Γράφει η Ιωάννα Λαχανά*
Με όλο το σεβασμό , απέραντο σεβασμό στη μνήμη της Ηρωϊκής Φρουράς των Ελεύθερων Πολιορκημένων ,επιτρέψτε μου να πω ότι σήμερα μαζευτήκαμε εδώ για να αποτίσουμε φόρο τιμής σε ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟΥΣ και ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ, όχι σε ΝΕΚΡΟΥΣ ,σε απλούς ΕΛΛΗΝΕΣ , όχι σε ΗΡΩΕΣ, σε ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ , σε ΟΔΗΓΟΥΣ της φυλής, ΑΝΤΑΞΙΟΥΣ της ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑΣ του ελληνικού Έθνους και των πατρογονικών πεπρωμένων.
Το ερώτημα που έρχεται πρώτο στα χείλη μας είναι :
Ήσαν ΗΡΩΕΣ ;
Ήσαν ήρωες όλοι ; Μικροί- μεγάλοι , άνδρες – γυναίκες , που τύχη αγαθή για την Ελλάδα, ευρέθησαν στην Ηρωική Πόλη κατά το κρίσιμο χρόνο της πολιορκίας της ,από τον Τουρκοαιγυπτιακό στρατό;
Όχι!
Απλοί άνθρωποι σαν κι εμάς ήσαν. Άνθρωποι όμως με υψηλή την αίσθηση του καθήκοντος , της ιστορικότητας , και του μεγαλείου της φυλής , μιας φυλής που με το πνεύμα και τον πολιτισμό της, κατέκτησε τον κόσμο .
Ήσαν απλοί άνθρωποι ,που όμως έβαλαν πρώτο το ΕΜΕΙΣ από το εγώ, το ΕΘΝΟΣ ,πάνω από τη ζωή και την οικογένεια ,την ΙΣΤΟΡΙΑ πάνω από το σήμερα και κυρίως ήσαν άνθρωποι που ήθελαν η ζωή τους και η θυσία τους να γίνει οδηγός και φάρος στους απογόνους τους.
Αυτή είναι και η μεγαλύτερη συνεισφορά τους στον ελληνικό λαό και στο ελληνικό έθνος γενικότερα.
Χωρίς φωτεινά παραδείγματα οι λαοί είναι καταδικασμένοι να εξαφανιστούν . Δεν έχουν μέλλον. Οι φωτεινοί αυτοί φάροι είναι η ίδια μας η ΠΑΤΡΙΔΑ.
Και “Δεν ζει χωρίς πατρίδα η ανθρώπινη ψυχή”, όπως λέει ο Παλαμάς.
Γι’ αυτό δίκαια, το ταπεινό Μεσολόγγι και οι απλοί άνθρωποί του, που αποφάσισαν να αντισταθούν στον πιο σύγχρονο στρατό της εποχής, -αυτόν του Ιμπραήμ, του απόφοιτου της Στρατιωτικής Σχολής της Γαλλικής Αυτοκρατορίας, ο οποίος ΟΧΙ ΜΟΝΟ είχε ευρωπαϊκό οπλισμό ,αλλά είχε οργανώσει και το στρατό του με βάση τις γνώσεις που απέκτησε στην Σχολή Αξ/κών του « Σαιν Σύρ¨» ,- πήραν θέση δίπλα στον Μαραθώνα , στις Θερμοπύλες και στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, λαμπρύνοντας την ελληνική παράδοση και προασπίζοντας με αυταπάρνηση τη συνέχεια της φυλής.
“Τα μάτια δείχνουν έρωτα για τον απάνου κόσμο.“
Οι ήρωες του Μεσολογγίου δεν είναι Θεοί. Μα είναι κοινωνοί θεϊκής Τόλμης και Θάρρους. Δεν αρνούνται την ομορφιά και την χάρη της ζωής. Μα θα θυσιαστούν για να παραμείνει η Ζωή για τους επίγονους, όπως την ονειρεύονται: ΕΛΕΥΘΕΡΗ.
