Μια περίεργη –αν όχι ζοφερή– κατάσταση διαμορφώνεται τον τελευταίο καιρό στο Μεσολόγγι, με φόντο την έναρξη ή τον σχεδιασμό σημαντικών έργων υποδομής και ανάπτυξης.
Αντί η τοπική κοινωνία να συσπειρώνεται γύρω από την ανάγκη βελτίωσης της καθημερινότητας και την αξιοποίηση κάθε διαθέσιμου πόρου, φαίνεται πως ορισμένοι προτιμούν να στήνουν εμπόδια… στο όνομα της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Αιχμές, υπαινιγμοί και ακόμη και ανοιχτές επιθέσεις μέσα από «φιλικά» διαδικτυακά κανάλια – άλλοτε ανώνυμα, άλλοτε με σαφή πολιτική χροιά – διαμορφώνουν ένα τοξικό τοπίο γύρω από κρίσιμες πρωτοβουλίες της δημοτικής αρχής, αλλά και ευρύτερων θεσμικών συνεργασιών.
Αντί για δημιουργικό διάλογο ή ουσιαστική κριτική, παρατηρείται μια περίεργη εμμονή στην ακύρωση ή την υπονόμευση, λες και ο στόχος είναι να μην προχωρήσει τίποτα, μόνο και μόνο για να μην πιστωθεί η πρόοδος στην εκτελεστική εξουσία.
Το αποτέλεσμα; Η πόλη βαλτώνει, όχι από έλλειψη σχεδίων ή πόρων, αλλά από την πολιτική βούληση κάποιων να μετατρέψουν κάθε έργο σε αρένα προσωπικής επιβεβαίωσης. Και όλα αυτά, την ώρα που η Ιερή Πόλη οδεύει προς μια ιστορική επέτειο που απαιτεί ενότητα, όραμα και πράξεις – όχι στείρα αντιπαράθεση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν πρόκειται για φαινόμενο τωρινό. Παρόμοιες αντιδράσεις έχουν καταγραφεί επανειλημμένα στο παρελθόν: το 2001 το δημοτικό συμβούλιο είχε απορρίψει την παραχώρηση του Ξενοκράτειου στο ΤΕΙ, το 2009 υπήρξαν σφοδρές αντιδράσεις για την ανακαίνιση του Παλιού Νοσοκομείου, ενώ το 2019 ακυρώθηκε η κατασκευή του κολυμβητηρίου, παρά το γεγονός ότι οι πόροι ήταν εξασφαλισμένοι.
Η πόλη, με άλλα λόγια, έχει μάθει να βλέπει τη μικροπολιτική να υπερισχύει της προόδου.
ΥΓ: Το 2002, όταν το ΤΕΙ Μεσολογγίου μεσουρανούσε με περίπου 4.000 φοιτητές, η πόλη αντί να επικεντρωθεί στη διασφάλιση της βιωσιμότητάς του –μέσω προσλήψεων εκπαιδευτικού προσωπικού, φοιτητικής μέριμνας, δημιουργίας ασφαλών δρόμων σύνδεσης με το κέντρο της πόλης και ανακατασκευής των υφιστάμενων οδικών υποδομών– στράφηκε σε αιτήματα για νέες πανεπιστημιακές σχολές.
Την ίδια στιγμή, υπήρχε διασφαλισμένη χρηματοδότηση για την ανακαίνιση του Ξενοκράτειου, που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως διοίκηση, βιβλιοθήκη και χώρος φοιτητικών δραστηριοτήτων, αλλά και αυτή η ευκαιρία χάθηκε.
Σήμερα, και μετά τις μεταρρυθμίσεις που ακολούθησαν και που βρήκαν “ευάλωτο” το ίδρυμα, οι φοιτητές στο Μεσολόγγι είναι ελάχιστοι σε σχέση με τότε, γεγονός που αντικατοπτρίζει την απώλεια σημαντικών δυνατοτήτων για την πόλη.
