τελευταίο διοικητικό συμβούλιο έγινε τον Ιούνιο του 2022.
Αν το συμβούλιο είχε γίνει τον Δεκέμβρη, τον Γενάρη, ή έστω στις αρχές του Φλεβάρη, θα είχε κάποιο νόημα.
Σήμερα όμως, για το μόνο που μπορούμε να συζητήσουμε είναι για τα 17 χρόνια υπολειτουργίας του Μουσείου και για τη συνεχή προσβολή της ίδιας της Βάσως Κατράκη και του έργου της.
Στερήσαμε από το Μουσείο το δικαίωμα να έχει έσοδα, αδιαφορώντας επιδεικτικά για την επίλυση του προβλήματος που έχει προκύψει με την εφορία λόγω της ταμειακής μηχανής.
Ταυτόχρονα, αφήσαμε να καταστρέφονται στην παντελώς ακατάλληλη αποθήκη του υπογείου όλα τα βιβλία και τα έντυπα που δημιουργήθηκαν για να ενισχύσουν οικονομικά το Μουσείο.
Στερήσαμε από το Μουσείο το δικαίωμα χρηματοδότησης από ευρωπαϊκά και εθνικά προγράμματα, καθώς και από κάθε φορέα χρηματοδότησης.
Στερήσαμε από το Μουσείο την ευκαιρία συνεργασίας με τις Ανώτατες Σχολές Καλών Τεχνών, αφού δεν προχωρήσαμε ποτέ ούτε στη δημιουργία των εργαστηρίων χαρακτικής, αλλά ούτε και στην υπογραφή των μνημονίων συνεργασίας με τις Σχολές.
Αποκλείσαμε έτσι οποιαδήποτε δυνατότητα συνεργασίας του Μουσείου με τους καλλιτέχνες, ενώ γι’ αυτούς φτιάχτηκε και σε αυτούς δικαιωματικά ανήκει.
Ο προϋπολογισμός που ήρθε εδώ σήμερα δεν περιέχει καμία απολύτως δαπάνη για δράσεις πολιτισμού σχετικές με το αντικείμενο του Μουσείου.
Αυτό βέβαια είναι φυσικό, αφού μεταξύ μας δεν υπάρχουν άτομα κατάλληλα να προτείνουν τέτοιες δράσεις, πολύ δε περισσότερο να τις αξιολογήσουν.
Και όταν με πολύ κόπο κατάφερα να μπει κάποιος καλλιτέχνης στο συμβούλιο, μετά από λίγο εκπαραθυρώθηκε.
Δεν ξέρω αν το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά είμαστε μέλη του διοικητικού συμβουλίου ενός «κλινικά νεκρού» νομικού προσώπου.
Δεν συμμετέχουμε στη διοίκηση του Μουσείου, αλλά στη διοίκηση δύο αποθηκών στις οποίες είναι κρεμασμένα τα έργα της Βάσως, και μάλιστα σε εντελώς ακατάλληλες συνθήκες, με αποτέλεσμα να καταστρέφονται.
Ενώ η πολιτεία αναγνώρισε και τίμησε τη Βάσω Κατράκη για την προσφορά της, κατασκευάζοντας το κτίριο του Μουσείου, στο οποίο η οικογένειά μας πρόθυμα απόθεσε σχεδόν το σύνολο του έργου της, η τοπική κοινωνία διά των εκπροσώπων της μάς απέδειξε ότι το έργο δεν είναι επιθυμητό, γιατί το βάρος είναι πολύ μεγάλο.
Στην ομιλία μου με την ευκαιρία του ερχομού του έργου στο Αιτωλικό είχα τελειώσει με τη φράση «ποτέ αυτός ο τόπος δεν απογοήτευσε τη μητέρα μου». Δυστυχώς, σήμερα ομολογώ ότι έκανα λάθος.”