Στο δρόμο της θυσίας που χαρίζει την Ηθική Ελευθερία, τους ακολουθούν και τα γυναικόπαιδα.
“Και βλέπω πέρα τα παιδιά και τες αντρογυναίκες.
Ακίνητες, αστένακτες, δίχως να ρίξουν δάκρυ.
Eκείθε με τους αδελφούς, εδώθε με το χάρο…”
Έτσι προετοιμάζεται η τελική κατανίκηση της βίας, η αυθόρμητη, η υπέρτατη ΘΥΣΙΑ,
Η νύχτα της 10ης Απριλίου 1826 είναι κρίσιμη.
Η στιγμή βαραίνει τις πλάτες των εξοδιτών.
Μα ο πόνος δεν είναι γνώριμος.
Είναι πόνος εκστατικός, γιατί οι πλάτες των Αγωνιστών αυτών ανατινάζονται και πετάνε αγγελικές φτερούγες.
Η Ιστορία φωτίζει το σκοτάδι που επικρατεί, και οι Μεσολογγίτες φέρουν το φωτοστέφανο της Δόξας, βαδίζουν σαν έτοιμοι από καιρό.
Βαδίζουν ΣΙΓΟΥΡΟΙ.
Έχουν ήδη αναληφθεί στα Επουράνια Πεδία και ΕΞΕΡΧΟΝΤΑΙ απ’ την έμβια διάσταση.
«ο ήλιος έδυσε η νυξ ήλθε, η σελήνη , πανσέληνος, ανέτειλε και εφώτιζε το φρικτόν τοπίον, οι γενναίοι εγονάτισαν, ησπάσθησαν το χώμα της γης που είχαν ποτίσει με τα δάκρυα και τα αίματα των, ηγέρθησαν, έκαμαν το σημείο του σταυρού και εξόρμησαν ως λέοντες πυρ πνέοντες εξόρμησαν. Στον τάφο του κλεισμένο το Μεσολόγγι σκέλεθρο , γυμνό ξεσαρκωμένο δεν παραδίδει τ’ άρματα, δεν γέρνει το κεφάλι, κρατεί για νεκροθάφτη του τον Χρήστο τον Καψάλη»
Και ο Θάνατος ήρθε για τους Ελεύθερους πολιορκημένους με «Δάφνας τιμής». Και το Μεσολόγγι «…. ως φλογερό μετέωρο πετά στον ουρανό του. Και θάβεται ολοζώντανο…!»
Πολεμούσαν για το υπέρτατο το πολυπόθητο αγαθό, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ,άλλως Προτιμούσαν «Θάνατον ένδοξον»,
«Όποιος πεθαίνει σήμερα, χίλιες φορές πεθαίνει» λέει ο Σολωμός. Κι οι Μεσολογγίτες δεν διστάζουν να πεθάνουν.
Ποιός μπορεί να θεωρηθεί πιο ελεύθερος απ’ αυτούς τους ανίκητους πολιορκημένους;
Ποιού είδους ΗΤΤΑ θα χαιρόταν οι εχθροί τους ; ΚΑΜΙΑ.
Νίκησαν το Σκότος και σκόρπισαν τριγύρω Ιερή Λαμπρότητα και νικητήρια κραυγή που αφύπνισε όλο τον Πλανήτη.
Η ΝΙΚΗ πάνω στο θάνατο ,
Η ΝΙΚΗ του πνεύματος επί της ύλης.
Μπροστά στην νίκη αυτή του πνεύματος καταρρίπτεται κάθε υλιστική θεωρία.
Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι διέθεταν ελευθερία στο πνεύμα , ήταν οπλισμένοι με τις Αξίες και τα ιδανικά της Δικαιοσύνης, της Αλήθειας, της Αγάπης και του Χρέους.
Χρέος προς τον εαυτό τους, χρέος προς την πατρίδα, χρέος προς την Ανθρωπότητα.
