Γράφει η Φωτεινή Μυλωνά-Ραΐδη
Tα τραγούδια, τα παραμύθια, οι ιστορίες, οι θρύλοι, οι παραδόσεις … είναι τα μόνα από τα δημιουργήματα των προγόνων μας, που απέφυγαν τη φθορά των χρόνων, χάρη στη μετάδοσή τους, στόμα με στόμα, από τη μια γενιά στην επόμενη. Η παρέα έπαιξε καθοριστικό ρόλο σ’ αυτό. Άλλωστε μέσα από την παρέα δημιουργήθηκαν… Κι όλα τους είναι γεννημένα και θρεμμένα, στίχο τον στίχο, λέξη τη λέξη -και τα τραγούδια και τα παραμύθια κι οι ιστορίες…- από μια ζωή σμιχτή, τόσο στην καθημερινότητα όσο και στον πόλεμο.-καθότι ο πόλεμος, ατίθασος από γέννα, δεν έμαθε, ούτε θα μάθει ποτέ του, θαρρώ, τι είν’ σταματημός-.
Η παρέα τα καλεί και σήμερα. Σ’ επετείους και γιορτές που οι πρόγονοί μας όρισαν ή εξαιτίας τους εμείς σήμερα ορίσαμε. Λιγοστές, είναι αλήθεια, αλλά υπαρχτές. Και πυκνώνουν τα τελευταία χρόνια χάρη σε νέους ανθρώπους, που οργανωμένοι σε δραστήριους συλλόγους προσπαθούν με τις εκδηλώσεις τους να κρατούν θαλερές τις ρίζες μας με το παρελθόν.
Στις μέρες μας που η σμίξη των ανθρώπων περιορίζεται στον χώρο της δουλειάς, της αγοράς, της εκπαίδευσης… τέτοιες συνευρέσεις είναι περισσότερο αναγκαίες από ποτέ. Πόσο μάλλον όταν συνδυάζουν την παράδοση με τη σύγχρονη δημιουργία. Όπως καληώρα με τη δική μας βραδιά αφήγησης, που θα γίνει στο Ξενοκράτειο Αρχαιολογικό Μουσείο στις 10 Σεπτεμβρίου.
Από τον πλούτο των παραμυθιών της προφορικής μας παράδοσης η Αγνή Στρουμπούλη, μια μεγάλη στο είδος της παραμυθού, θα διαλέξει να μας πει τα πιο νόστιμα παραμύθια! Τα αλατισμένα παραμύθια! Κοντά σ’ αυτά θα συμπεριλάβει και τη δική μου Αφρολουλουδένια, του ήλιου την αγαπημένη! Νόστιμη, θαρρώ, είναι κι αυτή! Δεν θα ’κανε, άλλωστε, -για την Αγνή Στρουμπούλη μιλώ- τόσο δρόμο για να μας φιλέψει με την ανοστιά των ανάλατων παραμυθιών. Και μάλιστα τώρα που είμαστε τόσο μα τόσο απογοητευμένοι κι απελπισμένοι απ’ τις καταστροφές που μαίνονται γύρω μας…
Στις 10 Σεπτεμβρίου το βράδυ εκείνη θα φροντίσει να μας μαγέψει με τον λόγο της, έτσι ώστε να γίνουμε όλοι μας μια μεγάλη παρέα και να κοινωνήσουμε μέσα από τα παραμύθια των προγόνων μας, τη χαρά της συνεύρεσης και συνύπαρξης. Τη χαρά της λαϊκής δημιουργίας.
Σε πολλές πόλεις της Ελλάδας τις μέρες του καλοκαιριού, έξω στη φύση, αλλά και τις χειμωνιάτικες, σε κλειστούς χώρους, γίνονται εκδηλώσεις, όπου η αφήγηση των παραμυθιών έχει κυρίαρχη θέση.
Στο Μεσολόγγι μέχρι τώρα έχει περιοριστεί στο χώρο των σχολείων, χωρίς να αφορά μόνο μαθητές.
Ο σύλλογος «Οι Φίλοι της λιμνοθάλασσας» πρωταγωνιστεί σε μια προσπάθεια η αφήγηση να γίνει μέσο ψυχαγωγίας και να πάρει το μερίδιο που της αναλογεί ανάμεσα στις άλλες εκδηλώσεις.
Θα έχουμε την ευκαιρία, πιστεύω, να ζήσουμε μια μοναδική βραδιά φέτος και γιατί όχι; και του χρόνου! …Μέχρι να την καθιερώσουμε!