Τι κι αν το σώμα ήταν αδύναμο και τα μάτια μαυρισμένα από την πείνα ;
Η ψυχή είχε σθένος και ήθελε να παραδώσει σε αυτούς που θα γεννηθούν ελεύθερη την Ελλάδα.
Με αυτές τις αξίες, που είναι ακατάλυτες δυνάμεις, μεγαλούργησε ανέκαθεν το Ελληνικό Έθνος.
Και με αυτές τις δυνάμεις θα μπορέσει να μεγαλουργήσει και πάλι, έστω κι αν δεν έχει την υλική δύναμη των μεγάλων κρατών.
Το Μήνυμα της Εξόδου ,ότι δηλαδή ο άνθρωπος νοείται άνθρωπος μόνο ως ελεύθερος, ότι η ανθρώπινη ζωή ΝΟΕΙΤΑΙ ΜΟΝΟ μέσα σε συνθήκες ελευθερίας ,ας το μεταφέρουμε στη σημερινή εποχή που ο πόλεμος υφίσταται σε πνευματικό επίπεδο .
Είμαστε σε μια μεταβατική εποχή και οι μεταβατικές εποχές ευνοούν τις ηθικές εκτροπές ,δηλαδή την εμφάνιση αρνητικών φαινομένων που επηρεάζουν δυσμενώς τα κράτη, τις κοινωνίες και τους πολίτες.
Σήμερα οι υλικές αξίες έχουν υποσκελίσει τις ηθικές με αποτέλεσμα για την χώρα μας –και είναι πλέον ξεκάθαρο σε όλους- την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας και αυτοδιάθεσης .
Είμαστε δέσμιοι της ύλης και αυτό είναι το μοναδικό θέμα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε ατομικά και συλλογικά αποτασσόμενοι την ηθική αλλοτρίωση ώστε να κατορθώσουμε να προσηλωθούμε στα ανθρωπιστικά ιδεώδη , να θωρακιστούμε επανακτώντας τις αξίες μας και να είμαστε και πάλι ελεύθεροι.
Το Μεσολόγγι του 1826 με την Ηρωϊκή Έξοδό του δίδαξε , ότι το σύστημα αξιών ως κινητήρια δύναμη συλλογικής συμπεριφοράς μπορεί να κατευθύνει την πορεία του «ιστορικού γίγνεσθαι»
Ας εστιάσουμε στις αξίες που κουβαλάμε ως έθνος μέσα μας κι ας δράσουμε συλλογικά , μην περιμένουμε να γυμνωθεί και να ξεσαρκωθεί άλλο η Ελλάδα.
Αποδέσμευση από την ύλη, που οδηγεί στην υποδούλωση .Έχουμε χρέος ειδικά εμείς οι απόγονοι των Εξοδιτών να ακολουθήσουμε τις προγονικές επιταγές και να μην παραδίδουμε την Ελευθερία μας στο βωμό της ευδαιμονίας και του οικονομικού συμφέροντος ,συνθηκολογώντας εις βάρος των απογόνων μας.
Δικαιολογία για εμάς δεν υπάρχει, ΜΟΝΟ ΕΥΘΥΝΗ ΕΠΙΓΟΝΟΥ ,διότι είμαστε φορείς αυτής της ΑΝΩΤΕΡΗΣ γνώσης.
Γνωρίζουμε ότι η λύση για την αποτίναξη της σύγχρονης υποδούλωσης είναι «Το Μεσολόγγι», ως σύμβολο της Ελευθερίας, το οποίο εδρεύει στην ψυχή κάθε ελεύθερου ανθρώπου.
*Η Ιωάννα Λαχανά είναι δικηγόρος Αθηνών κατάγεται από το Μεσολόγγι και το κείμενο το εκφώνησε ως “πανηγυρικό της ημέρας” στις εορταστικές εκδηλώσεις στην Αθήνα το 2017 για την 191η επέτειο της Εξόδου από το σύλλογο Μεσολογγιτών Αττικής.
